GÝRÝÞ ve AMAÇ: Bu çalýþmada okul öncesi çocuklarda dental aðrýnýn deðerlendirilmesi amacý ile geliþtirilen Dental Rahatsýzlýk Anketi (DRA)’nin Türkçe uyarlamasýnýn geçerliði ve güvenirliðinin deðerlendi-rilmesi amaçlanmýþtýr.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Çalýþmaya Baþkent Üniversitesi Diþ Hekimliði Fakültesi Çocuk Diþ Hekimliði Anabilim Dalý’na Ocak 2017- Ekim 2017 tarihleri arasýnda baþvuran 2-6 (ortalama 3,84) yaþlarý a-rasýndaki ASAI risk grubunda yer alan 120 hasta dahil edilmiþtir. Kültürel olarak uyarlanmýþ sorular ebeveynler tarafýndan herhangi bir dental müdahale yapýlmadan önce cevaplanmýþtýr. Ölçeðinin güvenilirlik çalýþmasý kapsamýnd iç tutarlýlýk Cronbach alfa katsayýsý, test-tekrar test tutarlýlýðý Sýnýf Ýçi Korelasyon Katsayýsý (SKK) ile deðerlendirilmiþtir. DRA'nýn Türkçe versiyonunun geçerliliði ile, toplam DRA puaný ile dmft skoru arasýndaki iliþki Spearman korelasyon katsayýsý ile incelenmiþtir.
BULGULAR: DRA anketi Türkçe versiyonu ile dmft indeksi arasýnda istatistiksel olarak anlamlý bir fark bulunmazken p>0,05 aralarýnda pozitif korelasyon olduðu görülmüþtür (r=0,145). Cronbach’s Alpha katsayýsý ile güvenirlik hesaplamasý sonucu güvenirlik 0,799 ve iç tutarlýlýk analizi yapýldýðýnda iç tutaralýk deðeri 0,813 olarak bulunmuþtur. Yapýlan test-tekrar test uyum katsayýsý 0.988 bulun-muþtur (p<0,001). DRA Türkçe versiyonunda kýz (7,78±5,16) ve erkek çocuklarýn (8,67±5,05) total DRA puanlarý arasýnda anlamlý bir fark bulunmamýþtýr (p>0,05). DRA toplam puanýnýn cinsiyete göre deðiþmediði ve DRA Türkçe versiyonu ile yaþ arasýnda zýt yönlü bir iliþki olduðu görülmüþtür.
TARTIÞMA ve SONUÇ: DRA’nin Türkçe versiyonunun geçerli ve güvenilir bir ölçek olduðuna karar verilmiþtir.

INTRODUCTION: In this study, it was aimed to evaluate the reliability and validity of the Turkish version of the Dental Discomfort Questionnaire (DRA) developed for evaluating dental pain in preschool children.
METHODS: The study included 120 patients in the ASAI risk group between 2-6 (me-an 3.84) years, who applied to Baþkent University School of Dentistry Department of Pediatric Dentistry between January 2017 and October 2017. Culturally adapted questions were answered by parents prior to any dental intervention. In the reliability study of the scale, internal consistency was assessed by Cronbach's alpha coefficient and test-retest consistency was assessed by Intraclass Cor-relation Coefficient. The validity of the Turkish version of the DRA investigated by Spearman cor-relation coefficient between total score and dmft/dft score.
RESULTS: Although there was no statistical significance between the Turkish version of the DRA questionnaire and the DMFT/dft index (p = 0.111), it was found that there was a positive correlati-on (r = 0.145). When the reliability and internal consistency analysis were performed with Cron-bach's Alpha coefficient, internal consistency value was found as 0.813. Test-retest consistency co-efficient was 0.988 (p <0.001). There was no significant difference between the DRA scores of girls (7.78 ± 5.16) and boys (8.67 ± 5.05) in Turkish version of DRA (p> 0,05). DRA total score does not change according to sex. DRA was found to have an opposite relationship between the Turkish ver-sion and age.
DISCUSSION AND CONCLUSION: The Turkish version of DRA was found to be a measurement tool with statistically high validity and reliability indices.

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Bu çalýþmanýn amacý iki farklý döner eðe sisteminin, orijinal kök kanal eðimi üzerindeki etkilerinin üç farklý kök kanal eðimi ölçüm tekniði ile karþýlaþtýrýlarak incelenmesidir.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Otuz adet çekilmiþ alt çene birinci ve ikinci büyük azý diþinin meziyobukkal kanallarý Mtwo veya ProTaper ile þekillendirilmek üzere eþit olarak iki gruba ayrýlmýþtýr. Diþler þeffaf akrilik rezin içine gömüldükten sonra pre-operatif radyografileri çekilmiþtir. Her iki döner eðe sisteminin eðeleri üretici firma talimatlarý doðrultusunda kullanýlmýþtýr. Meziyobukkal kanallarýn baþlangýç ve iþlem sonrasý açýsal ve doðrusal deðerleri AutoCAD R12 programý kullanýlarak radyografiler üzerinden hesaplanmýþtýr.
BULGULAR: Her iki grupta da geniþletme sonrasý kanal giriþ açýlarý (CAA) ve Scheider açýlarý (SA) anlamlý derecede azalmýþtýr (p≤ 0.005). Geniþletme sonrasý AC uzunluðu (kanal giriþi ile kanalýn uzun aksýndan ayrýlmaya baþladýðý nokta arasý mesafe) sadece ProTaper gurubunda belirgin olarak artmýþtýr (p=0.005).
TARTIÞMA ve SONUÇ: Mtwo grubunda AC uzunluðunda deðiþiklik olmamasý kanalýn orjinal eðimini koruduðunu göstermektedir. Kök kanal þekillendirilmesi sonrasý kanal eðimlerindeki deðiþikliklerin ölçülmesinde CAA ve SA açýlarýnýn yanýsýra iþlem sonrasý AC uzunluðu da ölçülmelidir.

INTRODUCTION: The aim of this study was to compare the effects of two different rotary systems on the original canal curvature by means of three different root canal curvature measurement techniques.
METHODS: Mesiobuccal canals of thirty extracted human mandibular first and second molar teeth were equally allocated into two groups: Mtwo or ProTaper. After embedding in clear acrylic resin, preoperative radiographs were taken. Both systems were used according to the manufacturers’ instructions. Pre- and postoperative angular and linear values of mesiobuccal canals were obtained from radiographs using AutoCAD R12.
RESULTS: In both groups, the postoperative canal access angle (CAA) and Schneider angle (SA) were significantly decreased (p≤ 0.005). Postoperative AC distance (the distance between canal entrance and the point that the canal begins to move away from the long axis) significantly increased only in the ProTaper group (p=0.005).
DISCUSSION AND CONCLUSION: The lack of a change in the AC distance in the Mtwo group indicated that the original canal curvature was maintained. Postoperative AC distance should also be measured, besides CAA and SA, in order to evaluate changes in the root canal curvature after root canal preparation.

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Bu çalýþmanýn amacý alveoler kret yetersizliðinde krestal ve tünel olmak üzere 2 farklý insizyon tekniði kullanýlarak ekstraoral donör sahadan alýnan otojen kemik greftin yerleþtirilmesinden sonra meydana gelen alýcý bölgedeki komplikasyonlarýn karþýlaþtýrýlmasý ve deðerlendirilmesidir.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Bu çalýþmada 13 hastadaki iliak greft ile ogmente edilen 14 krestal, 27 tünel yöntemi olmak üzere 41 bölgedeki minör (greftte minör açýlma, vida baþýnýn açýlmasý, sütur açýlmasý, geçici parestezi, ýlýmlý ve/veya orta þiddette enfeksiyon) ve majör (greft kaybýna neden olan enfeksiyon, majör açýklýk, kalýcý parestezi) komplikasyonlar retrospektif olarak deðerlendirilmiþ ve iki farklý insizyon tekniði karþýlaþtýrýlmýþtýr. Ayrýca donör saha morbiditeleri deðerlendirilmiþtir.
BULGULAR: Tünel insizyon tekniði kullanýlan grupta minor komplikasyon oraný %29.6 iken majör komplikasyon görülmemiþtir. Krestal insizyon yapýlan grupta % 50 minör komplikasyon ve %28.6 majör komplikasyon görülmüþtür. Ýki farklý insizyon tekniði kullanýlan gruplar arasýnda minör ve majör komplikasyon oranlarýnda istatistiksel olarak anlamlý fark bulunmuþtur. Ýlaveten krestal teknikte ogmente edilen bölge sayýsý ile minör komplikasyon oluþma riski insidansý arasýnda anlamlý ters korelasyon görülmüþtür.
TARTIÞMA ve SONUÇ: Ekstraoral otojen greftlerde subperiosteal tünel yaklaþýmý krestal yaklaþýma göre alýcý saha komplikasyon oraný dikkate alýndýðýnda daha baþarýlý ve alternatif bir yöntem olabilir.

INTRODUCTION: The aim of this study was to compare and evaluate two techniques’, crestal and tunnel incision, complications after extraoral autogenous bone grafting at recipient area, which are used to treat alveol crest insufficiency.
METHODS: Minor complications (minor openning in graft, opening of screw head, suture opening, temporary paresthesia, mild/moderate infection) and major complications (Infection causing graft loss, major opening, permanent paresthesia) of 41 graft sites (14 crestal and 27 tunnel methods) which were augmented with iliac graft in 13 patients are evaluated and compared with two different techniques retrospectively. Furthermore, donor area morbidities were evaluated.
RESULTS: While minor complication rate in the group where tunnel incision technique used is 29.6%, major complication is not encountered. In the crestal incision group, 50% minor complication and 28.6% major complication are encountered. Minor and major complication rates among groups were statistically significant. In addition, significant negative correlation was found between the number of region which is augmented with crestal technique and incidence risk that leads minor complication.
DISCUSSION AND CONCLUSION: When considered recipient graft site complication rate, subperiosteal tunnel approach was found more successful than crestal approach and it can be an alternative method to extraoral autogenous grafting technique.

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Ön açýk kapanýþa neden olan parmak emme ve dil itme gibi kötü alýþkanlýklarýn sabit dil paravaný apareyi ile engellenmesi sonucu meydana gelen yumuþak doku deðiþikliklerinin üç boyutlu fotoðraflar yardýmýyla deðerlendirilmesi amaçlanmýþtýr.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Parmak emme ve dil itimi sonucu ön açýk kapanýþa sahip 9 kadýn (ort. yaþ: 9,45 ± 1,33 yýl) ve 6 erkek (ort. yaþ: 8,50 ± 0,71 yýl) hasta çalýþmaya dahil edilmiþtir. Hastalarýn tedavileri (ort. tedavi süresi: 0,6±0,1 yýl) üst çene daimî birinci molar diþlerine yapýþtýrýlan sabit dil paravaný apareyi ile gerçekleþtirilmiþtir. 3dMD fotoðraf cihazý ile tedaviden hemen önce (T0) ve aparey çýkarýlmasýndan hemen sonra (T1) alýnan 3 boyutlu fotoðraflarda yüz analizleri ve dijital kumpas ile overjet ve overbite ölçümleri yapýlmýþtýr. Alýnan fotoðraflar üzerinde 16 adet mesafe ve 6 adet açýsal ölçüm için 3dMD Vultus programýndan faydalanýlmýþtýr. Ýstatistiksel deðerlendirmeler Wilcoxon analizi ve Pearson korelasyon analizi kullanýlarak gerçekleþtirilmiþtir.
BULGULAR: Tedavi sonunda kötü alýþkanlýklar elimine edilmiþtir, elde edilen overbite artýþý (ort. 3,23±1,81 mm) istatistiksel olarak anlamlý bulunmuþtur (p<0,05). Üst dudak uzunluklarý artarken (p<0,005) ve alt dudak uzunluklarý azalmýþtýr. Overjet ile TVL-Ls uzaklýðý (r=-0,803; p<0,05) arasýnda negatif yönlü korelasyon olduðu görülmüþtür. Overbite ile TVL-Bs uzaklýðý arasýnda pozitif yönlü güçlü bir korelasyon olduðu görülmüþtür (r=0,756; p<0,01). Gerçek dikey düzleme göre SPog ve SB noktalarýnýn ileri hareketi istatistiksel olarak anlamlý bulunmuþtur (p<0,005).
TARTIÞMA ve SONUÇ: Dil paravaný apareyi parmak emme ve dil itimi sonucunda görülen ön açýk kapanýþýn tedavisinde; overbite, alt çene yumuþak doku projeksiyonu ve dudaklarda pozitif yönlü deðiþimler saðlamýþtýr.

INTRODUCTION: The aim of this study was to evaluate the soft tissue changes after the fixed palatal crib application in patients with the anterior open bite as the result of bad habits such as thumb sucking and tongue thrusting using three dimensional photographs.
METHODS: Nine females (mean age: 9.45 ± 1.33 years) and six males (mean age: 8.50 ± 0.71 years) with anterior open bite due to thumb sucking and tongue thrusting were included in the study. Patients' treatments (mean treatment time: 0.6±0.1 years) were performed with fixed palatal crib attached to the upper first molar teeth. Overjet and overbite measurements were performed with digital calipers and 3D photographs taken before (T0) and after (T1) treatment with 3dMD photographic device were used facial analyses. 16 distance and 6 angular measurements were achieved using 3dMD Vultus program. Wilcoxon test and Pearson correlation analysis was used for statistical evaluation.
RESULTS: At the end of treatment, bad habits have been eliminated and statistically significant increase was detected in overbite (mean 3.23 ± 1.81 mm, p<0.05). While The upper lip (p<0.005) and lower lip measurements incerased. Negative correlations were found between overjet and TVL-Ls distance (r = -0.803; p <0.05). There was a positive positive correlation between overbite and TVL-Bs distance (r = 0.756, p <0.01). The forward movement of SPog and SB points was found to be statistically significant (p<0.005).
DISCUSSION AND CONCLUSION: Fixed palatal crib appliance provided positive treatment effects by the changes in overbite, mandibular soft tissue projections and lips in the patients with the anterior open bite due to the thumb sucking and tongue thrusting habits.

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Bu çalýþmanýn amacý, Gaziantep Üniversitesi Diþ Hekimliði Fakültesi'ne baþvuran her yaþ grubu ve cinsiyetten oluþan olgulardan elde edilen ve histopatolojik tanýsý konulan oral ve maksillofasiyal lezyonlarýn sýklýðýný, daðýlýmýný, yaþ ve cinsiyete göre belirlemek ve literatüre kazandýrmaktýr.
YÖNTEM ve GEREÇLER: 2010-2015 yýllarý arasýnda Gaziantep Üniversitesi Diþ Hekimliði Fakültesi Aðýz, Diþ ve Çene Radyolojisi Anabilim Dalý'nda bulunan histopatolojik tanýlý oral ve maksillofasiyal bölge patoloji verileri retrospektif olarak incelenmiþtir. Lezyonlar inflamatuvar/reaktif, kistik ve tümör/tümör benzeri olarak sýnýflandýrýlmýþ ve yaþ, cinsiyet, histopatolojik taný ve bulunduðu bölgelere göre daðýlýmlarý incelenmiþtir. Deðiþkenler tanýmlayýcý istatistikler kullanýlarak analiz edilmiþtir.
BULGULAR: Maksillofasiyal lezyonu bulunan toplam 374 olgunun 184’ü (%49,2) erkek, 190'ý (%50,8) kadýn olup yaþ ortalamasý 36,7±18,3’tür. 18 yaþ altý olgularýn sayýsý 75 (%20,1), 18 yaþ ve üzeri olgularýn sayýsý 299’dur (%79,9). Bu lezyonlarýn 157'si inflamatuar/reaktif (%42), 125'i (%33,4) kist ve 92'si tümör/tümör benzeri lezyon (%24,6) olarak bulunmuþtur. En sýk bildirilen taný radiküler kist (%24,6) olup bunu iltihabi granülasyon dokusu (%22,2) izlemiþtir. Ýnflamatuar/reaktif lezyonlarda en sýk karþýlaþýlan iltihabi granülasyon dokusu (%52,9) ve kistler içinde en yaygýn görülen radiküler kisttir (%73,6). Benign lezyonlar malign lezyonlardan 11,9 kat daha yaygýn bulunmuþtur. Tümör/ tümör benzeri lezyonlarýn %92,4'ünün benign, %7,6'sýnýn malign olduðu saptanmýþtýr. Periferal dev hücreli granülom (%31,5), tümör/tümör benzeri lezyonlar arasýnda en yaygýn olanýdýr. Skuamöz hücreli karsinom en sýk görülen malign tümör/tümör benzeri lezyondur ve tüm malignitelerin %28,5'ini oluþturmuþtur.
TARTIÞMA ve SONUÇ: Bu retrospektif çalýþma, özellikle Güneydoðu Anadolu Bölgesi’ndeki bir grup Türk popülasyonunda oral ve maksillofasiyal bölgedeki inflamatuar/reaktif lezyonlar, kistler ve tümör/tümör benzeri lezyonlarýn daðýlýmý, sýklýðý ve özelliklerinin farklý popülasyonlardaki çalýþmalar ile karþýlaþtýrma yapmayý saðlamakta ve maksillofasiyal lezyonlarýn tanýsal önemini göstermektedir.

INTRODUCTION: The purpose of this study is to detect the distribution and frequency of oral and maxillofacial lesions obtained from the cases of whole age groups and genders who applied to Gaziantep University Faculty of Dentistry according to age and gender.
METHODS: Oral and maxillofacial pathologies with histopathological diagnosis in Gaziantep University Faculty of Dentistry, Oral and Maxillofacial Radiology Department between 2010-2015 was investigated retrospectively. The lesions were classified as inflammatory/ reactive, cystic and tumor/tumor-like and the variables were examined as followed: age, gender, histopathological diagnosis and distribution of the regions. The obtained data were analyzed using descriptive statistics.
RESULTS: A total of the 374 cases with maxillofacial lesions, 184 (49.2%) were male and 190 (50.8%) were female. The average age was 36.7±18.3 years. The number of cases under the age of 18 years was 75 (20.1%) and the number of cases aged 18 and over was 299 (79.9%). These lesions, 157 were inflammatory/reactive (42%), 125 (33.4%) were cyst and 92 were tumor/tumor-like lesions (24.6%). The most frequently encountered diagnosis was radicular cyst (24.6%) followed by inflammatory granulation tissue (22.2%). Among the inflammatory/reactive lesions, the most prevalent was inflammatory granulation tissue (52.9%). Radicular cyst was the most frequent among the cysts (73.6%). Benign lesions 11.9 times more common than malignant lesions. The rate of benign tumor/ tumor-like lesions was 92.4%, whereas the rate of malignant lesions was 7.6%. Peripheral giant cell granuloma (31.5%) was the most common tumor/tumor-like lesion. Squamous cell carcinoma was the most common malignant tumor/tumor-like lesion and constituted 28.5% of overall malignancies.
DISCUSSION AND CONCLUSION: The present study ensures that the distribution, frequency and characteristics of inflammatory/ reactive lesions, cysts and tumor/tumor-like lesions in the oral and maxillofacial region in a group of Turkish population, especially in the Southeastern Anatolia Region, make comparison with studies in different populations and shows the diagnostic importance of maxillofacial lesions.

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Dermoid kistlerde bulunan yað bezi lobulüsü odontojen kistlerde enderdir. Dermoid kistler yavaþ büyür ve biyolojik davranýþlarý sesizdir, kist çýkartýldýktan sonra yerel yineleme görülmez. Oysaki bazý geliþimsel odontojen kistler lokal agresif bir klinik gidiþ gösterir, yerel yineleme oranlarý yüksektir; bu tip kistlerde yað bezi lobülüsü bulunabilir. Bu çalýþmanýn amacý yað bezi lobülüsü içeren odontojen kistlerin klinik ve histopatolojik olarak incelenmesidir.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Çalýþmada yað bezi lobulüsü içeren 14 odontojen kist olgusunun histopatolojik özellikleri, yað bezi lobulüslerinin sayýsý ve yerleþim özellikleri dikkate alýnarak incelendi. Histokimyasal (PAS) ve immunhistokimyasal (S100 proteini, Pan Sitokeratin, Sitokeratin 19 and EMA ) incelemeleri de yapýldý.
BULGULAR: Çalýþmada 14 olgu incelendi, bunlarýn 9’u erkek (%64), 5’i (%36) kadýndý. 14 odontojen kist olgusunun, 10’u mandibulada, 4’ü maksillada bulunuyordu. Lezyonlarýn hepsi geliþimsel odontojen kistti. Mikroskopik incelemede 11 olguda yað bezi lobulusü yalnýzca fibrotik kist duvarýnda, 1’inde yað bezi lobulüsü epitel içinde yer almýþtý, 2’sinde ise hem epitel içinde, hem epitelin hemen altýnda, hem de fibrotik duvarda izlendi.
TARTIÞMA ve SONUÇ: Bir kistte histopatolojik olarak yað bezi lobulüsü görüldüðünde dermoid kist tanýsý koyulmasý eðilimi vardýr. Bu nedenle ayýrýcý tanýya yað bezi lobulüsü içeren odontojen kistlerin alýnmasý hasta yönetimi ve farklý izlem seçenekleri açýsýndan oldukça önemlidir.

INTRODUCTION: Sebaceous glands are rarely observed in odontogenic cysts whereas these structures are the histopathologic features of dermoid cysts. Dermoid cyst growth is slow and its biologic behaviour is silent; after the cyst is removed, recurrence is not observed. However, there are some developmental odontogenic cysts that have a local aggressive course and high levels of recurrence and sebaceous glands may present in these types of cyst. The aim of the study is to evaluate the histopathologic and clinical features of odontogenic cyst with sebaceous gland.
METHODS: 14 odontogenic cysts with sebaceous glands were reported in the present study. Histopathological features, locations and numbers of sebaceous glands were evaluated. Histochemical (PAS) and immunohistochemical (S100 protein, Pan Cytokeratin, Cytokeratin 19 and EMA ) examinations were also performed.
RESULTS: In the present study, 14 patients, 9 (64%) male and 5 (36%) female with a mean age of 42 years were included. The cysts were located in the mandible of 10; while four of them were in the maxilla. All lesions were developmental odontogenic cysts. Microscopic evaluation revealed that sebaceous glands were only in the fibrotic cyst wall in 11 cases, in the intraepithelial location in 1 case and 2 cases showed three different sites as intraepithelial, subepithelial and wall.
DISCUSSION AND CONCLUSION: When the sebaceous glands are observed histopathologically, there is a tendency to diagnoisis as a dermoid cyst. Therefore, the differential diagnosis between odontogenic cyst with sebaceous glands and intraosseous dermoid cysts has great importance for management or different follow-up options.

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Bu çalýþmanýn amacý kýrýklarýn; yaþ, cinsiyet, yaralanma mekanizmasý ve kýrýklarýn anatomik lokasyonu ile iliþkilerinin karakterize edilmesidir.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Maksilla veya mandibula kýrýðý tanýsý ile Temmuz 2013-Haziran 2018 tarihleri arasýnda Kocaeli Üniversitesi Diþ Hekimliði Fakültesi Aðýz Diþ Çene Cerrahisi Anabilim Dalý'na baþvuran ve tedavi edilen 79 hasta çalýþmamýza dahil edildi. Yaþ, cinsiyet, etiyoloji, zaman daðýlýmý, kýrýk yeri ve tedavi protokolleri ile ilgili veriler toplandý ve deðerlendirildi.
BULGULAR: Bu çalýþmaya 101 kýrýðý olan toplam 79 hasta dahil edildi. Sonuçlar, yaþlarý 7 ile 65 arasýnda deðiþen ve yaþ ortalamasý 31,36 ± 13,07 olan 58 (%73,4) erkek ve 21 (%26,6) kadýndan elde edildi. Trafik kazalarý (%30,4) travma etiyolojisinin en önemli nedeniydi ve bunu darp (%27,8) ve düþmeler (%17,7) izlemekteydi. En sýk kýrýlan anatomik bölgeler angulus (%34,6) ve parasimfiz bölgeler (%17,8) idi.
TARTIÞMA ve SONUÇ: Maksillofasiyal kýrýklar çeþitli yüz travmalarýndan kaynaklanmaktadýr. Trafik kazasý ve darp, bu kýrýklar için en yaygýn etiyolojik faktörlerdir. Toplumdaki düþmeleri, trafik kazalarýný ve saldýrganlýðý azaltmak için önleyici eylemlerin daha iyi anlaþýlmasý, insanlarýn yaþam kalitesi açýsýndan yararlý olabilir.

INTRODUCTION: The purpose of this study is to characterize the fractures in relation to age, gender, mechanism of injury, and anatomic location of fractures.
METHODS: Seventy-nine patients admitted to the Department of Oral and Maxillofacial Surgery of Kocaeli University Faculty of Dentistry between July 2013 and June 2018 with the diagnosis of the maxilla or mandible fracture and who have been treated, were included in our study. Data were collected regarding age, sex, etiology, time distribution, site of the fracture, treatment protocol and evaluated.
RESULTS: A total of 79 patients with 101 fractures were included in this study. The results were achieved from 58 (73.4%) males and 21 (26.6%) females, whose ages ranged from 7 to 65 years and the mean age was 31.36±13.07. Traffic accidents (30.4%) were the major cause of etiology of the trauma and followed by violence (27.8%) and falls (17.7%). The most common fractured anatomic sites were angulus (34.6%) and parasymphyseal regions (17.8%).
DISCUSSION AND CONCLUSION: Maxillofacial fractures result from various types of facial trauma. Traffic accident and violence are the most common etiological factors for these fractures. A deeper understanding of preventive actions to reduce falls, traffic accidents and aggression in the population can be beneficial to people in terms of quality of life.

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Çalýþmamýzda ramus veya simfizden alýnan blok greftlerle kazanýlan kemik miktarlarýnýn deðerlendirilmesi amaçlanmýþtýr.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Horizontal veya kombine alveolar defekti bulunan 15 hastanýn radyolojik görüntüleri restrospektif olarak incelenmiþtir. Defektler ramus veya simfiz bölgesinden alýnan otojen blok greftlerle ogmente edilmiþtir. Pre-op ve post-op 6. ayda alýnan dental volumetrik tomografi (DVT) görüntüleri ile kazanýlan kemik miktarlarý deðerlendirilmiþtir. Sonuçlar Wilcoxon, Mann Whitney U ve Pearson Korelasyon testleri ile deðerlendirilmiþtir (p<0,05).
BULGULAR: Kadýn hastalarýn post-op kemik kalýnlýðý deðerleri pre-op kemik kalýnlýðý deðerlerinden istatistiksel olarak anlamlý derecede yüksek bulunmuþtur (p=0,003). Ramus grubunda kazanýlan kemik miktarý simfiz grubundan istatistiksel olarak anlamlý derecede yüksek bulunmuþtur (p=0,002).
TARTIÞMA ve SONUÇ: Tüm hastalarda en az 4 mm çapýnda implant yerleþtirilebilecek yeterli horizontal kemik hacmi elde edilmiþtir.

INTRODUCTION: The aim of this study was to evaluate the acquired bone volume obtained from ramus or symphysis block grafts.
METHODS: This retrospective study was conducted on 15 patients with horizontal or combined alveolar bone defects. They were treated by autogenous bone blocks harvested from the ramus or symphysis. Bone volumes were measured pre-op and post-op 6th month by dental volumetric tomography images respectively. The results were analyzed by Wilcoxon, Mann Whitney U and Pearson Correlation tests (p<0,05).
RESULTS: Post-op bone volume values are statistically higher than pre-op ones in female group (p=0,003). Acquired bone values of the ramus group is statistically higher than the symphysis group (p=0,002).
DISCUSSION AND CONCLUSION: In all patients, sufficient horizontal bone volumes were acquired for at least 4 mm diameter implant insertion.

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Bu çalýþma, dördüncü ve beþinci sýnýf diþhekimliði öðrencilerinin periodontal hastalýklarla ilgili sistemik faktörlerini belirleme yeteneðini, sistemik hastalýðý olan ve olmayan farklý derecelerde periodontal hastalýðý olan bireylerin risk analizlerini ve klinik karar verme becerisini uygulama yeteneðini deðerlendirmiþtir.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Bu çalýþmada, öðrencilerin periodontal hastalýk risk faktörlerini ve periodontal hastalýðý olan bireylerdeki klinik karar verme yetkinliðini deðerlendirmek amacýyla bir anket formu uygulanmýþtýr. Niteliksel verilerin karþýlaþtýrýlmasýnda Ki-Kare testi, Fisher’s Exact Ki-Kare testi, Continuity (Yates) Düzeltmesi ve Mc Nemar testi kullanýldý. Niceliksel verilerin gruplar arasýnda karþýlaþtýrmalarýnda ise Mann Whitney U Test, grup içi deðerlendirmelerinde Wilcoxon sign test kullanýldý. Anlamlýlýk p<0.05 düzeyinde deðerlendirildi.
BULGULAR: Çalýþmaya cevap verme oraný yüzde 86’dýr. Öðrencilerin belirlenen periodontal risk faktörleri içerisinden doðru olarak en az %40 ve üzerinde seçtiði 3 risk faktörü: Kontrol altýnda olmayan diyabet, ≥ 6 mm posterior cep ve sigara kullanýmý ‘dýr. Öðrencilerin aldýklarý bilgiye duyduklarý güven ve risk faktörü bilgisi üst sýnýf öðrencilerinde artýþ göstermiþtir. Çalýþma, öðrencilerin periodontal hastalýklarý etkileyen kritik hastalýklarý ve risk faktörlerini oldukça iyi bildiklerini ve tedavi konusunda özgüven sahibi olduklarýný ortaya koymuþtur. Buna karþýn bilgi ile uygulamalý klinik muhakeme kurma arasýnda bir boþluk olduðunu göstermiþtir.
TARTIÞMA ve SONUÇ: Öðrenciler risk faktörlerini analiz etmedeki becerilerini klinik senaryolarda kullanamamýþlardýr. Bu sonuçlar, periodontal hastalarýn yönetiminde klinik karar vermeyi geliþtirmek için diþ hekimliði müfredatýnýn gözden geçirilmesi gerektiðini göstermektedir.

INTRODUCTION: This study evaluated the ability of fourth and fifth grade dental students to determine systemic conditions related to periodontal diseases, the most important risk factors for achieving treatment of patients, and the ability to apply this knowledge to make clinical decisions regarding periodontal treatment.
METHODS: A twenty-one-item questionnaire was used in Yeditepe Faculty of Dentistry students to gain knowledge and confidence about clinical decision making at the beginning and end of the year. In order to compare the quantitative data Chi-Square Test, Fisher’s Exact Chi-Square test, Continuity (Yates) Correction and Mc Nemar tests were used. For the comparison of qualitative data between the groups, Mann Whitney U Test and for assessments to be made within the group Wicoxon sign test was used. Significance was evaluated at p<0.05 value.
RESULTS: The response rate was 86 percent. Periodontal risk factors were accurately selected by at least 40 percent of students in both classes; these were poorly controlled diabetes, ≥ 6 mm pockets posteriorly and smoking. The confidence and risk factor knowledge of the students increased in the higher grade students.
DISCUSSION AND CONCLUSION: Although the students' ability to recognize critical risk factors affecting treatment and referral is good; however, clinical application of this information has shown a gap between knowledge and applied reasoning. These results indicate that the dental curriculum should be reviewed to improve clinical decision-making in terms treatment criteria in periodontal patient management.

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Bu çalýþmanýn amacý dental volumetrik tomografi (DVT) kullanýlarak elde edilen dejeneratif eklem hastalýðýnda mandibular kondile ait radyografik bulgular ile fractal boyut (FB) deðerleri arasýnda korelasyon olup olmadýðýný araþtýrmaktýr.
YÖNTEM ve GEREÇLER: 100 DVT eklem görüntüsü retrospektif olarak incelendi. Hastalarýn DVT görüntüleri mandibular kondilde eroziv dejeneratif kemik deðiþimi (DKD) açýsýndan incelendi ve her bir kondil buna göre üç gruba ayrýlarak skorlandý (0, 1, 2): 0 normal kondili, 1 kondilde hafif derece eroziv DKD, 2 kondilde ileri derece eroziv DKD göstermektedir. Fraktal analiz (FA), mandibular kondil DVT görüntüleri üzerine uygulandý ve radyografik diagnoz skorlarý ile karþýlaþtýrýldý.
BULGULAR: cAnova test deðerleri, kondilde eroziv DKD olan hastalarýn FB deðerleri ile olmayanlar arasýnda istatistiksel olarak anlamlý derecede farklýlýk olduðunu gösterdi. Hasta grubu 0’da ortalama FB deðeri 1.079, grup 2’de 1.052 ve grup 3’de 1.036 idi. Daha yüksek dejeneratif deðiþimlerin görüldüðü hasta grubu 2’de daha düþük FB deðerleri görüldü.
TARTIÞMA ve SONUÇ: Çalýþmamýzda, kemik dejenerasyon derecesi arttýkça FB deðerlerinin de azaldýðýný gözlemledik. Bu bulgular konuyla ilgili umut verici bir sonuç ortaya koymakla beraber, bu araþtýrma FA ve DKD ile ilgili bir ön çalýþmadýr ve FA‘in klinik olarak uygulanabilir olmasý için daha ileri çalýþmalar yapýlmalýdýr.

INTRODUCTION: The aim of this study was to determine whether correlations existed between the fractal dimension (FD) value of the mandibular condyle and radiographic findings of degenerative joint disease (DJD) using cone beam CT (CBCT).
METHODS: 100 TMJ CBCT images were retrospectively analyzed. CBCT images of patients were assessed with regard to erosive degenerative bone change (DBC) in the mandibular condyle. We divided each condyle into 3 groups and scored (0, 1, 2) according to diagnosis of DJD: with 0 indicating normal condyles or non-demonstrable change, 1 indicating mild erosive DBC and 2 indicating severe erosive DBC. Fractal analysis (FA) was applicated to CBCT image of mandibular condyle. FD values were compared with the radiographic diagnosis scores.
RESULTS: ANOVA test showed that there was statistically significant difference between the FD values of patient with erosive DBC and patient having no erosive change. The average FD value of patient group 0 was 1.079, the average FD value of patient group 1 was 1.052, the average FD value of patient group 2 was 1.036. Lower FD values and more severe degenerative changes were seen in patient group 2.
DISCUSSION AND CONCLUSION: In our study, we found that as the grade of bone degeneration increased, FD values decreased. These findings suggest a promising result in related topic. However, this paper is a preliminary study of FA and DBC. Further studies should be performed to ensure FA is clinically feasible.

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Staphylococcus aureus, normal aðýz mikrobiyotasý üyesi olarak kabul görmemekle birlikte diþ tedavisi gören hastalarýn metisiline dirençli S. aureus (MRSA) taþýyýcýlýðý, bakterinin diþ kliniklerinin temas edilen yüzeylerine ve diþ hekimliði çalýþanlarýna bulaþmasý ile sonuçlanabilmektedir. Saðlýklý çocuklarýn aðýz boþluðunda S. aureus taþýyýcýlýk oranlarý hakkýnda az sayýda bilgi bulunmaktadýr. Bu çalýþma, çocuk hastalarýn aðýz boþluðunda S. aureus ve MRSA taþýyýcýlýk oranlarýnýn ve risk faktörlerinin belirlenmesi amacý ile gerçekleþtirilmiþtir.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Çalýþmaya pedodonti kliniðine ilk kez baþvuran 4-15 yaþlarýnda (ortalama 9,75±2,46) toplam 1000 çocuk dahil edildi. Çocuklarýn önceden geçirilmiþ cilt infeksiyonu, intravenöz ya da inhalasyon yoluyla ilaç kullanýmý, ailede saðlýk çalýþaný varlýðý, önceden geçirilen diþ tedavileri, aðýz içinde yer tutucu, aparey varlýðý gibi risk faktörleri sorgulandýktan sonra rutin aðýz ve diþ muayene iþlemi yapýldý. Dil sýrtýndan alýnan sürüntü örneklerinin mannitollü tuzlu agarda kültürleri yapýlarak konvansiyonel bakteriyolojik yöntemlerle tanýmlamalarý yapýldý. MRSA izolatlarý spa ve mecA geni pozitifliði ile doðrulandý. Ayrýca Panton Valentin Lökosidin (PVL) geni varlýðý ve çeþitli antibiyotiklere direnç durumlarý araþtýrýldý.
BULGULAR: S. aureus izole edilen 140 (%14) örneðin 14’ü (%10) metisiline dirençli bulundu. Buna göre tüm çocuklarda MRSA aðýz kolonizasyonu oraný % 1,4 olarak belirlendi. MRSA izolatlarýnýn hepsi vankomisin, gentamisin, linezolid, tigesiklin, daptomisin, fusidik asit ve teikoplanine duyarlý bulundu. Eritromisin, klindanmisin, tetrasiklin, trimetoprim-sülfametoksazol ve siprofloksasin direnci sýrasýyla, %71,43, %28,57, %21,43, %14,29 ve %7,14 olarak; indüklenebilir klindamisin direnci %28,57 ve çoklu ilaç direnci ise %7,14 olarak belirlendi. Ýzolatlarda PVL geni saptanmadý. S. aureus ya da MRSA varlýðý ile risk faktörleri arasýnda anlamlý bir iliþki bulunmadý (p>0.05).
TARTIÞMA ve SONUÇ: Sonuç olarak, çocuklarýn aðýz boþluðunun saðlýk hizmetiyle iliþkili enfeksiyonlara neden olma potansiyeline sahip MRSA için bir rezervuar görevi görebileceði; bu nedenle pedodonti kliniklerinde de diþ hekimliðinin her uygulamasýnýn doðal bir parçasý olarak standart enfeksiyon kontrolünün kusursuz bir þekilde yerine getirilmesi gerekliliðine dikkat çekilmiþtir.

INTRODUCTION: Staphylococcus aureus, although not commonly regarded as a member of the oral microbiota in health, methicillin-resistant S.aureus (MRSA) carriage of patients receiving dental treatment may result in transmission of bacteria to the dental clinical surfaces and dental health care professionals. This study aimed to determine the incidence of S.aureus and MRSA carriage in oral cavity and the associated risk factors in pediatric patients.
METHODS: One thousand children aged between 4-15 (mean age;9.75±2.46) and referred to the pediatric dentistry clinics as their first dental visits were included in the study. The children were evaluated by routine dental examination after they had been questioned for the risk factors. Swab samples collected from the tongue were cultured on mannitol salt agar and then identified by conventional bacteriological methods. MRSA isolates were confirmed detection of either spa or mecA genes. The presence of Panton Valantine Leukocidin (PVL) genes and antimicrobial susceptibility data were also analyzed.
RESULTS: Fourteen out of 140 S.aureus isolated samples were found as resistant to methicillin. Overall colonization rate of MRSA in the oral cavity was detected as 1.4%. All of the MRSA isolates were sensitive to vankomycin, gentamicin, linezolid, tigecycline, daptomycin, tetracycline, fusidic acid and teikoplanin. Resistance to erythromycin, clindamycin, tetracycline, trimethoprim-sulfamethoxazole and ciprofloxacin were detected as 71.43%, 28.57%, 21.43%, 14.29% and 7.14%, respectively. Inducible clindamycin resistance was 28.57% while multidrug resistance was 7.14%. None of the strains were PVL positive. No significant differences were found between the presence of S.aureus or MRSA and associated risk factors (p>0.05).
DISCUSSION AND CONCLUSION: In conclusion, the findings of this study have demonstrated that the oral cavity of children can serve as a reservoir for MRSA with the potential to cause healthcare-associated infections; so it has been emphasized that standard infection control protocols must be carried out perfectly as a natural part of every application of dentistry in pedodontics clinics.

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Sinüs pnömatizasyonu; sinüs hacmini artýran fizyolojik bir süreçtir. Diþ hekimliðinde, maksiller posterior bölgeye uygulanacak dental tedavilerde, maksiller sinüste alveolar pnömatizasyon varlýðýnýn ve diþ köküsinüs iliþkisinin doðru bir þekilde deðerlendirilmesi olasý komplikasyonlarýn önüne geçeceðinden dolayý önemlidir. Bu yüzden bu çalýþma, klinikte sýk tercih edilen panoramik görüntülemenin, konik ýþýnlý bilgisayarlý tomografiye (KIBT) kýyasla alveoler pnömatizasyon ve diþ kökü- sinüs iliþkisini belirlemedeki sensitivite, spesifite ve tanýsal doðruluk deðerini tespit etmeyi amaçlamýþtýr. Ayrýca, bu çalýþmanýn amacý KIBT görüntüleme ile, Türk sub-populasyonundaki pnömatizasyon prevalansý ve alveoler pnömatizasyonlarýn sinüs patolojileriyle ilgili olasý iliþkilerini deðerlendirmektir.
YÖNTEM ve GEREÇLER: 600 maksiller sinüs görüntüsü panoramik radyografi ve KIBT ile incelendi. Maksiller sinüslerde alveolar pnömatizasyon, mukozal kalýnlaþma ve diðer patolojilerin varlýðý ile posterior diþ kökleri ile sinüs tabaný arasýndaki iliþki kaydedildi.
BULGULAR: Hastalarýn %81,3’ünde alveolar pnömatizasyon, %63’ünde mukozal kalýnlaþma ve %31,7’sinde diðer patolojiler tespit edildi. Yaþ gruplarý arasýnda pnömatizasyon ve diþ kökü-sinüs iliþkisi açýsýndan istatistiksel olarak anlamlý farklýlýk (p<0,05) olduðu görüldü. Hastalarýn diþli ve diþsiz olma durumunun pnömatizasyon üzerinde etkili olduðu (p˂0,05) saptandý.
TARTIÞMA ve SONUÇ: Panoramik radyografiler özellikle diþin sinüse komþu olduðu durumlarda olmak üzere, diþ köklerini sinüslerle daha iliþkili seviyede göstermektedir. Bu yüzden hekim bazen gereksiz bir perforasyon beklentisine girse de, bu durum hasta açýsýndan bir risk oluþturmaz. Panoramik radyografi diþ kökü-sinüs iliþkisinin deðerlendirilmesinde kullanýlabilir ancak kesin taný için KIBT tercih edilmelidir.

INTRODUCTION: Sinus pneumatization; is a physiological process that increases the volume of sinus. In dentistry, evaluation correctly of presence the alveolar pneumatization of maxillary sinus and relations between tooth root and the sinus floor is important because of prevent possible complications in dental treatments to be applied to posterior region. Therefore, this study aimed to identify the sensitivity, specificity and diagnostic accuracy of usually preferred panoramic radiography in dental clinics; in detecting alveolar pneumatization and the relations between dental roots and sinus floor compared to CBCT. Additionally, the aim of this study is to evaluate the prevalence of pneumatization in the Turkish sub-population and possible associations with sinus pathologies with CBCT imaging.
METHODS: 600 maxillary sinus images were examined with 'panoramic radiography and CBCT’. In the maxillary sinuses; alveolar pneumatization, mucosal thickening and the presence of other pathologies and the relations between posterior tooth roots and sinus floor were recorded.
RESULTS: Alveolar pneumatization in 81.3% of patients, mucosal thickening in 63% and other pathologies in 31.7% of patients was found. There was a statistically significant difference between age groups in terms of pneumatization and relation between tooth root and sinus floor (p<0.05). Presence or absence of posterior teeth was effective on pneumatization (p<0.05).
DISCUSSION AND CONCLUSION: Panoramic radiographs show tooth roots more closely related to the sinuses, especially when tooth root is adjacent to sinus. So dentist sometimes anticipates an unnecessary perforation risk, but this condition doesn’t pose a risk for the patient. Therefore panoramic radiography can be used to evaluate the relation between tooh root and sinus floor, but CBCT should be preferred for definite diagnosis.

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Kan ve diðer vücut sývýlarý ile bulaþan hastalýklardaki artýþ diþ hekimliði çalýþma alanlarýnda hastalýk bulaþýnýn önlenmesinde standart enfeksiyon protokollerinin uygulanmasý konusunda diþ hekimliði çalýþanlarýnda bir farkýndalýk oluþturmaktadýr. Bu protokoller hem hastalarý hem de dental çalýþanlarý korumaya yönelik oluþturulmuþtur. Bu çalýþmanýn amacý diþ hekimlerinin enfeksiyon kontrolü, sterilizasyon ve dezenfeksiyon konusundaki mevcut uygulamalarýnýn ve duyarlýlýðýnýn araþtýrýlmasýdýr.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Bu çalýþma Türkiye’nin farklý illerinde kamu ve özelde aktif çalýþan toplam 102 diþ hekiminin katýlýmýyla gerçekleþtirilmiþtir. Araþtýrmaya katýlan hekimlere sterilizasyon, dezenfeksiyon ve enfeksiyon kontrolü konulu 28 soruluk bir anket uygulanmýþtýr.
BULGULAR: Hekimlerin %65’i aerotör/agludruva gibi aletlerin dezenfektan solüsyonlar ile silinmesinin yeterli olmadýðýný ve her hastada steril edilmesi gerektiðini belirtmesine raðmen hekimlerin ancak %58’i aerotör/ angludruvayý her hastada steril ettiklerini belirtmiþtir. Hekimlerin %40’ý dental tedaviler öncesi ellerini sabun/el dezenfektaný ile yýkadýðýný, %15’i ise bazen yýkamadýðýný belirtmiþtir. Hekimlerin %81’i her zaman maske kullanmaktadýr. Ancak hekimlerin sadece %34’ü maskeyi her hastada deðiþtirdiðini söylemiþtir. Hekimlerin %10’nu koruyucu gözlük/siperi hiç kullanmadýðýný, %32’si ise her zaman kullandýðýný, %47’si ise her hastada dezenfekte ettiðini belirtmiþtir. %56 oranýnda hekim tedavi esnasýnda koruyucu giysi kullanmaktadýr. Hekimlerin ancak %43’ü enjektör ucunu tek el tekniði ile kapattýðýný belirtmiþtir. Katýlýmcýlarýn %25’i hastanýn tedavisi esnasýnda temas edilen yüzeyleri su geçirmez bariyerlerle kaplarým/ kaplanmasýný saðlarým þeklinde ifadede bulunmuþtur. Hekimlerin %25’i ise bu iþlemi hiçbir zaman yapmadýðýný söylemiþtir. Hastanýn tedavisi sýrasýnda kontamine aeresollerin sýçramasýný engellemek için her zaman emiþ gücü yüksek aspirator kullanan hekim oraný ise %47’dir. Hekimlerin %68’i sterilize edilemeyen ortak kullanýlan aygýtlarý kullanýmdan sonra dezenfekte ederim/ edilmesini saðlarým ifadesinde bulunurken, %10’u bunu nadiren yaptýðýný belirtmiþtir.
TARTIÞMA ve SONUÇ: Diþ hekimliði çalýþanlarý yüksek oranda enfeksiyon riski taþýyan bir ortamda çalýþmaktadýrlar ve hem kendilerini hem de hastalarý çapraz enfeksiyondan korumak yükümlülüðündedirler. Bu çalýþmanýn sonuçlarý hekimlerin enfeksiyon kontrolü, sterilizasyon ve dezenfeksiyon konularýnda daha dikkatli davranmalarý gerektiðini ortaya koymaktadýr.

INTRODUCTION: The increase in diseases transmitted with blood and other body fluids constitutes an awareness in dentistry staff about the implementation of standard infection protocols in the prevention of disease transmission in dental clinics. These protocols are designed to protect both patients and dentists. The aim of this study was to investigate the current attitude and susceptibility of dentists in infection control, sterilization and disinfection.
METHODS: This study was conducted with the participation of public and private employees in a total of 102 dentists in different provinces of Turkey. This study consisted of a 28-item questionnaire on sterilization, disinfection and infection control.
RESULTS: Although 65% of physicians stated that it was not enough to disinfect instruments such as aerotor with disinfectant solutions and should be sterilized in each patient, only 58% of the physicians stated that they had sterilized the aerotor in each patient. 40% of the dentists stated that they washed their hands with soap / hand disinfectants before dental treatments and 15% of the dentists did not wash them. 81% of dentists always use masks. However, only 34% of the dentists said that they changed the mask in every patient. 10% of the dentists never use the protective goggles / shields, 32% of them use it all always, 47% of of the dentists disinfect it each patient. 56% of the dentists use protective clothing during treatment. Only 43% of the dentists stated that they closed the injector tip with one hand technique. 25% of the participants stated that they covered with waterproof barriers the surfaces that were contacted during the treatment of the patient. 25% of the dentists said that they never did this process. In order to prevent the splashing of contaminated aerosols during treatment, the rate of dentist using aspirator is 47%. 68% of the dentists stated that they disinfect common devices which cannot be sterilized after use and 10% said that they rarely do this.
DISCUSSION AND CONCLUSION: Dentists usually work in an environment with high risk of infection and are obliged to protect themselves and patients from cross-infection. The results of this study reveal that dentists should be more careful about infection control, sterilization and disinfection.

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Periodontal hastalýklarýn; erken doðum, düþük doðum aðýrlýðý, gestasyonel diyabet, preeklampsi (gestasyonel hipertansiyon) ve gebeliðin kaybý gibi olumsuz gebelik sonuçlarýna neden olduðu düþünülmektedir. Bu hastalýklarýn sebep olabileceði olumsuz gebelik sonuçlarýný önleyebilmek amacýyla gebe bireylerin, gebelik ve periodontal hastalýk arasýndaki iliþki hakkýnda bilgi sahibi olmalarý önemlidir. Bu çalýþmada, Doðu Karadeniz bölgesinde yaþayan gebe bireylerin diþ ve diþeti saðlýðý konusundaki bilgi düzeylerinin incelenmesi amaçlanmýþtýr.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Çalýþmaya, Trabzon Kanuni Eğitim ve Araştýrma Hastanesi kadýn doğum polikliniğine başvuran 265 gebe dahil edildi. Araþtýrmacýlar tarafýndan hazýrlanan, toplamda 20 sorunun yer aldýðý gebelerin, diþ-periodontal saðlýk ve periodontal hastalýk farkýndalýðý ile ilgili detaylý deðerlendirmenin yapýldýðý anketin katýlýmcýlar tarafýndan doldurulmasý istendi.
BULGULAR: Gebelerin %48,3’ü günde 2 kez düzenli diþ fýrçalama alýþkanlýðý olduðunu belirtirken, sadece %3,8’inin düzenli ara yüz temizleyicisi kullandýðý tespit edildi. Gebelik ile aðýz saðlýðý arasýndaki olasý iliþki hakkýnda gebelerin %51,3’ünün bilgi sahibi olmadýðý görüldü. Gebelerin %56,6’sý gebelik boyunca diþ hekimine gitmeyi düþünürken; bu kiþilerin diþhekimine gitme sebeplerini çoðunlukla genel kontrol amaçlý (%24,9) veya aðrýlarýnýn olmasý (%24,2) durumunda olduðu belirlendi.
TARTIÞMA ve SONUÇ: Çalýþmamýzýn bulgularý gebelerin diþ ve diþeti saðlýðý ile ilgili bilgilerinin yetersiz olduðunu ortaya koydu. Bu sonuçlar, üreme çaðýndaki tüm kadýnlarýn gebelik öncesi dönemden baþlayýp diþ-diþeti saðlýðý ve genel saðlýk arasýndaki iliþkinin detaylý anlatýldýðý ve farkýndalýk oluþmasýný saðlayan eðitim programlarýnýn düzenlemesine yönelik olan ihtiyacý göstermektedir.

INTRODUCTION: It is thought that periodontal diseases cause adverse pregnancy outcomes such as preterm, low birth weight infant, gestational diabetes, preeclampsia (gestational hypertension) and abortion. In order to prevent these adverse pregnancy outcomes, pregnant individuals being aware of the relationship between pregnancy and periodontal diseases is of utmost importance. This study aims to evaluate the knowledge level of pregnant individuals living in Eastern Black Sea region.
METHODS: 265 pregnant women who have consulted Trabzon Kanuni Training and Research Hospital, Department of Obstetrics and Gynaecology were involved in this study. Participants were asked to fill out a survey composed of 20 questions in total that assessed the awareness of dental-periodontal health and periodontal diseases in detail.
RESULTS: %48,3 of pregnant women reported to brush their teeth twice a day regularly and only %3,8 were found to be using interdental-cleaning aids regularly. It was observed that %51,3 of pregnant women were not informed about the possible relationship between pregnancy and oral health. %56,6 of pregnant women reported that they considered going to the dentist during pregnancy. The majority of these participants considered going to the dentist for control purposes (%24,9) or due to pain (%24,2).
DISCUSSION AND CONCLUSION: The findings of our study have shown that the knowledge of pregnant women regarding dental and periodontal health is insufficient. These results reveal the need for programs designed for all women of reproductive age where the relationship between dental-periodontal health and systemic health is explained in detail and awareness is created starting from pre-pregnancy.

Halitosis terimi, konuþurken veya soluma yolu ile oral kaviteden yayýlan hoþ olmayan aðýz kokusu olarak tanýmlanmaktadýr. Halitosis, patolojik veya patolojik olmayan nedenlerle geliþebilen, aðýz içi veya aðýz dýþý bir kaynaktan kötü koku yayýlmasýna neden olan uçucu bileþiklerin geliþmesini ifade etmektedir. 2014 yýlýnda yapýlmýþ olan son halitosis sýnýflamasýna göre 6 farklý tip belirlenmiþtir. Halitosis prevelansýnýn %22 ile %50 arasýnda olduðu bildirilmiþ olsa da halitosis görülme sýklýðý ve tedavisini içeren az sayýda çalýþma olmasý, bu konuda yapýlacak çalýþmalara olan ihtiyacý ortaya koymaktadýr. Bu derlemede halitosis tanýmý, sýnýflandýrýlmasý, etiyolojisi ve güncel tedavi yaklaþýmlarýna deðinilmiþtir.

Halitosis is defined as an unpleasant odour originating from mouth during speaking or exhalation. Halitosis may be pathological or unpathological which leads to the formation of volatile compounds from an intra or extra oral source. According to a recent classification in 2014, 6 different types of halitosis have been defined. Although the prevelance of halitosis has been reported between 22- 50%, limited number of studies are available regarding the prevelance and treatment strategies. Therefore in this review, definition of halitosis, classification as well as the current treatment options have been disscussed.

Çocuk diþ hekimliðinde geçmiþten günümüze koruyucu ve restoratif amaçlý çok çeþitli materyaller kullanýlmaktadýr. Bu materyaller arasýnda amalgamlar, kompomerler, kompozitler, cam iyonomer simanlar, giomerler ve cam karbomer bulunmaktadýr. Cam karbomer materyali, cam partiküllerine nano boyutta hidroksiapatit ve florapatit tozu eklenerek elde edilen, sývýsý poliakrilik asit olan biyoaktif bir materyaldir. Cam karbomerlerin neme karþý olan toleransý çocuk diþ hekimliðinde bu materyalin sýklýkla tercih edilmesini saðlar. Özellikle izolasyon saðlamada zorlanýlan çocuk hastalarda kullanýmý oldukça yararlýdýr. Cam karbomer simanlarýn flor salýnýmý ve yeniden yüklenebilme özellikleri bulunmaktadýr. Cam karbomerin çürük önleme ve florapatit oluþturarak mineralizasyon saðlama gibi geliþmiþ özelliklerinin yanýsýra Bisfenol-A ve organik çözücüler gibi çocuklarýn saðlýðýna zarar verme riski olan materyalleri içermez. Çocuk diþ hekimliðinde cam karbomerler pit ve fissür örtücü olarak, restoratif materyal olarak özellikle atravmatik restoratif teknikte (ART), ortodontik bant ve paslanmaz çelik kron simantasyonunda kullanýlmaktadýr. Derlemenin amacý son yýllarda üretilen, yeni bir materyal olan cam karbomerler simanlarýn özellikleri ve çocuk diþ hekimliðinde kullanýmý ile ilgili bilgi vermektir.

A wide variety of materials are used for the purpose of preventive and restorative treatment in pediatric dentistry. Among these materials, are amalgams, compomers, composites, glass ionomer cements, giomers and glass carbomer. The glass carbomer material is a bioactive material made of liquid polyacrylic acid, obtained by adding hydroxyapatite and florapatite dust to nano-sized glass particles. The tolerance of glass carbomers to moisture is often preferred in pediatric dentistry. It is particularly useful for children who are struggling to maintain isolation. Glass carbomer cements have fluoride release and reloadability properties. Glass carbomer does not contain materials that are dangerous to children's health such as Bisphenol-A and organic solvents as well as advanced features such as anti-caries and mineralization by forming fluorapatite. In pediatric dentistry, glass carbomers are used as pit and fissure coverers, as restorative materials, especially in atraumatic restorative technique (ART), orthodontic band and stainless steel crown cementation The aim of the review is to give information about the properties of glass carbomer cement, a new material produced in recent years, and its use in pediatric dentistry.

Oral mukoza ve çevre dokular çok sayýda sistemik hastalýðýn belirtilerinin görülebildiði bir bölge olduðu gibi sadece oral mukozaya özgü lezyonlarýn meydana geldiði, vücudun giriþ kapýsýdýr. Aðýz mukozasýnda görülen lezyonlarýn etkeni travma, enfeksiyon, immünolojik ve idiyopatik nedenler olabilir. Oral kaviteyi örten mukoza üzerinde ilaç uygulamasý eskiden beri farmakolojinin uðraþý alaný olmuþtur. Sistemik hastalýklarýn belirtisi olarak meydana gelen lezyonlar genelde ülserasyonlar þeklinde görülmektedir. Tedavide hedef, esas olarak altta yatan sebebi çözmekle beraber hasta konforunu arttýran semptomatik tedaviler uygulamaktýr. Bunlar baþta aðýz hijyenini düzeltmek, diyeti düzenlemekle birlikte yazýda belirtilen ilaçlarýn uygun bir þekilde reçete edilmesiyle saðlanýr. Bu derlemede oral mukozal hastalýklarla sýklýkla karþýlaþan diþ hekimlerinin, tedavide uygulamalarý gereken ilaçlar hakkýnda detaylý bilgi verilmesi amaçlanmýþtýr.

The oral mucosa and the surrounding tissues are the entrance to the body, where oral mucosa-specific lesions can be seen, and where symptoms or signs of many systemic diseases can be observed. The etiology of the lesions occurring in the oral mucosa may be trauma, infection, immunological causes or idiopathic. Drug application onto the mucosa covering the oral cavity has long been a field of pharmacology. Lesions that occur as a symptom of systemic diseases are usually seen as ulcerations. The purpose of the treatment is to apply symptomatic treatments that mainly improve the patient’s comfort while solving the underlying problem. These are achieved primarily by correcting oral hygiene, regulating the diet, and prescribing medicines in the appropriate manner mentioned in the article. In this review, we aimed to review the drugs used in oral mucosal diseases by the dentists who frequently deal with them.

Semento-ossifiye fibrom; normal kemiðin çeþitli miktarlarda mineralize materyal ihtiva eden fibröz doku ile yer deðiþtirdiði iyi huylu fibro-osseöz bir lezyondur. Yaþamýn sýklýkla 3. ve 4. dekadýnda etkilenen hastalarda kadýnlar erkeklere oranla daha fazla etkilenmektedir. Lezyon eðer tedavi edilmezse genellikle giderek büyüyen bir davranýþ ortaya koyar ve oldukça geniþ boyutlara ulaþabilir. Ossifiye fibromlar, gerçek birer neoplazm olduklarý için fibröz displaziler ve osseöz displaziler gibi diðer fibro-osseöz lezyonlara göre daha kapsamlý tedavi gerektirirler. Bu makalede klinik, radyolojik bulgularý, histopatolojik özellikleri, cerrahi tedavisi ile birlikte 2 yýl takipli bir semento- ossiyife fibrom olgusu sunulmuþtur.

Cemento-ossifying fibroma is a benign fibro-osseous lesion in which normal bone is replaced by fibrous tissue containing variable amounts of mineralized material. Patients in the 3rd to 4th decades are most affected, with a high female-to-male ratio. The lesion can attain a huge size that commonly presents as a progressively growing behaviour if left untreated. Ossifying fibromas require more extensive treatment than other fibro-osseous lesions, such as fibrous dysplasias and osseous dysplasias, because they are true neoplasms. This paper reports a case of a cemento-ossifying fibroma, together with the clinical, radiological, and histopathological features, surgical treatment, and findings at the 2-year follow-up.

Bu olgu bildirisinde zigomatik bölgeye yerleþtirilen miniplaklar aracýlýðýyla maksiller posterior diþlerin intrüzyonu ile tedavi edilmiþ diþsel sýnýf II ve anterior ön açýk kapanýþýn tedavisi sunulmuþtur. Esas þikayeti ön açýk kapanýþ olan 17 yaþýndaki kadýn hasta konveks profile, belirgin olmayan çene ucuna, önde konumlanmýþ dudaklara ve düz bir gülümseme hattýna sahipti. Aðýz içi incelemede 3 mm ön açýk kapanýþla birlikte sýnýf II molar ve kanin iliþkisi, premolar bölgesinde diþsel çapraz kapanýþ mevcuttu. Sefalometrik analiz deðerlerinde high angle iskeletsel yapý, artmýþ maksiller posterior dentoalveolar yükseklik ve alt yüz yüksekliði, artmýþ üst ve alt kesici eksen eðimleri tespit edilmiþtir. Tedavi planý maksiller posterior diþlerin akrilik splint tip aparey üzerinden zigomatik bölgeye yerleþtirilen miniplaklar aracýlýðýyla intrüze edilmesi ve ardýndan sabit ortodontik mekaniklerle tedavi edilmesi olarak belirlenmiþtir. Tedavi ile elde edilen molar intrüzyonu sonunda mandibulanýn saat yönünün tersi yönünde oto rotasyonu ile alt yüz yüksekliði ve dentoalveolar kompleksin dik yön boyutlarýnda azalma, konveks profil ve önde konumlanmýþ dudak görünümünde iyileþme, ön açýk kapanýþýn düzeltilmesi ile birlikte sýnýf I molar ve kanin iliþkisi saðlanmýþtýr. Ön açýk kapanýþ tedavisinde iskeletsel ankraj ünitesi olan zigoma miniplaklarýnýn uygulanmasý, kullanýþlý ve etkili bir yöntemdir.

This case report presents a dental class II malocclusion with anterior open-bite patient treated by zygomatic miniplates through the intrusion of maxillary posterior teeth. A 17-year-old female patient, whose chief complaint was anterior open bite, had a convex profile, retrusive chin, protrusive lips, flat smile arch. Intraoral examination showed Class II molar and canine relationship with 3 mm anterior openbite and dental crossbite in premolar region. Cephalometric tracings revealed a high angle vertical relationship, increased maxillary posterior dentoalveolar height, increased lower facial height, proclined upper and lower incisors. The treatment plan was intrusion of maxillary posterior teeth with acrylic splint type appliance by using zygomatic anchorage and fixed orthodontic mechanics. At the end of the treatment, due to molar intrusion and upward and forward rotation of mandible; anterior lower facial height and vertical dimensions of dentoalveolar complex were decreased, convex profile and protrusive lips was improved, anterior openbite was corrected, Class I molar and canine relationship were achieved. Anterior open-bite treatment by using zygomatic miniplates, which provide skeletal anchorage to intrude the maxillary posterior teeth, is a versatile and an effective method.

Dünya Saðlýk Örgütü raporuna göre oral skuamöz hücreli karsinom oral kavitenin en sýk gö-rülen malignitesidir. Teþhis ve tedavideki ilerlemelere raðmen hastalarýn 5 yýllýk saðkalým oranlarý belirgin bir þekilde iyileþtirilememiþtir. Oral kanserlerin erken evrede teþhisi bu sebeple önemlidir. Kliniðimize baþvuran 55 yaþýnda erkek hasta sistemik olarak saðlýklýdýr ve sigara kullanmadýðýný belirtmiþtir. Hastanýn yapýlan aðýz içi muayenesinde dil lateralinde yüzeyden kabarýk hiperkeratotik lökoplaki tespit edilmiþtir. Hasta lezyonun varlýðýndan haberdar deðildir ve herhangi bir klinik semptom yoktur. Eksizyonel biyopsi sonrasýnda yapýlan histopatolojik incelemede yüksek dereceli displazi görülmüþtür. Mikroskopik bir odakta bazal membran devamlýlýðýnýn bozulduðu ve mikroinvaziv patern geliþtiði gösterilmiþtir. Histopatolojik olarak mikroinvaziv karsinom tanýsý konulmuþtur. Mikroinvaziv karsinom en erken evre malignitedir ve oral kanserlerin bu evrede teþhis edil-mesi, prognozun iyileþtirilmesi ve saðkalým oranlarýnýn arttýrýlmasý için önemli bir yere sahiptir.

According to World Health Organization Report oral squamous cell carcinoma is the most common malignancy of the oral cavity. Despite many diagnostic and therapeutic advances patients' 5-year survival rates have not been significantly improved. Early diagnosis of oral carcinoma is the-refore important. Systemically healthy, 55 year-old male patient referred to our clinic stated that he does not smoke. Hyperkeratotic leukoplakia was observed on the lateral side of the tongue. The patient had no symptoms and the lesion was observed incidentally. The histopathological examina- tion, which was performed following excisional biopsy showed high grade dysplasia. Basal memb-rane continuity was lost in a microscopic focus and microinvasive pattern was observed. The diag-nosis was established as microinvasive carcinoma. Microinvasive carcinoma is the initial stage of malignancy and the diagnosis of such lesions at this stage is important for the improvement in prognosis and survival rates.