Molar Kesici Hipomineralizasyonundan Etkilenmiþ Diþlerde Adeziv Materyallerin Baþarýsýný Artýrma Stratejileri

Molar Kesici Hipomineralizasyonu (MIH), sürekli birinci büyük azý diþi ve sürekli kesici diþlerin etkilendiði geliþimsel bir mine defektidir. Etiyolojisi tam olarak bilinmemekle birlikte, genetik faktörlerin yaný sýra, doðum öncesinden doðum sonrasý belirli bir döneme kadar geçen süre içerisinde, çocuðun karþýlaþtýðý çeþitli sistemik, týbbi, çevresel faktörlerin de bu anomalinin oluþum nedenleri arasýnda yer alabileceði göz önünde bulundurulmalýdýr. MIH’den etkilenmiþ diþlerde görülen hipomineralize alanlar kuronun okluzal ve bukkal yüzeylerinde sýnýrlý defektler þeklinde saðlam mine dokusundan belirgin bir sýnýrla ayrýlmaktadýr. Defektlerin boyutlarý ve renkleri deðiþkenlik gösterebilmektedir. MIH’den etkilenmiþ sürekli birinci büyük azý diþlerinde çiðneme kuvvetlerinin etkisi nedeniyle sürme sonrasý posterüptif yýkým görülebilmektedir. MIH’li diþlerde yapýlan mikroskobik incelemeler sonucu, artmýþ protein içeriði sebebiyle saðlam diþlere göre apatit kristallerinin daha gevþek düzenlenmiþ olduðu ve prizma yapýsýnýn daha az yoðun olup, daha düþük seviyede mineral içerdiði bulunmuþtur. Ayrýca laboratuvar çalýþmalarý MIH’li diþlerdeki artmýþ protein içeriði ve azalmýþ mineral yapýsýndan dolayý saðlýklý mine ile karþýlaþtýrýldýðýnda bu diþlerde daha zayýf baðlantý kuvveti mevcut olduðunu ve fosforik asitin asitleme paterninin daha baþarýsýz olduðunu göstermiþtir. Restorasyon çevresindeki minenin kýrýlgan olmasý nedeniyle tekrarlayan çürükler de restorasyonlarýn baþarýsýný düþürmektedir. Bu sebeplerden dolayý, MIH’li diþlere sahip olan çocuklar daha fazla tedavi ihtiyacý göstermekte ve saðlýklý diþlere göre 7-10 kat daha fazla restorasyon tekrarý gerekmektedir. Bu derlemede, MIH’den etkilenmiþ diþlerdeki restorasyon baþarýsýzlýklarýnýn üstesinden gelmek amacýyla, adezyonu geliþtirme stratejilerinin incelenmesi ve restorasyonlarýn ömrünü ve klinik baþarýsýný artýrmak için literatürde yer alan önerilerin ve en iyi baðlantý protokollerinin tanýtýlmasý amaçlanmýþtýr.

Strategies to Increase the Success of Using Adhesive Materials in Molar Incisor Hypomineralization-affected Teeth

Molar Incisor Hypomineralization (MIH) is a developmental enamel defect that affects first permanent molars and permanent incisors. Although the etiology of MIH is unclear, several etiological factors, such as the genetic and environmental factors and systemic disturbance during pre-, peri-, and postnatal period, can cause enamel defects and their occurrence. Hypomineralized areas observed in buccal and occlusal surface of MIH-affected teeth are demarcated by a significant border from solid enamel tissue. The size and colour of defects could vary. Posteruptive breakdown caused by the force of mastication could be observed in MIH-affected first permanent molars. As a result of microscopic examinations of MIH-affected teeth, it was found that they have less dense prism structure and significant reduced mineral density with loosely arranged apatite crystal compared to sound enamel, possibly due to retained proteins. In addition, compared to sound enamel, laboratory studies highlighted the weaker bond strength of resin composite to MIH-affected enamel and the failure of phosphoric acid to create etching patterns due to increased protein content and reduced mineral structure. Also recurrent caries reduce the success of restorations because of the fragile enamel around restoration. MIH-affected children therefore have more treatment need and their repeated treatments are 7-10 fold greater compared to children with healthy teeth. The objective of this study is to prepare a review on bonding of adhesive materials to MIH-affected enamel, so to identify all the suggested methods to optimise the bonding to hypomineralized enamel and to determine the best bonding protocols.