GÝRÝÞ ve AMAÇ: Bu çalýþmada okul öncesi çocuklarda dental aðrýnýn deðerlendirilmesi amacý ile geliþtirilen Dental Rahatsýzlýk Anketi (DRA)’nin Türkçe uyarlamasýnýn geçerliði ve güvenirliðinin deðerlendi-rilmesi amaçlanmýþtýr.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Çalýþmaya Baþkent Üniversitesi Diþ Hekimliði Fakültesi Çocuk Diþ Hekimliði Anabilim Dalý’na Ocak 2017- Ekim 2017 tarihleri arasýnda baþvuran 2-6 (ortalama 3,84) yaþlarý a-rasýndaki ASAI risk grubunda yer alan 120 hasta dahil edilmiþtir. Kültürel olarak uyarlanmýþ sorular ebeveynler tarafýndan herhangi bir dental müdahale yapýlmadan önce cevaplanmýþtýr. Ölçeðinin güvenilirlik çalýþmasý kapsamýnd iç tutarlýlýk Cronbach alfa katsayýsý, test-tekrar test tutarlýlýðý Sýnýf Ýçi Korelasyon Katsayýsý (SKK) ile deðerlendirilmiþtir. DRA'nýn Türkçe versiyonunun geçerliliði ile, toplam DRA puaný ile dmft skoru arasýndaki iliþki Spearman korelasyon katsayýsý ile incelenmiþtir.
BULGULAR: DRA anketi Türkçe versiyonu ile dmft indeksi arasýnda istatistiksel olarak anlamlý bir fark bulunmazken p>0,05 aralarýnda pozitif korelasyon olduðu görülmüþtür (r=0,145). Cronbach’s Alpha katsayýsý ile güvenirlik hesaplamasý sonucu güvenirlik 0,799 ve iç tutarlýlýk analizi yapýldýðýnda iç tutaralýk deðeri 0,813 olarak bulunmuþtur. Yapýlan test-tekrar test uyum katsayýsý 0.988 bulun-muþtur (p<0,001). DRA Türkçe versiyonunda kýz (7,78±5,16) ve erkek çocuklarýn (8,67±5,05) total DRA puanlarý arasýnda anlamlý bir fark bulunmamýþtýr (p>0,05). DRA toplam puanýnýn cinsiyete göre deðiþmediði ve DRA Türkçe versiyonu ile yaþ arasýnda zýt yönlü bir iliþki olduðu görülmüþtür.
TARTIÞMA ve SONUÇ: DRA’nin Türkçe versiyonunun geçerli ve güvenilir bir ölçek olduðuna karar verilmiþtir.

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Bu çalýþmanýn amacý iki farklý döner eðe sisteminin, orijinal kök kanal eðimi üzerindeki etkilerinin üç farklý kök kanal eðimi ölçüm tekniði ile karþýlaþtýrýlarak incelenmesidir.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Otuz adet çekilmiþ alt çene birinci ve ikinci büyük azý diþinin meziyobukkal kanallarý Mtwo veya ProTaper ile þekillendirilmek üzere eþit olarak iki gruba ayrýlmýþtýr. Diþler þeffaf akrilik rezin içine gömüldükten sonra pre-operatif radyografileri çekilmiþtir. Her iki döner eðe sisteminin eðeleri üretici firma talimatlarý doðrultusunda kullanýlmýþtýr. Meziyobukkal kanallarýn baþlangýç ve iþlem sonrasý açýsal ve doðrusal deðerleri AutoCAD R12 programý kullanýlarak radyografiler üzerinden hesaplanmýþtýr.
BULGULAR: Her iki grupta da geniþletme sonrasý kanal giriþ açýlarý (CAA) ve Scheider açýlarý (SA) anlamlý derecede azalmýþtýr (p≤ 0.005). Geniþletme sonrasý AC uzunluðu (kanal giriþi ile kanalýn uzun aksýndan ayrýlmaya baþladýðý nokta arasý mesafe) sadece ProTaper gurubunda belirgin olarak artmýþtýr (p=0.005).
TARTIÞMA ve SONUÇ: Mtwo grubunda AC uzunluðunda deðiþiklik olmamasý kanalýn orjinal eðimini koruduðunu göstermektedir. Kök kanal þekillendirilmesi sonrasý kanal eðimlerindeki deðiþikliklerin ölçülmesinde CAA ve SA açýlarýnýn yanýsýra iþlem sonrasý AC uzunluðu da ölçülmelidir.

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Bu çalýþmanýn amacý alveoler kret yetersizliðinde krestal ve tünel olmak üzere 2 farklý insizyon tekniði kullanýlarak ekstraoral donör sahadan alýnan otojen kemik greftin yerleþtirilmesinden sonra meydana gelen alýcý bölgedeki komplikasyonlarýn karþýlaþtýrýlmasý ve deðerlendirilmesidir.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Bu çalýþmada 13 hastadaki iliak greft ile ogmente edilen 14 krestal, 27 tünel yöntemi olmak üzere 41 bölgedeki minör (greftte minör açýlma, vida baþýnýn açýlmasý, sütur açýlmasý, geçici parestezi, ýlýmlý ve/veya orta þiddette enfeksiyon) ve majör (greft kaybýna neden olan enfeksiyon, majör açýklýk, kalýcý parestezi) komplikasyonlar retrospektif olarak deðerlendirilmiþ ve iki farklý insizyon tekniði karþýlaþtýrýlmýþtýr. Ayrýca donör saha morbiditeleri deðerlendirilmiþtir.
BULGULAR: Tünel insizyon tekniði kullanýlan grupta minor komplikasyon oraný %29.6 iken majör komplikasyon görülmemiþtir. Krestal insizyon yapýlan grupta % 50 minör komplikasyon ve %28.6 majör komplikasyon görülmüþtür. Ýki farklý insizyon tekniði kullanýlan gruplar arasýnda minör ve majör komplikasyon oranlarýnda istatistiksel olarak anlamlý fark bulunmuþtur. Ýlaveten krestal teknikte ogmente edilen bölge sayýsý ile minör komplikasyon oluþma riski insidansý arasýnda anlamlý ters korelasyon görülmüþtür.
TARTIÞMA ve SONUÇ: Ekstraoral otojen greftlerde subperiosteal tünel yaklaþýmý krestal yaklaþýma göre alýcý saha komplikasyon oraný dikkate alýndýðýnda daha baþarýlý ve alternatif bir yöntem olabilir.

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Ön açýk kapanýþa neden olan parmak emme ve dil itme gibi kötü alýþkanlýklarýn sabit dil paravaný apareyi ile engellenmesi sonucu meydana gelen yumuþak doku deðiþikliklerinin üç boyutlu fotoðraflar yardýmýyla deðerlendirilmesi amaçlanmýþtýr.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Parmak emme ve dil itimi sonucu ön açýk kapanýþa sahip 9 kadýn (ort. yaþ: 9,45 ± 1,33 yýl) ve 6 erkek (ort. yaþ: 8,50 ± 0,71 yýl) hasta çalýþmaya dahil edilmiþtir. Hastalarýn tedavileri (ort. tedavi süresi: 0,6±0,1 yýl) üst çene daimî birinci molar diþlerine yapýþtýrýlan sabit dil paravaný apareyi ile gerçekleþtirilmiþtir. 3dMD fotoðraf cihazý ile tedaviden hemen önce (T0) ve aparey çýkarýlmasýndan hemen sonra (T1) alýnan 3 boyutlu fotoðraflarda yüz analizleri ve dijital kumpas ile overjet ve overbite ölçümleri yapýlmýþtýr. Alýnan fotoðraflar üzerinde 16 adet mesafe ve 6 adet açýsal ölçüm için 3dMD Vultus programýndan faydalanýlmýþtýr. Ýstatistiksel deðerlendirmeler Wilcoxon analizi ve Pearson korelasyon analizi kullanýlarak gerçekleþtirilmiþtir.
BULGULAR: Tedavi sonunda kötü alýþkanlýklar elimine edilmiþtir, elde edilen overbite artýþý (ort. 3,23±1,81 mm) istatistiksel olarak anlamlý bulunmuþtur (p<0,05). Üst dudak uzunluklarý artarken (p<0,005) ve alt dudak uzunluklarý azalmýþtýr. Overjet ile TVL-Ls uzaklýðý (r=-0,803; p<0,05) arasýnda negatif yönlü korelasyon olduðu görülmüþtür. Overbite ile TVL-Bs uzaklýðý arasýnda pozitif yönlü güçlü bir korelasyon olduðu görülmüþtür (r=0,756; p<0,01). Gerçek dikey düzleme göre SPog ve SB noktalarýnýn ileri hareketi istatistiksel olarak anlamlý bulunmuþtur (p<0,005).
TARTIÞMA ve SONUÇ: Dil paravaný apareyi parmak emme ve dil itimi sonucunda görülen ön açýk kapanýþýn tedavisinde; overbite, alt çene yumuþak doku projeksiyonu ve dudaklarda pozitif yönlü deðiþimler saðlamýþtýr.

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Bu çalýþmanýn amacý, Gaziantep Üniversitesi Diþ Hekimliði Fakültesi'ne baþvuran her yaþ grubu ve cinsiyetten oluþan olgulardan elde edilen ve histopatolojik tanýsý konulan oral ve maksillofasiyal lezyonlarýn sýklýðýný, daðýlýmýný, yaþ ve cinsiyete göre belirlemek ve literatüre kazandýrmaktýr.
YÖNTEM ve GEREÇLER: 2010-2015 yýllarý arasýnda Gaziantep Üniversitesi Diþ Hekimliði Fakültesi Aðýz, Diþ ve Çene Radyolojisi Anabilim Dalý'nda bulunan histopatolojik tanýlý oral ve maksillofasiyal bölge patoloji verileri retrospektif olarak incelenmiþtir. Lezyonlar inflamatuvar/reaktif, kistik ve tümör/tümör benzeri olarak sýnýflandýrýlmýþ ve yaþ, cinsiyet, histopatolojik taný ve bulunduðu bölgelere göre daðýlýmlarý incelenmiþtir. Deðiþkenler tanýmlayýcý istatistikler kullanýlarak analiz edilmiþtir.
BULGULAR: Maksillofasiyal lezyonu bulunan toplam 374 olgunun 184’ü (%49,2) erkek, 190'ý (%50,8) kadýn olup yaþ ortalamasý 36,7±18,3’tür. 18 yaþ altý olgularýn sayýsý 75 (%20,1), 18 yaþ ve üzeri olgularýn sayýsý 299’dur (%79,9). Bu lezyonlarýn 157'si inflamatuar/reaktif (%42), 125'i (%33,4) kist ve 92'si tümör/tümör benzeri lezyon (%24,6) olarak bulunmuþtur. En sýk bildirilen taný radiküler kist (%24,6) olup bunu iltihabi granülasyon dokusu (%22,2) izlemiþtir. Ýnflamatuar/reaktif lezyonlarda en sýk karþýlaþýlan iltihabi granülasyon dokusu (%52,9) ve kistler içinde en yaygýn görülen radiküler kisttir (%73,6). Benign lezyonlar malign lezyonlardan 11,9 kat daha yaygýn bulunmuþtur. Tümör/ tümör benzeri lezyonlarýn %92,4'ünün benign, %7,6'sýnýn malign olduðu saptanmýþtýr. Periferal dev hücreli granülom (%31,5), tümör/tümör benzeri lezyonlar arasýnda en yaygýn olanýdýr. Skuamöz hücreli karsinom en sýk görülen malign tümör/tümör benzeri lezyondur ve tüm malignitelerin %28,5'ini oluþturmuþtur.
TARTIÞMA ve SONUÇ: Bu retrospektif çalýþma, özellikle Güneydoðu Anadolu Bölgesi’ndeki bir grup Türk popülasyonunda oral ve maksillofasiyal bölgedeki inflamatuar/reaktif lezyonlar, kistler ve tümör/tümör benzeri lezyonlarýn daðýlýmý, sýklýðý ve özelliklerinin farklý popülasyonlardaki çalýþmalar ile karþýlaþtýrma yapmayý saðlamakta ve maksillofasiyal lezyonlarýn tanýsal önemini göstermektedir.

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Dermoid kistlerde bulunan yað bezi lobulüsü odontojen kistlerde enderdir. Dermoid kistler yavaþ büyür ve biyolojik davranýþlarý sesizdir, kist çýkartýldýktan sonra yerel yineleme görülmez. Oysaki bazý geliþimsel odontojen kistler lokal agresif bir klinik gidiþ gösterir, yerel yineleme oranlarý yüksektir; bu tip kistlerde yað bezi lobülüsü bulunabilir. Bu çalýþmanýn amacý yað bezi lobülüsü içeren odontojen kistlerin klinik ve histopatolojik olarak incelenmesidir.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Çalýþmada yað bezi lobulüsü içeren 14 odontojen kist olgusunun histopatolojik özellikleri, yað bezi lobulüslerinin sayýsý ve yerleþim özellikleri dikkate alýnarak incelendi. Histokimyasal (PAS) ve immunhistokimyasal (S100 proteini, Pan Sitokeratin, Sitokeratin 19 and EMA ) incelemeleri de yapýldý.
BULGULAR: Çalýþmada 14 olgu incelendi, bunlarýn 9’u erkek (%64), 5’i (%36) kadýndý. 14 odontojen kist olgusunun, 10’u mandibulada, 4’ü maksillada bulunuyordu. Lezyonlarýn hepsi geliþimsel odontojen kistti. Mikroskopik incelemede 11 olguda yað bezi lobulusü yalnýzca fibrotik kist duvarýnda, 1’inde yað bezi lobulüsü epitel içinde yer almýþtý, 2’sinde ise hem epitel içinde, hem epitelin hemen altýnda, hem de fibrotik duvarda izlendi.
TARTIÞMA ve SONUÇ: Bir kistte histopatolojik olarak yað bezi lobulüsü görüldüðünde dermoid kist tanýsý koyulmasý eðilimi vardýr. Bu nedenle ayýrýcý tanýya yað bezi lobulüsü içeren odontojen kistlerin alýnmasý hasta yönetimi ve farklý izlem seçenekleri açýsýndan oldukça önemlidir.

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Bu çalýþmanýn amacý kýrýklarýn; yaþ, cinsiyet, yaralanma mekanizmasý ve kýrýklarýn anatomik lokasyonu ile iliþkilerinin karakterize edilmesidir.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Maksilla veya mandibula kýrýðý tanýsý ile Temmuz 2013-Haziran 2018 tarihleri arasýnda Kocaeli Üniversitesi Diþ Hekimliði Fakültesi Aðýz Diþ Çene Cerrahisi Anabilim Dalý'na baþvuran ve tedavi edilen 79 hasta çalýþmamýza dahil edildi. Yaþ, cinsiyet, etiyoloji, zaman daðýlýmý, kýrýk yeri ve tedavi protokolleri ile ilgili veriler toplandý ve deðerlendirildi.
BULGULAR: Bu çalýþmaya 101 kýrýðý olan toplam 79 hasta dahil edildi. Sonuçlar, yaþlarý 7 ile 65 arasýnda deðiþen ve yaþ ortalamasý 31,36 ± 13,07 olan 58 (%73,4) erkek ve 21 (%26,6) kadýndan elde edildi. Trafik kazalarý (%30,4) travma etiyolojisinin en önemli nedeniydi ve bunu darp (%27,8) ve düþmeler (%17,7) izlemekteydi. En sýk kýrýlan anatomik bölgeler angulus (%34,6) ve parasimfiz bölgeler (%17,8) idi.
TARTIÞMA ve SONUÇ: Maksillofasiyal kýrýklar çeþitli yüz travmalarýndan kaynaklanmaktadýr. Trafik kazasý ve darp, bu kýrýklar için en yaygýn etiyolojik faktörlerdir. Toplumdaki düþmeleri, trafik kazalarýný ve saldýrganlýðý azaltmak için önleyici eylemlerin daha iyi anlaþýlmasý, insanlarýn yaþam kalitesi açýsýndan yararlý olabilir.

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Çalýþmamýzda ramus veya simfizden alýnan blok greftlerle kazanýlan kemik miktarlarýnýn deðerlendirilmesi amaçlanmýþtýr.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Horizontal veya kombine alveolar defekti bulunan 15 hastanýn radyolojik görüntüleri restrospektif olarak incelenmiþtir. Defektler ramus veya simfiz bölgesinden alýnan otojen blok greftlerle ogmente edilmiþtir. Pre-op ve post-op 6. ayda alýnan dental volumetrik tomografi (DVT) görüntüleri ile kazanýlan kemik miktarlarý deðerlendirilmiþtir. Sonuçlar Wilcoxon, Mann Whitney U ve Pearson Korelasyon testleri ile deðerlendirilmiþtir (p<0,05).
BULGULAR: Kadýn hastalarýn post-op kemik kalýnlýðý deðerleri pre-op kemik kalýnlýðý deðerlerinden istatistiksel olarak anlamlý derecede yüksek bulunmuþtur (p=0,003). Ramus grubunda kazanýlan kemik miktarý simfiz grubundan istatistiksel olarak anlamlý derecede yüksek bulunmuþtur (p=0,002).
TARTIÞMA ve SONUÇ: Tüm hastalarda en az 4 mm çapýnda implant yerleþtirilebilecek yeterli horizontal kemik hacmi elde edilmiþtir.

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Bu çalýþma, dördüncü ve beþinci sýnýf diþhekimliði öðrencilerinin periodontal hastalýklarla ilgili sistemik faktörlerini belirleme yeteneðini, sistemik hastalýðý olan ve olmayan farklý derecelerde periodontal hastalýðý olan bireylerin risk analizlerini ve klinik karar verme becerisini uygulama yeteneðini deðerlendirmiþtir.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Bu çalýþmada, öðrencilerin periodontal hastalýk risk faktörlerini ve periodontal hastalýðý olan bireylerdeki klinik karar verme yetkinliðini deðerlendirmek amacýyla bir anket formu uygulanmýþtýr. Niteliksel verilerin karþýlaþtýrýlmasýnda Ki-Kare testi, Fisher’s Exact Ki-Kare testi, Continuity (Yates) Düzeltmesi ve Mc Nemar testi kullanýldý. Niceliksel verilerin gruplar arasýnda karþýlaþtýrmalarýnda ise Mann Whitney U Test, grup içi deðerlendirmelerinde Wilcoxon sign test kullanýldý. Anlamlýlýk p<0.05 düzeyinde deðerlendirildi.
BULGULAR: Çalýþmaya cevap verme oraný yüzde 86’dýr. Öðrencilerin belirlenen periodontal risk faktörleri içerisinden doðru olarak en az %40 ve üzerinde seçtiði 3 risk faktörü: Kontrol altýnda olmayan diyabet, ≥ 6 mm posterior cep ve sigara kullanýmý ‘dýr. Öðrencilerin aldýklarý bilgiye duyduklarý güven ve risk faktörü bilgisi üst sýnýf öðrencilerinde artýþ göstermiþtir. Çalýþma, öðrencilerin periodontal hastalýklarý etkileyen kritik hastalýklarý ve risk faktörlerini oldukça iyi bildiklerini ve tedavi konusunda özgüven sahibi olduklarýný ortaya koymuþtur. Buna karþýn bilgi ile uygulamalý klinik muhakeme kurma arasýnda bir boþluk olduðunu göstermiþtir.
TARTIÞMA ve SONUÇ: Öðrenciler risk faktörlerini analiz etmedeki becerilerini klinik senaryolarda kullanamamýþlardýr. Bu sonuçlar, periodontal hastalarýn yönetiminde klinik karar vermeyi geliþtirmek için diþ hekimliði müfredatýnýn gözden geçirilmesi gerektiðini göstermektedir.

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Bu çalýþmanýn amacý dental volumetrik tomografi (DVT) kullanýlarak elde edilen dejeneratif eklem hastalýðýnda mandibular kondile ait radyografik bulgular ile fractal boyut (FB) deðerleri arasýnda korelasyon olup olmadýðýný araþtýrmaktýr.
YÖNTEM ve GEREÇLER: 100 DVT eklem görüntüsü retrospektif olarak incelendi. Hastalarýn DVT görüntüleri mandibular kondilde eroziv dejeneratif kemik deðiþimi (DKD) açýsýndan incelendi ve her bir kondil buna göre üç gruba ayrýlarak skorlandý (0, 1, 2): 0 normal kondili, 1 kondilde hafif derece eroziv DKD, 2 kondilde ileri derece eroziv DKD göstermektedir. Fraktal analiz (FA), mandibular kondil DVT görüntüleri üzerine uygulandý ve radyografik diagnoz skorlarý ile karþýlaþtýrýldý.
BULGULAR: cAnova test deðerleri, kondilde eroziv DKD olan hastalarýn FB deðerleri ile olmayanlar arasýnda istatistiksel olarak anlamlý derecede farklýlýk olduðunu gösterdi. Hasta grubu 0’da ortalama FB deðeri 1.079, grup 2’de 1.052 ve grup 3’de 1.036 idi. Daha yüksek dejeneratif deðiþimlerin görüldüðü hasta grubu 2’de daha düþük FB deðerleri görüldü.
TARTIÞMA ve SONUÇ: Çalýþmamýzda, kemik dejenerasyon derecesi arttýkça FB deðerlerinin de azaldýðýný gözlemledik. Bu bulgular konuyla ilgili umut verici bir sonuç ortaya koymakla beraber, bu araþtýrma FA ve DKD ile ilgili bir ön çalýþmadýr ve FA‘in klinik olarak uygulanabilir olmasý için daha ileri çalýþmalar yapýlmalýdýr.

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Staphylococcus aureus, normal aðýz mikrobiyotasý üyesi olarak kabul görmemekle birlikte diþ tedavisi gören hastalarýn metisiline dirençli S. aureus (MRSA) taþýyýcýlýðý, bakterinin diþ kliniklerinin temas edilen yüzeylerine ve diþ hekimliði çalýþanlarýna bulaþmasý ile sonuçlanabilmektedir. Saðlýklý çocuklarýn aðýz boþluðunda S. aureus taþýyýcýlýk oranlarý hakkýnda az sayýda bilgi bulunmaktadýr. Bu çalýþma, çocuk hastalarýn aðýz boþluðunda S. aureus ve MRSA taþýyýcýlýk oranlarýnýn ve risk faktörlerinin belirlenmesi amacý ile gerçekleþtirilmiþtir.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Çalýþmaya pedodonti kliniðine ilk kez baþvuran 4-15 yaþlarýnda (ortalama 9,75±2,46) toplam 1000 çocuk dahil edildi. Çocuklarýn önceden geçirilmiþ cilt infeksiyonu, intravenöz ya da inhalasyon yoluyla ilaç kullanýmý, ailede saðlýk çalýþaný varlýðý, önceden geçirilen diþ tedavileri, aðýz içinde yer tutucu, aparey varlýðý gibi risk faktörleri sorgulandýktan sonra rutin aðýz ve diþ muayene iþlemi yapýldý. Dil sýrtýndan alýnan sürüntü örneklerinin mannitollü tuzlu agarda kültürleri yapýlarak konvansiyonel bakteriyolojik yöntemlerle tanýmlamalarý yapýldý. MRSA izolatlarý spa ve mecA geni pozitifliði ile doðrulandý. Ayrýca Panton Valentin Lökosidin (PVL) geni varlýðý ve çeþitli antibiyotiklere direnç durumlarý araþtýrýldý.
BULGULAR: S. aureus izole edilen 140 (%14) örneðin 14’ü (%10) metisiline dirençli bulundu. Buna göre tüm çocuklarda MRSA aðýz kolonizasyonu oraný % 1,4 olarak belirlendi. MRSA izolatlarýnýn hepsi vankomisin, gentamisin, linezolid, tigesiklin, daptomisin, fusidik asit ve teikoplanine duyarlý bulundu. Eritromisin, klindanmisin, tetrasiklin, trimetoprim-sülfametoksazol ve siprofloksasin direnci sýrasýyla, %71,43, %28,57, %21,43, %14,29 ve %7,14 olarak; indüklenebilir klindamisin direnci %28,57 ve çoklu ilaç direnci ise %7,14 olarak belirlendi. Ýzolatlarda PVL geni saptanmadý. S. aureus ya da MRSA varlýðý ile risk faktörleri arasýnda anlamlý bir iliþki bulunmadý (p>0.05).
TARTIÞMA ve SONUÇ: Sonuç olarak, çocuklarýn aðýz boþluðunun saðlýk hizmetiyle iliþkili enfeksiyonlara neden olma potansiyeline sahip MRSA için bir rezervuar görevi görebileceði; bu nedenle pedodonti kliniklerinde de diþ hekimliðinin her uygulamasýnýn doðal bir parçasý olarak standart enfeksiyon kontrolünün kusursuz bir þekilde yerine getirilmesi gerekliliðine dikkat çekilmiþtir.

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Sinüs pnömatizasyonu; sinüs hacmini artýran fizyolojik bir süreçtir. Diþ hekimliðinde, maksiller posterior bölgeye uygulanacak dental tedavilerde, maksiller sinüste alveolar pnömatizasyon varlýðýnýn ve diþ köküsinüs iliþkisinin doðru bir þekilde deðerlendirilmesi olasý komplikasyonlarýn önüne geçeceðinden dolayý önemlidir. Bu yüzden bu çalýþma, klinikte sýk tercih edilen panoramik görüntülemenin, konik ýþýnlý bilgisayarlý tomografiye (KIBT) kýyasla alveoler pnömatizasyon ve diþ kökü- sinüs iliþkisini belirlemedeki sensitivite, spesifite ve tanýsal doðruluk deðerini tespit etmeyi amaçlamýþtýr. Ayrýca, bu çalýþmanýn amacý KIBT görüntüleme ile, Türk sub-populasyonundaki pnömatizasyon prevalansý ve alveoler pnömatizasyonlarýn sinüs patolojileriyle ilgili olasý iliþkilerini deðerlendirmektir.
YÖNTEM ve GEREÇLER: 600 maksiller sinüs görüntüsü panoramik radyografi ve KIBT ile incelendi. Maksiller sinüslerde alveolar pnömatizasyon, mukozal kalýnlaþma ve diðer patolojilerin varlýðý ile posterior diþ kökleri ile sinüs tabaný arasýndaki iliþki kaydedildi.
BULGULAR: Hastalarýn %81,3’ünde alveolar pnömatizasyon, %63’ünde mukozal kalýnlaþma ve %31,7’sinde diðer patolojiler tespit edildi. Yaþ gruplarý arasýnda pnömatizasyon ve diþ kökü-sinüs iliþkisi açýsýndan istatistiksel olarak anlamlý farklýlýk (p<0,05) olduðu görüldü. Hastalarýn diþli ve diþsiz olma durumunun pnömatizasyon üzerinde etkili olduðu (p˂0,05) saptandý.
TARTIÞMA ve SONUÇ: Panoramik radyografiler özellikle diþin sinüse komþu olduðu durumlarda olmak üzere, diþ köklerini sinüslerle daha iliþkili seviyede göstermektedir. Bu yüzden hekim bazen gereksiz bir perforasyon beklentisine girse de, bu durum hasta açýsýndan bir risk oluþturmaz. Panoramik radyografi diþ kökü-sinüs iliþkisinin deðerlendirilmesinde kullanýlabilir ancak kesin taný için KIBT tercih edilmelidir.

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Kan ve diðer vücut sývýlarý ile bulaþan hastalýklardaki artýþ diþ hekimliði çalýþma alanlarýnda hastalýk bulaþýnýn önlenmesinde standart enfeksiyon protokollerinin uygulanmasý konusunda diþ hekimliði çalýþanlarýnda bir farkýndalýk oluþturmaktadýr. Bu protokoller hem hastalarý hem de dental çalýþanlarý korumaya yönelik oluþturulmuþtur. Bu çalýþmanýn amacý diþ hekimlerinin enfeksiyon kontrolü, sterilizasyon ve dezenfeksiyon konusundaki mevcut uygulamalarýnýn ve duyarlýlýðýnýn araþtýrýlmasýdýr.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Bu çalýþma Türkiye’nin farklý illerinde kamu ve özelde aktif çalýþan toplam 102 diþ hekiminin katýlýmýyla gerçekleþtirilmiþtir. Araþtýrmaya katýlan hekimlere sterilizasyon, dezenfeksiyon ve enfeksiyon kontrolü konulu 28 soruluk bir anket uygulanmýþtýr.
BULGULAR: Hekimlerin %65’i aerotör/agludruva gibi aletlerin dezenfektan solüsyonlar ile silinmesinin yeterli olmadýðýný ve her hastada steril edilmesi gerektiðini belirtmesine raðmen hekimlerin ancak %58’i aerotör/ angludruvayý her hastada steril ettiklerini belirtmiþtir. Hekimlerin %40’ý dental tedaviler öncesi ellerini sabun/el dezenfektaný ile yýkadýðýný, %15’i ise bazen yýkamadýðýný belirtmiþtir. Hekimlerin %81’i her zaman maske kullanmaktadýr. Ancak hekimlerin sadece %34’ü maskeyi her hastada deðiþtirdiðini söylemiþtir. Hekimlerin %10’nu koruyucu gözlük/siperi hiç kullanmadýðýný, %32’si ise her zaman kullandýðýný, %47’si ise her hastada dezenfekte ettiðini belirtmiþtir. %56 oranýnda hekim tedavi esnasýnda koruyucu giysi kullanmaktadýr. Hekimlerin ancak %43’ü enjektör ucunu tek el tekniði ile kapattýðýný belirtmiþtir. Katýlýmcýlarýn %25’i hastanýn tedavisi esnasýnda temas edilen yüzeyleri su geçirmez bariyerlerle kaplarým/ kaplanmasýný saðlarým þeklinde ifadede bulunmuþtur. Hekimlerin %25’i ise bu iþlemi hiçbir zaman yapmadýðýný söylemiþtir. Hastanýn tedavisi sýrasýnda kontamine aeresollerin sýçramasýný engellemek için her zaman emiþ gücü yüksek aspirator kullanan hekim oraný ise %47’dir. Hekimlerin %68’i sterilize edilemeyen ortak kullanýlan aygýtlarý kullanýmdan sonra dezenfekte ederim/ edilmesini saðlarým ifadesinde bulunurken, %10’u bunu nadiren yaptýðýný belirtmiþtir.
TARTIÞMA ve SONUÇ: Diþ hekimliði çalýþanlarý yüksek oranda enfeksiyon riski taþýyan bir ortamda çalýþmaktadýrlar ve hem kendilerini hem de hastalarý çapraz enfeksiyondan korumak yükümlülüðündedirler. Bu çalýþmanýn sonuçlarý hekimlerin enfeksiyon kontrolü, sterilizasyon ve dezenfeksiyon konularýnda daha dikkatli davranmalarý gerektiðini ortaya koymaktadýr.

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Periodontal hastalýklarýn; erken doðum, düþük doðum aðýrlýðý, gestasyonel diyabet, preeklampsi (gestasyonel hipertansiyon) ve gebeliðin kaybý gibi olumsuz gebelik sonuçlarýna neden olduðu düþünülmektedir. Bu hastalýklarýn sebep olabileceði olumsuz gebelik sonuçlarýný önleyebilmek amacýyla gebe bireylerin, gebelik ve periodontal hastalýk arasýndaki iliþki hakkýnda bilgi sahibi olmalarý önemlidir. Bu çalýþmada, Doðu Karadeniz bölgesinde yaþayan gebe bireylerin diþ ve diþeti saðlýðý konusundaki bilgi düzeylerinin incelenmesi amaçlanmýþtýr.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Çalýþmaya, Trabzon Kanuni Eğitim ve Araştýrma Hastanesi kadýn doğum polikliniğine başvuran 265 gebe dahil edildi. Araþtýrmacýlar tarafýndan hazýrlanan, toplamda 20 sorunun yer aldýðý gebelerin, diþ-periodontal saðlýk ve periodontal hastalýk farkýndalýðý ile ilgili detaylý deðerlendirmenin yapýldýðý anketin katýlýmcýlar tarafýndan doldurulmasý istendi.
BULGULAR: Gebelerin %48,3’ü günde 2 kez düzenli diþ fýrçalama alýþkanlýðý olduðunu belirtirken, sadece %3,8’inin düzenli ara yüz temizleyicisi kullandýðý tespit edildi. Gebelik ile aðýz saðlýðý arasýndaki olasý iliþki hakkýnda gebelerin %51,3’ünün bilgi sahibi olmadýðý görüldü. Gebelerin %56,6’sý gebelik boyunca diþ hekimine gitmeyi düþünürken; bu kiþilerin diþhekimine gitme sebeplerini çoðunlukla genel kontrol amaçlý (%24,9) veya aðrýlarýnýn olmasý (%24,2) durumunda olduðu belirlendi.
TARTIÞMA ve SONUÇ: Çalýþmamýzýn bulgularý gebelerin diþ ve diþeti saðlýðý ile ilgili bilgilerinin yetersiz olduðunu ortaya koydu. Bu sonuçlar, üreme çaðýndaki tüm kadýnlarýn gebelik öncesi dönemden baþlayýp diþ-diþeti saðlýðý ve genel saðlýk arasýndaki iliþkinin detaylý anlatýldýðý ve farkýndalýk oluþmasýný saðlayan eðitim programlarýnýn düzenlemesine yönelik olan ihtiyacý göstermektedir.

Halitosis terimi, konuþurken veya soluma yolu ile oral kaviteden yayýlan hoþ olmayan aðýz kokusu olarak tanýmlanmaktadýr. Halitosis, patolojik veya patolojik olmayan nedenlerle geliþebilen, aðýz içi veya aðýz dýþý bir kaynaktan kötü koku yayýlmasýna neden olan uçucu bileþiklerin geliþmesini ifade etmektedir. 2014 yýlýnda yapýlmýþ olan son halitosis sýnýflamasýna göre 6 farklý tip belirlenmiþtir. Halitosis prevelansýnýn %22 ile %50 arasýnda olduðu bildirilmiþ olsa da halitosis görülme sýklýðý ve tedavisini içeren az sayýda çalýþma olmasý, bu konuda yapýlacak çalýþmalara olan ihtiyacý ortaya koymaktadýr. Bu derlemede halitosis tanýmý, sýnýflandýrýlmasý, etiyolojisi ve güncel tedavi yaklaþýmlarýna deðinilmiþtir.

Çocuk diþ hekimliðinde geçmiþten günümüze koruyucu ve restoratif amaçlý çok çeþitli materyaller kullanýlmaktadýr. Bu materyaller arasýnda amalgamlar, kompomerler, kompozitler, cam iyonomer simanlar, giomerler ve cam karbomer bulunmaktadýr. Cam karbomer materyali, cam partiküllerine nano boyutta hidroksiapatit ve florapatit tozu eklenerek elde edilen, sývýsý poliakrilik asit olan biyoaktif bir materyaldir. Cam karbomerlerin neme karþý olan toleransý çocuk diþ hekimliðinde bu materyalin sýklýkla tercih edilmesini saðlar. Özellikle izolasyon saðlamada zorlanýlan çocuk hastalarda kullanýmý oldukça yararlýdýr. Cam karbomer simanlarýn flor salýnýmý ve yeniden yüklenebilme özellikleri bulunmaktadýr. Cam karbomerin çürük önleme ve florapatit oluþturarak mineralizasyon saðlama gibi geliþmiþ özelliklerinin yanýsýra Bisfenol-A ve organik çözücüler gibi çocuklarýn saðlýðýna zarar verme riski olan materyalleri içermez. Çocuk diþ hekimliðinde cam karbomerler pit ve fissür örtücü olarak, restoratif materyal olarak özellikle atravmatik restoratif teknikte (ART), ortodontik bant ve paslanmaz çelik kron simantasyonunda kullanýlmaktadýr. Derlemenin amacý son yýllarda üretilen, yeni bir materyal olan cam karbomerler simanlarýn özellikleri ve çocuk diþ hekimliðinde kullanýmý ile ilgili bilgi vermektir.

Oral mukoza ve çevre dokular çok sayýda sistemik hastalýðýn belirtilerinin görülebildiði bir bölge olduðu gibi sadece oral mukozaya özgü lezyonlarýn meydana geldiði, vücudun giriþ kapýsýdýr. Aðýz mukozasýnda görülen lezyonlarýn etkeni travma, enfeksiyon, immünolojik ve idiyopatik nedenler olabilir. Oral kaviteyi örten mukoza üzerinde ilaç uygulamasý eskiden beri farmakolojinin uðraþý alaný olmuþtur. Sistemik hastalýklarýn belirtisi olarak meydana gelen lezyonlar genelde ülserasyonlar þeklinde görülmektedir. Tedavide hedef, esas olarak altta yatan sebebi çözmekle beraber hasta konforunu arttýran semptomatik tedaviler uygulamaktýr. Bunlar baþta aðýz hijyenini düzeltmek, diyeti düzenlemekle birlikte yazýda belirtilen ilaçlarýn uygun bir þekilde reçete edilmesiyle saðlanýr. Bu derlemede oral mukozal hastalýklarla sýklýkla karþýlaþan diþ hekimlerinin, tedavide uygulamalarý gereken ilaçlar hakkýnda detaylý bilgi verilmesi amaçlanmýþtýr.

Semento-ossifiye fibrom; normal kemiðin çeþitli miktarlarda mineralize materyal ihtiva eden fibröz doku ile yer deðiþtirdiði iyi huylu fibro-osseöz bir lezyondur. Yaþamýn sýklýkla 3. ve 4. dekadýnda etkilenen hastalarda kadýnlar erkeklere oranla daha fazla etkilenmektedir. Lezyon eðer tedavi edilmezse genellikle giderek büyüyen bir davranýþ ortaya koyar ve oldukça geniþ boyutlara ulaþabilir. Ossifiye fibromlar, gerçek birer neoplazm olduklarý için fibröz displaziler ve osseöz displaziler gibi diðer fibro-osseöz lezyonlara göre daha kapsamlý tedavi gerektirirler. Bu makalede klinik, radyolojik bulgularý, histopatolojik özellikleri, cerrahi tedavisi ile birlikte 2 yýl takipli bir semento- ossiyife fibrom olgusu sunulmuþtur.

Bu olgu bildirisinde zigomatik bölgeye yerleþtirilen miniplaklar aracýlýðýyla maksiller posterior diþlerin intrüzyonu ile tedavi edilmiþ diþsel sýnýf II ve anterior ön açýk kapanýþýn tedavisi sunulmuþtur. Esas þikayeti ön açýk kapanýþ olan 17 yaþýndaki kadýn hasta konveks profile, belirgin olmayan çene ucuna, önde konumlanmýþ dudaklara ve düz bir gülümseme hattýna sahipti. Aðýz içi incelemede 3 mm ön açýk kapanýþla birlikte sýnýf II molar ve kanin iliþkisi, premolar bölgesinde diþsel çapraz kapanýþ mevcuttu. Sefalometrik analiz deðerlerinde high angle iskeletsel yapý, artmýþ maksiller posterior dentoalveolar yükseklik ve alt yüz yüksekliði, artmýþ üst ve alt kesici eksen eðimleri tespit edilmiþtir. Tedavi planý maksiller posterior diþlerin akrilik splint tip aparey üzerinden zigomatik bölgeye yerleþtirilen miniplaklar aracýlýðýyla intrüze edilmesi ve ardýndan sabit ortodontik mekaniklerle tedavi edilmesi olarak belirlenmiþtir. Tedavi ile elde edilen molar intrüzyonu sonunda mandibulanýn saat yönünün tersi yönünde oto rotasyonu ile alt yüz yüksekliði ve dentoalveolar kompleksin dik yön boyutlarýnda azalma, konveks profil ve önde konumlanmýþ dudak görünümünde iyileþme, ön açýk kapanýþýn düzeltilmesi ile birlikte sýnýf I molar ve kanin iliþkisi saðlanmýþtýr. Ön açýk kapanýþ tedavisinde iskeletsel ankraj ünitesi olan zigoma miniplaklarýnýn uygulanmasý, kullanýþlý ve etkili bir yöntemdir.

Dünya Saðlýk Örgütü raporuna göre oral skuamöz hücreli karsinom oral kavitenin en sýk gö-rülen malignitesidir. Teþhis ve tedavideki ilerlemelere raðmen hastalarýn 5 yýllýk saðkalým oranlarý belirgin bir þekilde iyileþtirilememiþtir. Oral kanserlerin erken evrede teþhisi bu sebeple önemlidir. Kliniðimize baþvuran 55 yaþýnda erkek hasta sistemik olarak saðlýklýdýr ve sigara kullanmadýðýný belirtmiþtir. Hastanýn yapýlan aðýz içi muayenesinde dil lateralinde yüzeyden kabarýk hiperkeratotik lökoplaki tespit edilmiþtir. Hasta lezyonun varlýðýndan haberdar deðildir ve herhangi bir klinik semptom yoktur. Eksizyonel biyopsi sonrasýnda yapýlan histopatolojik incelemede yüksek dereceli displazi görülmüþtür. Mikroskopik bir odakta bazal membran devamlýlýðýnýn bozulduðu ve mikroinvaziv patern geliþtiði gösterilmiþtir. Histopatolojik olarak mikroinvaziv karsinom tanýsý konulmuþtur. Mikroinvaziv karsinom en erken evre malignitedir ve oral kanserlerin bu evrede teþhis edil-mesi, prognozun iyileþtirilmesi ve saðkalým oranlarýnýn arttýrýlmasý için önemli bir yere sahiptir.