Amaç: Dentin hassasiyet giderici ajanlar dentin ve rezin siman arasýndaki baðlantýnýn zayýflamasýna neden olabilmektedir. Bu çalýþmanýn amacý; gluteraldehit esaslý hassasiyet giderici ajan ve verniðin, tam seramik restorasyonlar ile dentin arasýnda uygula- nan bir rezin simanýn kesme dayanýmýna olumsuz etkisi olup ol- madýðýný incelemektir.
Gereç ve Yöntem: Otuz çekilmiþ insan molar diþinin okluzal yüzeyleri dentin açýða çýkana kadar aþýndýrýlmýþ ve diþler (n=10);
1) Gluma (Heraeus Kulzer), 2) Copalite Varnish (Cooley & Cooley Ltd) ve 3) uygulama yapýlmamýþ (kontrol) olacak þekilde rastge- le gruplandýrýlmýþtýr. Seçilen ajanýn uygulanmasýný takiben, IPS e.max Press (Ivoclar Vivadent) diskler (5 mm çapýnda), Panavia F (Kuraray Co. Ltd) rezin siman kullanýlarak 3 kg sabit yük altýnda dentin yüzeyine simante edilmiþtir. Tüm örnekler Evrensel test cihazý kullanýlarak kesme baðlantý dayanýklýlýk testine tabi tutul- muþtur. Verilerin istatistiksel analizi Kruskal–Wallis ve Dunn’s testi uygulanarak yapýlmýþtýr (p<.05).
Bulgular: Kontrol grubu en yüksek ortalama kesme dayanýklýlýk deðerlerini göstermiþ olup (12.73±3.61 MPa), Gluma (8.73±4.95
MPa) ile kontrol grubu arasýnda istatistiksel olarak fark bulun- mazken; Copalite Varnish (0.88±0.25 MPa) diðer gruplara göre istatistiksel olarak daha düþük deðerler göstermiþtir (p<.05).
Sonuç: Bu in vitro çalýþmanýn sýnýrlarý dahilinde, baðlantý dayanýmýný düþüreceðinden, rezin siman uygulanacaðý zaman, dentin üzerinde Copalite Varnish uygulanmamasý tavsiye edile- bilir.

Aim: Dentin desensitizers can inhibit bonding between dentin and resin cements. The aim of this study is to examine if pre-treat- ment with a gluteraldehyde containing desensitizer and cavity varnish have a negative effect on shear bond strength of a resin cement between a full ceramic restoration and dentin.
Material and Methods: Thirty extracted human molars’ occlu- sal surfaces were ground to expose dentin; and were randomly grouped as (n=10); 1) Gluma (Heraeus Kulzer), 2) Copalite Varnish (Cooley & Cooley Ltd) and 3) no treatment (con- trol). After applying the selected agent, Panavia F (Kuraray Co. Ltd) resin cement was used to bond IPS e.max Press (Ivoclar Vivadent) discs (5 mm in diameter) to dentin sur- faces under a 3 kg static load. Specimens were submitted to shear bond strength test using a Universal testing ma- chine. Data was statistically analyzed using the Kruskal– Wallis and Dunn’s tests (p<.05). Results: While the control group showed the highest mean shear bond strength (12.73±3.61 MPa), Gluma group values (8.73±4.95 MPa) revealed statistically insig- nificant difference compared with the control group. Co- palite Varnish group (0.88±0.25 MPa) showed statistically lower values compared to both groups (p<.05).
Conclusion: Within the limitation of this in vitro study, it is not recommended to use Copalite Varnish on dentin when used with resin cement due to the decrease they cause in bond strength.

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Bu ön çalýþmanýn amacý, Ýstanbul’daki diþhekimi muayenehanelerinden toplanan, çeþitli dezenfeksiyon ve sterilizasyon iþlemleri uygulanýp yeniden kullanýma hazýr hale getirilmiþ endodontik eðeler üzerindeki mikrobiyolojik bulaþý tespit etmektir.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Ýstanbul’daki 20 diþhekimi muayenehanesine dezenfeksiyon ve sterilizasyon protokollerini öðrenebilmek için birer anket daðýtýlmýþtýr. Yeniden kullanýma hazýr haldeki endodontik eðelerin üzerindeki mikrobiyal bulaþý inceleyebilmek amacýyla, bu muayenehanelerden birer adet Hedström eðe, döner sistem eðesi ve lentülo toplanmýþtýr. Toplamda altmýþ adet eðe incelenmiþtir. Mikrobiyolojik inceleme için her eðe aseptik koþullarda beyin- kalp infüzyon agarýna aktarýlmýþtýr. Veriler ki-kare testi kullanýlarak istatistiksel olarak incelenmiþtir.
BULGULAR: Daðýtýlan 20 anketten 17 tanesi incelenmeye uygun bulunmuþtur. Hiçbir diþhekimi endodontik eðeleri tek sefer kullanmamaktadýr. Otoklav veya kuru sýcak hava ile sterilizasyonun yanýsýra, pek çok farklý temizleme protokolü uygulanmaktadýr. Elle fýrçalama, kimyasala yatýrma ve yýkayýcý-dezenfekte edici makina kullanýmý rapor edilmiþtir. En çok uygulanan dekontaminasyon yöntemi, elle temizleme sonrasý otoklav kullanýmýdýr. Ýncelenen altmýþ adet endodontik aletin on ikisinde (%20) beyin- kalp infüzyon agarýnda üreme saptanmýþtýr. Bu aletler; altý hedström eðe, beþ döner sistem eðesi ve bir lentülodur.
TARTIÞMA ve SONUÇ: Uygulanan dekontaminasyon yöntemleri arasýnda farklýlýklar bulunmaktadýr. Endodontik aletleri temizlemek için kullanýlan yöntemler genel olarak yetersiz bulunmuþtur. Sonuç olarak, enfekte bir maddenin bir hastadan diðerine bulaþma riski mevcuttur. Endodontik aletler için daha etkin ve uygulanabilir bir dekontaminasyon yöntemi geçerli olana kadar bu aletler tek kullanýmlýk olarak deðerlendirilmelidir.

INTRODUCTION: The aim of this preliminary study was to examine the presence of microbial contamination on reprocessed endodontic instruments those were subjected to different cleaning methods prior to sterilization.
METHODS: A questionnaire was administered to 20 general dental practitioners to obtain information on the re-processing of used endodontic files. A hedström file, a rotary instrument and a lentulo spiral which had been used and reprocessed were collected from each practice. A total of sixty endodontic instruments were analysed. Each file was transferred aseptically to tubes containing brain heart infusion (BHI) broth culture medium for bacteriological analysis. Statistical analysis was carried out using chi-square test.
RESULTS: Of the twenty questionnaires distributed, seventeen were deemed usable. None of the practitioners used endodontic files as a disposable instrument. In addition to the use of an autoclave or a dry-heat sterilizer for the sterilization of instruments, various cleaning methods before sterilization, which ranged from manual brushing to chemical immersion and the use of a washer-disinfector were reported. The most frequently employed combination for decontamination was manual cleaning followed by autoclaving. Of the sixty endodontic instruments, twelve instruments (20%); six hedström files, five rotary instruments and one lentulo spiral, produced growth on BHI agar.
DISCUSSION AND CONCLUSION: There have been variations in decontamination methods reported and applied. The methods used to clean endodontic instruments appear to be generally ineffective for the complete sterility. As a result, potentially infective material could be transmitted from an infected individual to other patients. These instruments should be viewed as single-use devices, unless significantly more efficient cleaning processes can be validated for use in general dental practice.

Amaç: Bu çalýþmanýn amacý profilaktik polisaj protokolleri ve aðýz gargaralarýnýn genellikle sýnýf V kaviteler için tercih edilen farklý adeziv restoratif materyallerin yüzey pürüzlülüðü üzerine etkisini incelemektir.
Gereç ve Yöntem: Güçlendirilmiþ geleneksel cam iyonomer, rezin modifiye cam iyonomer, akýþkan composit ve nanohibrid kompozit kullanýlmýþtýr. Her restoratif materyalden 40 örnek hazýrlanmýþ, polisaj yapýlmýþ ve profilometre ile baþlangýç yüzey pürüzlülüðü ölçümleri elde edilmiþtir. Örnekler daha sonra profilaktik polisaj protokollerine göre iki gruba ayrýlmýþtýr: ul- trasonic temizleme; ultrasonic temizleme ve air polishing. Ra deðerlerinin elde edilmesinin ardýndan gruplar iki alt gru-ba ayrýlmýþ ve farklý iki aðýz gargasýna maruz kalmýþ ve Ra deðer- leri elde edilmiþtir. Son olarak örnekler tekrar polisajlanýp son Ra ölçümleri alýnmýþtýr.
Bulgular: Profilaktik polisaj protokollarý, özellikle air polishing, yüzey pürüzlülüðünde anlamlý derecede artýþa sebep olurken (p<0.001), aðýz gargaralarý etkisi az olmuþtur (p>0.05). Tekrar polisajlama uygulamasý yüzey pürüzlülüðünü deðerlerini düþürmüþtür. Kompozitlerle karþýlaþtýrýldýðýnda test edilen cam iyonomerler daha kötü yüzey pürüzlülüðü deðerleri vermiþtir.
Sonuç: Bu çalýþmanýn sonucu profilaktik polisaj pro- tokollerinin restoratif materyallerin özellikle cam iyonomer- lerin yüzey pürüzlülüðünü artýrdýðýný göstermiþtir.

Aim: The aim of this study was to evaluate the effects of prophy- lactic polishing protocols and mouth rinses on surface rough- ness of different tooth colored restoratives that were generally preferred for Class V cavities.
Materials and Methods: A reinforced conventional glass ion- omer, a resin modified glass ionomer, a flowable, and a nanohy- brid composite were used. Forty specimens for each restorative materials were fabricated and polished and baseline surface roughness (Ra) measurements were obtained by a profilometer. Then the specimens were divided into two groups according to prophylactic polishing pro-tocols: ultrasonic scaling or ultra- sonic scaling and air polishing. Following Ra measurements prophy-lactic polishing protocols groups were divided into two subgroups for two different mouth rinses im-mersion and Ra measurements were obtained afterwards. Finally the specimens were re-polished and Ra values were recorded.
Results: Prophylactic polishing protocols, especially air pol- ishing, resulted in significant increases in surface roughness (p<0.001) while mouth rinses had minimal effects (p>0.05). Re-polishing proce-dures decreased surface roughness values. Tested glass ionomers showed worse surface roughness values compared with resin composites. Conclusion: Result of this research indicated that prophylactic polishing protocols increased surface roughness values of restorative materials, especially glass ionomers.

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Bu in vitro çalýþmanýn amacý farklý bitirme ve parlatma sistemlerinin farklý tipteki kompozit rezinlerin yüzey pürüzlülüðü üzerine etkisini deðerlendirmektir.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Bu çalýþmada 3 farklý tipte kompozit rezin kullanýlmýþtýr; Filtek Z250 (mikrohibrit kompozit, 3M ESPE), Filtek Z550 (nanohibrit kompozit, 3M ESPE), Aelite LS Posterior (düþük büzülmeli hibrit kompozit, Bisco). Toplam 144 adet disk þeklinde örnek hazýrlandý(n=48). Örnekler, þeffaf bant altý yüzey (kontrol) ve uygulanan parlatma yöntemine göre rastgele 4 alt gruba ayrýldý(n=12) ve sýrasýyla; Diamond Polish Mint (Ultradent), Soflex Disk (3M ESPE) ve OneGloss (Shofu) parlatma sistemleri uygulandý. Örneklerin yüzey pürüzlülüðü; yüzey pürüzlülük ölçüm aleti (Mitutoyo Surftest SJ-201) kullanýlarak ölçüldü. Elde edilen veriler istatistiksel olarak analiz edildi (p < 0.05).
BULGULAR: Bütün gruplarda þeffaf bant altý yüzey(kontrol) en pürüzsüz olarak ölçülmüþ ve materyaller arasýnda farklýlýk görülmemiþtir. Filtek Z250 ve Filtek Z550 gruplarýnda Diamond Polish ya da Soflex disk kullanýldýðýnda benzer pürüzlülük deðerleri elde edilirken, Onegloss daha yüksek pürüzlülük deðerleri göstermiþtir(p<0.05). Aelite grubunda ise Soflex ile diðer yöntemlere göre daha pürüzsüz yüzey elde edilmiþtir (p<0.05). Bununla birlikte, kontrol grubu dýþýnda, Aelite’ýn diðer restoratif materyallerden daha pürüzlü yüzeye sahip olduðu bulunmuþtur(p<0.05).
TARTIÞMA ve SONUÇ: Kompozit rezin tipinden baðýmsýz olarak alüminyum oksit disk sistemi ile en az pürüzlü yüzey elde edilmiþtir.

INTRODUCTION: The aim of this in vitro study was to evaluate the effects of different finishing and polishing systems on surface roughness of different types of resin composites.
METHODS: In this study, 3 types of resin composites were used; Filtek Z250 (microhybrid resin composite, 3M ESPE), Filtek Z550 (nanohybrid resin composite, 3M ESPE), Aelite LS Posterior (low-shrinkage hybrid resin composite, Bisco). A total of 144 disc shaped specimens were prepared(n=48). Specimens were randomly divided into 4 subgroups according to finishing and polishing systems and Mylar strip as control (n=12) and Diamond Polish Mint (Ultradent), Soflex Disk (3M ESPE) and OneGloss (Shofu) finishing and polishing systems used, respectively. The surface roughness values were determined with a profilometer (Mitutoyo Surftest SJ-201). Data were statistically analyzed (p < 0.05).
RESULTS: The Mylar strip produced the smoothest surface in all groups and there was no significant difference between the restorative materials. In Filtek Z250 and Filtek Z550 groups, when Diamond Polish or Soflex disk used, similar surface roughness values were measured, Onegloss exhibited higher roughness values (p<0.05). In Aelite group, Soflex produced smoother surface than the other techniques (p<0.05). Additionally, Aelite exhibited rougher surfaces than the other restorative materials except control group(p<0.05).
DISCUSSION AND CONCLUSION: Aluminum oxide disks system produced the smoothest surface regardless of the resin composite used.

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Periodental tedavi, kýrýk, restoratif uygulamalar, çürük gibi nedenlerle koruyucu tabakanýn kalkmasý sonucu dentin tübülleri açýða çýkýp diþte hassasiyet oluþunca hassasiyet giderici ajanlardan yararlanýlýr. Çalýþmamýzýn amacý; postoperatif diþ hassasiyetini gidermek için kullanýlan hassasiyet giderici ajanlarýn, adeziv simantasyondaki baðlantýya etkisini incelemektir.
YÖNTEM ve GEREÇLER: 16 adet çürüksüz çekilmiþ 3. molar diþler rastgele 8’li iki gruba ayrýlmýþtýr. Tüm deney örnekleri eþit ölçülü kaplarda hazýrlanmýþtýr. PMMA bazlý soðuk akril içerisine diþler yerleþtirildi. Diþlerin okluzal yüzeyinde mine tabakasý keskin frez ile kaldýrýlarak dentin tabakasý açýða çýkartýldý. 1. gruptaki örneklere önce Gluma Desensitizer ve Gluma self etch bonding; sonra 4 mm çapýnda 3 mm yükseklikte silindir formunda SEcure adeziv siman uygulandý. 2. Gruptaki örneklere ise önce Teethmate Desensitizer ve Clearfil universal bonding; sonra 4 mm çapýnda 3 mm yükseklikte silindir formunda SEcure adeziv siman uygulandý. Dentin örneklere termal siklus uygulandý. Hemen ardýndan örneklere üniversal test cihazýnda makaslama testi uygulandý. SEM incelenmesi ile desteklenerek elde edilen veriler istatiksel olarak deðerlendirildi.
BULGULAR: Teethmate Desensitizer hassasiyet giderici ajanýnýn makaslama dayanýmý deðeri Gluma ajanýna göre daha düþük bulundu. Her iki grup arasýnda istatistiksel fark anlamlýdýr.
TARTIÞMA ve SONUÇ: Gluma hassasiyet giderici ajan Teethmate Desensitizer’e göre daha yüksek baðlanma deðeri gösterdi. Her 2 grup içinde SEM analizinde koheziv kýrýklar tespit edildi.

INTRODUCTION: Desensitizing agents are used when sensibilty occurs in a dentin tubules of the dent due to the fact that some reasons such as periodontal surgery, fracture, restorative applications, decay causes leaving of the protective layer. The aim of the study is to research the effect that link is in adhesive cementation of dentin desensitizing agent, which use to desensitizate prosperative dental.
METHODS: In this study, sixteen intact human third molar teeth were used. The teeth were randomly divided into two different groups.(n: 8) All samples were emmbeded into PMMA-based acrylic resin. The occlusal enamel tissues of teeth were removed to expose occlusal dentin. In the first group, firstly Gluma Desensitizer was applied to dentin surfaces according to manufacturer’ instruction. Gluma self etch was applied to dentin surfaces according to manifacturers’ instructions. SEcure adhesive cement applied to dentin surface by means of cylindrical tubes. In the second group, firstly Teethmate Desensitizer was applied to dentin surfaces according to manufacturer’ instruction. Clearfil universal bonding (Kuraray Medical Inc, Japan) was applied to dentin surfaces according to manifacturers’ instructions. SEcure adhesive cement applied to dentin surface by means of cylindrical tubes. Shear bond strength test were performed by using Universal Tension/Compression Testing Machine (Instron 3382, USA).
RESULTS: The shear bond strength values of Teethmate Desensitizer groups were found statistically lower than the Gluma desensitizer groups (p<0.05). There was statistically significant difference between the groups
DISCUSSION AND CONCLUSION: In this study, Gluma desensitizer shearbond strength values higher than Teethmate desensitizer. For both group, it is determined cohesive fractures in the SEM analysis.

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Bu çalýþmanýn amacý, üst çene posterior bölgede alveolar kemik seviyesi saptamada ve implant planlamalarýnda kullanýlan panoramik radyografiler ile konik ýþýnlý bilgisayarlý tomografi (KIBT) görüntüleme tekniklerinin vertikal kemik yüksekliði ölçümlerinin karþýlaþtýrýlmasýdýr.

YÖNTEM ve GEREÇLER: Retrospektif olarak yapýlan bu çalýþmada 99 hastanýn maksiller posterior bölgesindeki reziduel kemik yüksekliði panoromik ve KIBT ile iki ayrý araþtýrmacý tarafýndan ölçülerek karþýlaþtýrýlmýþtýr. Ayný zamanda her iki teknikle alýnan radyograflarda sinüs septa varlýðý da deðerlendirilmiþtir.
BULGULAR: Maksiller sinüs ile alveolar kret arasý vertikal kemik yüksekliði ölçümlerinde panoramik radyografi ve KIBT deðerleri arasýnda mükemmel-iyi bir korelasyon (r=0.94) olduðu tespit edilmiþtir. Ayrýca KIBT’de tespit edilen septalarýn yaklaþýk yarýsý panoromik radyograflarda gözlenememiþtir.
TARTIÞMA ve SONUÇ: Panoramik radyografi; posterior maksillar bölgede rutin implant uygulamalarý öncesinde güvenli bir görüntüleme yöntemi olarak düþünülebilir. Bu yöntem KIBT’ye göre ucuz, hýzlý, kolay ve düþük radyasyon dozuna sahiptir.

INTRODUCTION: The present study aimed to compare panoramic radiographs and cone-beam computed tomography (CBCT) regarding vertical bone height measurements in posterior maxilla.for implant treatment planing.

METHODS: Two independent clinicians measured the residual bone height on the panoromic and CBCT images of 99 patients. In addition the presence of sinus septa was evaluated in this retrospective analysis.

RESULTS: The data has shown that panoromic radiographs and CBCT technique had an excellent –good correlation (r=0.94) on the measurements of vertical bone height between maxillary sinus and alveolar bone. In addition, almost half of the septa detected on CBCT images could not be observed on panoromic radiographs.
DISCUSSION AND CONCLUSION: Panoromic radiographs can be considered as a reliable imaging technique which is easier, faster cheaper and having low-dose of radiation compared to CBCT.

Osteoporoz, kemik metabolizmasýndaki bir bozukluk sonucun- da kemikteki protein örgüsünün seyrelmesiyle birlikte kemik mineral yoðunluðunun azalmasýyla ortaya çýkan ve kemiklerin çok kolay kýrýlabilmesiyle karakterize bir hastalýktýr. Hem osteo- poroz hem de periodontal hastalýk kronik ve multifaktöriyeldir. Kemik yýkýmýyla sonuçlanýr ve lokal ve sistemik faktörler varlýðýn- da daha þiddetli hale gelmektedir. Bazý çalýþmalar osteoporozun periodontitis geliþimine katký- da bulunduðunu gösterirken bazý araþtýrmalar bu sonuçlarý desteklememektedir. Bu derlemenin amacý, osteoporoz ve peri- odontal hastalýk arasýndaki iliþkinin detaylý olarak deðerlendir- ilmesidir.

Osteoporosis is a disease occurring as a result of the reduction in protein network and loss in mineral density due to a disorder in bone metabolism, characterized by easy fracture of bones. Both osteoporosis and periodontal diseases are chronic, multi- facto-rial and result in bone loss and the damage is aggravated with the presence of local and systemic factors. Whilst some studies show that osteoporosis has positive impact on the development of periodontitis, some disprove this theory. The purpose of this review article is to make a detailed overview of the relationship between osteoporosis and periodontal dis- ease.

Sinüs ogmentasyonu tekniði, posterior maksiller bölgenin rehabilitasyonunda en sýk kullanýlan tekniktir. Sinüs ogmentasyonu cerrahisi etkili ve sonucu öngörülebilir bir tedavi protokolü olarak görülse de, komplikasyonlara açýk bir cerrahi yöntemdir. Komplikasyonlar cerrahi sýrasýnda yada cerrahi iþlem sonrasýnda ortaya çýkabildiði gibi birbirleriyle baðlantýlý da oluþabilirler. Bu derlemenin amacý sinüs ogmentasyonu iþlemi sýrasýnda ve sonrasýnda meydana gelebilecek komplikasyonlarý ve komplikasyonu önlemek amacýyla operasyon öncesi ve sonrasýnda alýnabilecek önlemleri deðerlendirmektir.

Sinus augmentation is the most frequently utilized methodology for the rehabilitation of posterior maxillary region. Although sinus augmentation can be considered as an efficient and predictable methodology, it is also prone to various complications. Complications may arise during or after surgical procedures or can be inter-related. The purpose of this review is to evaluate possible complications during or after sinus augmentation as well as pre and post operative precautions for the prevention of complications.

Ýkinci nesil trombosit konsantresi olarak adlandýrýlan trombositten zengin fibrinin (TZF), yumuþak ve sert doku iyileþmesi üzerindeki olumlu etkileri nedeniyle diþ hekimliðinde klinik uygulamalarda kullanýmý giderek artmaktadýr. Kolay elde edilmesi, uygulanmasýnýn kolay olmasý ve büyüme faktörlerini barýndýrmasý TZF’nin en önemli avantajlarý arasýndadýr. Bu olgu raporunda sinüs membraný elevasyonu esnasýnda meydana gelen sinüs membran perforasyonunun TZF ile tamiri sunulmuþtur.

The platelet rich fibrin (PRF) is second-generation platelet concentrate that has been widely used in clinical applications in dentistry due to its positive effects on soft and hard tissue healing. The most important advantages of PRF are the ease of preparation and manipulation and the release of growth factors. This case report proposes the use of PRF for repairing of the perforated sinus membrane during sinus membrane elevation.

Amelogenezis imperfekta (AÝ) süt ve daimi dentisyonu etkileyen otozomal dominant veya otozomal resesif geçiþ gösteren kalýtsal bir hastalýktýr. Prevelansý araþtýrýlan topluma göre deðiþmekle beraber 1: 700 ile 1: 14000 arasýnda görülmektedir. Hipoplastik, hipomatür, hipokalsifiye ve hipomatür-hipoplastik olmak üzere 4 farklý tipte sýnýflandýrýlýr. AÝ hastalarý benzer aðýz içi komplikasyon- lara sahiptirler. Mine defektleriyle beraber diþlerde hassasiyet, dikey boyut kaybý ve estetik þikayetlere sýk rastlanýr. Hastalarýn karmaþýk estetik ve fonksiyonel gereksinimleri multidisipliner çalýþmayý gerektirir. Bu olgu sunumunda 23 yaþýnda hipomatür AÝ teþhisi konulan bayan hastada baþlangýç periodontal teda- vi sonrasýnda üst çenede kuron boyu uzatma iþlemini takiben tüm diþlerde tam seramik restorasyonlar yapýldý. Süreç boyunca hastada protetik sebeplerden ötürü endodontik tedavi ihtiyacý olmadý. Tedavilerin bitiminden sonra hasta 4 aylýk aralýklarla id- ame programýna alýndý ve 12. ay kontrolünde herhangi bir prob- lem saptanmadý. Hasta hala klinik takibimiz altýnda olup, artan çiðneme fonksiyonu ve restorasyonlarýnýn estetik görüntüsün- den oldukça memnundur.

Amelogenesis Ýmperfecta (AI) is a hereditary disorder that af- fects primary and permanent teeth enamel and can be both autosomal dominant or autosomal recessive. The prevalence varies from 1: 700 to 1: 14000 according to the populations stud- ied. AI may be subdivided as hypoplastic, hypomature, hypocal- cified and hypomature- hypoplastic. Regardless of the type, all AI patients have similar intra-oral complications such as sensitiv- ity due to the enamel defects, loss of vertical dimension and es- thetic problems. Complex esthetic and functional requirements of the patients make multidiciplinary approach obligatory. In this case presentation, 23 year-old female patient with hypomature AI was treated with full mouth ceramic restorations after crown lengthening of the upper jaw. No endodontic treatment was necessary for prosthetic purposes. At the end of the treatment, patient was recalled to maintenance program every 4 months and at 12-month follow up, no problem was detected. She is still under our clinical follow-up and pleased with both esthetic and function.

Odontojen miksomalar, mezenþimal hücrelerden köken alan nadir görülen iyi huylu fakat lokal agresif tümörlerdir. Bu tümörlerin cerrahi tedavisi basit küretaj ve periferal ostektomiden segmental, marjinal veya radikal rezeksiyona kadar deðiþiklik gösterebilir. Bu çalýþmada odontojenik miksoma nedeniyle marjinal rezeksiyon uygulanan hastada operasyon sonrasý geliþen patolojik fraktürün rekonstrüksiyon plaðý ile tedavi edildiði 27 yaþýndaki erkek hasta sunulmuþtur.

Odontogenic myxomas are rare benign but locally aggressive tumors originating from mesenchymal cells. Surgical management of these tumors can vary from simple curettage and peripheral ostectomy to segmental, marginal or radical resection. We present a case of treatment of mandibular pathological fracture with reconstruction plate after marginal resection of odontogenic myxoma in a 27-year-old male patient.