GÝRÝÞ ve AMAÇ: Bu çalýþmanýn amacý, üçüncü molar diþlerin gömülülük durumlarýný, açýsal pozisyonlarýný ve sürme seviyelerini radyografik olarak incelemektir.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Çalýþmaya yaþ aralýðý 18-72 arasýnda deðiþen 553 hasta dahil edildi. Üçüncü molar diþlerin gömülülük durumu Venta ve arkadaþlarýnýn yaptýklarý çalýþmaya uygun olarak incelendi. Diþlerin açýsal pozisyonlarý Winter sýnýflamasýna göre, sürme seviyeleri ise Archer’in yapmýþ olduðu sýnýflamaya göre deðerlendirildi.
BULGULAR: 553 hastada 886’sý üst (%49,46) ve 905’i alt (%50,53) üçüncü molar diþ olmak üzere 1791 diþ incelendi. 1791 diþin 1076’sý (%60,07) sürmüþ, 462’si (%25,79) gömülü ve 253’ü (%14,12) yarý gömülüdür. Üçüncü molar diþlerde en çok gözlenen açýsal pozisyonlar sýrasýyla vertikal (%60,97), distoangular (%19,76), mezioangular (%13,23), horizontal (%5,58) ve bukkolingual pozisyondur (%0,44). Üçüncü molar diþlerde en çok görülen sürme seviyesi A seviyesi (%65,71) iken en az görülen C seviyesidir (%15,68).
TARTIÞMA ve SONUÇ: Oral ve maksillofasiyal cerrahinin temel yapýtaþlarýndan olan üçüncü molar diþlerin çekimi, çene cerrahlarýnýn en sýk yaptýðý operasyondur. Bu yüzden bu diþlerin gömülülük durumlarýnýn, pozisyonlarýnýn ve sürme seviyelerininin belirlenmesi önemlidir. Böylece üçüncü molar diþlerin tedavi planýný doðru þekilde yapmak ve bu diþlerin çekimi esnasýnda meydana gelebilecek komplikasyonlarý minimalize etmek mümkündür.

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Bu çalýþmanýn amacý, smoothielerin nano kompozit rezinlerin mikrosertlik ve renk deðiþimi üzerine etkisini araþtýrmaktýr.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Ýki farklý tipte nano kompozit rezin kullanýlmýþtýr: nano hibrit(Charisma Topaz, Kulzer GmbH) ve supra- nanohibrit kompozit rezin(Estelite Asteria, Tokuyama Corp.) Toplam 120 adet disk þeklinde kompozit rezin örnek, teflon kalýplar (4x2 mm) kullanýlarak hazýrlanmýþtýr (N=60). Tüm örnekler, LED ýþýk cihazý kullanýlarak polimerize edilmiþ (1000 mW/cm2) ve bekletilme içeceklerine göre 4 alt gruba ayrýlmýþtýr: pembe smoothie, avokadolu smoothie, portakal suyu ve distile su. Ýçeceklerde bekletilme öncesi ve sonrasý, mikrosertlik deðerleri (n=5), Vickers sertlik cihazýyla ve renk deðerleri( n=10) ise spektrofotometre ile ölçülmüþtür. Mikrosertlik ve renk deðiþim verileri, Kruskal Wallis, Dunn, iki yönlü varyans ve Bonferroni testleri kullanýlarak deðerlendirilmiþtir (p<0.05).
BULGULAR: Tüm içecekler Estelite Asteria’nýn mikrosertlik deðerlerinde azalmaya neden olurken; sadece avokadolu smoothie Charisma Topaz’ýn mikrosertlik deðerlerinde azalmaya neden olmuþtur. Ýçecekler kýyaslandýðýnda; Charisma Topaz için; distile su, avokadolu smoothieye göre istatistiksel olarak daha fazla mikrosertlik deðiþimine neden olurken(p<0.05); Estelite Asteria için içecekler arasýnda istatistiksel olarak bir fark bulunmamýþtýr(p>0.05). Charisma Topaz için, avokadolu smoothie ve distile su, portakal suyuna kýyasla istatistiksel olarak daha fazla renk deðiþimine neden olurken (p<0.05); Estelite Asteria için avokadolu smoothie, pembe smoothie ve distile suya kýyasla istatistiksel olarak daha fazla renk deðiþimine neden olmuþtur (p<0.05). Kompozit rezinler kýyaslandýðýnda; portakal suyunda bekletme sonrasý, Estelite Asteria, Charisma Topaz’a göre istatistiksel olarak daha fazla mikrosertlik deðiþimi göstermiþtir(p<0.05). Ayrýca, distile suda bekletme sonrasý, Charisma Topaz, Estelite Asteria’ya kýyasla istatistiksel olarak daha yüksek mikrosertlik ve renk deðiþimi göstermiþtir (p<0.05).
TARTIÞMA ve SONUÇ: Smoothieler, her iki kompozit rezinde benzer mikrosertlik deðiþimine neden olmuþtur. Ayrýca, nanohibrit kompozit rezinde smoothieler arasýnda renk deðiþimi açýsýndan fark gözlenmemiþken; supra-nanohibrit kompozit rezinde avokadolu smoothie, pembe smoothieye kýyasla daha fazla renk deðiþimine neden olmuþtur.

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Çalýþmanýn amacý canalis sinuosus (CS) olarak bilinen maksillar anterior bölgedeki anatomik yapýnýn konik ýþýnlý bilgisayarlý tomografi (KIBT) ile incelenmesidir.
YÖNTEM ve GEREÇLER: 258 bireye ait (116 erkek, 142 kadýn) KIBT görüntüleri retrospektif olarak taranmýþ, CS varlýðý incelenmiþtir. Alveolar kemik seviyesinde sonlanan en az bir kanalýn görülmesi durumunda CS var olarak kodlanmýþtýr. CS ile yaþ, cinsiyet ve bulunduðu konum arasýndaki iliþki belirlenmiþtir. Verilerin analizi için SPSS V.21 yazýlýmý (IBM Corp., Armonk, NY, USA) kullanýlmýþ olup p<0.05 seviyesinde anlamlý kabul edilmiþtir.
BULGULAR: Bireylerin yaþ ortalamasý 40±18 yýl (11-90) olarak hesaplanmýþtýr. Çalýþmada KIBT kaydý incelenen 258 bireyin %70,2’sinde (182 birey) en az bir tarafta alveolar kemik seviyesinde CS görülmüþtür. 258 hastada toplam izlenen CS sayýsý 339’dur. CS varlýðý ile yaþ ve cinsiyet arasýnda bir iliþki tespit edilememiþtir (p>0.05). CS’nin konumu en yüksek oranda (%60.9) bilateraldir (p=0.000, p<0.01).
TARTIÞMA ve SONUÇ: Anterior maksillanýn cerrahi öncesi KIBT incelemeleri, CS gibi (%70.2) anatomik varyasyonlarýn sebep olabileceði komplikasyonlarýn önlenmesinde büyük önem arz etmektedir.

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Bu çalýþmanýn amacý, süt diþlerine uygulanan yüzey örtücü ajanlarýn, çocuklarda kullanýlan iki farklý formdaki demir þurubunun meydana getirdiði renklenme üzerindeki etkisinin incelenmesidir.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Çalýþmada toplam 66 adet çürüksüz süt diþi, her bir grupta 11 adet örnek bulunacak þekilde rastgele 6 gruba ayrýldý. Fe+2 (ferröz sülfat) içeren Ferrum Haussman (Vifor International Inc., Ýsviçre) ve Fe+3 (ferrik polimaltoz) içeren FerroSanol B (UCB Pharma GmbH, Almanya) demir þurubu kullanýldý. Kontrol grubu olarak distile su tercih edildi. Her bir þurup ve kontrol grubundaki örneklerin yarýsýna yüzey örtücü ajan olarak BisCover LV (Bisco Inc., Itasca, IL, ABD) uygulandý ve diðer yarýsýna herhangi bir iþlem yapýlmadý. Her bir diþ örneði günde 3 kere 8 saat aralýklarla 2’þer dakika bulunduðu gruba göre demir þuruplarýna veya distile suya batýrýldý. Toplamda 252 daldýrma döngüsü uygulandý. Renk deðiþimleri spektrofotometre (Vita EasyShade Advance 4.0, Ivoclar Vivadent, Liechtenstein) kullanýlarak ölçüldü. Ýki yönlü varyans analizi, renk deðiþiminin deðerlendirilesinde kullanýldý.
BULGULAR: Fe+2 içeren demir þurup grubundaki diþler Fe+3 içeren demir þurubu grubundaki diþlerden daha fazla renk deðiþimi gösterdi. (p<0,001) Tüm gruplarda yüzey örtücü uygulanan diþlerde uygulanmayan diþlere göre daha fazla renk deðiþimi görüldü. (p<0,001)
TARTIÞMA ve SONUÇ: Bu invitro çalýþmada Fe+2 içeren demir þuruplarýnýn Fe+3 içeren þuruplara göre daha fazla renklenmeye neden olduðu görüldü. Yüzey örtücü ajanlar süt diþlerinde demir ilacýna baðlý oluþan renklenmeleri önlemekte etkili deðildir.

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Mevcut çalýþmanýn amacý iki farklý aðýz gargarasýnda bekletilen dört farklý geçici restorasyon materyallerinin renk deðiþimlerinin karþýlaþtýrýlmasýdýr.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Silikon kalýp yardýmýyla bis-akril kompozit rezin ve polimetil metakrilat (PMMA) içerikli dört geçici restorasyon materyalinden 14 mm çapýnda ve 2 mm yüksekliðinde toplam 84 örnek hazýrlandý. Hazýrlanan örnekler distile suda 1 hafta bekletildikten sonra baþlangýç renk deðerleri ölçüldü. Distile su (kontrol) ve aðýz gargaralarýna (Listerin ve Klorhex) maruz býrakýlacak þekilde 3 alt gruba ayrýldý (n=7). Günde 2 dakika kullaným ile 1 yýllýk kullanýma denk gelecek þekilde toplam 12 saat sývýlarda bekletildi ve tekrar renk ölçümleri yapýldý. Ýki ölçüm arasýndaki renk deðiþim deðerleri CIEDE2000 formülü ile hesaplandý ve iki yönlü varyans analizi (ANOVA) ile incelendi (a=,05).
BULGULAR: Geçici materyallerin renk deðiþimleri materyal (p=,000) ve gargara (p=,004) tipinden anlamlý olarak etkilendi. Materyalden baðýmsýz olarak gargaralarýn renk deðiþimi üzerine etkisi deðerlendirildiðinde Klorhex ile distile su arasýnda anlamlý bir farklýlýk görülmezken, Listerin grubunda en yüksek renk deðiþikliði gözlendi. Sadece materyallerin etkisi deðerlendirildiðinde bis-akril kompozit rezin grubunda (Acrytemp ve Protemp 4), PMMA grubuna (Temdent ve Imident) göre daha fazla renk deðiþimi gözlemlendi (p<,05).
TARTIÞMA ve SONUÇ: Bu çalýþmada kullanýlan geçici restorasyonlarýn renk deðiþimi, materyal ve gargaralara baðlý olarak deðiþim gösterdi. En az renk deðiþimi PMMA grubundan Temdent’te görülürken, Klorhex Listerin’den daha az renk deðiþimine neden oldu. Bununla birlikte tüm gruplardaki renk deðiþimleri klinik olarak kabul edilebilir aralýktaydý.

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Arctiin maddesinin birçok dokuda enflamasyonu inhibe ettiði gösterilmiþtir ancak bu etkilerin periodontal dokularda da olup olmadýðý araþtýrýlmamýþtýr. Bu çalýþmanýn amacý arctiin maddesinin periodontal hastalýklý rat gingival dokularýnda pro-enflamatuvar sitokin seviyelerinde bir azalmaya neden olup olmadýðýný incelemektir.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Çalýþma 30 adet erkek Sprague-Dawley sýçan ile yapýldý. Deneysel periodontal hastalýk, kontrol grubu (n = 10) hariç, sýçanlarýn birinci ve ikinci sol maksiller azý diþleri arasýna lipopolisakkarit (LPS) enjekte edilerek oluþturuldu. Deney gruptaki sýçanlar rastgele iki gruba ayrýldý (Grup DP: Deneysel plasebo-Dimetil sülfoksit (DMSO); Grup DA: Deneysel Arctiin, herbiri n = 10). 21 gün boyunca günde bir kez aðýzdan gavaj yapýldý. Daha sonra tüm hayvanlara ötenazi uygulandý, diþeti örnekleri alýndý ve interleukin-1ß (IL-1 ß) ve tümör nekroz faktörü- a (TNF-a) ELISA ile analiz edildi.
BULGULAR: Kontrol grubu, deney gruplarý (Grup DP ve DA) ile karþýlaþtýrýldýðýnda diþ eti dokusuna, IL-1ß ve TNF-a seviyeleri kontrol grubunda istatistiksel olarak anlamlý düzeyde az bulundu (P<0,001). DA grubu ise DP grubuna göre istatistiksel olarak daha düþük seviyelerde pro-enflamatuvar sitokin seviyeleri gösterdi (P<0,001).
TARTIÞMA ve SONUÇ: Arctiin maddesinin, LPS ile indüklenmiþ periodontitisli sýçanlarýn gingival dokularýnda proinflamatuar sitokin düzeylerini düþürdüðü gösterilmiþtir.

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Bu çalýþmanýn amacý, 60° ve 90° eðimli kanallarda 25/.04 uç boyut ve taper açýsýna sahip K3XF, 2Shape ve VDW. ROTATE NiTi döner aletlerinin döngüsel yorgunluða baðlý kýrýlma dirençlerinin karþýlaþtýrýlmasýdýr.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Bu çalýþmada toplam 90 olmak üzere 30 adet K3XF, 30 adet 2Shape ve 30 adet VDW.ROTATE eðesi kullanýldý. Eðeler iki alt gruba ayrýldýktan sonra 60° ve 90° eðimli ve 3 mm eðim yarýçapýna sahip yapay paslanmaz çelik kanallarda döngüsel yorgunluk direnç testine tabi tutuldu. Eðelerin kýrýlma zamanlarý bir dijital kronometre yardýmýyla belirlendi. Kýrýk parçalarýn uzunluklarý ise hassas kumpas yardýmýyla ölçüldü. Veriler istatistiksel olarak Kruskal Wallis H-testi ve post hoc Tamhane T2 testi ile istatistiksel olarak incelendi (p<0.05).
BULGULAR: VDW.ROTATE grubu 60° ve 90° eðimli her iki kanalda istatistiksel olarak anlamlý þekilde yüksek döngüsel yorgunluk direncine sahipti (p<0.05). K3XF grubu her iki farklý kanalda istatistiksel olarak 2Shape TS1 grubuna göre döngüsel yorgunluða karþý daha dirençli bulundu (p<0.05). Her iki farklý kanalda eðeler arasýnda kýrýk parça uzunluklarý kýyaslandýðýnda istatistiksel açýdan fark yoktu (p>0.05).
TARTIÞMA ve SONUÇ: Döngüsel yorgunluða karþý direncin incelendiði bu çalýþmada %4 taper açýsýna sahip eðeler kullanýlmýþtýr. VDW. ROTATE eðeleri döngüsel yorgunluða karþý en yüksek kýrýlma direncine sahipti. 2Shape eðeleri döngüsel yorgunluða karþý en düþük dirençli gruptu.

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Bu çalýþmanýn amacý, Atatürk Üniversitesi Diþ Hekimliði Fakültesi son sýnýf öðrencilerinin, yaþlý bireylere karþý tutumunun incelenmesidir.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Bu kesitsel çalýþma, Atatürk Üniversitesi Diþ Hekimliði Fakültesi’nde öðrenim gören 103 son sýnýf öðrencisi arasýnda, Erzurum, Türkiye’de yapýlmýþtýr. Yaþ Bazlý Semantik Diferansiyel (YSD) indeksinin Türkçe versiyonu hazýrlanarak bir web anket oluþturulmuþtur. Diþ hekimliði öðrencilerinin demografik özellikleri ve çocukluðunda ebeveynleri ve büyükanne ve/veya büyükbabalarý ile ayný evde kalýp kalmadýklarý, ileride yaþlý bireyleri tedavi etme konularýndaki isteklilikleri, geriatrik hastalarý tedavi etmeyi sevip sevmedikleri hakkýnda bilgi toplanmýþtýr. Çalýþma sonucunda elde edilen verilerin istatistiksel analizi, tanýmlayýcý istatistikler ve Student t test ile yapýlmýþtýr.
BULGULAR: Ortalama YSD skoru 3.9 olarak bulunmuþtur. Total YSD skoru cinsiyetler arasýnda farklýlýk göstermemiþtir (P=.192). Büyük anne ve/veya büyük babasýyla yaþayan ve yaþamayan öðrencilerin YSD skorlarý arasýnda anlamlý farklýlýk bulunmamýþtýr (P=.248). Ýleride meslek yaþamýnda yaþlý hastalarý tedavi etmek isteyen ve istemeyen öðrencilerin YSD skorlarý arasýnda ise farklýlýk bulunmuþtur (P<.001). Ayrýca, günlük pratikte yaþlý hastalara bakmayý seven öðrencilerin indeks skorlarý, sevmeyen öðrencilerden daha yüksek bulunmuþtur (P<. 001).
TARTIÞMA ve SONUÇ: Öðrencilerin yaþlý bireylere karþý tutumu genel olarak pozitif bulunmuþtur. Çocukluðunda büyük anne ve/veya büyük baba ile yaþamak, öðrencilerin tutumunu etkilememiþtir. Günlük pratiðinde ve gelecekte yaþlý bireyleri tedavi etme konusunda istekli olan öðrencilerin tutumu, istekli olmayanlardan daha pozitif bulunmuþtur.

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Oral ve maksillofasiyal cerrahide rutin iþlemlerden biri olan dental implant uygulamalarýnda, osseointegrasyon sürecinde kemik yoðunluðu önemli olduðundan, bu çalýþmada hiperlipidemi nedeniyle statin grubu ilaç kullanan ve hiç kullanmamýþ hastalarýn basit periapikal radyografilerinde kemik yoðunluðunun incelenmesi ve klinisyenler için faydalý olabilecek bir iliþkin varlýðýnýn deðerlendirilmesi amaçlanmýþtýr.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Yaþlarý 55 ile 65 arasýnda deðiþen (59,72±3,21) 300 kadýn hastanýn 300 periapikal radyografisi deðerlendirildi. Hastalar 2 gruba ayrýldý; en az 1 yýldýr statin kullanan ilaç grubu (n: 200) ve statin kullanmayan kontrol grubu (n: 100). Hastalarýn yaþý, periapikal radyografi lokalizasyonu ve kemik yoðunluðu parametreleri, sigara içip içmediði kaydedildi. Osteoporotik ajan kullanan, metabolik kemik hastalýðý, kemoterapi veya radyoterapi öyküsü olan, erkek ve American Anesthesiologist Association (ASA) III ve üzeri olan hastalar çalýþma dýþý býrakýldý.
BULGULAR: Radyografilerin lokalizasyonuna göre sayý ve yüzdesi: Anterior mandibula (76; %25,33), anterior maksilla (77; %25,67), posterior maksilla (89; %29,67), posterior mandibula (58; %19,33) olarak izlendi. Atorvastatin (n: 148) ve Rosuvastatin (n: 52) kullanýlan statin ilaçlarý olup, kemik yoðunluðu deðerleri sýrasýyla 111,33±22,46 ve 105,62±8,8, kontrol grubunda 109,97±26,60 olarak gözlendi. Gruplar arasý ve ilaç grubu içerisinde Atorvastatin ve Rosuvastatin arasýnda istatistiksel olarak anlamlý fark izlenmedi.
TARTIÞMA ve SONUÇ: Statinlerin etkileri literatürde iyi belirlenmiþ olmasýna raðmen, bu çalýþmanýn sonuçlarýna dayanarak, günlük klinik rutinde kullanýlan periapikal radyografilerde anabolik etkiler gözlenmemiþtir.

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Bu çalýþmanýn amacý, izole interdental papil kaybý olan bölgelerde hyaluronik asit kullanýmýnýn papil dolumu üzerine etkilerinin incelenmesidir.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Bu randomize, klinik kontrollü çalýþmada, 24-44 yaþlarý arasýndaki 11 hastadaki 89 papil bölgesi (Sýnýf l ve Sýnýf ll), iki gruba ayrýlarak (Grup l: Sondalama ile enflamasyon oluþturulan grup (SEG), Grup ll: sondalama yapýlmayan grup (SG)), hyaluronik asit enjeksiyonu ile tedavi edildi. Tedavisonrasý interdental papil bölgesindeki papil dolum oraný deðerlendirildi.
BULGULAR: Papil kaybýnýn olduðu bölgelerde (siyah üçgen alanlarda) milimetre cinsinden yükseklik ve geniþlik ölçümleri yapýldý ve bu ölçümler detaylý ve standartize edilen fotoðraflar üzerinde yapýlan alan ölçümleri ile teyit edildi. Grup l (SEG): Baþlangýç periodontal tedaviyi (BPT) takiben interdental papil kaybý olan bölgelere tekrarlanan sondalama iþlemi (her papil bölgesinde 10 kez) uygulanarak deneysel enflamasyon oluþturuldu. Bunu takiben 2. günde hyaluronik asit enjeksiyonu gerçekleþtirildi. Grup ll (SG): BPT’yi takiben interdental papil kaybý olan bölgelere hyaluronik asit enjeksiyonu gerçekleþtirildi. Hastalar ilk enjeksiyon seansýndan sonraki 2. ve 4. haftalarda çaðýrýlýp hyaluronik asit uygulamasý tekrarlandý. Hastalarda hyaluronik asit enjeksiyonunun baþlangýcýndan sonraki 1. ve 3. aylarda klinik ölçümler tekrar edildi.
TARTIÞMA ve SONUÇ: Çalýþmanýn sonucunda; gruplar içerisinde baþlangýç alan ölçümleri ile 120. gün alan ölçümleri arasýnda istatiksel olarak anlamlý fark elde edilmiþken (p=0.0001); iki grup arasýnda anlamlý bir fark tespit edilememiþtir (p>0,05).

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Bu çalýþmanýn amacý, üç farklý geçici restorasyon materyalinin yüzey aþýnma davranýþlarýnýn karþýlaþtýrýlmasýdýr.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Çalýþma, üç grup (grup PM: Polimetil metakrilat; grup PE: Polietil metakrilat, grup BÝS: Bis-akril kompozit rezin) ve toplam 60 adet örnekten (n=20) oluþmaktadýr. Aþýnma testi için çiðneme simülasyon cihazý kullanýlmýþ olup, örnekler 10000,20000 ve 30000 devirlerde teste tabi tutulmuþtur (5-55°C, termal siklus). Örnek yüzeylerinde oluþan aþýnma miktarýnýn belirlenmesinde temassýz optik profilometre kullanýlmýþtýr. Verilerin istatistiksel olarak deðerlendirilmesinde Shapiro-Wilk, iki yönlü varyans analizi ve Tukey testleri ile Univariate yönteminden yararlanýlmýþtýr (p<0,05).
BULGULAR: Elde edilen verilere göre, aþýnma miktarý gruplar arasýnda anlamlý bir farklýlýk oluþturmaktadýr (p<0,001). En yüksek ortalama aþýnma deðeri PE grubunda (186,2(39,34) μm) iken, en düþük ortalama deðer BÝS grubunda (92,82(10,79) μm) elde edilmiþtir. Çiðneme devir sayýsýnýn da aþýnma miktarýna etki ettiði saptanmýþ olup (p<0,001), tüm gruplarýn ortalama faset derinlikleri 10000 devirde 112,64 (22,77) μm, 20000 devirde 149 (47,05) μm ve 30000 devirde 170,76 (48,93) μm’dir.
TARTIÞMA ve SONUÇ: Çalýþmada deðerlendirilen parametrelere göre, BÝS, PM ve PE’ye göre daha fazla aþýnma direnci göstermektedir. Bu nedenle, uzun dönem geçici restorasyon kullanýmýnda BÝS materyali önerilirken, kýsa dönemli klinik gereksinimlerde PM veya PE materyalleri uygulanabilir.

Daimi birinci büyük azý (DBBA) diþleri; daimi diþlenmeye ait okluzyonun saðlanmasýnda kilit rol üstlenmekte, çiðneme fonksiyonuna önemli derecede katkýsý olmakta ve diðer diþlerin sürmesinde rehber görevi görmektedir. Bununla birlikte, DBBA diþleri çürük nedeniyle en sýk kaybedilen ve çürüðe en yatkýn olan diþlerdir. Bu diþlerin kontrolsüz çekilmesi pek çok olumsuz duruma sebep olmaktadýr. Uygun zaman ve doðru oklüzyon koþullarýnda daimi birinci büyük azý diþlerinin kontrollü çekilmesi hastanýn ortodontik tedavi ihtiyacýný minimuma indirecektir. Bu derlemede; kötü prognozlu daimi birinci büyük azý diþlerinin kontrollü çekim prosedürleri anlatýlarak, ideal oklüzyonu saðlamak için gerekli olan faktörler belirtilmiþtir.

Çürüksüz diþ yüzey kayýplarý olarak tanýmlanan atrizyon, abrazyon, erozyon ve abfraksiyon lezyonlarý etiyolojileri farklý olsa da temelde diþ yapýlarýnda deðiþiklikle kendilerini gösterir ve ‘‘diþ aþýnmalarý’’ olarak nitelendirilir. Diþ aþýnmalarý klinisyenler için ciddi bir problem oluþturmaktadýr. Ancak özellikle terminolojideki farklýlýklar ve diþ sert doku kaybýnýn teþhisinde, sýnýflandýrýlmasýnda ve takibinde kullanýlabilecek çok sayýda indeksin varlýðý nedeniyle literatürdeki klinik ve epidemiyolojik çalýþmalarýn yorumlanmasý oldukça zordur. Bu derlemenin amacý, diþ aþýnmalarýný etiyolojilerine göre sýnýflandýrarak, günümüze kadar kullanýlan deðerlendirme indekslerinin evrimini analiz etmek ve bu indekslerin diþ hekimliðindeki klinik ihtiyaçlarý karþýlayýp karþýlamadýklarýný deðerlendirmektir.

Oral kavitede; sistemik hastalýklar, neoplaziler, ilaç kullanýmý veya fizyolojik kaynaklý olarak pigmente lezyonlar görülebilir. Pigmente lezyonlardan olan nevuslar, prognozlarý ve klinik özellikleri sebebiyle diþ hekimliði pratiðinde önemlidir. Nevuslar, melanositlerden köken alan, melanin içeren, sýnýrlarý belirgin, kahverengi-siyah renkli makül ve papül olarak ortaya çýkabilen iyi huylu lezyonlardýr. Mavi nevuslar %36 oranýyla oral mukozada en sýk gözlenen ikinci nevus türüdür. Oral nevuslarýn erken dönemdeki taný ve tedavisinde, oral melanomdan ayýracak kesin bir klinik bulgu olmadýðýnda cerrahi eksizyon yapýlmasý tavsiye edilir. Olgumuz 34 yaþýnda kadýn bir hasta olup, beþ yýldýr sert damaðýnda bulunan mavi renkli lezyonun deðerlendirilmesi için Eskiþehir Osmangazi Üniversitesi Diþ Hekimliði Fakültesi Aðýz, Diþ ve Çene Radyolojisi Kliniði’ne baþvurmuþtur. Klinik muayeneden önce hastadan yazýlý olarak aydýnlatýlmýþ onam alýnmýþtýr. Lezyonun kesin tanýsý ve histopatolojik deðerlendirilmesi için ilgili bölgeden fýrça sitolojisi ve punch biyopsi alýnmýþtýr. Bu olgu sunumunda, oral bölgede görülen mavi nevusun taný süreci sunulacaktýr.

Pediatrik hastalarda travma sonrasý kondil kýrýklarýna rastlanma sýklýðý yüksektir. 9 yaþýnda kýz hasta, bisikletten düþtükten sonra alt çene ucuna aldýðý darbe sonucu sað çenesinde geliþen aðrý þikayeti ile kliniðimize baþvurdu. Aðýz açmada kýsýtlýlýk ve aðýz kapamada sað tarafta erken temas gözlendi. Panoramik röntgende sað kondil boynunda horizontal kýrýk hattý gözlendi ve dental volumetrik tomografisinde kýrýk segmentin mediale deviasyon gösterdiði saptandý. Tedavi planlamasýnda genel anestezi altýnda kapalý redüksiyon ve intermaksiller fiksasyon (IMF) yapýlmasýna karar verildi. Hastanýn karýþýk diþlenmesi ve daimi azý diþlerindeki çürükler sebebiyle her iki çeneye arch bar ile modifiye edilmiþ akrilik splint yerleþtirilmesine karar verildi. Operasyon esnasýnda üst çeneye adapte edilen splintin kýrýlmasý ile tedavi planý deðiþtirildi. Çoðunluðu daimi diþlerden oluþan üst çeneye ligatür telleri yardýmý ile arch bar uygulandý ve elastikler ile IMF saðlandý. Ekstrakapsüler kýrýklarýn tedavisinde en iyi yaklaþýmýn çiðneme olmayan beslenme ve elastik rehberliðinde yapýlan kapalý redüksiyon olduðu belirtilmektedir. Süt diþlerine arch bar uygulamasý ile avülsiyon riski bulunsa da doðru planlama, komplikasyon oluþma ihtimalini düþürmektedir. Bu olgu sunumunda karýþýk diþlenme döneminde pediatrik hastada meydana gelen tek taraflý kondil kýrýðýna uygulanan konservatif tedavi yaklaþýmýnýn sunulmasý amaçlanmaktadýr.