GÝRÝÞ ve AMAÇ: Dental erozyon geri dönüþümü olamayan, çürüksüz sert doku kaybýdýr. Aðýz ortamýnda bulunan iç ya da dýþ kaynaklý asitler dental erozyonun ana etyolojik faktörüdür. Baþta mine dokusu olmak üzere diðer diþ sert dokularý da asitlerden etkilenerek çözünmeler gösterebilmektedir. Ayný zamanda bu çözünme sonucu restorasyonun diþ dokusuna baðlanmasý da etkilenmektedir. Bu çalýþmada normal ve erozyona uðramýþ mine dokusuna uygulanan farklý universal bonding sistemlerin mikrogerilme baðlanma dayanýmlarý incelenmiþtir.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Portakal suyunda bekletilerek yapay erozyon oluþumu saðlanan mine yüzeyleri ve saðlam mine yüzeylerinde bir Univeral Bonding Sistem birde total-etch olarak uygulanan bonding sistemin mikrogerilme baðlanma dayanýmlarý karþýlaþtýrýlmýþtýr.
BULGULAR: En yüksek baðlanma dayaným deðeri Single Bond Universal kullanýlan saðlam mine yüzeyli grupta çýkarken en düþük deðerler Single Bond 2 ‘nin kullanýldýðý erozyonlu grupta görülmüþtür.
TARTIÞMA ve SONUÇ: Elde edilen sonuçlara göre erozyona uðramýþ diþlerde mikro gerilme baðlanma deðerleri istatistiksel olarak anlamlý derecede düþük çýkmýþtýr

INTRODUCTION: Dental erosion is loss of hard tissues on tooth surface with an irreversibl, non-carious lesion. Main ethiological factor of this hard tissue loss is extrinsic and intrinsic acids. Not only the enamel but also the other hard tissues of tooth can be dissolved by these acids. This dissolution process is also effect the bonding of restoration materials to the tooth structures. During the treatment procedures, different restoration materials can be used as an alternative approach. In this study, microtensile bond strength of different universal bonding systems on eroded and sound enamel tissue is evaluated.
METHODS: Orange juice was used to make artificial erosion lesions on two groups. A universal bonding system and a total-etch system were used to evaluate the microtensile bond strength on both eroded and sound enamel.
RESULTS: While, the highest microtensile bond values are obtained in Single Bond Universal used on sound enamel group. In the Single Bond 2 used eroded enamel group has shown the lowest bonding values.
DISCUSSION AND CONCLUSION: According to the results, the microtensile bond strength values of bonding systems on eroded enamel surface is statistically less then sound enamel.

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Diyarbakýr ilinde görev yapan ilkokul öðretmenlerinin travmatik diþ yaralanmalarý (TDY) karþýsýndaki tutumlarýnýn ve kiþisel tecrübelerinin deðerlendirilmesi, bilgi düzeylerinin ölçülmesi ve hazýrlanan öðretici broþürlerle, öðretmenlere diþ yaralanmalarýnýn ardýndan yapacaklarý ilk müdahalelerle diþin iyileþme sürecine katký saðlayabilecekleri bilincinin yerleþtirilmesidir.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Çalýþmamýza Diyarbakýr il merkezindeki 34 ilkokulda görev yapmakta olan 1224 ilkokul öðretmeni dahil edilmiþtir. Katýlýmcý öðretmenlere dört bölümden oluþan TDY konusunda sorular içeren anket formalarý daðýtýlýp cevaplamalarý istenmiþtir. Anket sorularýnýn cevaplanmasý bittikten sonra öðretmenlerin konu hakkýndaki bilgi seviyesini arttýrmak amacýyla hazýrladýðýmýz öðretici broþürler teslim edilmiþ ve iki hafta sonra öðretmenlerin ayný anket sorularýný tekrar cevaplamalarý saðlanmýþtýr.
BULGULAR: Öðretmenlere yöneltilen anket sonucunda 1. bölümde katýlýmcý öðretmenlerin kiþisel bilgileri deðerlendirilmiþtir. Cinsiyetin, yaþýn ve meslekte hizmet süresinin bilgi düzeyini etkilediði görülmüþtür. Bilgi düzeyinin uygulanan öðretici broþürün etkisi ile her parametrede anlamlý bir þekilde arttýðý tespit edilmiþtir. Ýkinci bölümde öðretmenlerin TDY karþýsýndaki tutumlarý deðerlendirilmek istenmiþ ve öðretici broþürlerin etkisi ile alýnan cevaplarda anlamlý bir farklýlýk olduðu görülmüþtür. Kiþisel tecrübe ve kendini deðerlendirme baþlýklý 3. bölümde öðretmenlerin %60’ý daha önce diþ yaralanmasý gördüðünü belirtmiþtir ve görülen bu yaralanmalarýn %36,7’sinin küçük bir kýrýk olduðu öðrenilmiþtir. Katýlýmcý öðretmenlerin %48,6’sý TDY sonrasý ilk baþvuracaklarý birimi “Diþ hastanesi” cevabý ile belirtmiþlerdir. TDY’deki bilgi düzeyini ölçmeyi amaçlayan 4. bölümde ise öðretici broþürlerin etkisi ile tüm vaka deðerlendirmelerinde bilgi düzeyinde anlamlý bir artýþ gözlemlenirken sadece süt diþi avülsiyonuna yönelik yöneltilen soru için anlamlý bir farklýlýk gözlenmemiþtir.
TARTIÞMA ve SONUÇ: Çalýþmanýn sonuçlarý deðerlendirildiðinde elde edilen veriler Diyarbakýr’daki ilkokul öðretmenlerinin TDY konusundaki bilgi düzeylerinin hazýrlanan broþürler öncesinde yeterli olmadýðýný göstermektedir. Bununla birlikte öðretici broþürlerin etkisi ile elde edilen sonuçlar ümit vericidir.

INTRODUCTION: Evaluation of the personal experience and attitudes of primary school teachers who served in Diyarbakýr at traumatic dental injuries, to measure the level of knowledge, to impose consciousness of contribution to healing process with first-aid at dental injuries to teachers by prepared informative brochures.
METHODS: In our study we included 1224 primary school teachers who are working at 34 schools in Diyarbakýr. First of all the purpose of study was told to the participant teachers. After that survey form about traumatic dental injuries distrubited to all of them and wanted to get answer to their survey forms. After finish their survey forms answers, to increase level of knowledge about this subject, the brochures were delievered to teachers and wanted to get answers the same survey forms two weeks later.
RESULTS: At the first part of survey participant teachers answered about their personal informations. Sex, age and time at the service has been shown to affect the level of knowledge. However, the effect of each parameter with applied tutorial leaflet has also been found to be increased in a meaningful way. In the second part the attitudes of teachers traumatic tooth injuries were evaluated and Tutorial on the responses received to the effect of the leaflet was found to be a significant difference. Personal experience and self-evaluation in the third chapter titled of teachers stated that 60% of dental injuries seen before. In response to the question of the type of injury most questionable with a rate of 36.7% “It was a small fracture”. Participant teachers %48,6 will apply for the first unit after a traumatic dental injury "Dental hospital" stated the answer. At the 4th part, In all cases a significant increase in knowledge instructive assessment of the effects observed when leaflets were not observed a significant difference to the questions posed for milk tooth avulsion.
DISCUSSION AND CONCLUSION: The data obtained when evaluating the results of the study before prepared brouchers of knowledge on dental trauma primary school teachers in Diyarbakir shows that is not enough. However the results obtained by the effect of the informative brochure are promising.

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Fossa navicularis, radyografik olarak klivusun inferior tarafýnda bir kemik kavitesi þeklinde gözlenen anatomik bir varyasyondur. Daha önceki çalýþmalarda fossa navicularisin görülme sýklýðýnýn ender olduðu ortaya konmuþ olsa da damak yarýðý olan hastalardaki görülme sýklýðý ile ilgili daha önce yapýlmýþ bir çalýþma bulunmamaktadýr. Bu çalýþmada amaç, damak yarýðý olan hastalarda fossa navicularis görülme sýklýðýnýn konik ýþýnlý bilgisayarlý tomografi (KIBT) ile incelenmesidir.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Herhangi bir sendromu olmayan ve damak yarýðý bulunan 45 hastaya ait KIBT görüntüleri bu çalýþmaya dahil edilmiþtir. KIBT görüntüleri üzerinde sagital düzlemde fossa navicularis varlýðý belirlenmiþtir. Ayrýca bu hastalara ait yaþ ve cinsiyet bilgileri kaydedilmiþtir.
BULGULAR: Çalýþmaya dahil edilen 45 hastanýn 20’si (44.4%) kadýn, 25’i (55.6%) erkektir. Yaþlarý 10 - <40 arasýnda deðiþen hastalarýn ortalama yaþý 18.5±7.6 olarak bulunmuþtur. Hastalarýn 13’ünde (28.8%) fossa navicularis varlýðý belirlenmiþtir. Fossa navicularis gözlenen hastalardan 4’ü (8.9%) kadýn iken, 9’u erkektir (20%). Yaþlarý 10-33 arasýnda deðiþen bu hastalarda ortalama yaþ 22.4±8.2 olarak bulunmuþtur.
TARTIÞMA ve SONUÇ: Damak yarýðý olan hastalarda fossa navicularis görülme sýklýðý, damak yarýðý bulunmayan hastalar üzerinde yapýlan daha önceki çalýþmalarda rapor edildiðinden daha fazla bulunmuþtur.

INTRODUCTION: Fossa navicularis is an anatomic variation, radiographically demonstrating as a bony, notch-like dehiscence on the inferior aspect of the clivus. Even though, the prevalence of fossa navicularis was reported to be rare, there are no previous studies reporting the prevalence of fossa navicularis among cleft palate patients. The objective of this study is to determine the prevalence of fossa navicularis among cleft palate patients using cone beam computed tomography (CBCT).
METHODS: The study group consisted of nonsyndromic 45 cleft patients having a CBCT scan. On CBCT images, the presence of fossa navicularis was detected on sagittal plane. Age and gender of the patients were also recorded.
RESULTS: Among 45 patients, 20 (44.4%) were female, whereas 25 (55.6%) were male. Mean age of the patients, with an age range of 10 - <40, was found as 18.5±7.6. Fossa navicularis was identified in 13 cleft patients (28.8%). Among these patients, 4 were female (8.9%), whereas 9 were male (20%), and their age ranged between 10 and 33 (mean age: 22.4±8.2).
DISCUSSION AND CONCLUSION: The prevalence of fossa navicularis in cleft palate patients was found to be higher than previously reported in noncleft patients.

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Farklý içeceklerin yumuþak astar maddesi üzerinde sertlik ve yüzey pürüzlülüðünün etkisini araþtýrmaktýr.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Bu çalýþmada 80 tane silindir þeklinde yumuþak astar örnekleri hazýrlandý. Örneklerin yarýsý 3 dakika boyunca izobutil metakrilat (iBMA) içerisinde bekletildi. Daha sonra örnekler farklý içeceklere göre dört farklý alt gruba ayrýldý; su (kontrol grup), kola, soda ve portakal suyu. Örneklerin yüzey pürüzlülük ve sertliðinin deðerlendirilmesi 24 saat ve 30 gün bekletildikten sonra yapýldý. Elde edilen veriler varyans analizi, Tukey’s testi ile deðerlendirildi (α=0.05).
BULGULAR: Tüm gruplarda, hem 24 saat hem de 30 gün sonrasýnda pürüzlülük ve sertlik deðerleri arasýnda farklýlýk önemli bulundu (p<0.05). En yüksek yüzey pürüzlülük ve sertlik deðerleri soda grubunda görülürken, iBMA ve bekletme sürelerine bakýlmaksýzýn su grubundaki örnekler en düþük pürüzlülük ve sertlik deðerlerinde olduðu görüldü.
TARTIÞMA ve SONUÇ: Devamlý tüketilen içecekler yumuþak astarlarda fiziksel deðiþimlere neden olur.

INTRODUCTION: The effect of different kind of drinks is to investigate on hardness and surface roughness of soft lining material.
METHODS: Eighty cylindrical soft liner specimens were produced for this study. Half of them were immersed in isobutyl methacrylate (iBMA) for 3 min. Specimens were then divided into four subgroups according to different beverages; water (control group), cola, soda, and orange juice. Surface roughness and hardness evaluation of the specimens were performed after 24 hours and 30 days of immersion. The obtained data were evaluated by analysis of variance followed by Tukey’s test (α=0.05).
RESULTS: In all groups, roughness and hardness values showed significant differences after both 24 hours and 30 days (p<0.05). The highest surface roughness and hardness values were detected in soda group of specimens, whereas water group of specimens were exhibited the lowest roughness and hardness values regardless of immersion time and iBMA.
DISCUSSION AND CONCLUSION: Beverage as a habitual nutrition cause physical changes of dental soft liners.

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Eðitimi son birkaç yüzyýla kadar genel týp eðitimi içinde olan diþ hekimliði bilimleri, kurumsal ve yerleþik bir yapýyý genel týp disiplinlerinin geleneðinden faydalanarak kurmuþtur. Takip eden dönemlerde özel ve özgün bir týbbi disiplin olarak diþ hekimliði, teorik ve uygulama alanlarýnýn bilimsel parametrelerini belirlemiþ, alt dallarýnýn yapýlanmasýný oluþturmuþ ve baðýmsýz bilimsel çerçevesini inter/multi disipliner bir düzlemde güncel týp ve teknolojiye paralel olarak bilimsel dolaþýmdaki yerini geniþletmiþtir. Temel týp bilimlerin ve primer týbbi uygulamalarýn yaný sýra, aðýrlýklý olarak, aðýz içi tedavi ve aðýz cerrahisi, diþ hekimliði bilimlerinin müfredatýnýn sýnýrlarýný çizer.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Bu makalede, teknolojide olduðu gibi eðitimde de öncü olan Kuzey Amerika ve Avrupa ülkelerindeki diþ hekimliði fakültelerindeki anatomi eðitiminin ülkemizle de karþýlaþtýrýlarak analizinin yapýlmasý amacýyla söz konusu ülkelerdeki anatomi bölümlerine, içeriðinde her bir bölümün yapýlanmasýndan, ders saatlerine deðin, ilgili fakültedeki anatomi eðitim ve öðretiminin detaylarýnýn cevaplanacaðý sorularý içeren bir anket e-posta ile gönderildi.
BULGULAR: Gelen cevaplarýn deðerlendirmesiyle birlikte anatomi eðitiminin genel bir eðitim öðretim deðerlendirilmesi yapýldý.
TARTIÞMA ve SONUÇ: Sonuç olarak, kendi dinamiklerimizle, kendi eðitim-öðretim birikimimizle ve yetiþmiþ eðitim-öðretim kadromuzla belirlenecek ancak bu örneklerin ýþýðýnda geliþtirilecek bir model, Türk diþ hekimliði fakültelerindeki eðitim için ideal müfredatý oluþturabilir.

INTRODUCTION: As one of the core disciplines of medicine, dental education is built on long lasting tradition of medical science. Therefore, curriculums of many dentistry schools in the world contain similarities with each other. Courses covering fundamentals of medicine and primary medical applications, as well as dental surgery and dental treatments are main cornerstones of dental programs. On top of that, despite some minor differences, core anatomy courses are identical in terms of content, curriculum and applications for dental and medicine disciplines. As one of the minor differences mentioned before, dental schools have to prioritize head and neck anatomy in comparison with medical schools.
METHODS: This study questions the topic for dental schools in Europe and North America compared to schools in Turkey. For this purpose, a survey is prepared to evaluate dental programs in terms of organizational structure in the department, contents for available courses at the faculty and shared with dental schools in the world.
RESULTS: A study is conducted to summarize the results of the survey.
DISCUSSION AND CONCLUSION: As a conclusion, an ideal curriculum for dental faculties in Turkey should be based on its own background, experiences and created by its own academic staff.

Atlas omurundaki geliþimsel anomaliler sadece anatomistlerin deðil, morfolojideki farklýlýðýn kliniðe yansýmasýnýn bilincinde olmasý gereken klinisyenlerin, radyologlarýn ve cerrahlarýn da ilgi alanýdýr. Diþ hekimleri, nedeni açýklanamayan baþ ve boyun aðrýsý, görme rahatsýzlýklarý, konuþma ve yutma problemleri, vertigo, vasküler problemler, vertebral arter ve suboksipital sinirin sýkýþmasý ile ilgili semptomlarla iliþkili olabileceðinden, bu durumlarýn varlýðýnda PP’yi dikkatlice incelemelidirler. Bu yazýnýn amacý, diþ hekimlerini, özellikle oral ve maksillofasiyal radyologlarý ve ortodontistleri, doðrudan servikal omur anomalilerinin tedavileri ile ilgili olmasalar da, servikal omurlarý inceleme ve normal anatomiden ayrýlan farklýlýklarýný saptama konusunda duyarlý hale getirmektir.

Developmental anomalies of the atlas are of interest not only to anatomists but also clinicans, radiologists, surgeons, who should be aware of their distinct morphological manifestations as well as correlated clinical expressions. Dentists should look carefully for PP because these abnormalities may be related to otherwise unexplainable head and neck pain, visual disturbances, problems with speech and swallowing, vertigo, vascular problems and other symptoms related to compression of the vertebral artery and suboccipital nerve. The aim of this paper, although the dentists especially oral and maxillofacial radiologists and orthodontists are not directly concerned with the management of cervical spine anomalies to sensitize them to realize the cervical spine and be equipped to identify differences from normal anatomy.

Temporomandibular Eklem (TME) hareketleri günlük hayatta çok önemli bir yere sahiptir. Temporomandibular Eklem rahatsýzlýklarý internal disk düzensizliklerinden osteoartrite kadar deðiþik seviyelerde olabilir. Sinovyal bir eklem olan TME’nin uzun dönem saðlýðý, artiküler yüzeylerdeki stresi kontrol eden mekanizmalarýn etkinliðine baðlýdýr. Yaþlanma sonucu bütün organizmada morfolojik ve fonksiyonel deðiþiklikler görülürken TME aðrýlý yada aðrýsýz disk deplasmaný ve açýk yada kapalý kilitlenmenin görülme sýklýðý artar. Temporomandibular eklem hastalýklarý sýklýkla karþýlaþýlan ve toplumun yaklaþýk % 28’inde temporomandibular rahatsýzlýklarý mevcuttur. Bunlarýn % 14’ünde mandibula hareketlerinde kýsýtlanma ve ancak % 1’inde ciddi semptomlar mevcuttur. Travma en sýk görülen sebeptir. Temporomandibular rahatsýzlýklarý ile ilgili pek çok sýnýflandýrma yapýlmýþtýr. Bell (1982) tarafýndan geliþtirilen ve Okeson (1998) tarafýndan modifiye edilen sýnýflandýrma ile Wilkes’in (1989) oluþturduðu sýnýflandýrma sistemi günümüzde yaygýn olarak kullanýlmaktadýr. Temporomandibular rahatsýzlýklarýnýn teþhis edilmesinde iyi bir klinik muayene þarttýr. Muayene þu aþamalarda yapýlabilir: Anamnez, fiziksel muayene; TME muayenesi; kaslarýn muayenesi, aðýz içinin, diþlerin ve kulak burun boðaz muayenesi, laboratuvar testleri, radyolojik muayene. Radyolojik muayenede ise TME’nin görüntülenmesinde radyografi teknikleri, ktomografi, bilgisayarlý tomografi, komputerize tomografi, manyetik rezonans görüntüleme (MRG), ultrasonografi, artrografi ve artroskopi teknikleri kullanýlmaktadýr.

Temporomandibular Joint (TMJ) movements have a very important role in daily life. Temporomandibular disorders (TMD) can range from internal disc disorders to osteoarthritis. The long-term health of TMJ, a synovial joint, depends on the effectiveness of the mechanisms to control stress on articular surfaces. While the morphological and functional changes are observed in the whole organism as a result of aging, TMJ painless disc displacement and the incidence of occlusion in open field increase. Diseases of the temporomandibular joints and peripheral structures are frequently encountered. Studies have shown that the population has temporomandibular disease resulting in the temporomandibular joint and chewing muscles about 28% of the descent. 14% of them have limitation of mandibular movements and only 1% have serious symptoms. Trauma is probably the most common cause. Many classifications of temporomandibular disorders have been made. The classification system developed by Bell (1982) and modified by Okeson (1998) and the classification system created by Wilkes (1989) are widely used today. A well-informed clinical examination is essential when diagnosing temporomandibular disorders. The examination can be done at the following stages: history, physical examination; TMJ examination; Examination of muscles, examination of mouth and teeth, examination of ear, nose and throat, laboratory tests, radiological examination. Radiography techniques, tomography, computed tomography, cone beam computed tomography, magnetic resonance imaging (MRI), ultrasonography, arthrography and arthroscopy techniques are used for imaging of TMJ in radiological examinations.

Oroantral fistül, posterior maksillada diþ çekimi, enfeksiyon veya cerrahi iþlemlere baðlý olarak geliþebilir. Oroantral fistülün kapatýlmasýna yönelik pek çok cerrahi teknik tanýmlanmýþtýr. Bütün bu tekniklerin kendine özgü avantaj ve dezavantajlarý vardýr. Bu olguda raporunda lateral sinüs yükseltme iþlemine baðlý geliþen oroantral fistül sunulmuþtur. Geleneksel cerrahi yöntemlerle (bukkal ilerletme flebi, palatal flep, Bichat bukkal yað dokusu) kapatýlamayan defekt, son olarak otojen septal kýkýrdak grefti uygulanarak baþarýyla kapatýlabilmiþtir.

Oroantral fistula may develop due to tooth extraction, infection or surgical interventions in the posterior maxilla. Several surgical techniques have been described for oroantral fistula closure. All these techniques have different advantages and disadvantages. This report presents an oroantral fistula case which occurred following lateral sinus lifting procedure. Traditional surgical techniques (buccal advancement flap, palatal flap, and Bichat’s buccal fat pad) were performed to close the oroantral fistula, but could not to be managed. Finally, closure was succeeded with septal cartilage graft placed over the bony defect.

Internal derangement of the temporomandibular joint (TMJ) can be defined as a disorder of the intracapsular components of the joint, which is originated by displacement of the disc from its normal functional relationship with the condyle of the mandible and the temporal bones articular fossa. The most common symptoms of temporomandibular joint internal derangement vary from simple joint sounds to locking and pain. The aim of this case series is to evaluate the effects of Gow-Gates anaesthesia technique, which blocks the auriculotemporal nerve, in combination with an intracapsular local anaesthetic injection, on patient comfort during artrocenthesis. 24 patients had arthrocentesis due to temporomandibular disorder complaints. We suggest that further studies might give more information about the patient comfort during artrocenthesis. Internal derangement of the temporomandibular joint (TMJ) the most common form of temporomandibular disorders. It affects patient’s daily life with pain, dysfunction, joint sounds, and even aural symptoms.

Internal derangement of the temporomandibular joint (TMJ) can be defined as a disorder of the intracapsular components of the joint, which is originated by displacement of the disc from its normal functional relationship with the condyle of the mandible and the temporal bones articular fossa. The most common symptoms of temporomandibular joint internal derangement vary from simple joint sounds to locking and pain. The aim of this case series is to evaluate the effects of Gow-Gates anaesthesia technique, which blocks the auriculotemporal nerve, in combination with an intracapsular local anaesthetic injection, on patient comfort during artrocenthesis. 24 patients had arthrocentesis due to temporomandibular disorder complaints. We suggest that further studies might give more information about the patient comfort during artrocenthesis. Internal derangement of the temporomandibular joint (TMJ) the most common form of temporomandibular disorders. It affects patient’s daily life with pain, dysfunction, joint sounds, and even aural symptoms.

Keratokistik odontojen tümörler, iyi huylu geliþimsel çene tümörlerinden olup odontojenik keratokist olarak da bilinirler. Bu lezyonlar lokal agresif özellikte olup nüks etme potansiyeli de yüksektir. Tedavileri küretaj, enükleasyon ve marsüpyalizasyon/dekompresyon gibi konservatif yöntemlerden periferal ostektomi, kimyasal koterizasyon, kriyoterapi ve rezeksiyon gibi radikal yöntemlere deðiþiklik gösterir. Biz bu çalýþmamýzda hemimandibulektomi sonrasý kondil baþlý rekonstrüksiyon plaðý ile restore edilen bir keratokistik odontojen tümör olgusunu sunduk.

Keratocystic odontogenic tumors, benign developmental jaw tumors are also known as odontogenic keratocysts. These lesions are locally aggressive and have a high recurrence potential. Treatment methods vary from conservative methods such as curettage, enucleation, and marsupialization / decompression to radical methods such as peripheral osteotomy, chemical cauterization, cryotherapy, and resection. In this study, we presented a case of a keratocystic odontogenic tumor restored with condylar reconstruction plate after hemimandibulectomy.