GÝRÝÞ ve AMAÇ: Çalýþmamýzda, diþ hekimliði lisans öðrencilerinin hareketli bölümlü protez metal alt yapý planlama becerisinin deðerlendirilmesinde, klinik eðitim görmeleri ve planlama rehberi kullanmalarýnýn etkisi araþtýrýlmýþtýr.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Simüle edilen bir kýsmi diþsiz vaka için hazýrlanan teþhis modeli analiz edilmiþ; sagital ve frontal düzlem fotoðraf görüntüleri hazýrlanmýþtýr. Çalýþma; klinik öncesi (4. sýnýf) ve klinik eðitim dönemi (5. sýnýf) olmak üzere 2 ayrý sýnýfta yürütülmüþ; çalýþmaya; 84 adet 4. sýnýf ve 52 adet 5. sýnýf öðrencisi dahil edilmiþtir. Öðrencilere yöneltilen planlama becerisi sorusu için, planlama rehberi içeren ve içermeyen 2 farklý form hazýrlanmýþtýr. Her iki gruptaki öðrencilerin yarýsý tedavi planlamasý sýrasýnda planlama rehberi kullanmýþtýr. Sýnav düzeninde, sýnýflara alýnan öðrencilerden projeksiyona yansýtýlan modelin görüntülerini incelemeleri, kendilerine daðýtýlan formlardaki tek çene kýsmi diþsiz vaka þablonu üzerinde metal alt yapý çizimi yapmalarý ve diþ teknisyenine çalýþmalarýyla ilgili talimat hazýrlamalarý istenmiþtir. Öðrencilerin metal alt yapý planý yapma becerilerinin deðerlendirilmesi için bir yönerge hazýrlanmýþ; 5 protez bileþeni için, planlama becerileri; Yetersiz (0), Geliþtirilmesi Gereken (1) ve Örnek Çalýþma (2) þeklinde derecelendirilmiþ; sonuçta her bir öðrenci için beceri skor ortalamasý hesaplanmýþtýr. Dört grupta elde edilen beceri skor ortalamalarý 2-yönlü varyans analizi (ANOVA) ve t-testi kullanýlarak istatistiksel olarak deðerlendirilmiþtir.
BULGULAR: Çalýþmamýzda; klinik dönemi öðrencilerinin beceri skor ortalamasý (1,27) klinik öncesi gruba (1,08) göre istatistiksel olarak daha yüksek bulunmuþtur (p<0,05). Planlama rehberi kullanan grup (0,99), kullanmayan gruba (1,32) göre daha düþük beceri skor ortalamasýna sahip olmuþtur (p<0,05). Klinik eðitim ve planlama rehberi arasýndaki etkileþimin önemsiz olduðu görülmüþtür (p>0,05).
TARTIÞMA ve SONUÇ: Diþ hekimliði öðrencilerinin hareketli bölümlü protez için metal alt yapý planlama becerileri; klinik eðitim sonrasýnda iyileþme göstermiþ; öðrencilerin planlama rehberi kullanmalarý, her iki grupta da beceri kazanmalarýnda olumlu bir etki yaratmamýþtýr.

INTRODUCTION: This study aimed to assess the effect of clinical training and using design guide on the removable partial denture design skills of predoctoral dental students.
METHODS: The diagnostic model for a simulated partially edentulous case was surveyed and the photographs of the models were taken from sagittal and frontal plane. For this study clinically inexperienced (4th-year) and experienced (5th-year) predoctoral dental students were involved; 84 of 4th-year and 52 of 5th-year volunteer predoctoral students attended to study. Two different forms; with and without design guide were prepared for the design skill questionnaire and half of the students in both groups used a design guide. Students taken to the classes were asked to examine the images of the models reflected on the projection, to draw a framework design on the partially edentulous jaw template and to prepare instructions for the dental technician. A guideline has been prepared for the assessment of the students' ability of framework design. For 5 prosthetic components, the design skills were scored as 0; Poor, 1; Developing, 2; Exemplary. Then mean skill score was calculated for each student. The results were evaluated statistically using by 2-way analysis of variance (ANOVA) and t-test.
RESULTS: Mean skill score (1.27) of clinically experienced dental students was found to be statistically higher than the mean skill score (1.08) of inexperienced dental students (p<0.05). The group using the design guide (0.99) had a lower mean skill score (1.32) than the other group (p<0.05). The interaction between having clinical experience and using design guide was found to be nonsignificant (p>0.05).
DISCUSSION AND CONCLUSION: Mean skill score (1.27) of clinically experienced dental students was found to be statistically higher than the mean skill score (1.08) of inexperienced dental students (p<0.05). The group using the design guide (0.99) had a lower mean skill score (1.32) than the other group (p<0.05). The interaction between having clinical experience and using design guide was found to be nonsignificant (p>0.05).

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Bu çalýþmanýn amacý, agresif periodontitisli hastalarda (AgP) diþeti oluðu sývýsýnda (DOS) Ýnterlökin-1beta (IL-1β) ve oksidan-antioksidan seviyelerine cerrahi olmayan periodontal tedavinin etkilerini belirlemektir.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Çalýþma için sigara içmeyen periodontal olarak saðlýklý 12 birey ve generalize agresif periodontitisli (G-AgP) 14 bireyi içeren 26 kiþi dahil edildi. Sondlanabilir cep derinliði (SCD), klinik ataþman seviyesi (KAS), gingival indeks (GÝ), plak indeksi (PÝ), sondlanamada kanama (SK) ölçüldü. Total oksidan seviyelerini(TOS) ve total antioksidan seviyelerini (TAS) belirlemek için her bir hastadan DOS örnekleri alýndý. DOS ve klinik ölçümler baþlangýçta ve periodontal tedaviden 6 hafta sonra kaydedildi.
BULGULAR: Çalýþma periodontal tedavi sonrasý klinik parametrelerde istatistiksel olarak önemli iyileþme gösterdi. G-AgP hasta grubunda baþlangýç ve 6.hafta arasýnda DOS IL-1β seviyeleri arasýnda önemli bir farklýlýk yoktu (p>0,05). G-AgP hastalarýnda TOS seviyesinin 6. haftada baþlangýçtan önemli ölçüde azaldýðý bulundu (p<0,05).
TARTIÞMA ve SONUÇ: Çalýþmanýn bu sýnýrlarý içerisinde; G-AgP hastalarýnda, enflamasyon esnasýnda artýþ gösteren TOS seviyesi cerrahi olmayan periodontal tedavi yapýlarak düzenlenebilir. Anahtar kelimeler: Agresif periodontitis, diþeti oluðu sývýsý, interlökin- 1beta, antioksidan, oksidan

INTRODUCTION: The aim of this study was to determine the effect of non-surgical periodontal therapy on gingival crevicular fluid (GCF), interleukin 1βeta (IL-β) and oxidant-antioxidant levels in patients with aggressive periodontitis.
METHODS: Twenty-six subjects, including 14 generalized aggressive periodontitis (G-AgP) and 12 periodontally healthy non-smoker individuals were selected for the study. Probing pocket depth (PPD), clinical attachment level (CAL), gingival (GI) and plaque indices (PI), and bleeding on probing (BOP) were measured. To determine total oxidant status (TOS) and total antioxidant status (TAS) and IL-1β, GCF was drawn from each subject. The GCF and clinical measurements were recorded at baseline and 6 weeks after periodontal treatment.
RESULTS: The study showed statistically significant improvement of clinical parameters after periodontal treatment. There was no significant difference in GCF IL-1β levels between the baseline and 6 weeks in the G-AgP patients group (p > 0.05). The TOS levels at 6 weeks of the G-AgP patients group were significantly lower than those at baseline (p < 0.05).
DISCUSSION AND CONCLUSION: Within the limitations of this study it can be concluded that GCF TOS level in G-AgP patients increased during the inflammation and can be restored by the non-surgical periodontal therapy.

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Bu çalýþmanýn amacý bakteriyel plak yapýsýný nitel ve nicel olarak deðerlendirmek ve restoratif materyal çeþitliliðinin pelikýl kompozisyonu ve bakteriyel adezyon üzerine etkisini incelemektir.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Titanyum, Au-Ag-Pt alaþýmý, Ni-Cr alaþýmý, feldspatik porselen ve bir tam seramik sistemi kullanýlarak materyaller arasý farklýlýklar incelenmiþtir. Bu amaçla dairesel olarak hazýrlanmýþ örnekler oral kavitede 2 ve 48 saatlik sürelerle tutulmuþtur 2 saat bekletilmiþ örnekler üzerindeki kazanýlmýþ pelikýl SDS-PAGE yöntemi ile incelenmiþtir. Bakteriyel plak analizi öncesi her bir örnek grubu steril edilmiþtir. Örnekleri taþýyan alt tam protez 48 saat süreyle aðýz içerisinde tutulduktan sonra örnekler 5 ml steril serum fizyolojik solüsyonu içeren tüplere yerleþtirilmiþ ve kültür elde edilmiþtir. Görsel sayým ve mikroskopik ayrýþtýrma sonrasý izole edilmiþ olan tek koloni gruplarý BBL-Crystal sistemi ile tanýmlanmýþtýr. Ýstatistiksel deðerlendirme için Kruskal Wallis Varyans Analizi uygulanmýþtýr.
BULGULAR: SDS-PAGE analizi feldspatik porselen hariç her grupta amilaz içeriði tespit etmiþtir. Bakteriyel plak içeriði açýsýndan materyaller arasýnda istatistiksel olarak belirgin farklýlýklar görülmüþtür. Mikroorganizma tipleri en büyük çeþitliliði feldspatik porselen üzerinde sergilemiþtir. En az çeþitlilik ise Cr-Ni grubunda görülmüþtür. En düþük miktarda adezyon da feldspatik porselen üzerinde izlenmiþtir.
TARTIÞMA ve SONUÇ: Baþlangýç bakteriyel plak içeriði materyale özgü farklýlýklar sergilemektedir. Her bir materyal için bakteriyel adezyon yapýsal çeþitilikler göstermektedir. Tüm materyal gruplarýnda en çok görülen tür streptokoklardýr.

INTRODUCTION: The aim of this study was to determine the structure of bacterial plaque qualitatively and quantitatively and to evaluate the effect of restorative material variation on pellicle composition and bacterial adhesion.
METHODS: Titanium, Au-Ag-Pd alloy, Ni-Cr alloy, an all-ceramic system and a feldspathic porcelain system were used to evaluate bacterial adhesion and plaque composition characteristics. Acquired pellicle was analyzed by using sodium dodecyl sulphate polyacrylamide gel electrophoresis (SDS-PAGE). Single colony isolated groups on samples were identified by using BBL-Crystal System. Statistical analysis was performed by using Kruskal Wallis Analysis of Variance (ANOVA).
RESULTS: Acquired pellicle analysis by SDS-PAGE revealed amylase content for each group except feldspathic porcelain. Significant qualitative and quantitative differences were found among the materials for bacterial plaque content. Microorganism types varied most for feldspathic porcelain surface. The least variety of microorganisms were found on Cr-Ni. The lowest adhesion was observed on feldspathic porcelain.
DISCUSSION AND CONCLUSION: Initial bacterial plaque shows material specific differences for compositional structure. Bacterial adhesion for each material shows internal compositional variations. Streptococci were found to be most revealed species for all materials studied.

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Hastalarýn ilk muayene sýrasýnda sözleri kesilmeden þikayetlerini aktarma süreleri týbbýn belli alanlarýnda incelenmiþtir ancak bu konuda Aðýz Diþ ve Çene Cerrahisi bölümünde yapýlmýþ bir araþtýrma bulunmamaktadýr. Bu çalýþmanýn amacý Aðýz, Diþ ve Çene Cerrahisi kliniklerine ilk defa baþvuran hastalarýn total konuþma zamanlarýnýn deðerlendirilmesidir.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Çalýþmaya 400 hasta dahil edilmiþtir. Hastalar þikayetlerine göre; dentoalveolar cerrahi, temporomandibular eklem, dental implant, oral patoloji, dentofasiyal deformite ve travma olmak üzere 6 gruba ayrýlmýþtýr.
BULGULAR: Çalýþma sonucunda hastalarýn ortalama konuþma zamanýnýn 27.6 saniye olduðu tespit edilmiþtir. En uzun konuþma zamaný 42.3 sn (TME grup), en kýsa konuþma zamaný ise 13.5 sn (travma grup) olarak ölçülmüþtür. Yaþ, cinsiyet ve ortalama konuþma zamaný arasýnda istatistiksel olarak anlamlý bir fark gözlenmemiþtir.
TARTIÞMA ve SONUÇ: Daha ayrýntýlý bilgi alabilmek ve hasta memnuniyetini arttýrmak için; hastalar þikayetlerini anlatýrken sözleri kesilmeden sonuna kadar dinlenmelidir.

INTRODUCTION: Talking time of the patient without interruption during initial examination was evaluated in a few specialties but unknown in Oral and Maxillofacial Surgery (OMS) clinics. The aim of this study is to evaluate total talking time of the OMS patient in their first visit.
METHODS: Four hundred patients were included in this study. The patients were analyzed in five groups; dentoalveolar, TMJ, pathology, dental implants and trauma.
RESULTS: The mean talking time of the patients was 27.6 seconds. The longest talking time was 42,3 seconds (TMJ patients) and the shortest time was 13,5 seconds (Trauma). There was no significant relation between age, sex and mean talking time.
DISCUSSION AND CONCLUSION: Clinicians should let the patient talk without interruption in order to get detailed information and possibly improve patient satisfaction.

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Operatif diþ hekimliðindeki geliþmeler ile birlikte bazý yeni bonding sistemleri tanýtýlmýþtýr. Bu çalýþmanýn amacý son jenerasyon üniversal adezivlerin makaslama kuvvetlerine etkisinin araþtýrýlmasý ve kontrol grubuyla karþýlaþtýrýlmasýdýr.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Çalýþmada 68 adet çekilmiþ insan premolar diþi kullanýldý. Örnekler dört gruba ayrýldý. 1. grupta, mine yüzeyleri asitlendi ve braketler Transbond XT (3M Unitek, Monrovia, Calif) adeziv primer ile yapýþtýrýldý. 2. grupta, tek basamaklý self-etch primer (Transbond plus self-etching primer, 3M Unitek, Monrovia, CA, USA) kullanýldý. 3. grupta diþler %37 lik fosforik asitle 10 saniye asitlendi ve braketler üniversal adeziv ile (Clearfil Universal Bond, Kuraray, Noritake Dental Inc.) yapýþtýrýldý. 4. grupta, universal adeziv self-etch modunda kullanýldý. Örneklerin makaslama baðlanma dayaným kuvvetleri varyans analiziyle (ANOVA) karþýlaþtýrýldý. Ayrýca artýk adeziv indeksi (AAÝ) de deðerlendirildi.
BULGULAR: Gruplarýn ortalama makaslama kuvveti deðerleri sýrasýyla, 13,42±5,09 Mpa, 11,57±3,12 Mpa, 11,15±3,08, Mpa, 11,38±3,04 Mpa’dýr. Gruplar arasýnda makaslama kuvvetleri ve AAÝ skorlarý açýsýndan anlamlý farklýlýk yoktu.
TARTIÞMA ve SONUÇ: Üniversal adezivler ortodontik braketlerin yapýþtýrýlmasýnda asitle veya self-etch moduyla güvenle kullanýlabilir.

INTRODUCTION: Due to the development in operative dentistry, some new bonding systems have been presented. The aim of this study was to investigate the effects of the use of a last generation universal adhesive on in vitro shear bond strengths and compare with controls.
METHODS: This study was conducted with 68-extracted human premolar. The samples divided in to four groups. In-group 1, enamel surfaces were etched and brackets were bonded with Transbond XT adhesive primer (3M Unitek, Monrovia, Calif). In-group 2, one-step self-etching primer (Transbond plus self-etching primer, 3M Unitek, Monrovia, CA, USA) was used. In group 3 teeth were etched 37% phosphoric acid for 10 seconds and brackets were bonded with universal adhesive (Clearfil Universal Bond, Kuraray, Noritake Dental Inc.) In-group 4, universal adhesive was used on self-etching mode. The same adhesive paste (Transbond XT, 3M Unitek, Monrovia, Calif) and light-curing times were used in all groups. Shear bond strengths of the samples were compared with analysis of variance (ANOVA). The amount of residual adhesive index (ARI) was also evaluated.
RESULTS: The mean shear bond strength values of 4 groups were 13.42±5.09 Mpa, 11.57±3.12 Mpa, 11.15±3.08, Mpa, 11,38±3.04 Mpa, respectively. There was no significant difference between the shear bond strengths of the groups. There was also no significant difference between the ARI scores.
DISCUSSION AND CONCLUSION: Universal adhesives can be used safely for orthodontic bracket bonding with etch or self-etching mode.

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Bu çalýþmanýn amacý ortodontik tedavi sonrasý retansiyon döneminde Essix plak taþýyan hastalarýn hijyen alýþkanlýklarýnýn anketler aracýlýðý ile deðerlendirilmesidir.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Çalýþmaya ortodontik tedavisi bitmiþ ve retansiyon amacý ile Essix plak kullanan, 18-40 yaþ aralýðýndaki 120 hasta (72 kadýn, 48 erkek) dahil edilmiþtir. Hastalarýn hepsine klinik tecrübesi olan ayný ortodontist tarafýndan anketler uygulanmýþtýr. Anket hastalarýn yaþlarýný, cinsiyetlerini, hastalarýn plaklarý temizleme metodlarýný ve sýklýklarýný incelemiþtir.
BULGULAR: Hastalarýn yarýsý, plaklarýný her çýkardýkarýnda temizlediklerini belirtmiþtir. Plaklarý temizleme sýklýðýna göre hastalarýn ortalama yaþý arasýnda farklýlýk bulunmaktadýr (p <0,001). Plaklarýn nasýl temizlendiði, temizlemek için kullanýlan ajan, temizlemede güçlük, plaklarýn temizliði konusundaki görüþ açýsýndan ortalama yaþta farklýlýk yoktur (p deðerleri sýrasýyla 0,833, 0,178, 0,120 ve 0,25). Plaklarýn temizliði ile ilgili düþünce cinsiyetten baðýmsýzdýr (p =,.871). Yaþ daðýlýmýna göre plaklarýn temizleme sýklýðý, nasýl temizlendiði, kullanýlan temizleme ajaný temizlik hakkýnda görüþ arasýnda istatistiksel olarak anlamlý farklýlýk bulunmaktadýr (p <0,05).
TARTIÞMA ve SONUÇ: Hastalar arasýnda Essix plaklarýnýn temizlenmesi açýsýndan çeþitlilik olduðu, hastalarýn plaklarýný temizlemek için farklý materyaller tercih ettiði anlaþýlmýþtýr.

INTRODUCTION: The aim of this study was to investigate the hygiene habits and cleaning methods of patients who are wearing Essix plates for retention, by a face to face applied questionnaire.
METHODS: 120 patients (72 females, 48 males) using Essix Plates in post-treatment retention period were enrolled for this study. Subjects were aged 18-40 years. All of the subjects were conducted a questionnaire by the same experienced clinician. The questionnaire investigated the genders of subjects, ages of subjects, and methods and frequency of cleaning plates.
RESULTS: Half of the subjects clean their plates whenever they remove it. There is a difference between median ages according to the frequency of clearing the plates (p <0.001). There is no difference between the ages about; how the plates are cleaned, what they use to clean, the difficulty in cleaning, and the belief about the plates are clean enough (p values are 0.833, 0.178, 0.120 and 0.251, respectively). The belief that plates are sufficiently clean does not differ according to sex (p = 0.871). According to age distribution, there was a statistically significant correlation the frequency of clearing the age groups and plates, the way of clearing the plates, the agent to be used to clean the plates and the belief of cleanliness of the plates (p <0.05).
DISCUSSION AND CONCLUSION: There is not a common method of cleaning the Essix plates amongst patients. Patients refer various materials to clean their Essix plates. The frequencies of cleaning their plates also differ amongst patients. Various hygiene habits were present in different age groups.

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Bu çalýþmanýn amacý diþsiz mandibular molar bölgedeki alveolar kret morfolojisinin konik-ýþýnlý bilgisayarlý tomografi (KIBT) ile deðerlendirilmesidir.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Bu çalýþmada 103 hastaya (55 kadýn ve 48 erkek) ait 206 bukko-lingual yöndeki kesitsel KIBT görüntüsü deðerlendirildi. Çalýþmaya mandibular ikinci premolar diþi bulunan, birinci ve ikinci molar diþ eksikliði olan vakalar dahil edildi. Mandibular ikinci premolar diþin mine-sement sýnýrý esas alýnarak, bunun 5 mm ve 10 mm distal tarafýndaki alveoler kretin bukko-lingual yöndeki kesit görüntüleri hazýrlandý. Bu kesitlerde mandibular kanalýn 2 mm üzerindeki alveolar kret þekli dýþbükey (C tipi), paralel (P tipi) ve andýrkat (U tipi) tip olarak sýnýflandýrýldý. Gözlemci içi uyumun belirlenmesi için 25 hastaya ait görüntü ayný gözlemci tarafýndan ikinci kez deðerlendirildi.
BULGULAR: Mandibular ikinci premolar diþe 5 mm distal uzaklýktaki kret tipi vakalarýn % 64,1’inde (n=66) ‘C’ tipi kret, %19,4’ünde (n=20) ‘U’ tipi kret ve %16,5’inde (n=17) ‘P’ tipi kret þeklinde gözlendi. Ýlgili diþe 10 mm distal uzaklýktaki kret tipi ise vakalarýn %52,4’ünde (n=54) ‘U’ tipi kret, %43,7’sinde (n=45) ‘C’ tipi kret ve %3,9’unda (n=4) ‘P’ tipi kret olarak belirlendi. Gözlemci içi uyum için Kappa deðeri 5 mm ve 10 mm’lik ölçümler için sýrasýyla 0,857 ve 0,848 olarak hesaplandý.
TARTIÞMA ve SONUÇ: Bu çalýþmadan elde edilen bulgulara göre, alveolar kret þeklinin mandibular ikinci premolar diþe yakýn olan molar bölgede çoðunlukla ‘C’ tipi olduðu, bununla birlikte posteriora doðru ilerledikçe ‘U’ tipine dönüþtüðü belirlendi. Bu bulgu, mandibular molar bölgede yapýlacak olan dental implant planlamasý için önemlidir.

INTRODUCTION: The aim of this study was to evaluate alveolar ridge morphology in the edentulous molar region of the mandible via cone-beam computed tomography (CBCT).
METHODS: This study included 206 cross-sectional CBCT images of 103 patients (55 females and 48 males). Inclusion criteria were based on the absence of mandibular first and second molar teeth and the presence of mandibular second premolar tooth. Cross-sectional images of 5 mm and 10 mm distal regions to the cemento-enamel junction of the mandibular second premolar were prepared. The shape of the alveolar ridge 2 mm above the superior border of mandibular canal was classified as convergent (C type), parallel (P type) and undercut (U type). Images of 25 patients were re-evaluated for the assessment of intra-observer agreement.
RESULTS: In total, 64.1% (n=66) of the cases had ‘C’ type alveolar ridge, 19.4% (n=20) had ‘U’ type and 16.5% (n=17) had ‘P’ type alveolar ridge in the 5 mm distal regions to the second premolar. In the 10 mm distal regions to the second premolar, 52.4% (n=54) had ‘U’ type alveolar ridge, 43.7% (n=45) had ‘C’ type alveolar ridge and 3.9% (n=4) had ‘P’ type alveolar ridge. The Kappa values for 5 mm and 10 mm regions were calculated as 0.857 and 0.848, respectively.
DISCUSSION AND CONCLUSION: The results of this study showed that ‘C’ type was the most common alveolar ridge shape in the molar region near to the 2nd premolar but the shape turned into ‘U’ type posteriorly. This finding is important for implant planning in the molar region of the mandible.

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Bu deneysel çalýþmanýn amacý iki farklý döner eðe sistemi ile prepare edilmiþ, diþlerin farklý irrigasyon solüsyonlarý kullanýldýðýnda kýrýlma dirençlerinin karþýlaþtýrýlmasýdýr.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Çalýþmada 98 adet tek köklü alt çene küçük azý diþler premolar kullanýldý. Diþlerin kök uzunluklarý 13 mm olacak þekilde kuronlarý uzaklaþtýrýldý. Kökler 3 kontrol grubuna ve 4 deneysel gruba ayrýldý (n=14). Negatif kontrol grubuna (n=14) hiç iþlem yapýlmadan býrakýldý. Pozitif Kontrol Gruplarý; Grup PUP (ProTaper, serum fizyolojik) ve Grup WOP (WaveOne, serum fizyolojik), Deneysel Gruplar; Grup PUSP (ProTaper, NaOCl), Grup WOSP (WaveOne, NaOCl), Grup PUSEP (ProTaper, EDTA) ve Grup WOSEP (WaveOne, EDTA) oluþturuldu. Son irrigasyon olarak serum fizyolojik tüm deney gruplarýna ve pozitif kontrol gruplarýna uygulandý. Periodontal aralýk taklit edilecek þekilde örnekler akrilik rezine gömüldü. Daha sonra Kontrol ve deney gruplarýna ait tüm örnekler, Universal Test Cihazý kullanýlarak, kýrýlma testine tabi tutulup kýrýlma anýndaki deðer her kök için Newton birimi üzerinden kaydedildi. Ölçüm sonuçlarý arasýndaki farklýlýklar test edilirken Kruskall-Wallis H testi, hangi gruplarýn birbirinden farklý olduðunu tespit etmek amacýyla Post-Hoc Çoklu Karþýlaþtýrma Testi kullanýldý. p değerinin, 0,05’ten küçük olduðu deðerler istatistiksel olarak anlamlý kabul edildi.
BULGULAR: Negatif Kontrol Grubu KP (371,71 N), Grup PUP (199,92 N), Grup PUSP (210,28 N) ve Grup PUSEP (220,89 N)’e göre istatistiksel olarak anlamlý ölçüde daha fazla kýrýlma direnci gösterirdi. ProTaper gruplarý ve WaveOne gruplarý arasýnda da istatistiksel olarak anlamlý bir farklýlýk olduðu tespit edildi (p<0,05). Ayný Ni-TÝ sistemler kendi içinde deðerlendirildiðinde farklý irrigasyon rejimi uygulamanýn diþin kýrýlma direnci üzerine etkisi istatistiksel olarak anlamlý bulunmadý (p>0.05).
TARTIÞMA ve SONUÇ: Bu çalýþmanýn sýnýrlarý dahilinde, elde ettiðimiz sonuçlara göre ProTaper döner eðe sistemi kullanýlmasý diþin kýrýlma direncini istatistiksel olarak düþürdüðü, ancak farklý irrigasyon solüsyonlarý kullanýlmasýnýn diþin kýrýlma direncin üzerine etkisi olmadýðý bulunmuþtur.

INTRODUCTION: This is an experimental study conducted on extracted teeth and aiming to evaluate the effect of various root canal irrigation solutions on fracture resistance of the roots.
METHODS: Ninety-eight single rooted mandibular premolar teeth were used. Crowns were removed from the enamel-cementum junction and root lenghts were adjusted to 13 mm. The roots were divided into 3 control groups and 4 experimental groups (n=14). As negative control group 14 teeth without any treatment were used. The other groups were divided as the Positive Control Groups; Group PUP (ProTaper, Serum physiologic), Group WOP (WaveOne, Serum physiologic), and Experimental Groups; Group PUSP (ProTaper, NaOCl), Group WOSP (WaveOne, NaOCl), Group PUSEP (ProTaper, EDTA) and Group WOSEP (WaveOne, EDTA). Serum physiologic was used for final irrigation in experimental groups as well as positive control groups. Specimens were embedded into acrylic resin and periodontal ligament was created for all groups. Then specimens were submitted to a fracture test using a Universal Test Machine and the load necessary to fracture was recorded and expressed in Newton (N). The differences between the groups were tested by Kruskall-Wallis H test and Pos- Hoc multiple comparison test. P values below 0,05 were accepted as statistically significant.
RESULTS: The Negative Control Group showed the higher fracture resistance (371.71 N) from Positive Control Group PUP (199.92 N), Group PUSP (210.28 N) and Group PUSEP (220.89 N) (p˂0,05). There were statistically significant differences between ProTaper groups and WaveOne groups (p˂0.05). There were no statistically signifacant differences within experimental groups shaped with same Ni-Ti system and irrigated with various regimes (p˃0.05).
DISCUSSION AND CONCLUSION: Within the limitations of this study, according to our results, usage of ProTaper rotary system decreased the fracture resistance of teeth significantly. However the usage of different irrigation solutions did not effect the fracture resistance of teeth.

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Kayseri ili ve çevre bölgelerden gelen, Erciyes Üniversitesi Diþ hekimliði Fakültesi Pedodonti Anabilim Dalý' na baþvuran çocuk hastalarda oral patolojik lezyonlarýnýn görülme sýklýðýný ortaya koymak amacýyla yapýlmýþtýr.
YÖNTEM ve GEREÇLER: 2006-2017 yýllarý arasýnda Erciyes Üniversitesi Diþ Hekimliði Fakültesi’ne baþvuran 0-16 yaþ aralýðýndaki hastalarýn patoloji raporlarýnýn retrospektif incelemesi ile veriler elde edilmiþtir. Veriler hastalarýn yaþý, cinsiyeti, histopatolojik teþhis ve lezyonlarýn görüldüðü bölge ile ilgili bilgileri kapsamaktadýr. Hastalar 0-4, 5-10, 11-16 olmak üzere 3 yaþ grubuna ayrýlmýþtýr. Oral lezyonlar kistik/psödokistik, tümör/ tümör benzeri, inflamatuar/reaktif ve diðer lezyonlar olmak üzere 4 ana grupta incelenmiþtir.
BULGULAR: Patolojik lezyonlarýn çoðunluðu 11-16 yaþ grubunda görülürken, en az patolojik lezyonun görüldüðü yaþ grubu 0-4 olarak belirlenmiþtir. Pediatrik popülasyonda en sýk görülen lezyonlar kistik/psödokistik (%47) lezyonlar olarak bulunmuþtur. Kistik/psödokistik lezyonlarý sýrasýyla inflamatuar/ reaktif lezyonlar(%23), tümör/tümör benzeri lezyonlar(%19) ve diðerleri (%11) izlemiþtir, %29.68 oraný ile radiküler kist en sýk görülen pediatrik oral patoloji olarak belirlenmiþtir. Radiküler kisti sýrasýyla dentijeröz kist, pyojenik granüloma takip etmektedir.
TARTIÞMA ve SONUÇ: Çocuklarda geniþ çeþitlilikte ve prevalansta, semptomlarý ve klinik seyri açýsýndan yetiþkinlerden farklýlýk gösterebilen oral patolojik durumlar gözlenebilmektedir. Pediatrik oral lezyonlarýn epidemiyolojik verilerinin çocuk diþ hekimleri tarafýndan anlaþýlmasý doðru ve ayýrýcý teþhis için önemlidir.

INTRODUCTION: To determine the prevalence of oral pathological lesions in pediatric patients who referred to the Erciyes University Faculty of Dentistry Department of Pediatric Dentistry from Kayseri and surrounding area.
METHODS: The reports and data was collected from the files of patients whom was reffered to Erciyes University Faculty of Dentistry, during period of 2006-2017. Data included age, sex, histopathological diagnosis and site of the lesions. Oral biopsies from children between 0-16 years of age were included in this study. Patients were divided into 3 age groups, 0-4, 5-10, 11-16. Oral lesions were investigated in 4 main groups as cystic / pseudocystic, tumor / tumor like, inflammatory/reactive and other lesions.
RESULTS: The majority of pathologic lesions were seen in 11- 16 year-old, while less pathological lesion was determined in 0-4 year-old group. The most common lesions in the pediatric population were cystic / pseudocystic (47%) lesions. Cystic/ pseudocystic lesions followed by inflammatory / reactive lesions (23%), tumor/tumor-like lesions (19%) and others (11%). Radicular cyst was the most common pediatric oral pathology with a rate of 29.68%. Radicular cyst is followed by dentigerous cyst, pyogenic granuloma, respectively.
DISCUSSION AND CONCLUSION: A wide range of oral lesions and conditions may present in pediatric population. Oral pathologic lesions existing in children sometimes differ from adults in terms of clinical approaches and symptoms. Epidemiological knowledge about pediatric oral lesions by pediatric dentists is important for accurate and differential diagnosis.

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Bu çalýþmada eriþkin hastalarýn aðrý ile baþa çýkma yöntemi tercihin üzerine demografik faktörlerin, aðrý düzeyinin, dental anksiyetenin etkilerinin deðerlendirilmesi amaçlanmýþtýr.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Rastgele seçilen 150 eriþkin hastadan, beþ parçadan oluþan bir anketi doldurmasý istenmiþtir. Birinci bölüm demografik özellikleri ve hasta öyküsünü kapsamaktadýr; ikinci bölüm orofasiyal aðrý ile ilgili detaylarý kapsar; üçüncü bölüm aðrý tespiti için görsel analog skala (VAS)’da oluþmaktadýr; dördüncü bölüm Modifiye Dental Anksiyete Ölçeði (MDAS); beþinci bölüm ise hastanýn aðrý ile baþ etme yöntemlerini deðerlendirmek için COPE envanteri içermektedir. Anket verileri, t-testi veya Mann-Whitney U-testi ve tek yönlü varyans analizi (ANOVA) kullanýlarak analiz edilmiþtir. Tablo analizleri için ki-kare testleri kullanýlmýþtýr.
BULGULAR: Baþa çýkma yöntemlerinin cinsiyet, medeni durum, kaygý ve aðrý düzeylerine göre farklýlaþtýðý ortaya konmuþtur. Çalýþmamýzýn sonuçlarýna göre sýrasýyla en sýk kullanýlan baþa çýkma yöntemleri " Yararlý sosyal destek kullanýmý" (3,0739), " Pozitif yeniden yorumlama ve geliþme" (3,0706) ve "Aktif Baþa Çýkma" (3,0556) yöntemleridir. Kadýnlarda "Zihinsel boþ verme" (t: 2,3039, p <0,05) ve "Duygusal sosyal destek kullanýlmasý" (t: 2,3657, p <0,05), erkekler için ise "Madde kullanýmý" (t: 2,2170, p<0.05) anlamlý olarak daha yüksekttir. Anksiyete düzeyleri kadýnlarda (K: 14,48 – E: 11,43, t: 4,041, p<0,05) ve þiddetli aðrýlý hastalarda daha yüksek bulunurken; anksiyete düzeyleri ile diðer deðerlendirilen faktörler arasýnda bir korelasyon bulunamamýþtýr.
TARTIÞMA ve SONUÇ: Aðrý algýlamasý ve diþhekimleri kaygýsý çok faktöre baðlý bir problemdir. Birçok iç ve dýþ faktör, dental anksiyete ve bireyin aðrý ile baþa çýkma yöntemleri tercihini etkileyebilir. Bu çalýþmanýn sonuçlarýna göre, aðrý ile baþa çýkma yöntemleri, cinsiyet, yaþ, medeni hal, kaygý düzeyi, aðrý konumu, þiddeti ve süresi gibi çeþitli faktörlerden etkilenmektedir.

INTRODUCTION: To evaluate the relationships among demographic factors, pain levels, dental anxiety, coping methods, and pain perception in adult patients.
METHODS: A total of 150 randomly selected adult patients completed a survey, which was divided into five parts. The first part covered demographic features and patient history; the second part covered details regarding orofacial pain; the third part included the visual analogue scale (VAS) for pain determination; the fourth part included the Modified Dental Anxiety Scale (MDAS); and the fifth part included the COPE inventory to evaluate patient coping methods. The survey data were analyzed using t-tests or Mann– Whitney U-tests and one-way analysis of variance (ANOVA), as appropriate. Chi-square tests were used for table analyses.
RESULTS: The results revealed that coping methods differed according to gender, marital status, anxiety, and pain levels. According to results of our study, “Use of Instrumental Social Support” (3.0739), “Positive reinterpretation and growth” (3.0706) and “Active Coping” (3.0556) methods are most commonly used coping methods, respectively. While “mental disengagement” (t: 2.3039, p<0.05) and “use of emotional social support” (t: 2.3657, p<0.05) were higher for women, “drug use” (t: 2.2170, p<0.05) was higher for men. Anxiety levels were higher in women (W: 14.48 – M: 11.43, t: 4.041, p<0.05) and patients with severe pain; there were no correlations between anxiety levels and any of the other assessed factors.
DISCUSSION AND CONCLUSION: Pain perception and dental anxiety are multi- factorial problems. Several internal and external factors can affect an individual’s strategies to cope with dental anxiety and pain. According to the results of this study, the methods of coping with pain are influenced by several factors such as gender, age, marital status, anxiety level, as well as pain location, severity, and duration.

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Konik ýþýnlý bilgisayarlý tomografi (KIBT), dental ve maksillofasiyal bölgenin görüntülemesi için kullanýlan radyografik bir tekniktir. Diþ hekimliðinde de kullanýmý oldukça sýktýr. Çalýþmanýn amacý, bir Aðýz, Diþ ve Çene Cerrahisi bölümünde KIBT istenme nedenleri ve bunlarýn daðýlýmýnýn belirlenmesidir.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Aðýz, Diþ ve Çene cerrahisi bölümünde KIBT elde edilmesi için baþvuran hastalara ait 974 adet KIBT istek formu incelendi. KIBT istek nedenleri kaydedildi.
BULGULAR: KIBT isteklerinin sýrasýyla: implant planlamasý (%43.12), intraosseoz lezyonlar (%19.61), üçüncü molar diþlerin köklerinin mandibular kanal ile olan iliþkisi (% 10.58), gömülü diþlerin lokalizasyonunun saptanmasý (%8.01), sinüs lifting iþlemi (%5.85) ve diðer nedenler (%12.83) için olduðu görüldü.
TARTIÞMA ve SONUÇ: Çalýþmamýz, KIBT incelemesinin en fazla pre-operatif implant planlamasý için istendiðini gösterdi.

INTRODUCTION: Cone beam computed tomography (CBCT), is a radiographic imaging technique that is used for dental and maxillofacial region. the use of cbct are quite frequent in dentistry.. The aim of study was to assess the reasons and distribution of the CBCT requests in a oral and maxillofacial surgery.
METHODS: CBCT request forms belonging to 974 patients attending the department of Oral and Maxillofacial Surgery, were assessed. The reasons of the KBIT request were recorded.
RESULTS: The requested CBCT images were found to be for implant planning (43.12%), jaw lesions (19.61%), relationship of the mandibular canal to the roots of third molars (10.58%), the assesment of the localization of impacted teeth (8.01%), sinus-lifting procedures (%5.85) and other reasons (12.83%), in order.
DISCUSSION AND CONCLUSION: The our study showed that most of the CBCT examinations were requested for pre-operative implant planning.

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Bu çalýþmada, osteoporotik sýçanlarda kondiler kýrýklarýn iyileþmesinde tek yüksek doz verilen D vitamininin etkilerini göstermeye çalýþtýk.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Bu çalýþmada 16 diþi wistar sýçaný kullanýldý. Tüm sýçanlara overiektomi uygulandý. Osteoporotik sýçanlar rastgele her grupta sekiz hayvan olacak þekilde iki gruba ayrýldý. Grup D hayvanlarýna intraperitoneal olarak tek doz D vitamini (50,000 IU / kg) verildi ve grup C (kontrol) hayvanlara intraperitoneal olarak serum fizyolojik (0,05 mL) verildi. Tüm enjeksiyonlar, kondiler kýrýktan hemen sonra yapýldý. Bütün sýçanlar 28 gün sonra sakrifiye edildi, Histopatolojik ve immünohistokimyasal olarak incelendi.
BULGULAR: Histopatolojik ve immünohistokimyasal deðerlendirmeler yapýldý. D ve C grubu arasýndaki histopatolojik veriler istatistiksel olarak anlamlý bulundu. Grup D' de TGFβ1 ve osteopentin düzeyleri C grubundan daha yüksek bulundu.
TARTIÞMA ve SONUÇ: Cerrahi müdahaleden hemen sonra verilen tek yüksek doz D vitamini enjeksiyonunun, osteoporotik sýçanlarýn kondiler kýrýklarýnda TGFβ ve osteopontin seviyelerini ve yeni kemik oluþumunu arttýrdýðýný tespit ettik.

INTRODUCTION: In this study we have tried to show the effects of a single high-dose ýnjection of vitamin d on healing of condylar fractures in osteoporotic rats.
METHODS: This study included sixteen female wistar rats. All rats were overiectomized. Osteoporotic rats were randomly divided into two groups of eight animals/ group. Group D animals received a single high dose of vitamin D (50.000 IU/kg) intraperitoneally and group C (control) animals received saline (0.05 mL) intraperitoneally. All injections were given immediately after condylar fracture. All rats were euthanized after 28 days, examined histopathological and immunohistochemical.
RESULTS: Histopathological and immunohistochemical evaluations were done. Histopathological scores between group D and C were found statistically significant. TGFβ1 and osteopentin levels in group D were found higher than group C.
DISCUSSION AND CONCLUSION: We have determined that a single high-dose injection of vitamin D given immediately after surgery increased TGFβ and osteopontin levels and enhanced new bone formation at condylar fractures of osteoporotic rats.

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Bu araþtýrmanýn amacý Gluma hassasiyet gidericinin mikrohibrit kompozit ve diþeti rengindeki kompozitin baðlanma dayanýmýna etkisinin deðerlendirilmesidir.
YÖNTEM ve GEREÇLER: 30 adet anonimize insan premolar diþin mezial ve distal yüzeyleri kök dentin yüzeyini açýða çýkaracak ve standart smear tabakasý oluþturulacak þekilde aþýndýrýlmýþtýr (N=60). Diþlerin mezial veya distal yüzeylerinden birine hassasiyet giderici ajan uygulanmýþtýr (Gluma Desensitizer). Diþler distile su içinde 7 gün boyunca 37oC’de bekletilmiþtir. Örnekler uygulanacak restoratif materyale göre 2 deneysel gruba ayrýlmýþtýr: (1) Mikrohibrit kompozit (3M ESPE Z250) (2) Diþeti renginde kompozit (ENA Hri Tender Pink) (n=15). Tüm restoratif materyaller self-etch adeziv (Clearfil SE Bond) uygulamasý sonrasý üreticinin talimatlarýna uygun þekilde yerleþtirilmiþtir. Diþler %100 nemli ortamda 24 saat boyunca bekletilmiþtir. Örnekler makaslama baðlanma dayanýmý ölçümleri için piston baþlýk hýzý 1mm/dk olarak ayarlanmýþ bir Universal Test Cihazýna yerleþtirilmiþtir. Restoratif materyalin kýrýlma anýndaki deðerler kaydedilmiþtir. Kýrýlma anýnda uygulanan kuvvet baðlanma alanýna bölünerek baðlanma dayanýmý MPa cinsinden ifade edilmiþtir. Baþarýsýzlýða uðramýþ örneklerin baþarýsýzlýk tipi stereomikroskop ile x15 büyütme altýnda belirlenmiþtir. Veriler parametrik olmayan Kruskal Wallis testi ile %5’lik anlamlýlýk düzeyinde deðerlendirilmiþtir.
BULGULAR: Hassasiyet giderici uygulanmýþ gruplar uygulanmamýþ gruplar ile benzer baðlanma dayanýmý göstermiþlerdir (p>0,05). Restoratif materyallerin baðlanma dayanýmlarý arasýnda istatistiksel olarak anlamlý fark yoktur (p>0,05). Hassasiyet giderici uygulanmýþ ve Z250 baðlanmýþ grup dýþýnda tüm gruplarda baskýn olan baþarýsýzlýk tipi adeziv baþarýsýzlýktýr.
TARTIÞMA ve SONUÇ: Diþeti rengindeki kompozit ve Z250’nin baðlanma dayanýmý dentin hassasiyet giderici uygulamasýndan etkilenmemektedir.

INTRODUCTION: Aim of this study is to evaluate the effect of Gluma desensitizer on shear bond strength of microhybrid composite and gum colored composite to root dentin.
METHODS: 30 anonymized human premolar teeth’s mesial and distal surfaces were ground flat to expose root dentin surfaces with standard smear layer (N=60). Either mesial or distal surfaces of the teeth were treated by dentin desensitizer (Gluma Desensitizer). The teeth were kept in deionized water for 7 days at 37oC. The specimens were divided into 2 experimental groups according to restorative materials: (1) A microhybrid composite (3M ESPE Z250) (2) A gum colored composite (ENA Hri Tender Pink) (n=15). All the restorative materials were applied according to the manufacturer’s directions after a self-etch adhesive system application (Clearfil SE Bond). The specimens were stored in 100% humidity for 24 hours. The specimens were placed on a Universal Shear Bond Testing Machine at a cross head speed of 1 mm/min. The values were recorded at the time of failure of restorative material. The bond strength values for shear forces were reported in MPa and derived by dividing the imposed force at the time of fracture by the bonded area. The failed samples were examined under a streomicroscope at X15 magnification to determine the mode of failure. The data were statistically evaluated by nonparametric Kruskal Wallis Test at 5% significance level.
RESULTS: The dentin desensitizer treated group showed statistically similar bond strength values with the no pre-treatment group (p>0.05). There is no statistically significant difference between the bond strength values of restorative materials (p>0.05). The predominant mode of failure was adhesive type for all groups except dentin desensitizer treated Z250 group.
DISCUSSION AND CONCLUSION: Shear bond strength of gum colored composite and Z250 was not affected by dentin desensitizer treatment

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Bu çalýþmanýn amacý, Türkiye’deki ortodontistlerin tedavi yaklaþýmlarýnýn ve aygýt/mekanik tercihlerinin belirlenmesi ve bunlar ile ortodontistlerin cinsiyetleri, meslekte geçirdikleri süre ve çalýþtýklarý kurum gibi faktörler arasýndaki iliþkinin deðerlendirilmesidir.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Toplam 140 ortodontiste demografik bilgiler, tedavi protokolü ve tedavi mekaniði tercihleri olmak üzere 3 alt gruptan oluþan, toplam 17 soruluk bir anket e-posta ile ulaþtýrýlmýþtýr. Verilerin daðýlýmý, yüzde ve frekanslar ile hesaplanmýþ, deðiþkenler arasý iliþki Ki-kare testi kullanýlarak deðerlendirilmiþtir.
BULGULAR: Ortodontistlerin %51,4 ile büyük bir kýsmý erken dönem iskeletsel sýnýf III malokluzyonun tedavisinde reverse headgear kullanmayý tercih ederken, en az tercih edilen aygýt %2,1 ile Frankel 3 aygýtýdýr. Hýzlý üst çene geniþletmesinde %43,5 ile en fazla kullanýlan aygýt bonded full akrilik RME aygýtý iken, bunu %25,7 ile banded Hyrax dizaynlarý takip etmektedir. Molar distalizasyonu için %37,8 ile en sýk bukkal mini vida destekli distalizasyon mekanikleri tercih edilirken, pubertal büyüme atýlým dönemindeki iskeletsel Sýnýf II Bölüm 1 hastalarýn tedavisinde ise %42,8 ile en fazla oranda twin blok aygýtý kullanýlmaktadýr. Ortodontistlerin retansiyon protokolü tercihleri ise %39,3 ile sadece alt ve üst termoplastik ortodontik retainer (essix) olmuþtur. Elde edilen sonuçlara göre ortodontistlerin çalýþtýklarý kurum; distalizasyon mekaniði, slot boyutu, estetik ve kapaklý braket kullanýmýný; meslekte geçirdikleri süre ise geniþletme apareyi tercihlerini, distalizasyon mekaniði, kapaklý braket ve slot boyutu seçimlerini anlamlý biçimde etkilemektedir (p=0,000). Ýdeal tedavi yaklaþýmýnýn ise cinsiyet ve meslekte geçirilen süreden anlamlý þekilde etkilendiði görülmektedir (p=0,000).
TARTIÞMA ve SONUÇ: Çalýþmamýzýn sonuçlarýna göre, Türk ortodontistlerin klinik yaklaþýmlarý koþullara göre çeþitlilik gösterir ve ortodontistlerin çalýþtýklarý kurum, meslekte geçirdikleri süre ve cinsiyetleritedavi yaklaþýmlarýnda ve aygýt/mekanik tercihlerinde etkilidir.

INTRODUCTION: The aim of this study was to determine the treatment modalities and fixed/removable appliances that Turkish orthodontists frequently preferred in their practice and to evaluate influencing factors of these preferences such asgender, professional experience and the institutionsof the orthodontists.
METHODS: A questionnaire including3 subgroups consisting of 17 questions regarding demographic information, treatment protocol preferences and treatment mechanic preferences was sent to 140 orthodontistsby e-mail. The distribution of data calculated by percentages and frequencies, Chi-Square test was used to evaluate the relationship between demographic information and preferences of orthodontists.
RESULTS: 51.4% of the orthodontists preferred to use reverse headgear for early treatment of skeletal class III malocclusion, while the least preferred device was Frankel 3 with 2.1%. The most used device was bonded full acrylic RME with 43.5% preference for rapid maxillary expansion and banded Hyrax designsfollowed it by 25.7%. Distalization was performed usually by miniscrew-assisted mechanicsby37.8% of respondents. Twin block was found to be the most popular appliance for treatment of skeletal class II division 1 patients according to 42.8% of orthodontists. 39.3% of clinicians chose orthodontic thermoplastic retainer (essix) on upper and lower jaw for retention phase. According to the results, the institution of orthodontists influencedtheir preferences regarding distalization mechanics, fixed appliance types, aesthetic bracket and self ligating bracket use significantly (p=0.001). Professional experience also affected choice of RME appliance, distalization mechanics, slot size and self ligating bracket significantly (p=0,000). Treatment approach varied by gender and professional experience of orthodontists (p=0.001).
DISCUSSION AND CONCLUSION: The clinical approaches of Turkish orthodontists change based on case and conditions.Treatment approaches and device preferencesare influenced by gender, professional experience and institutions.

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Yassý hücreli karsinom (YHK), en sýk gözlenen oral kavite yerleþimli kanser olup, oral kavitede en fazla dilde tümöre neden olduðu bilinmektedir. Hastalýk geliþiminde etken olan pek çok risk faktörü arasýnda genetik deðiþimler de bulunmaktadýr. Oral kavite kanserlerinin çoðu geç evrede tanýmlanabilmekte ve bu durum hasta sað kalým oranlarýný azaltmaktadýr. Bu nedenle, yeni taný ve tedavi yöntemlerinin geliþtirilebilmesinde öncü olabilecek deneysel modellere ihtiyaç bulunmaktadýr. Bu çalýþma, hastalýk tedavisine destek saðlayacak ksenograft oral YHK fare modelinin geliþtirilmesini amaçlamaktadýr.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Yassý hücreli karsinom hücre hattý OSC-19, Japanese Collection of Research Bioresources (JCRB) hücre bankasýndan alýnarak kullanýlmýþ, ilk aþamada hücre kültür ortamý, ilgili hücreler için optimize edilmiþtir. Iþýk mikroskopu altýnda büyümesi takip edilen hücrelerin, medyum deðiþimleri ekimden sonra 2. günde gerçekleþtirilirken, pasajlama iþlemleri ise ekimi takiben 5. günde gerçekleþtirilmiþtir. Hücre canlýlýðý tripan dýþlama yöntemi ile, otomatik hücre sayým cihazý kullanýmýyla incelenmiþ, yüksek canlýlýk ve yeterli sayýdaki OSC-19 hücreleri, nude farelerin diline enjekte edilerek ksenograft ortotopik hayvan modeli oluþturulmuþ ve tümör geliþimi gözlenmiþtir.
BULGULAR: OSC-19 hücre serisi, 1 aylýk süre içerisinde, 8 pasajlamanýn sonunda saðlýklý görünüme kavuþmuþ, invazif büyüme özelliði kazanarak 5 günde 1 konflüent hale gelebilmeye baþlamýþtýr. Bu aþamadaki hücrelerde canlýlýk oraný (>%93) olarak saptanmýþtýr. Ortotopik modelin oluþturulabilmesi için kullanýlan (n=2) nude farelerde, dile uygulanacak OSC-19 ideal hücre sayýsý (1x106) olarak saptanmýþtýr. Bu doz 25µL hacimdeki kültür medyumu ile dile enjekte edildiðinde, farelerde 8. günde tümör oluþturmuþ; dildeki tümörün solunum ve beslenmeyi engelleyecek büyüklüðe eriþtiði gün ise enjeksiyon sonrasý 24. gün olarak tespit edilmiþtir.
TARTIÞMA ve SONUÇ: Bu bulgular ýþýðýnda, gerçekleþtirdiðimiz çalýþmanýn ana amacý insan dil kanser hücre hattý OSC-19 kullanýlarak ksenograft oral YHK fare modelinin geliþtirilmesi ve bu süreçte karþýlaþtýðýmýz zorluklarýn paylaþýlarak ileriki çalýþmalarda daha hýzlý hedefe ulaþýlmasýna destek saðlamak olmuþtur. Oluþturduðumuz bu oral kanser fare modelinin ileriki çalýþmalarda güncel ya da yeni tedavi yaklaþýmlarýnýn denenebileceði faydalý bir model olacaðýný düþünmekteyiz.

INTRODUCTION: Squamous cell carcinoma is most frequent among oral cancers, which causes tumor progression in tongue. Most of the oral cancers could be diagnosed at a relatively late term. New diagnostic and therapeutic approaches are required for better treatment of patients. This study aimed to develop xenograft oral squamous cell carcinoma mice model, which OSC-19 kullanýlarak ksenograft modelin geliþtirilmesi
could potentially support better diagnosis and treatment of patients
METHODS: Squamous cell carcinoma cell line OSC-19 was purchased from Japanese Collection of Research Bioresources (JCRB). Culture conditions were optimized accordingly, and growth and proliferation of cells were investigated under light microscopy. Cell culture medium was refreshed every two days and passages were done 5 days following cell-seeding. Cell counts and viability determination was converted with an automatic cell counter utilizing trypan blue exclusion method. Xenograft and orthotropic mouse model was established by injecting OSC-19 cells to the tongues of nude mice, and tumor progression was monitored
RESULTS: OSC-19 cell line was monitored to have invasive proliferation following 8 passages in a month, and became confluent in 5 days following a passage. Cells were determined to have (>93%) viability before transplantation to mice. For establishment of orthotrophic mouse model (n=2) nude mice were utilized, where (1x106) OSC-19 cells were determined as ideal number to be injected within 25µL of cell culture medium. Tumor development was observed on day 8 post injection, and tumor growth sufficient to block nutrition and respiration was achieved on day 24.
DISCUSSION AND CONCLUSION: In light of these findings, xenograft oral squamous cell carcinoma mouse model has been established. This manuscript defines the key points of these experiments and difficulties faced, all of which are expected to be helpful for future studies. This experimental model is expected to be beneficial in prospective studies that aim to investigate current or novel therapeutic approaches.

Temporomandibular eklem (TME) hastalýklarý; ekstrakapsüler ve intrakapsüler orijinli olarak sýnýflandýrýlmaktadýr. Bu sýnýflandýrma içinde, myofasiyal aðrý, iç düzensizlikler, dejeneratif hastalýklar ve neoplaziler dahil edilebilir. Bu hastalýklarýn etiyolojisinde travma, enfeksiyon, osteoartrit, immünolojik ve metabolik hastalýklar ile patolojik oluþumlar rol oynamaktadýr. TME hastalýklarýnýn tedavisinde konservatif yöntemler daha sýklýkla uygulanmakta olup cerrahi tedavi daha az tercih edilmektedir. Son yýllarda rejeneratif tedavide hastadan elde edilen kan ve kan ürünlerinin kullanýmý yaygýnlaþmakta, hem yumuþak doku hem kemik iyileþmesinde olumlu sonuçlar bildirilmektedir. Bu sistematik derlemede; TME hastalýklarýnýn tedavisinde kan ve kan ürünlerinin etkinliðine yönelik yapýlan araþtýrmalarýn analizi amaçlanmaktadýr.

Temporomandibular joint (TMJ) disorders are classified as extracapsular and intrcapsular originated. In this classification, myofascial pain, internal derangement, degenerative joint diseases, and neoplasias can be included. In the etiology of these disorders, trauma, infection, osteoarthritis, immunologic and metabolic diseases as well as pathological entities play role. In the management of TMJ disorders, conservative methods are commonly performed whereas surgical treatment is less preferred. In recent years, the use of patient’s blood and blood products are commonly used in regenerative therapy, and positive results are reported in the healing of both soft and hard tissues. In this systematic review, we aim to analyze the studies evaluating the effects of blood and blood products in the treatment of TMJ disorders.

Diþ çürüðü çocukluk çaðýnda en sýk görülen kronik hastalýklardan biridir. Çürük, periodontal hastalýklar ve aðýz saðlýðýný olumsuz etkileyen diðer durumlar tedavi edilmezse aðrý, enfeksiyon ve fonksiyon kaybýna neden olabilir. Bu istenmeyen sonuçlar, öðrenme, iletiþim, beslenme, normal büyüme ve geliþme için gerekli olan diðer faaliyetleri olumsuz yönde etkileyebilir. Aðýz saðlýðýnýn devamlýlýðýndaki ve ihtiyaç duyulan dental bakýmýn elde edilmesindeki baþarýsýzlýk dental ihmal olarak tanýmlanmaktadýr. Ebeveynin/bakýmla yükümlü kiþinin aðýz saðlýðýnýn sürdürülmesindeki yeterli bilgi ve bakým arayýþýndaki kasýtlý baþarýsýzlýðýnýn dental ihmalde önemli rolü olmakla birlikte bu durum çocuðun diþ bakýmý ihtiyacýný belirlemede bilgi sahibi veya farkýndalýðýnýn olmamasý durumundan ayýrt edilmelidir. Bunun yaný sýra ihmal farkýndalýðýna sahip olmakla, hasta ve ebeveyn üzerinde farkýndalýk yaratmakla ve gerekli çözüm yollarý bulmakla yükümlü olan diþ hekimleri ve diðer saðlýk personellerinin de sorumluluklarýný yerine getirmemeleri dental ihmalin ortaya çýkmasýna neden olmaktadýr. Dental ihmal kavramýný anlamak ve çözümlemek, bireysel davranýþlar arasýndaki karmaþýk iliþkinin, çevresel faktörlerin ve diþ hastalýklarýnýn anlaþýlmasýna yardýmcý olabilir, dental ihmalin gelecekteki araþtýrmalar için öncelikli olarak ele alýnmasý, oluþmasý muhtemel aðýz sorunlarýnýn ortaya çýkma olasýlýðýný da azaltabilir. Bu derlemenin amacý dental ihmal kavramýný bütün yönleriyle anlamak ve hem saðlýk profesyonelleri hem de ebeveynler açýsýndan farkýndalýk yaratmaktýr.

Tooth decay is one of the most common chronic diseases in childhood. Caries, periodontal diseases and other conditions that negatively affect oral health can cause pain, infection and loss of function if not treated. These undesirable consequences can negatively affect learning, communication, nutrition, and other activities necessary for normal growth and development. Failure to maintain oral health and to obtain required dental care is defined as dental neglect. Parents / caregivers’ deliberate failure to seek adequate knowledge and care in maintaining oral health has an important role in dental neglect but this situation should be separated from the lack of knowledge or awareness in determining the dental care needs of the child. Additionally, dental negligence is caused by dentist and other health personnel, who are obliged to have negligence awareness, raise awareness of the patient and parents and find necessary solutions if they do not fulfill their responsibilities. Understanding and analyzing the concept of dental neglect can help to understand the complex relationship between individual behaviors, environmental factors and dental diseases and addressing dental neglect primarily for future research can also reduce the likelihood of possible mouth problems. This review aims to understand all aspects of the concept of dental neglect and to create awareness in terms of both health care professionals and parents.

Günümüzde minimal invaziv tedavi, periodontal problemlerin tedavisinde konvansiyonel tekniklere alternatif bir yöntem olarak sunulmaktadýr. Minimal invaziv tedavi ile iþlem süresini kýsaltmak ve hasta konforunu artýrmak mümkün olmaktadýr. Son dönemde sayýsý giderek artan kohort çalýþmalarý, retrospektif ve randomize kontrollü klinik çalýþmalar bu yaklaþýmýn periodontal defektlerdeki baþarý oranýnýn yüksek olduðunu göstermektedir. Cerrahi olmayan periodontal tedavi yaklaþýmlarýn yaný sýra minimal invaziv tedavi; flep operasyonu, koronale pozisyone flep, bariyer membranlar, yönlendirilmiþ doku rejenerasyonu ve greft uygulamalarý, kök yüzeyi demineralizasyonu ve büyüme faktörü uygulamalarý çeþitli operasyonlarda uygulanmaktadýr. Her ne kadar minimal invaziv tedavi ile ilgili birçok araþtýrma bu yöntemin periodontal rejenerasyon yaklaþýmlarý ile birlikte baþarý ile uygulandýðýný gösteriyor olsa da farklý sonuçlar elde edildiðini gösteren araþtýrmalar da mevcuttur. Okumakta olduðunuz derlemenin amacý minimal invaziv tedavi tekniklerini tanýtmak; endikasyon, uygulama yöntemleri ve baþarý oranlarýný tartýþmaktýr.

Today, minimal invasive treatment is presented as an alternative method to conventional techniques in treatment of periodontal problems. By minimal invasive treatment, it is possible to reduce operative time and to develop patient comfort. In the past decade, the increasing number of cohort, retrospective and randomized controlled studies show high amount of success for this approach in periodontal defects. In addition to non-surgical periodontal treatment approaches, minimal invasive treatment is applied with various operations such as flap surgery, coronally positioned flap, barrier membranes, guided tissue regeneration and graft applications, root surface demineralization and growth factor applications. Although several studies report its successful use together with various materials during regenerative surgeries, different results also exist. The review that you read aims to introduce minimal invasive techniques and to discuss their utilization methods and success rates.

Diþ hekiminin tedavi etmekle yükümlü olduðu hastalar arasýnda diþ tedavilerinden korkarak strese giren, sistemik açýdan problemli her yaþtaki insanlar ve mental yönden sýkýntýlý hastalar yer almaktadýr. Bu hastalara genel anestezi veya sedasyon altýnda, diþ tedavileri kolayca uygulanabilmektedir. Günübirlik anestezi adýný verdiðimiz bu yöntem, dünyada gerek kullaným olanaklarýnýn geliþmesi ile saðladýðý konfor, gerekse maliyeti azaltmasý nedeniyle tercih edilmekte ve yaygýnlaþmaktadýr. Özellikle diþ ve diþeti hastalýklarýnýn günübirlik cerrahi anestezi ile tedavisi son yýllarda çok tercih edilen yöntemlerin baþýnda gelmektedir. Bu makalede diþ ve diþeti hastalýklarýnýn günübirlik cerrahi anestezi ile tedavisi ile ilgili güncel bilgiler sunulmaktadýr.

Dentits are also obliged to treat the people who are mentally retarded patients, who are stressed by dental treatment and who are systemically problematic.Under general anesthesia or sedation, dental treatments can be easily applied to these patients. This method named “day-to-day anesthesia”, is preferred and widespread in the world due to the improvement of the possibilities of use and the reduction in cost. Treatment of tooth and periodontal diseases with daily surgical anesthesia is one of the most preferred methods in recent years. In this article, current information about the treatment of dental and periodonta diseases with daily surgical anesthesia is presented.

Koronoid prosesin uzamasýnýn etyopatogenezisi henüz açýklýða kavuþmamýþtýr ve henüz bu aþýrý büyümeyi açýklayan hiçbir mekanizma bulunmamýþtýr. Koronoid proses hiperplazisi, koronoid prosesin zigomatik arka çarpmasýyla aðýz açýklýðýnýn sýnýrlandýrýlmasýna neden olur. Tedavi yöntemi, prosesin cerrahi olarak çýkarýlmasýný veya tek baþýna osteotomiyi içerebilir. Mevcut olguda, metabolik sendrom ile iliþkili herhangi bir bozukluðu olmayan bilateral koronoid hiperplazisi olan 22 yaþýndaki erkek hasta bildirilmektedir. Koronoidotomiler genel anestezi altýnda bilateral olarak uygulandý. Fizyoterapiden sonra temporomandibuler eklem (TME)’de klik, krepitasyon ve aðrý gibi problemlerle karþýlaþýldý. Her iki eklem için artrosentez uygulandý. TME sorunlarý artrosentez prosedürünün ardýndan düzeldi. Takip edilen ilk yýlda relaps bildirilmedi. TME problemleri, birkaç yýldýr var olan aðýz açmada kýsýtlýlýk nedeni ile eklem fibröz ankilozunun bir sonucu olarak ortaya çýkabilir. Artrosentez, koronoidotomi veya koronoidektomi prosedürünün ardýndan yararlý olabilir.

The etiopathogenesis of coronoid process enlargement has not been clearly clarified and no mechanism has been found to explain this overgrowth yet. Coronoid process hyperplasia cause the limitation of the mouth opening by the impingement of the coronoid process to the zygomatic arch. Treatment method may comprise surgical removal of the process or osteotomy alone. In the present case, a 22-year-old male patient with bilateral coronoid hyperplasia without any metabolic syndrome related disorder is reported. Coronoidotomies were performed bilaterally under general anesthesia. Temporomandibular joint (TMJ) problems like clicking, popping, and pain were encountered after physiotherapy. Arthrocentesis was performed for both joints. TMJ problems subsided after the arthrocentesis procedure. In the first year of the follow-up, no relapse was reported. TMJ problems might arise as a consequence of fibrous ankylosis of the articular joint due to the restriction which was present for several years. Arthrocentesis could be beneficial after the coronoidotomy or coronoidectomy procedure.

Obstrüktif uyku apnesi en sýk görülen uyku düzensizliklerindendir. Uyku boyunca, solunumun tekrarlayýcý kesilmelerine neden olan üst hava yollarýnýn kýsmi ya da total tekrarlayýcý kollapslarýyla karakterizedir. Obstrüktif uyku apnesi sendromunda en çok görülen semptomlar; horlama, uykusuzluk, anskiyete ve depresyon, baþ aðrýsý, cinsel istekte azalma ve dikkatsizliktir. Oral apareyler, obstrüktif uyku sendromunda cerrahi tedavi ve sürekli pozitif havayolu basýncý (CPAP) tedavisine alternatif olabilirler. Oral apareylerin hafif ve orta þiddetli obstrüktif uyku apnesinde etkili olduðu rapor edilmiþtir fakat þiddetli obstrüktif uyku apnesinde etkinlikleri hakkýnda çok fazla çalýþma yoktur. Bu çalýþmanýn amacý, kiþisel olarak hazýrlanmýþ bir oral apareyin þiddetli obstrüktif uyku apnesindeki etkinliðini polisomnografik incelemeyle deðerlendirilmesidir.

Obstructive sleep apnea syndrome is one of the common sleep disorders. It is characterized by repetetive cessation of respiration, owing to complete or partial collaps of the upper airway during sleep. The most common symptoms of obstructive sleep apnea syndrome are snoring, insomnia, anxiety and depression, headache, decreased sexual desire and carelessness. Oral appliances could be alternative treatment procedure to surgical treatment and continuous positive airway pressure (CPAP) treatment for patients with obstructive sleep apnea. It has been reported that oral appliances are effective treatment option for mild-to moderate obstructive sleep apnea patients however, there is not much study about their effectiveness in severe obstructive sleep apnea. The objective of this study was to assess the efficacy of individually fabricated oral appliance in a severe obstructive sleep apnea patient by means of polysomnographic records.

Bu olgu raporunun amacý iki generalize agresif periodontitis (GAgP) hastasýnýn subgingival mikrobiyolojik profilini belirlemek ve cerrahi olmayan periodontal tedavinin (COPT) 6 aylýk klinik sonuçlarýný sunmaktýr. Kliniðimize baþvuran iki GAgP hastasýnýn havuzlama yöntemiyle toplanan subgingival örnekleri, 300 tür/filotipin varlýðýný belirlemek için Human Oral Microbiome Identificaition Microarray analizi kullanýlarak incelendi. COPT 3 hafta içinde uygulandý. Klinik parametreler tedavi öncesi, sonrasý 3. ve 6. aylarda kaydedildi. Hastalar, ilk 3 ayda 2 haftada bir, son 3 ayda 4 haftada bir kontrol seanslarýna çaðýrýldý. Tüm örneklerde toplam 61 türe ve iki hastada ortak 32 türe rastlandý. Ýlk hastada 17, diðer hastada 12 farklý tür tespit edildi. Ýki hastada da yüksek seviyede Filifactor alocis, Porpyromonas gingivalis, Campylobacter concisus and rectus, Fusobacterium nucleatum and Desulfobulbus spp. saptanýrken Aggregatibacter actinomycetemcomitans tespit edilmedi. COPT sonrasý altýncý ayda A. actinomycetemcomitans-negatif iki GAgP hastasýnýn tüm klinik parametrelerinde iyileþme olduðu gözlendi. Bilinen periodontal patojenlere ek olarak yüksek seviyedeki Filifactor alocis ve Desulfobulbus spp.’nin varlýðýnýn GAgP ile iliþkilendirilebileceði düþünülmüþtür.

The objective of this case report was to characterize the subgingival microbiological profiles of two patients with generalized aggressive periodontitis (GAgP) and to evaluate the clinical outcomes of non-surgical periodontal treatment (NSPT) over a 6-months period. Pooled subgingival samples of two patients who referred to our clinic and diagnosed with GAgP were collected and analyzed for the presence of 300 species/phlotypes using Human Oral Microbe Identification Microarray analysis. NSPT was performed within 3-week period. Clinical parameters were measured at baseline, 3 and 6 months after NSPT. Recall visits were performed every 2 weeks during the first 3 months and every 4 weeks up to 6 months. All samples harboured a total of 61 species and 32 species were common in both patients. First patient had 17 and the other had 12 distinct species. High levels of Filifactor alocis, Porpyromonas gingivalis, Campylobacter concisus and rectus, Fusobacterium nucleatum and Desulfobulbus spp. were detected in both patients while Aggregatibacter actinomycetemcomitans was found in none of them. Six months after NSPT, all clinical parameters were improved in two A. actinomycetemcomitans-negative GAgP patients. In addition to well-recognized periodontal pathogens the presence of high levels of Filifactor alocis and Desulfobulbus spp. seem to be associated with GAgP.