GÝRÝÞ ve AMAÇ: Dental erozyon geri dönüþümü olamayan, çürüksüz sert doku kaybýdýr. Aðýz ortamýnda bulunan iç ya da dýþ kaynaklý asitler dental erozyonun ana etyolojik faktörüdür. Baþta mine dokusu olmak üzere diðer diþ sert dokularý da asitlerden etkilenerek çözünmeler gösterebilmektedir. Ayný zamanda bu çözünme sonucu restorasyonun diþ dokusuna baðlanmasý da etkilenmektedir. Bu çalýþmada normal ve erozyona uðramýþ mine dokusuna uygulanan farklý universal bonding sistemlerin mikrogerilme baðlanma dayanýmlarý incelenmiþtir.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Portakal suyunda bekletilerek yapay erozyon oluþumu saðlanan mine yüzeyleri ve saðlam mine yüzeylerinde bir Univeral Bonding Sistem birde total-etch olarak uygulanan bonding sistemin mikrogerilme baðlanma dayanýmlarý karþýlaþtýrýlmýþtýr.
BULGULAR: En yüksek baðlanma dayaným deðeri Single Bond Universal kullanýlan saðlam mine yüzeyli grupta çýkarken en düþük deðerler Single Bond 2 ‘nin kullanýldýðý erozyonlu grupta görülmüþtür.
TARTIÞMA ve SONUÇ: Elde edilen sonuçlara göre erozyona uðramýþ diþlerde mikro gerilme baðlanma deðerleri istatistiksel olarak anlamlý derecede düþük çýkmýþtýr

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Diyarbakýr ilinde görev yapan ilkokul öðretmenlerinin travmatik diþ yaralanmalarý (TDY) karþýsýndaki tutumlarýnýn ve kiþisel tecrübelerinin deðerlendirilmesi, bilgi düzeylerinin ölçülmesi ve hazýrlanan öðretici broþürlerle, öðretmenlere diþ yaralanmalarýnýn ardýndan yapacaklarý ilk müdahalelerle diþin iyileþme sürecine katký saðlayabilecekleri bilincinin yerleþtirilmesidir.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Çalýþmamýza Diyarbakýr il merkezindeki 34 ilkokulda görev yapmakta olan 1224 ilkokul öðretmeni dahil edilmiþtir. Katýlýmcý öðretmenlere dört bölümden oluþan TDY konusunda sorular içeren anket formalarý daðýtýlýp cevaplamalarý istenmiþtir. Anket sorularýnýn cevaplanmasý bittikten sonra öðretmenlerin konu hakkýndaki bilgi seviyesini arttýrmak amacýyla hazýrladýðýmýz öðretici broþürler teslim edilmiþ ve iki hafta sonra öðretmenlerin ayný anket sorularýný tekrar cevaplamalarý saðlanmýþtýr.
BULGULAR: Öðretmenlere yöneltilen anket sonucunda 1. bölümde katýlýmcý öðretmenlerin kiþisel bilgileri deðerlendirilmiþtir. Cinsiyetin, yaþýn ve meslekte hizmet süresinin bilgi düzeyini etkilediði görülmüþtür. Bilgi düzeyinin uygulanan öðretici broþürün etkisi ile her parametrede anlamlý bir þekilde arttýðý tespit edilmiþtir. Ýkinci bölümde öðretmenlerin TDY karþýsýndaki tutumlarý deðerlendirilmek istenmiþ ve öðretici broþürlerin etkisi ile alýnan cevaplarda anlamlý bir farklýlýk olduðu görülmüþtür. Kiþisel tecrübe ve kendini deðerlendirme baþlýklý 3. bölümde öðretmenlerin %60’ý daha önce diþ yaralanmasý gördüðünü belirtmiþtir ve görülen bu yaralanmalarýn %36,7’sinin küçük bir kýrýk olduðu öðrenilmiþtir. Katýlýmcý öðretmenlerin %48,6’sý TDY sonrasý ilk baþvuracaklarý birimi “Diþ hastanesi” cevabý ile belirtmiþlerdir. TDY’deki bilgi düzeyini ölçmeyi amaçlayan 4. bölümde ise öðretici broþürlerin etkisi ile tüm vaka deðerlendirmelerinde bilgi düzeyinde anlamlý bir artýþ gözlemlenirken sadece süt diþi avülsiyonuna yönelik yöneltilen soru için anlamlý bir farklýlýk gözlenmemiþtir.
TARTIÞMA ve SONUÇ: Çalýþmanýn sonuçlarý deðerlendirildiðinde elde edilen veriler Diyarbakýr’daki ilkokul öðretmenlerinin TDY konusundaki bilgi düzeylerinin hazýrlanan broþürler öncesinde yeterli olmadýðýný göstermektedir. Bununla birlikte öðretici broþürlerin etkisi ile elde edilen sonuçlar ümit vericidir.

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Fossa navicularis, radyografik olarak klivusun inferior tarafýnda bir kemik kavitesi þeklinde gözlenen anatomik bir varyasyondur. Daha önceki çalýþmalarda fossa navicularisin görülme sýklýðýnýn ender olduðu ortaya konmuþ olsa da damak yarýðý olan hastalardaki görülme sýklýðý ile ilgili daha önce yapýlmýþ bir çalýþma bulunmamaktadýr. Bu çalýþmada amaç, damak yarýðý olan hastalarda fossa navicularis görülme sýklýðýnýn konik ýþýnlý bilgisayarlý tomografi (KIBT) ile incelenmesidir.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Herhangi bir sendromu olmayan ve damak yarýðý bulunan 45 hastaya ait KIBT görüntüleri bu çalýþmaya dahil edilmiþtir. KIBT görüntüleri üzerinde sagital düzlemde fossa navicularis varlýðý belirlenmiþtir. Ayrýca bu hastalara ait yaþ ve cinsiyet bilgileri kaydedilmiþtir.
BULGULAR: Çalýþmaya dahil edilen 45 hastanýn 20’si (44.4%) kadýn, 25’i (55.6%) erkektir. Yaþlarý 10 - <40 arasýnda deðiþen hastalarýn ortalama yaþý 18.5±7.6 olarak bulunmuþtur. Hastalarýn 13’ünde (28.8%) fossa navicularis varlýðý belirlenmiþtir. Fossa navicularis gözlenen hastalardan 4’ü (8.9%) kadýn iken, 9’u erkektir (20%). Yaþlarý 10-33 arasýnda deðiþen bu hastalarda ortalama yaþ 22.4±8.2 olarak bulunmuþtur.
TARTIÞMA ve SONUÇ: Damak yarýðý olan hastalarda fossa navicularis görülme sýklýðý, damak yarýðý bulunmayan hastalar üzerinde yapýlan daha önceki çalýþmalarda rapor edildiðinden daha fazla bulunmuþtur.

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Farklý içeceklerin yumuþak astar maddesi üzerinde sertlik ve yüzey pürüzlülüðünün etkisini araþtýrmaktýr.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Bu çalýþmada 80 tane silindir þeklinde yumuþak astar örnekleri hazýrlandý. Örneklerin yarýsý 3 dakika boyunca izobutil metakrilat (iBMA) içerisinde bekletildi. Daha sonra örnekler farklý içeceklere göre dört farklý alt gruba ayrýldý; su (kontrol grup), kola, soda ve portakal suyu. Örneklerin yüzey pürüzlülük ve sertliðinin deðerlendirilmesi 24 saat ve 30 gün bekletildikten sonra yapýldý. Elde edilen veriler varyans analizi, Tukey’s testi ile deðerlendirildi (α=0.05).
BULGULAR: Tüm gruplarda, hem 24 saat hem de 30 gün sonrasýnda pürüzlülük ve sertlik deðerleri arasýnda farklýlýk önemli bulundu (p<0.05). En yüksek yüzey pürüzlülük ve sertlik deðerleri soda grubunda görülürken, iBMA ve bekletme sürelerine bakýlmaksýzýn su grubundaki örnekler en düþük pürüzlülük ve sertlik deðerlerinde olduðu görüldü.
TARTIÞMA ve SONUÇ: Devamlý tüketilen içecekler yumuþak astarlarda fiziksel deðiþimlere neden olur.

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Eðitimi son birkaç yüzyýla kadar genel týp eðitimi içinde olan diþ hekimliði bilimleri, kurumsal ve yerleþik bir yapýyý genel týp disiplinlerinin geleneðinden faydalanarak kurmuþtur. Takip eden dönemlerde özel ve özgün bir týbbi disiplin olarak diþ hekimliði, teorik ve uygulama alanlarýnýn bilimsel parametrelerini belirlemiþ, alt dallarýnýn yapýlanmasýný oluþturmuþ ve baðýmsýz bilimsel çerçevesini inter/multi disipliner bir düzlemde güncel týp ve teknolojiye paralel olarak bilimsel dolaþýmdaki yerini geniþletmiþtir. Temel týp bilimlerin ve primer týbbi uygulamalarýn yaný sýra, aðýrlýklý olarak, aðýz içi tedavi ve aðýz cerrahisi, diþ hekimliði bilimlerinin müfredatýnýn sýnýrlarýný çizer.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Bu makalede, teknolojide olduðu gibi eðitimde de öncü olan Kuzey Amerika ve Avrupa ülkelerindeki diþ hekimliði fakültelerindeki anatomi eðitiminin ülkemizle de karþýlaþtýrýlarak analizinin yapýlmasý amacýyla söz konusu ülkelerdeki anatomi bölümlerine, içeriðinde her bir bölümün yapýlanmasýndan, ders saatlerine deðin, ilgili fakültedeki anatomi eðitim ve öðretiminin detaylarýnýn cevaplanacaðý sorularý içeren bir anket e-posta ile gönderildi.
BULGULAR: Gelen cevaplarýn deðerlendirmesiyle birlikte anatomi eðitiminin genel bir eðitim öðretim deðerlendirilmesi yapýldý.
TARTIÞMA ve SONUÇ: Sonuç olarak, kendi dinamiklerimizle, kendi eðitim-öðretim birikimimizle ve yetiþmiþ eðitim-öðretim kadromuzla belirlenecek ancak bu örneklerin ýþýðýnda geliþtirilecek bir model, Türk diþ hekimliði fakültelerindeki eðitim için ideal müfredatý oluþturabilir.

Atlas omurundaki geliþimsel anomaliler sadece anatomistlerin deðil, morfolojideki farklýlýðýn kliniðe yansýmasýnýn bilincinde olmasý gereken klinisyenlerin, radyologlarýn ve cerrahlarýn da ilgi alanýdýr. Diþ hekimleri, nedeni açýklanamayan baþ ve boyun aðrýsý, görme rahatsýzlýklarý, konuþma ve yutma problemleri, vertigo, vasküler problemler, vertebral arter ve suboksipital sinirin sýkýþmasý ile ilgili semptomlarla iliþkili olabileceðinden, bu durumlarýn varlýðýnda PP’yi dikkatlice incelemelidirler. Bu yazýnýn amacý, diþ hekimlerini, özellikle oral ve maksillofasiyal radyologlarý ve ortodontistleri, doðrudan servikal omur anomalilerinin tedavileri ile ilgili olmasalar da, servikal omurlarý inceleme ve normal anatomiden ayrýlan farklýlýklarýný saptama konusunda duyarlý hale getirmektir.

Temporomandibular Eklem (TME) hareketleri günlük hayatta çok önemli bir yere sahiptir. Temporomandibular Eklem rahatsýzlýklarý internal disk düzensizliklerinden osteoartrite kadar deðiþik seviyelerde olabilir. Sinovyal bir eklem olan TME’nin uzun dönem saðlýðý, artiküler yüzeylerdeki stresi kontrol eden mekanizmalarýn etkinliðine baðlýdýr. Yaþlanma sonucu bütün organizmada morfolojik ve fonksiyonel deðiþiklikler görülürken TME aðrýlý yada aðrýsýz disk deplasmaný ve açýk yada kapalý kilitlenmenin görülme sýklýðý artar. Temporomandibular eklem hastalýklarý sýklýkla karþýlaþýlan ve toplumun yaklaþýk % 28’inde temporomandibular rahatsýzlýklarý mevcuttur. Bunlarýn % 14’ünde mandibula hareketlerinde kýsýtlanma ve ancak % 1’inde ciddi semptomlar mevcuttur. Travma en sýk görülen sebeptir. Temporomandibular rahatsýzlýklarý ile ilgili pek çok sýnýflandýrma yapýlmýþtýr. Bell (1982) tarafýndan geliþtirilen ve Okeson (1998) tarafýndan modifiye edilen sýnýflandýrma ile Wilkes’in (1989) oluþturduðu sýnýflandýrma sistemi günümüzde yaygýn olarak kullanýlmaktadýr. Temporomandibular rahatsýzlýklarýnýn teþhis edilmesinde iyi bir klinik muayene þarttýr. Muayene þu aþamalarda yapýlabilir: Anamnez, fiziksel muayene; TME muayenesi; kaslarýn muayenesi, aðýz içinin, diþlerin ve kulak burun boðaz muayenesi, laboratuvar testleri, radyolojik muayene. Radyolojik muayenede ise TME’nin görüntülenmesinde radyografi teknikleri, ktomografi, bilgisayarlý tomografi, komputerize tomografi, manyetik rezonans görüntüleme (MRG), ultrasonografi, artrografi ve artroskopi teknikleri kullanýlmaktadýr.

Oroantral fistül, posterior maksillada diþ çekimi, enfeksiyon veya cerrahi iþlemlere baðlý olarak geliþebilir. Oroantral fistülün kapatýlmasýna yönelik pek çok cerrahi teknik tanýmlanmýþtýr. Bütün bu tekniklerin kendine özgü avantaj ve dezavantajlarý vardýr. Bu olguda raporunda lateral sinüs yükseltme iþlemine baðlý geliþen oroantral fistül sunulmuþtur. Geleneksel cerrahi yöntemlerle (bukkal ilerletme flebi, palatal flep, Bichat bukkal yað dokusu) kapatýlamayan defekt, son olarak otojen septal kýkýrdak grefti uygulanarak baþarýyla kapatýlabilmiþtir.

Internal derangement of the temporomandibular joint (TMJ) can be defined as a disorder of the intracapsular components of the joint, which is originated by displacement of the disc from its normal functional relationship with the condyle of the mandible and the temporal bones articular fossa. The most common symptoms of temporomandibular joint internal derangement vary from simple joint sounds to locking and pain. The aim of this case series is to evaluate the effects of Gow-Gates anaesthesia technique, which blocks the auriculotemporal nerve, in combination with an intracapsular local anaesthetic injection, on patient comfort during artrocenthesis. 24 patients had arthrocentesis due to temporomandibular disorder complaints. We suggest that further studies might give more information about the patient comfort during artrocenthesis. Internal derangement of the temporomandibular joint (TMJ) the most common form of temporomandibular disorders. It affects patient’s daily life with pain, dysfunction, joint sounds, and even aural symptoms.

Keratokistik odontojen tümörler, iyi huylu geliþimsel çene tümörlerinden olup odontojenik keratokist olarak da bilinirler. Bu lezyonlar lokal agresif özellikte olup nüks etme potansiyeli de yüksektir. Tedavileri küretaj, enükleasyon ve marsüpyalizasyon/dekompresyon gibi konservatif yöntemlerden periferal ostektomi, kimyasal koterizasyon, kriyoterapi ve rezeksiyon gibi radikal yöntemlere deðiþiklik gösterir. Biz bu çalýþmamýzda hemimandibulektomi sonrasý kondil baþlý rekonstrüksiyon plaðý ile restore edilen bir keratokistik odontojen tümör olgusunu sunduk.