GÝRÝÞ ve AMAÇ: Bu çalýþmanýn amacý kök kanal tedavisi yapýlmýþ diþlerin 5 yýllýk saðkalým oranýný araþtýrmak ve endodontik tedavi yapýlmýþ diþlerin saðkalýmý ile yaþ, cinsiyet, diþin lokasyonu, periapikal saðlýðý gibi preoperatif prognostik faktörler arasýndaki iliþkiyi deðerlendirmektir.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Çalýþmaya 103 hastanýn 203 diþi dahil edilmiþtir. Çalýþmaya dahil edilen hastalarýn yaþlarý ve cinsiyetleri, diþlerin lokasyonu, iþlem öncesi periapikal saðlýk durumlarý, 5 yýl sonunda aðýzda olup olmadýðý, aðýzda olmayan diþlerin kök kanal tedavisi yapýldýktan kaç ay sonra çekildiði kaydedilmiþtir. Endodontik tedavi yapýlmýþ diþlerin 5 yýllýk saðkalýmýný deðerlendirmek için Kaplan-Meier analizi, diþ çekimi üzerinde etkisi olan risk faktörlerini araþtýrmak için Cox regresyon analizi kullanýlmýþtýr.
BULGULAR: Çalýþmaya dahil edilen diþlerin 5 yýllýk kümülatif sað kalým oraný %84,2’dir. Cox regresyon analizi sonucunda diþ grubu ve apikal periodontitis varlýðýnýn saðkalým üzerine etkileri istatistiksel olarak anlamlý bulunmuþtur (p<0,05). Molar diþlerin çekilme riski 2,817 kat ve apikal periodontitis görülen diþlerin çekilme riski ise 2,397 kat daha fazladýr.
TARTIÞMA ve SONUÇ: Kök kanal tedavisi yapýlmýþ diþlerin 5 yýllýk saðkalým oraný %84,2’dir. Molar diþlerin ve endodontik tedavi öncesi apikal periodontitis görülen diþlerin çekilme riski daha fazladýr.

INTRODUCTION: The aim of this study was to investigate the 5-year survival rate of root canal treated teeth and to evaluate the relationship between survival of endodontically treated teeth and preoperative prognostic factors such as age, gender, tooth location, and periapical health.
METHODS: 203 teeth of 103 patients were included in this study. The ages and genders of the patients, the location of the teeth, their periapical health status before the procedure, whether they were in the mouth at the end of 5 years and the extraction time of the teeth after the root canal treatment were recorded. The Kaplan-Meier analysis was used to evaluate the 5-year survival of endodontically treated teeth and the Cox regression analysis was used to investigate risk factors affecting tooth extraction.
RESULTS: The 5-year cumulative survival rate of the teeth was 84.2%. The effects of tooth group and presence of apical periodontitis on survival rate were found to be statistically significant (p<0.05). The extraction risk of molar teeth is 2.817 times, and the extraction risk of teeth with apical periodontitis is 2.397 times higher.
DISCUSSION AND CONCLUSION: The 5-year survival rate of endodontically treated teeth is 84.2%. The risk of extraction of molars and teeth with apical periodontitis before endodontic treatment is higher.

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Bu çalýþmada, peri-implantitisin karakteristik klinik parametrelerine non-invaziv alternatifler olarak, çeþitli biyokimyasal parametreleri deðerlendirmeyi amaçladýk.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Çalýþmaya, saðlýklý peri-implant dokusu bulunan 40 ve peri-implantitise sahip 40 implant olmak üzere toplam 80 implant dahil edildi. Demografik verilerin kaydedilmesiyle beraber plak indeksi, sondalamada kanama indeksi, keratinize doku geniþliði, sondalama derinliði miktarý ve püy varlýðý verileri ölçüldü. Biyokimyasal analiz, peri-implant oluk sývýsýnda (PÝOS) IL-1β, IL-12, IL-17, IL-23, MCP-1, M-CSF, RANKL, OPG ve TRAF6 düzeylerini belirlemek amacýyla ELISA yöntemiyle gerçekleþtirildi.
BULGULAR: Peri-implantitis grubunda, plak indeksi (p˂0,01), sondalamada kanama (p˂0,01) ve sondalama derinliði (p˂0,001) anlamlý derecede yüksek bulundu, ancak keratinize doku geniþliði anlamlý derecede düþük bulundu (p˂0,01). Peri-implantitis grubunda IL-17 (p˂0,05), M-CSF (p˂0,01) ve TRAF6 (p˂0,01) düzeyleri anlamlý derecede yüksek bulunurken, IL-23 düzeyleri anlamlý derecede düþük bulundu (p˂0,01).
TARTIÞMA ve SONUÇ: Peri-implant hastalýklarýn erken tanýsýnda potansiyel biyobelirteç olarak PÝOS’de IL-17, IL-23, M-CSF ve TRAF6 seviyeleri ve olasý etkileþimlerinin takibi, deðerli ve tekrarlanabilir bir yöntem olarak düþünülebilir.

INTRODUCTION: In this study, we aimed to evaluate various biochemical parameters as non-invasive alternatives to the characteristic clinical parameters of peri-implantitis.
METHODS: Our study included a total of 80 implants, consisting of 40 implants with healthy peri-implant tissues and 40 implants with peri-implantitis. Demographic data were analyzed, including plaque index, bleeding on probing, width of keratinized tissue, probing depth, and presence of pus. Biochemical analysis was conducted using ELISA to determine the levels of IL-1β, IL-12, IL-17, IL-23, MCP-1, M-CSF, RANKL, OPG, and TRAF6 in peri-implant crevicular fluid.
RESULTS: The peri-implantitis group exhibited significantly higher mean values for plaque index (p˂0.01), bleeding on probing (p˂0.01), and probing depth (p˂0.001), while the width of keratinized mucosa was found to be significantly lower (p˂0.01). Furthermore, the peri-implantitis group demonstrated significantly higher levels of IL-17 (p˂0.05), M-CSF (p˂0.01), and TRAF6 (p˂0.01), whereas IL-23 levels were significantly lower (p˂0.01).
DISCUSSION AND CONCLUSION: Monitoring IL-17, IL-23, M-CSF and TRAF6 levels and their possible interactions in PIOS as potential biomarkers for early diagnosis of peri-implant diseases can be considered as a valuable and reproducible method.

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Bu çalýþmanýn amacý, uzmanlýk/doktora yapmakta olan diþ hekimlerinin uzmanlýk/doktora eðitimine katýlma motivasyonlarýný etkileyen faktörleri ve eðitimlerinin sonunda gelecek hedeflerini deðerlendirmektir.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Bu çalýþmanýn verileri, 23 sorudan oluþan anketin farklý illerde bulunan 101 doktora/uzmanlýk öðrencisinin kendileri tarafýndan yanýtlanmasýyla elde edilmiþtir. Ýstatistiksel analiz için Ki-kare analizi, Fisher’s Exact testi ve Pearson Ki-kare analizi kullanýlmýþtýr (p=0,05).
BULGULAR: Prestij ve unvan sahibi olmak (%43,56) ile akademik alanda ilerlemek (%39,6), bu eðitim programlarýna baþvurmak için baþlýca sebeplerdir. Akademik alanla ilerlemek için doktora/uzmanlýk eðitimine baþvurduðunu belirten 40 kiþiden yalnýzca 24 kiþi eðitim programlarý bittiðinde üniversitede çalýþmak istediklerini belirtmiþtir (p<0,05). Katýlýmcýlarýn çoðu; uzmanlýk/doktora programýna katýlmadan önceki gelecek planlarýnýn eðitimleri sýrasýnda deðiþtiðini (%56,44), saðlýkta þiddet haberlerinin gelecekteki mesleki hedeflerini engellediðini düþündüðünü (%64,36) ve eðitimlerinin bitiminde özel sektörde çalýþmak istediklerini (%71,29) belirtmiþlerdir (p>0,05).
TARTIÞMA ve SONUÇ: Akademisyenliðin pek tercih edilmemesi nedeniyle, ileride diþ hekimliði temel eðitiminin, özellikle yakýn zamanda açýlan fakültelerde, sekteye uðrayabileceði düþünülmektedir.

INTRODUCTION: The purpose of the this study was to evaluate of factors the motivation of dentists to participate in specialization/Phd education and future goals at the end of their education.
METHODS: The data of this study were obtained by answering a questionnaire consisting of 23 questions by 101 doctoral/specialty students from different cities themselves. Chi-square analysis, Fisher's Exact test and Pearson Chi-square analysis were used for statistical analysis.
RESULTS: Prestige and title (43.56%) and academic advancement (39.6%) are the main reasons for applying to these training programs. Out of 40 people who stated that they applied for doctorate/specialty education to advance in the academic field, only 24 people stated that they wanted to work at the university when their education programs were completed (p<0.05). Most of the participants stated that their future plans before participating in the specialty/doctorate program changed during their education (56.44%), the news of violence in health prevented their future professional goals (64.36%), want to work in the private clinics (71.29%) when the education finishes (p>0.05).
DISCUSSION AND CONCLUSION: Due to the fact that academics is not preferred much, it is thought that the basic education of dentistry may be interrupted in the future, especially in faculties that have been opened recently.

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Diþ hekimliðinde dijital teknolojinin kullanýmý CAD/ CAM sistemlerinin hayatýmýza girmesiyle son yýllarda oldukça artmýþtýr. CAD/CAM sistemleri ile bir iþ akýþý aðýz içi tarayýcýlarla direkt veya masaüstü tarayýcýlarla indirekt yöntem ile baþlayarak takip edilebilir. Bu çalýþmanýn amacý, tam ark diþli çenelerde masaüstü tarayýcý ve aðýz içi tarayýcýlarýn doðruluklarýnýn deðerlendirilmesidir.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Tam ark diþli çene modelinde yer alan kanin ve molar diþleri üzerinde, ISO standartlarý çerçevesinde, dört adet 6 mm çapýnda negatif küre oluþturulmuþtur. Standart ýþýksýz ortamda, model, Dijital Þerit Projeksiyon Teknolojisi, Aktif Triangulasyon ve Konfokal Mikroskopi teknolojilerine sahip tarayýcýlar ile firmanýn önerdiði tarama protokolleriyle 20 kez taranarak dijitalize edilmiþtir. Kontrol grubu, referans dijital data, endüstriyel tarayýcý (Solutionix C500, MEDIT) ile elde edilmiþtir. Elde edilen tüm dijital data, 3 boyutlu (3B) analiz yazýlým programý ile deðerlendirilmiþtir (Geomagic studio 2015; 3D Systems Inc., Almanya). Normal daðýlan veriler için tek yönlü ANOVA ve post hoc Bonferroni testi, normal daðýlmayan veriler için Bonferroni, Kruskal-Wallis testi ile deðerlendirilmiþtir (α=0,05).
BULGULAR: Tam ark diþli model taramalarýnýn doðruluðu, masaüstü tarayýcý ve aðýz içi tarayýcýlarýn tipine baðlý olarak anlamlý farklýlýk göstermiþtir (p˂0,05). Her iki aðýz içi tarayýcý arasýnda tarama doðruluðu bakýmýndan istatistiksel olarak anlamlý fark bulunmuþtur (p˂0,05).
TARTIÞMA ve SONUÇ: Tam ark taramalarda dijital sistemlerin kullanýlmasý klinik olarak kabul edilebilir sonuçlar göstermektedir.

INTRODUCTION: The use of digital technology in dentistry has increased considerably in recent years with the introduction of CAD/ CAM systems into our clinic lives. With CAD/CAM systems, a workflow can be followed by starting directly with intraoral scanners or indirectly with dental lab scanners. The aim of this study is to evaluate the accuracy of dental lab scanners and intraoral scanners in full arch model.
METHODS: Four 6 mm negative spheres were formed on the canine and molar teeth in the full arch model, within the framework of ISO standards. In a standard dark environment, the model was digitized by scanning 20 times with the Cerec inEOS 5X dental lab scanner, Cerec Primescan and 3Shape Trios 4 intraoral scanners using the scanning instructions recommended by the manufacturers. Control group, reference digital data was obtained with an industrial scanner (Solutionix C500, MEDIT). All digital data obtained were evaluated with a 3D analysis software program (Geomagic studio 2015; 3D Systems Inc., Germany). One-way ANOVA and post hoc Bonferroni test were used for normally distributed data, and Bonferroni and Kruskal- Wallis test for non-normally distributed data (α=0.05).
RESULTS: The accuracy of full arch model scans differed significantly depending on the type of dental lab scanner and intraoral scanner (p˂0.05). There was statistically significant difference in scanning accuracy between the two intraoral scanners (p˂0.05).
DISCUSSION AND CONCLUSION: The use of digital systems in full arch scans shows clinically acceptable results.

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Bu çalýþmanýn amacý, vestibül derinliði yetersiz olan diþsiz hastalarda serbest diþ eti greftiyle beraber yapýlmýþ vestibüloplasti operasyonunda, CAD-CAM plak ve konvansiyonel süturla vestibül derinliðinin stabilizasyonunun karþýlaþtýrýlmasýdýr.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Marmara Üniversitesi Diþ Hekimliði Fakültesi Aðýz, Diþ ve Çene Cerrahisi kliniðine 2021-2023 yýllarý arasýnda baþvurmuþ ve mandibula anterior bölgeye vestibüloplasti operasyonu yapýlmýþ 22 hasta çalýþmaya dahil edilmiþtir. Hastalardan 11’inde operasyon sonrasý vestibül derinliðinin stabilizasyonu CAD-CAM plakla saðlanmýþ, diðer hasta grubunda ise konvansiyonel yöntemle süturla saðlanmýþtýr. Hastalardan operasyon öncesi ve sonrasý alýnan ölçüler 3D taranýp çakýþtýrýldý. Operasyon sonrasý kazanýlan yüzey alan ölçümleri karþýlaþtýrýldý.
BULGULAR: Sonuçlarýn istatistiksel analizinde, iki farklý ameliyat yönteminin etkinliklerinin karþýlaþtýrýlmasý amacýyla, CADCAM ve Konvansiyonel gruplardaki yüzdesel deðiþimlerin ortalamalarý baðýmsýz örneklem t testi (unpaired t test) ile deðerlendirildi. CAD-CAM grubunda ortalama yüzde deðiþim %65,27 olarak bulunurken, Konvansiyonel grupta bu oran %49,03 olarak gözlemlendi. Yapýlan istatistiksel analiz, her iki grup arasýnda istatistiksel olarak anlamlý bir farkýn olduðunu gösterdi.
TARTIÞMA ve SONUÇ: Plakla fiksasyonun, vestibül derinliðinin stabilizasyonunda daha iyi sonuçlara neden olduðu görüldü. Hasta sayýsý arttýrýlarak ve takip süresi uzatýlarak daha net sonuçlara ulaþýlabilir.

INTRODUCTION: The aim of this study is to compare the stabilization of vestibule depth with CAD-CAM plate and conventional suture in vestibuloplasty operation performed with free gingival graft in edentulous patients with insufficient vestibule depth.
METHODS: Marmara University Faculty of Dentistry Oral and Maxillofacial Surgery clinic was consulted between 2021-2023 and 22 patients who underwent vestibuloplasty surgery in the mandibular anterior region were included. In 11 of the patients, stabilization of the vestibule depth was achieved with CAD-CAM plate after the operation, while the other patient groups were achieved with conventional attacks. The measurements taken from the patients before and after the operation were scanned and superimposed in 3 dimensions. Surface area measurements gained after the operation were checked.
RESULTS: In the statistical analysis of the results, the averages of the percentage changes in the CAD-CAM and Conventional groups were evaluated with the independent samples t test (unpaired t test) in order to compare the effectiveness of two different surgical methods. While the average percentage change was found to be 65.27% in the CAD-CAM group, this rate was observed to be 49.03% in the Conventional group. The statistical analysis showed that there was a statistically significant difference between both groups.
DISCUSSION AND CONCLUSION: It was observed that plate fixation resulted in better results in stabilizing the vestibule depth. More clear results can be achieved by increasing the number of patients and extending the follow-up period.

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Bu çalýþmanýn amacý Atatürk Üniversitesi Protetik Diþ Tedavisi Bölümü'nde 2014 ile 2019 yýllarý arasýnda tedavi edilen hastalarý ait olduklarý kuþaklara göre kategorize etmek ve diþ hekimleri arasýnda kuþak farklýlýklarý hakkýnda farkýndalýk oluþturmaktýr.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Atatürk Üniversitesi Protetik Diþ Tedavisi Bölümü'nde tedavi edilen hastalar arasýnda 2014'ten 2019'a kadar olan 5 yýllýk bir dönemi kapsayan kesitsel çalýþma yapýlmýþtýr. Bu hastalar, ait olduklarý kuþaklara göre kategorize edilmiþtir. Veriler IBM SPSS V23 ile analiz edildi. Yaþ gruplarýna göre cinsiyetin karþýlaþtýrýlmasýnda Pearson Ki-kare testi kullanýldý ve çoklu karþýlaþtýrmalarda Bonferroni düzeltmeli Z testi ile incelendi. Analiz sonuçlarý kategorik deðiþkenler için frekans (yüzde), nicel deðiþkenler için ortalama ± standart sapma ve ortanca (minimum – maksimum) þeklinde sunuldu. Önem düzeyi p<0,05 olarak alýndý.
BULGULAR: Çalýþmada, katýlýmcýlarýn %46,8'i erkek, %53,2'si kadýndý. Çalýþmaya sessiz kuþak (%3,1), bebek patlamasý kuþaðý (%24,7), X kuþaðý (%50,3), Y kuþaðý (%20,5) ve Z kuþaðý (%1,3) dahil edildi. Ortalama yaþ 51,22'ydi ve en genç katýlýmcý 12 yaþýndayken en yaþlýsý 98 yaþýndaydý.
TARTIÞMA ve SONUÇ: Her kuþaðýn ihtiyacý olan tedaviler, tedavi beklentileri ve karþýlaþtýðý sorunlar farklýlýk gösterir. Farklý kuþaklarla iletiþim kurarken, en küçük ayrýntýlara dikkat etmek her açýdan faydalý olabilir. Hastalarýn endiþelerini anlamak ve deneyimlerine karþý empati göstermek, jenerasyonlar arasýndaki farklarý kapatmada önemli olarak kabul edilir. Modern diþ saðlýðý araçlarý, hastalara aðýz saðlýklarý hakkýnda etkili bir þekilde bilgi vermek için kullanýlabilir, bu da diþ hekimleri ile hastalar arasýndaki kuþak farklýlýklarýný kapatmaya yardýmcý olabilir.

INTRODUCTION: The aim of this study is to categorize patients who seek clinical care according to their generations, thus creating awareness of generational differences among dentist.
METHODS: A research study covering a 5-year period from 2014 to 2019 was conducted among the patients treated at Atatürk University's Department of Prosthodontics. These patients were categorized according to the generations they belong to. The data were analyzed using IBM SPSS V23. In comparing gender across age groups, the Pearson Chi-square test was utilized and examined with Bonferroni corrected Z-tests for multiple comparisons. Analysis results were presented as frequencies (percentages) for categorical variables and as mean ± standard deviation and median (minimum - maximum) for quantitative variables. The significance level was set at p<0.05.
RESULTS: In the study, 46.8% of the participants were male, while 53.2% were female. The study included 3.1% of the silent generation, 24.7% of baby boomers, 50.3% of Generation X, 20.5% of Generation Y, and 1.3% of Generation Z. The average age was 51.22, with the youngest participant being 12 and the oldest being 98.
DISCUSSION AND CONCLUSION: The treatment needs, treatment expectations, and problems presented by each generation vary. When communicating with different generations, paying attention to the smallest details can be beneficial in every aspect. Understanding patients' concerns and showing empathy towards their experiences is considered important in bridging generational differences. Modern dental tools can be used to effectively inform patients about their oral health, which can help bridge the generational gap between dentists and patients.

Çürük geliþiminde rol oynayan faktörlerin belirlenmesi ve bunlarýn etki mekanizmasýnýn araþtýrýlmasý çürüðün tedavisi açýsýndan büyük bir öneme sahiptir. Bu doðrultuda mikroorganizma ve plaðýn meydana getirdiði etkiye baðlý olarak konaðýn yani diþin verdiði tepki de çürüðün ilerleyiþi açýsýndan önemlidir. Çürükteki matriks metalloproteinazlarýn (MMP) varlýðýnýn kanýtlanmasýnýn ardýndan katepsin enzimlerinin de varlýðýnýn bulunmasý çürüðün geliþme aþamalarýnda yeni bir pencere açmýþtýr. MMP’ler ve sistein katepsinler insan vücudunda yer alan, büyüme geliþme baþta olmak üzere; yara iyileþmesi, kemik remodellingi, hormon metabolizmasý gibi birçok olayda görev alan enzimlerdir. Vücutta yer alan çoðu enzim gibi varlýklarý ve iþleyiþleri muhteþem bir denge içerisinde gerçekleþmektedir. Dengenin bozulmasýyla birlikte; kanser, artrit, fibrotik bozukluklar, inflamatuar hava yolu hastalýklarý gibi birçok hastalýk ortaya çýkabilmektedir. Bu sebeple, bu enzimlerin dengesinin oral bölgede de saðlanmasý oldukça önemlidir. Bu derlemede bu enzimlerin genel etki ve özellikleriyle beraber, aðýz içerisindeki pozisyonlarý ve çürüðe olan etki mekanizmalarý mevcut çalýþmalarla birlikte toplanmýþ ve gelecekte bizim için neden önemli olabileceklerini göstermek amacýyla derlenmiþtir.

Determining the factors that play a role in the development of caries and investigating their mechanism of action is of great importance in treating caries. Therefore, the reaction of the host, namely the tooth, depending on the effect of microorganisms and plaque, is also important for the progression of caries. After demonstrating the presence of matrix metalloproteinases in caries, the presence of cathepsin enzymes has opened a new window in the development stages of caries. Matrix metalloproteinases and cysteine cathepsins are located in the human body, especially in growth and development; they are enzymes involved in many events, such as wound healing, bone remodeling, and hormone metabolism. Like most enzymes in the body, their existence and functioning take place in a magnificent balance. With the deterioration of the balance, many diseases such as cancer, arthritis, fibrotic disorders, and inflammatory airway diseases can occur. For this reason, it is essential to ensure the balance of these enzymes in the oral region. In this review, the general effects and properties of these enzymes, their positions in the mouth, and their mechanisms of action on caries have been collected together with existing studies and compiled to show why they may be important for us in the future.

Molar Kesici Hipomineralizasyonu (MIH), sürekli birinci büyük azý diþi ve sürekli kesici diþlerin etkilendiði geliþimsel bir mine defektidir. Etiyolojisi tam olarak bilinmemekle birlikte, genetik faktörlerin yaný sýra, doðum öncesinden doðum sonrasý belirli bir döneme kadar geçen süre içerisinde, çocuðun karþýlaþtýðý çeþitli sistemik, týbbi, çevresel faktörlerin de bu anomalinin oluþum nedenleri arasýnda yer alabileceði göz önünde bulundurulmalýdýr. MIH’den etkilenmiþ diþlerde görülen hipomineralize alanlar kuronun okluzal ve bukkal yüzeylerinde sýnýrlý defektler þeklinde saðlam mine dokusundan belirgin bir sýnýrla ayrýlmaktadýr. Defektlerin boyutlarý ve renkleri deðiþkenlik gösterebilmektedir. MIH’den etkilenmiþ sürekli birinci büyük azý diþlerinde çiðneme kuvvetlerinin etkisi nedeniyle sürme sonrasý posterüptif yýkým görülebilmektedir. MIH’li diþlerde yapýlan mikroskobik incelemeler sonucu, artmýþ protein içeriði sebebiyle saðlam diþlere göre apatit kristallerinin daha gevþek düzenlenmiþ olduðu ve prizma yapýsýnýn daha az yoðun olup, daha düþük seviyede mineral içerdiði bulunmuþtur. Ayrýca laboratuvar çalýþmalarý MIH’li diþlerdeki artmýþ protein içeriði ve azalmýþ mineral yapýsýndan dolayý saðlýklý mine ile karþýlaþtýrýldýðýnda bu diþlerde daha zayýf baðlantý kuvveti mevcut olduðunu ve fosforik asitin asitleme paterninin daha baþarýsýz olduðunu göstermiþtir. Restorasyon çevresindeki minenin kýrýlgan olmasý nedeniyle tekrarlayan çürükler de restorasyonlarýn baþarýsýný düþürmektedir. Bu sebeplerden dolayý, MIH’li diþlere sahip olan çocuklar daha fazla tedavi ihtiyacý göstermekte ve saðlýklý diþlere göre 7-10 kat daha fazla restorasyon tekrarý gerekmektedir. Bu derlemede, MIH’den etkilenmiþ diþlerdeki restorasyon baþarýsýzlýklarýnýn üstesinden gelmek amacýyla, adezyonu geliþtirme stratejilerinin incelenmesi ve restorasyonlarýn ömrünü ve klinik baþarýsýný artýrmak için literatürde yer alan önerilerin ve en iyi baðlantý protokollerinin tanýtýlmasý amaçlanmýþtýr.

Molar Incisor Hypomineralization (MIH) is a developmental enamel defect that affects first permanent molars and permanent incisors. Although the etiology of MIH is unclear, several etiological factors, such as the genetic and environmental factors and systemic disturbance during pre-, peri-, and postnatal period, can cause enamel defects and their occurrence. Hypomineralized areas observed in buccal and occlusal surface of MIH-affected teeth are demarcated by a significant border from solid enamel tissue. The size and colour of defects could vary. Posteruptive breakdown caused by the force of mastication could be observed in MIH-affected first permanent molars. As a result of microscopic examinations of MIH-affected teeth, it was found that they have less dense prism structure and significant reduced mineral density with loosely arranged apatite crystal compared to sound enamel, possibly due to retained proteins. In addition, compared to sound enamel, laboratory studies highlighted the weaker bond strength of resin composite to MIH-affected enamel and the failure of phosphoric acid to create etching patterns due to increased protein content and reduced mineral structure. Also recurrent caries reduce the success of restorations because of the fragile enamel around restoration. MIH-affected children therefore have more treatment need and their repeated treatments are 7-10 fold greater compared to children with healthy teeth. The objective of this study is to prepare a review on bonding of adhesive materials to MIH-affected enamel, so to identify all the suggested methods to optimise the bonding to hypomineralized enamel and to determine the best bonding protocols.

Osteosarkoma, kemiðin en sýk rastlanan mezenkimal kökenli primer malign tümörü olup osteoid üretimi ile karakterizedir. Uzun ve yassý kemiklerde daha sýk görülür. Çene kemiklerinde görülen tipi primer konvansiyonel osteosarkomanýn bir varyantý olarak kabul edilmektedir. Çenelerde görülen tip için yapýlan bu ayrýmýn sebebi klinik, tedavi yaklaþýmý ve hastalýk seyri açýsýndan iki tutulum arasýnda farklýlýklar olmasýdýr. Çenelerde görülen osteosarkoma, tüm osteosarkoma olgularýnýn %5-13’ünü oluþturur ve daha ileri yaþlarda görülmesi (3-4. dekatlar), daha az metastaz yapma eðilimi ve daha iyi 5 yýllýk hayatta kalma oraný ile geleneksel osteosarkomadan ayrýlýr. Osteosarkoma, mandibulada en sýk korpus bölgesinde, maksillada ise alveolar kemiðin posteriorunda ve maksiller sinüste rapor edilmiþtir. Osteosarkomanýn radyolojik görüntüsü kemikte yýkým yapan osteolitik, kemik yapýmýnýn arttýðý osteojenik veya bu iki yapýnýn karýþýmý þeklinde deðiþkendir. Olgumuzda 50 yaþýnda kadýn hasta sol alt çenede ani geliþen aðrýsýz þiþlik ve sol alt dudakta parestezi þikayetiyle kliniðimize baþvurmuþtur. Lezyonun kesin tanýsý ve histopatolojik deðerlendirmesi için ilgili bölgeden insizyonel biyopsi alýnmýþtýr. Bu olgu sunumunda, mandibulada görülen osteoblastik tip osteosarkomanýn taný süreci sunulacaktýr.

Osteosarcoma is the most common mesenchymal primary malignant tumor of bone and is characterized by osteoid production. It occurs more frequently in long and flat bones. The type seen in the jaw bones is accepted as a variant of primary conventional osteosarcoma. This distinction is made for the type that affects the jaws because the clinical characteristics, therapeutic strategy, and prognosis of the two involvements differ. In comparison to regular osteosarcoma, jaw osteosarcoma occurs at an older age (3–4 decades), has less of a tendency to spread, and has a better 5-year survival rate. It accounts for 5–13% of all instances of osteosarcoma. Osteosarcoma has been reported most frequently in the corpus region of the mandible, and posterior to the alveolar bone and maxillary sinus in the maxilla. Osteosarcoma can have a variety of radiological characteristics, including osteolytic bone destruction, enhanced bone growth, or a combination of these two structures. For the accurate diagnosis and histological analysis of the lesion, an incisional biopsy was performed on the relevant area. The diagnosis of osteoblastic type osteosarcoma in the mandible will be discussed in this case report.