GÝRÝÞ ve AMAÇ: Bu çalýþmanýn amacý Konik Iþýnlý Bilgisayarlý Tomografi (KIBT) görüntüleri üzerinde ikincil olarak teþhis edilen sinüs patolojilerinin görülme sýklýðýnýn deðerlendirilmesidir.
YÖNTEM ve GEREÇLER: KIBT görüntülemesi yapýlmýþ 115 hastanýn (57 kadýn, 58 erkek) retrospektif olarak KIBT görüntüleri incelenmiþ, sinüs bulgularý deðerlendirilirken; bulgular normal, inflamasyon, septum, mukosel, mukozal kalýnlaþma ve kompleks problem olarak 6 gruba ayrýlmýþtýr. Normal daðýlýma uygun olmayan verilerin karþýlaþtýrýlmasýnda Kruskal Wallis testi, kategorik verilerin karþýlaþtýrýlmasýnda Pearson Ki-Kare testi kullanýlmýþtýr. Sonuçlar ortanca (minimum-maksimum), frekans ve yüzde olarak sunulmuþtur. Anlamlýlýk düzeyi p<0,05 olarak alýnmýþtýr.
BULGULAR: Sinüs (antral) septumu 32 sinüste (%13,9), mukosel 23 sinüste (%10), kompleks problemler 18 sinüste (%7,8), inflamasyon 11 sinüste (4,8) ve mukozal kalýnlaþma 6 sinüste (%2,6) saptanmýþtýr.
TARTIÞMA ve SONUÇ: Çalýþmada 90 maksiller sinüste patoloji bulunmuþtur ve görülme sýklýðý %39,1’dir. Bu orana kompleks problem içeren 18 sinüs dahildir, sinüs patolojisi gösteren sinüslerin %20’si birden fazla problem içeren sinüsten oluþmaktadýr. Patoloji görülme sýklýðý ile cinsiyet arasýnda istatistiksel olarak anlamlý iliþki kurulmamýþtýr.

INTRODUCTION: This study aimed to evaluate type and the prevalance of maxillary sinus pathologies by using cone- beam computed tomography (CBCT).
METHODS: One hundred fifteen (57 female and 58 male subjects) CBCT scans were randomly selected among the archives of orthodontics department. The prevalance of inflammation, mucosal thickening, septum and mucocele of the maxillary sinuses were examined.
RESULTS: The most frequent maxillary sinus pathologies were sinus (antral) septum (32 sinuses, 13.9%), mucocele (23 sinuses, 10%), complex problems (18 sinuses, 7.8%), inflammation (11 sinuses, 4.8 %), and mucosal thickening (6 sinuses, 2.6%).
DISCUSSION AND CONCLUSION: The incidence of maxillary sinus findings were found in 90 sinuses (%39.1). And the 18 sinuses had complex problems. The sinuses that included complex problems had the %20 percentage in 90 sinuses. And there was no statistically significant relationship between frequency of sinus findings and gender.

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Bu çalýþmanýn amacý, renk kavramlarý hakkýnda eðitim, cinsiyet ve tecrübe seviyesinin görsel renk seçimindeki baþarýya olan etkisinin deðerlendirilmesidir.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Diþ Hekimliði lisans ve Protetik Diþ Tedavisi yüksek lisans öðrencilerinden oluþan toplam 218 renk körü olmayan katýlýmcý araþtýrmaya dahil edildi. Öðrencilerin yarýsýna renk kavramý ve renk seçimi prensipleri hakkýnda eðitim verildi. Protetik Diþ Tedavisi yüksek lisans öðrencileri eðitimli olarak kabul edildi. Tootguide Trainer (TT) yazýlýmý ile birlikte çalýþan Toothguide Training Box (TTB) kullanýlarak katýlýmcýlarýn renk eþleþtirme alýþtýrmalarý tamamladý ve final testi sonuçlarý elde edildi. (∑E) ile TT yazýlýmýnýn verdiði toplam skor, her katýlýmcý için hesaplandý. Çalýþmada elde edilen bulgular deðerlendirilirken, niceliksel verilerin karþýlaþtýrýlmasýnda ve normal daðýlým gösteren parametrelerin gruplar arasý karþýlaþtýrmalarýnda Oneway Anova testi ve farklýlýða neden çýkan grubun tespitinde Tukey HDS testi kullanýldý. Normal daðýlým gösteren parametrelerin iki grup arasý karþýlaþtýrmalarýnda Student t test kullanýldý. Niteliksel verilerin karþýlaþtýrýlmasýnda ise Ki-Kare testi kullanýldý. Anlamlýlýk p<0,05 düzeyinde deðerlendirildi.
BULGULAR: Tüm katýlýmcýlar ve final sýnavý sonuçlarý tecrübe ve eðitim açýsýndan deðerlendirildiðinde, toplam skor ve ∆E ortalamalarýnda anlamlý farklýlýk bulundu (p<0,01). Renk eðitimi verilmeyen grubun parlaklýk ve yoðunlukta yanýlma oranlarýnýn, eðitim verilen gruba göre anlamlý düzeyde yüksek olduðu görüldü (p<0,01). Cinsiyetler arasýnda, toplam skor ve ∆E ortalamalarý arasýnda anlamlý farklýlýk bulunmadý (p>0,05).
TARTIÞMA ve SONUÇ: Vita Toothguide 3D-Master skalasýnýn renk ve renk kavramlarýyla birlikte renk eþleþtirme sýrasý ve prensipleri hakkýnda eðitimli olan bireylerin, renk seçiminde daha baþarýlý olduðu görüldü.

INTRODUCTION: The purpose of this study was to evaluate the influence of color education, gender and level of experience on shade matching quality.
METHODS: A study was simultaneously performed a total of 218 color normal participants who were dental students and prosthodontic post-graduate students. A lecture on color and color matching in dentistry was given to half of the dental students. Post-graduate students were accepted as educated. Toothguide Training Box (TTB) with Toothguide Trainer (TT) software, was used by all participants to perform training procedure and lastly final test was done by the TTB. The shade matching score for each participant was computed as a sum of color differences (∑∆E) between target tabs and selected tabs. The evaluation of the quantative data and comparison between groups were performed by Oneway Anova test, and Tukey HDS test was used for the group which causes discrepancy. Parameters showing normal distribution, Student's t test was used for comparisons between the two groups. Qualitative data were compared using Chi- square test. Significance was evaluated at p<0.05 level.
RESULTS: All participants were evaluated in terms of experience and education and final exam results, the mean total scores and also the mean of ∑∆E scores were showed significant differences (p<0.01). For uneducated group the mistake number of value and chroma was significantly higher than educated group (p<0.01). The mean of total score and the mean of ∑∆E, there was no significant difference between genders (p>0.05).
DISCUSSION AND CONCLUSION: The results of the study supported that the ones who have education about color concepts and also principles about Vita ToothGuide 3D-Master were more successful at shade matching.

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Bu çalýþmada; dört farklý laminate veneer restorasyon materyalinin baðlanma dirençleri karþýlaþtýrmalý olarak deðerlendirildi.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Bu invitro çalýþma; ortodontik veya periodontal nedenlerle yeni çekilmiþ, çürüksüz, restorasyonsuz 60 adet üst santral keser diþ üzerinde gerçekleþtirildi. Tüm diþlerin labial yüzünde 0,5 mm, mesial ve distal kontakt noktalarýnda 0,2 mm ve gingival basamakta 0,3 mm olacak þekilde chamfer tarzýnda standart kavite preparasyonlarý hazýrlandý. Kavite preparasyonlarý tamamlanan diþler rastgele 15’erli dört gruba ayrýldý. Birinci gruba Grandio, ikinci gruba Gradia, üçüncü gruba Amaris ve dördüncü gruba Tetric ceram restoratif materyalleri üretici firmalarýn önerileri doðrultusunda yerleþtirilerek görünür ýþýk ile polimerize edildi. Daha sonra Instron test cihazýna yerleþtirilen diþlerdeki restorasyonlar üzerine farklý yükler uygulanarak materyallerin doðal diþten ayrýlma deðerleri Newton cinsinden kaydedildi.
BULGULAR: Ölçümler sonucu elde edilen veriler istatistiksel olarak tek yönlü varyans analizi (one way ANOVA) ve TUKEY HSD testleri kullanýlarak deðerlendirildi. Kýrýlma direnci açýsýndan materyaller arasýnda anlamlý bir fark bulunamadý (p>0,05).
TARTIÞMA ve SONUÇ: Sonuç olarak araþtýrmada kullanýlan nanohibrid yapýlý kompozit rezin materyali olan Grandio gruplar arasý deðerlendirmede kýrýlma direnci en yüksek, mikrohibrit yapýlý kompozit rezin materyallerinden Amaris ise, kýrýlma direnci en düþük kompozit rezin olarak belirlendi.

INTRODUCTION: In this study, the bond strenght of four different laminate veneer restoration materials were evaluated comparatively.
METHODS: In this in vitro study was performed using freshly extracted for orthodontic or periodontal reasons, non-carious, the restoration free 60 upper central incisors. Cavity preparations were prepared as 0.5 mm in labial face, 0.2 mm in mesial and distal contact points and 0.3 mm in gingival step for all teeth. Cavity preparation completed teeth were randomly divided into four groups. The first group Grandio, the second group Gradia, the third group Amaris and the fourth group Tetric ceram restorative materials which placed in line with the manufacturer's recommendations, were polymerized with visible light. Applying different loads on dental restorations placed in the Instron test device, separation values from natural tooth of materials were recorded in Newton type.
RESULTS: The materials evaluated statistically using One-way ANOVA and TUKEY HSD tests, significant difference was not observed among the materials in terms of fracture resistance (p>0.05).
DISCUSSION AND CONCLUSION: Nanohybrid composite Grandio is determined as the material which has the highest bond strength value. Microhybrid composite Amaris is determined as the material which has the lowest bond strength value.

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Bariyer membranlar kemik defektlerinde boþ bir alan oluþturmasý ve kan pýhtýsýný stabilize ederek yumuþak doku göçünün engellenmesi amacýyla kullanýlmaktadýr. Bariyer olarak kullanýlan materyaller biyouyumluluk, doku integrasyonu, boþluk oluþturma yeteneði ve klinik kullanýmýný geliþtirmek için bazý fiziko-kimyasal özellikler ile karakterize edilmelidir. Çalýþmanýn amacý çeþitli malzemelerde yüzey enerjisini ve ýslanabilirliðini artýrdýðý gösterilmiþ olan atmosferik soðuk plazmanýn(ASP), titanyum meþ yüzeyine uygulanmasýyla yüzeyde meydana gelen hücre tutulumunun, protein adsorbsiyonunun ve ýslanabilirliðin açýsal olarak incelenmesi ve karþýlaþtýrýlmasýdýr.
YÖNTEM ve GEREÇLER: 1x1 cm boyutlarýnda, 0,3 mm kalýnlýðýnda 1,6 mm delik çapý içeren meþler, özel üretim mikrosaniye darbeli plazma güç kaynaðý kullanýlarak elde edilen dielektrik bariyer deþarj (DBD) hava plazma ile muamele edilmiþtir. Meþlerde kontrol grubunda herhangi bir uygulama yapýlmazken, çalýþma grubundaki meþlere 90 saniye boyunca mikrosaniye plazma jeneratörü ile ASP uygulamasý yapýlmýþtýr. Temas açýsý ölçümleri gonyometre kullanýlarak yapýlmýþtýr.
BULGULAR: Islanabilirlik deðerlendirmesinde en iyi sonucun 90 saniyelik zaman diliminde ölçüldüðü görülmüþtür. 6 saatlik inkübasyon periyodu sonrasýnda inkübatörden çýkarýlan örneklerde protein miktarý arasýnda istatistiksel olarak anlamlý bir fark bulunmamýþtýr (p>0,05). 24 saatlik zaman diliminde gruplar arasýnda istatistiksel olarak anlamlý fark bulunmaktadýr (p<0.05). Hücre canlýlýðý ve üremesinde 1. günde anlamlý bir fark bulunmamýþtýr (p>0,05) ancak 3. ve 5. günlerde anlamlý fark bulunmuþtur (p<0,05).
TARTIÞMA ve SONUÇ: Son zamanlarda argon atmosferik basýnç plazmasýnýn titanyum disklerde hücre yayýlmasýný ve ýslanabilirliði artýrdýðý rapor edilmiþtir. Islanabilirlik açýsýndan bakýldýðýnda diðer çalýþmalarla uyumlu olarak bizim çalýþmamýzda da ASP uygulamasýnýn ýslanabilirliði artýrdýðý ve kontak açýsýný düþürdüðü sonucuna varýlmýþtýr. Uzun dönemde hücre tutunmasý ve çoðalmasý üzerinde etkileri görülmektedir. Sonuç olarak konuyla ilgili daha ileri deneysel ve klinik çalýþmalara ihtiyaç vardýr.

INTRODUCTION: Barrier membranes are used to create an empty space in the bone defects and to stabilize the blood clot to prevent soft tissue migration. Materials used as barriers should be characterized by some physico-chemical properties to improve biocompatibility, tissue integration, void formation ability and clinical use. The application of atmospheric cold plasma(ACP), which has been shown to increase surface energy and wettability in various materials intended to work, angularly examines and correlates the cellular uptake, protein adsorption and wettability on the surface of the titanium mesh.

METHODS: Mesh with dimensions of 1x1 cm and a diameter of 1.6 mm with a thickness of 0.3 mm was treated with air barrier plasma obtained by using a specially produced microsensor pulsed plasma power source. While there is no application in the control group, the mills in the study group were subjected to ACP application with microgeneration plasma generator for 90 seconds. The contact angle measurements were made using a goniometer.
RESULTS: The best result in the wettability evaluation was found to be measured in 90 seconds time. There was no statistically significant difference between the amount of protein in samples removed from the incubator after 6 hours of incubation period (p>0.05). There is a statistically significant difference between the groups in the 24-hour time frame (p<0.05). No significant difference was found on day 1 in cell viability (p>0.05) and expression, but a significant difference was found on days 3 and 5 (p<0.05).
DISCUSSION AND CONCLUSION: Recently, argon atmospheric pressure plasma has been reported to increase cell diffusion and wettability in titanium discs. In terms of wettability, in accordance with other studies, our work also resulted in the ACP application increasing the wettability and decreasing the contact angle. Long-term effects on cell adhesion and proliferation are seen. Consequently, there is a need for further experimental and clinical studies of the subject.

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Bu çalýþmanýn amacý mandibulada görülen anatomik varyasyonlar olan aksesuar mental foramen (AMF), retromolar foramen (RF), bifid mandibular kanal (BMK), mandibular insiziv kanal (MÝK) ve lingual foramenin (LF) teþhisinde panoramik radyografi (OPG) ve konik ýþýnlý bilgisayarlý tomografinin (KIBT) etkinliklerinin karþýlaþtýrýlmasýdýr.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Kliniðimizde 01/04/2013-01/04/2017 tarihleri arasýnda tedavi edilmiþ 189 hastanýn klinik ve radyografik verileri retrospektif olarak deðerlendirildi. Çalýþmaya dahil edilen hastalarýn hem OPG görüntüleri hem de KIBT kesitleri AMF, RF, BMK, MÝK ve LF varlýðý açýsýndan iki araþtýrmacý tarafýndan incelendi. Araþtýrmacýlar Cohen Kappa testi ile kalibre edildi (p<0.05). KIBT ve OPG arasýndaki istatistiksel fark McNemar testi ile deðerlendirildi. p<0.05 istatistiksel olarak anlamlý kabul edildi.
BULGULAR: Ýki radyografi tekniði arasýnda AMF, RF ve BMK’nin tespiti açýsýndan istatistiksel olarak anlamlý bir fark bulunmazken (p>0.05), MÝK ve LF insidanslarý açýsýndan istatistiksel olarak anlamlý fark bulundu (p<0.05).
TARTIÞMA ve SONUÇ: KIBT, MÝK ve LF teþhisinde OPG’den daha baþarýlýdýr. Mandibula interforaminal bölgeye yapýlacak cerrahi planlamalarda ileri görüntüleme tekniklerinin kullanýlmasý, öngörülemeyen komplikasyonlarý önlemek açýsýndan önem taþýmaktadýr.

INTRODUCTION: The aim of this study is to compare the efficiency of panoramic radiography (OPG) and cone beam computed tomography (CBCT) in the diagnosis of mandibular anatomical variations of accessory mental foramen (AMF), retromolar foramen (RF), bifid mandibular canal (BMC), mandibular incisive canal (MIC) and lingual foramen (LF).
METHODS: Clinical and radiological data of 189 patients, who were treated between 01/04/2013-01/04/2017, were retrieved from archieves and evaluated retrospectively. The anatomical variations of AMF, RF, BMC, MIC and LF were detected on both OPG and CBCT sections for all included patients by two researchers. The researchers were calibrated with Cohen’s Kappa test (p<0.05). Statistical significance between OPG and CBCTwas evaluated with McNemar’s test. p<0.05 was taken statistically significant.
RESULTS: There was no statistically significant difference between radiography techniques in the detection of AMF, RF and BMC (p>0.05), whereas, MIC and LF incidences were found to be significantly different between two imaging modalities (p<0.05).
DISCUSSION AND CONCLUSION: CBCT was significantly more efficient than OPG in the diagnosis of MIC and LF. In order to prevent unforeseen complications, advanced imaging techniques should be used in the interforaminal region during pre-surgical planning of oral surgical procedures.

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Hall teknik (HT) süt azý diþlerinde preparasyon yapýlmadan ve çürük uzaklaþtýrýlmadan paslanmaz çelik kuron (PÇK) simantasyonuyla uygulanabilen minimal giriþimsel bir diþ tedavi yöntemidir. Preparasyon yapýlmadan PÇK’nýn simantasyonu sonucu HT oklüzal dikey boyutu arttýrmaktadýr. Çalýþmamýzýn amacý HT uygulamasý ile restorasyon sonrasý dikey boyut artýþýnýn, tedaviden öncesiyle, hemen tedaviden sonra, 15. ve 30. gününde karþýlaþtýrýlmasýdýr.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Çalýþmaya çapraz kapanýþý ve parafonksiyonel hareketleri olmayan; çürük diþ sayýsý 1 ile 3 arasýnda deðiþen (5- 9 yaþ arasý) velilerin bilgilendirilmiþ onamýyla 16 saðlýklý çocuk dahil edildi. Her çocukta dentin çürüklü ve odontojen kaynaklý bir enfeksiyon ya da pulpa iltihabý þikayeti bulunmayan bir süt azý diþi seçildi ve HT ile restore edildi. Overbite (OB) miktarý alt ve üst kanin diþler arasý temas ile ölçüldü. Dikey boyut karþýlaþtýrmasý tedavi öncesi, tedaviden hemen sonra, 15. gün ve 30. günlerde OB ölçümü ile yapýldý. Overbite ölçümleri Friedman testi ve Bonferoni düzeltmeli Wilcoxon testi ile karþýlaþtýrýldý. Ýstatistiksel anlamlýlýk düzeyi p< 0.05 olarak kabul edildi.
BULGULAR: Overbite tedavi öncesi ile tedaviden sonra, 15 ve 30 gün sonrasýnda fark göstermiþtir (p<0.001). Ýkili karþýlaþtýrma sonuçlarýna göre tedavi öncesi OB deðerleri ile tedavi sonrasý (p<0.001) ve 15. gün OB deðerleri (p=0.008) anlamlý farklý saptanmýþtýr. 30. günün sonunda ise OB deðerlerinde, tedavi öncesine göre anlamlý bir fark görülmemiþtir (p>0.05).
TARTIÞMA ve SONUÇ: Hall teknik ile tek diþi restore edilen bu olgularda tedaviden hemen sonra ölçülen OB deðerleri, tedavi öncesine göre yüksek bulunmuþtur ancak bu fark 30. gün sonunda ortadan kalkmýþtýr. Çalýþmamýza göre paslanmaz çelik kuronun neden olduðu erken temas 15-30 gün arasýnda ortadan kalkmakta, tedavi öncesinden overbite farksýz hale gelmektedir.

INTRODUCTION: Hall technique (HT) is a minimally invasive restorative method that consists of cementing stainless steel crowns on cavitated primary molars without preparation. The aim of this study is to compare occlusal vertical dimensions at pretreatment, immediately after, 15 and 30 days after in HT application.
METHODS: Sixteen systemically healthy children aged between 5 and 9, without crossbite, parafunctional oral habits; with 3 maximum clinically and radiologically diagnosed aproximal caries (without pulpitis, periapical infection) whose parents consented were enrolled in the study. One of the primary molars in each child was restored with HT and overbite (OB) was measured with the change in the interincisal overlapping of upper and lower canines; pretreatment and immediately,15 and 30 days after treatment. Overbite measurements were compared using Friedman test and Wilcoxon tests with Bonferoni correction. Statistical significance was set p< 0.05.
RESULTS: Overbite levels before treatment, immediately after treatment, 15 and 30 days after was statistically different (p< 0.001). According to multiple comparisons pretreatment OB was significantly different from immediately after (p< 0.001), 15 days after (p=0.008) but was not different from 30 days after treatment (p> 0.05).
DISCUSSION AND CONCLUSION: Overbite increases significantly in single tooth HT applications immediately after treatment but this difference is not significant 30 days after. The results of the study suggest that immediate overbite increase after HT application return to pretreatment level between 1530 days.

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Kök kanallarýnýn ProTaper Next (Dentsply Maillefer, Ballaigues, Ýsviçre) ve Reciproc (VDW, Münih, Almanya) sistemleri ile þekillendirilmesi sýrasýnda %5’lik NaOCl çözeltisi, %17’lik EDTA çözeltisi ve RC-Prep (Premier Dental, Philadelphia, PA, USA) kullanýmýnýn apikalden taþan debris miktarý ve dentin çatlaðý oluþumu üzerindeki etkisi deðerlendirilmiþtir.
YÖNTEM ve GEREÇLER: 255 insan mandibular keser diþ sekiz grup (n=30) ve kontrol grubu (n=15) olarak ayrýlmýþtýr. Grup 1 (NaOCl), 2 (EDTA), 3 (RC-Prep) ve 4 (EDTA+RC-Prep) ProTaper Next sistemi ile, grup 5 (NaOCl), 6 (EDTA), 7 (RC-Prep) ve 8 (EDTA+RC-Prep) Reciproc sistemi ile þekillendirilmiþtir. Apikal taþma ve çatlak oluþumu deðerlendirmeleri için her gruptan 15 örnek kullanýlmýþtýr. Taþan debris, daha önceden aðýrlýðý tespit edilmiþ olan Eppendorf tüplerine biriktirilmiþtir. Ýþlem süreleri kaydedilmiþtir. Çatlak tespiti için diþler apeksten 3, 6 ve 9 mm uzaklýklardan düþük hýz ve su soðutmasý altýnda yatay olarak kesilmiþtir. Kesitler ×25 büyütme altýnda steryomikroskop ile incelenemiþtir.
BULGULAR: Apikalden taþan debris deðerlendirildiðinde, ProTaper Next gruplarý arasýnda grup 1’de (NaOCl); grup 2 (EDTA), 3 (RC-Prep) ve 4 (EDTA+RC-Prep; p< 0.001)’den daha fazla debris taþmýþtýr. Grup 2, 3 ve 4 arasýnda ise fark tespit edilmemiþtir. Reciproc gruplarýndan grup 5’de (NaOCl); grup 6 (EDTA), 7 (RC-Prep) ve 8 (EDTA+RC-Prep; p< 0.001)’den daha fazla debris taþmýþtýr. Grup 6, 7 ve 8 arasýnda ise fark tespit edilmemiþtir. Çatlak tespit deneyinin sonuçlarýna göre deney gruplarý ve kontrol grubu arasýnda istatistiksel olarak belirgin fark görülmüþtür. Toplam çatlak sayýlarý deðerlendirildiðinde grup 1 (ProTaper – NaOCl), 3 (ProTaper – RC-Prep), 5 (Reciproc – NaOCl) ve 7 (Reciproc – RC-Prep)’de grup 2 (ProTaper – EDTA), 4 (ProTaper – EDTA+RC-Prep), 6 (Reciproc – EDTA) ve 8 (Reciproc – EDTA+RC-Prep)’den daha fazla çatlak ortaya çýkmýþtýr.
TARTIÞMA ve SONUÇ: Bu çalýþmanýn sýnýrlarý dahilinde, EDTA çözeltisi yada RC-Prep kullanýmý apikalden taþan debris miktarýný azaltmýþtýr. EDTA çözeltisi çatlak oluþumunu azaltýrken, sadece RC-Prep kullanýmýnýn etkisi olmamýþtýr.

INTRODUCTION: We evaluated the effects of 5% NaOCl solution, 17% EDTA solution, and RC-Prep on the amount of apically extruded debris and the incidence of dentinal cracks during canal preparation using the ProTaper Next and Reciproc systems.
METHODS: In total, 255 human mandibular incisors were divided into eight groups (n=30 each) and a control group (n=15). Teeth in groups 1 (NaOCl), 2 (EDTA), 3 (RC-Prep), and 4 (EDTA+RC-Prep) were prepared using the ProTaper Next system, and those in groups 5 (NaOCl), 6 (EDTA), 7 (RC-Prep), and 8 (EDTA+RC-Prep) were prepared using the Reciproc system. Apical extrusion and crack formation were each examined in 15 teeth from each group. Extruded debris was collected in pre-weighed Eppendorf tubes. In the crack detection study, teeth were sectioned horizontally at 3, 6, and 9 mm from the apex. The slices were then viewed through a stereomicroscope at ×25 magnification.
RESULTS: Among ProTaper Next groups, the amount of debris extruded was significantly greater in group 1 (NaOCl) than in groups 2 (EDTA), 3 (RC-Prep), and 4 (EDTA+RC-Prep; p< 0.001). No significant difference was detected among groups 2, 3, and 4. Among Reciproc groups, the amount of debris extruded was significantly greater in group 5 (NaOCl) than in groups 6 (EDTA), 7 (RC-Prep), and 8 (EDTA+RC-Prep; p< 0.001). No significant difference was observed among groups 6, 7, and 8. The total numbers of cracks were significantly larger in groups 1 (ProTaper – NaOCl), 3 (ProTaper – RC-Prep), 5 (Reciproc – NaOCl), and 7 (Reciproc – RC-Prep) than in groups 2 (ProTaper – EDTA), 4 (ProTaper – EDTA+RC-Prep), 6 (Reciproc – EDTA), and 8 (Reciproc – EDTA+RC-Prep).
DISCUSSION AND CONCLUSION: Within the limitations of this study, EDTA solution or RC-Prep causes less apical extrusion. The use of EDTA solution produced fewer dentinal cracks, and the use of RCPrep alone did not affect.

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Submandibular fossa (SF) varlýðý posterior mandibular bölgeyi özellikle implant tedavisi için önemli bir anatomik bölge haline getirir. Bu nedenle, diþ hekimleri tedaviden önce dikkat etmelidirler. Bu çalýþmanýn amacý, bir grup hastada konik ýþýnlý bilgisayarlý tomografi (KIBT) kullanarak SF derinliðini retrospektif olarak deðerlendirmektir.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Bu çalýþmada, 2013-2016 yýllarý arasýnda Marmara Üniversitesi Oral Diagnoz ve Radyoloji Anabilim Dalý’na baþvuran ve KIBT çekilerek, resim arþivleme ve iletiþim sistemine (PACS) eklenen 300 eriþkin hastanýn datalarý kullanýlmýþtýr. Bilateral SF derinliði KIBT görüntüleri üzerinden deðerlendirilmiþtir. Derinliðe göre üç farklý SF tipi sýnýflandýrýlmýþtýr: tip I; konkavite <2 mm, tip II; 2-3 mm konkavite ve tip III; konkavite> 3 mm.
BULGULAR: Sað SF derinliði 143 hastada tip I, 117 hastada tip II ve 38 hastada tip III olarak görülmüþtür. Sol SF derinliði 150 hastada tip I, 116 hastada tip II ve 42 hastada tip III olarak görülmüþtür. Her iki tarafta tip I SF daha fazla oranda tespit edilmiþtir.
TARTIÞMA ve SONUÇ: Olasý komplikasyonlar dikkate alýndýðýnda, SF derinliðinin preoperatif olarak deðerlendirmesi güvenli bir cerrahi için önemlidir. Bu çalýþma, KIBT'in bu bölgenin kapsamlý olarak deðerlendirmesi için faydalý olduðunu ortaya koymuþtur.

INTRODUCTION: Due to the presence of submandibular fossa (SF), the posterior mandible is an significant anatomic region which should be taken into consideration before dental surgery. The aim of this study was to assess the SF depth in a group of patients using cone-beam computed tomography (CBCT) retrospectively.
METHODS: The subjects for this retrospective study consisted of all 300 adult patients who visited the department of Oral Diagnosis and Radiology at Marmara University, and underwent a single CBCT examination. The CBCT data were picked up from the picture archiving and communications system (PACS) from the period of 2013 to 2016. Bilateral SF depths were evaluated on CBCT images. Three different SF types were categorized according amount of depth: type I; concavity depth <2 mm, type II; concavity depth between 2-3 mm and type III; concavity depth >3 mm.
RESULTS: For the right SF depth measurements, 143 patients were found to be type I, 117 patients were type II and 38 patients were type III. For the left SF depth measurements, 150 patients were type I, 116 patients were type II and 42 patients were type III. Type I SF depth was more common in both submandibular fossa.
DISCUSSION AND CONCLUSION: Considering the possible complications, preoperative assessment of SF depth is crucial for safe surgery in the posterior mandible. Use of CBCT enhances comprehensive evaluation of this particular anatomic region.

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Hareketli bölümlü protezlerin doðru planlanmasý hasta memnuniyetini ve diþ hekiminin baþarýsýný arttýrmaktadýr. Bu çalýþmanýn amacý, kýsmi diþsizlik tiplerinin yaygýnlýðýný belirlemek, diþhekimleri tarafýndan en yaygýn olarak planlanan hareketli bölümlü protezleri saptamak ve planlama ile ilgili diþ hekimlerinin bakýþ açýlarýný incelemektir.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Bu çalýþmada Ýstanbul'un en büyük ilçelerinde görev yapan çeþitli diþ hekimliði laboratuvarlarýnda yapýlan ve randomize olarak seçilen 100 hareketli bölümlü protez deðerlendirildi. Kennedy sýnýflamasý, tedavi planlama seçenekleri ve protez komponentleri gözlemlendi. Diþsiz bölgelerin sayýsý ve yeri, ana baðlayýcýlar, kroþe ve týrnak türleri kaydedildi. Hareketli bölümlü protez planlamasýnýn doðruluðunu deðerlendirmek için bir planlama rehberi kullanýldý.
BULGULAR: Kennedy I en fazla görülen diþsizlik sýnýflamasýdýr (49%). Bölümlü protez komponentleri incelendiðinde, ana baðlayýcýlarýn %27’si, kroþelerin %20’si ve týrnak seçiminin %59’unda yanlýþ seçim yapýldýðý saptanmýþtýr. Kroþeler için doðru planlama Kennedy I ve Kennedy II’te daha yüksektir (p<0.05). Kennedy sýnýflamasý ile ana baðlayýcý ve týrnak planlama doðruluðu arasýnda anlamlý bir fark saptanmamýþtýr (p>0.05).
TARTIÞMA ve SONUÇ: Bu çalýþmanýn sýnýrlamalarý dahilinde, hareketli bölümlü protezlerde tasarým hatalarýnýn oraný yüksektir. Týrnaklarýn yanlýþ konumlandýrýlmasý sonucu protezlerin baþarýsý olumsuz etkilenebilir. Diþ hekimleri, baþarýlý sonuçlar elde edebilmek için hareketli bölümlü protez tasarýmýnýn doðru yapýlmasý gerektiðinin farkýnda olmalýdýrlar.

INTRODUCTION: The knowledge of correct design and treatment planning of removable partial dentures (RPDs) improves patient satisfaction and the success of clinician. The aim of this study was to determine the prevalence of various types of partial edentulism, to observe the designs of RPDs most commonly planned by clinicians and to examine their perspectives on planning.
METHODS: A total of 100 randomizely selected RPDs that were constructed in various dental laboratories served in the largest districts in Istanbul were evaluated in this study. Kennedy classification, treatment planning options and framework designs were observed. The number and location of edentulous areas, the type of retentive clasps, major connectors, and occlusal/incisal rests were recorded. A planning guide was used in order to evaluate the accuracy of the framework design.
RESULTS: Kennedy I was the most common classification (49%). The incorrect design was 27% for the major connectors, 20% for the clasps and 59% for the rests. The accuracy of clasps was higher in Kennedy I and II cases (87.5%) (p<0.05). There were no significant differences between the Kennedy classification and the accuracy of major connectors and rests (p>0.05).
DISCUSSION AND CONCLUSION: Within the limitations of this study, it can be concluded that there were large amount of incorrect designs of the RPD frameworks. The incorrect position of the rests was very high and this may lead to unsuccessful dentures. The clinicians should be aware of the correct framework design to achieve successful outcomes.

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Diþlerin kaybedilmesi sonrasý alveolar kemikte rezorpsiyon meydana gelmektedir. Posterior maksillada yetersiz kemik yüksekliði durumunda, implant yerleþtirilmesi için sinüs tabaný operasyonu uzun yýllardýr baþarýlý bir þekilde uygulanmaktadýr. Bu çalýþmanýn amacý posterior maksillada sinüs tabaný altýnda kemik yüksekliðinin implant yerleþtirilmesi için yetersiz olduðu durumlarda, sinüs tabaný yükseltme operasyonu ile eþzamanlý yerleþtirilen implantlarýn baþarýsýný deðerlendirmektir.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Bu retrospektif planlanan çalýþmaya sistemik olarak saðlýklý ve posterior maksillada dental implant ihtiyacý olan hastalar dahil edilmiþtir. Hastalar dental volumetrik tomografi kullanýlarak sinüs tabaný altýnda mevcut kemik yüksekliði ölçülerek ≥5 mm (Kontrol grubu) ve < 5 mm (Test grubu) olmak üzere iki gruba ayrýlmýþtýr. Yerleþtirilen implantlarýn takip süresince saðkalým oranlarý deðerlendirilmiþtir.
BULGULAR: Çalýþmada toplam 31 hastaya yerleþtirilen 62 implant (Kontrol: 35, Test: 27) deðerlendirilmiþtir. Çalýþmaya dahil edilen her iki grup kýyaslandýðýnda saðkalým oranlarý açýsýndan istatistiksel olarak anlamlý bir fark olmadýðý gözlemlenmiþtir.
TARTIÞMA ve SONUÇ: Çalýþmada rezidüel kemik yüksekliðinin, sinüs tabaný yükseltme operasyonu ile ayný seansta yerleþtirilen dental implantlarýn saðkalýmýný etkilemediði sonucuna varýlmýþtýr.

INTRODUCTION: Resorption occurs after teeth loss in alveolar ridge. In case of insufficient bone height in posterior maxilla, sinus floor operation for implant placement has been successfully applied for many years. The purpose of this study is to assess the success of implants placed simultaneously with sinus floor elevation operation, in cases where bone height under the sinus floor in the posterior maxilla is insufficient for implant placement.
METHODS: In this retrospective study design, patients who were systemically healthy and required dental implant in posterior maxilla were included. Patients were divided into two groups; ≥5 mm (control group) and <5 mm (test group) by measuring the bone height under sinus floor using dental volumetric tomography. Survival rates of implants were evaluated during follow-up.
RESULTS: In this study, 62 implants placed in 31 patients (Control: 35, Test: 27) were evaluated. When the two groups included in the study were compared, it was observed that there was no statistically significant difference in survival rates.
DISCUSSION AND CONCLUSION: The study concluded that the residual bone height did not affect the survival rate of dental implants placed simultaneously with the sinus floor elevation operation.

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Bu çalýþmanýn amacý, ara yüz temizliðinde kullanýlan üç farklý temizlik aracýnýn temizleme etkinliklerinin karþýlaþtýrýlmasýdýr.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Yetmiþ iki adet ara yüz çürüðü veya restorasyonu olmayan çekilmiþ insan diþi farklý ara yüz boþluklarý yaratmak amacýyla kesiciler, küçük azýlar ve büyük azýlar olarak üç gruba ayrýldý. Diþler, orijinale yakýn dar ve geniþ kontak oluþturularak rezin gingiva modeline gömülüp, diþlerin aproksimal yüzeylerini gözlemlemek için interdental alandan ayrýlan ve modelaj mumu ile yeniden birleþebilen bir rezin model oluþturuldu. Mikrobiyal dental plaðý taklit etmek amacýyla diþlerin ara yüzleri kontak spreyi ile (0-Spray OkklusionssSpray, Scheftner, Almanya) boyanýp dijital fotoðraf makinesi ile fotoðraflandý. Boyutlarý birbirine denk olan ara yüz fýrçalarý (TePe® 0.45, 0.6) ile plastik ara yüz temizleyicisi (TePe EasyPick™, XS/S, M/L) ve kürdanlar (TePe® Dental Stick Slim/Medium) seçildi. Uygulanan kuvvetleri standardize etmek amacýyla Evrensel Test Cihazý (Instron®) kullanýldý. Kaldýrýlan boya miktarýný ölçmek amacýyla mum ile birleþebilen model ayrýlýp, her diþin aproksimal yüzeyi ayný açý ve mesafeden fotoðraflandý. Ýlk ve son fotoðraflar AutoCAD™ programý ile karþýlaþtýrýlýp, temizlenen boya miktarý hesaplandý.
BULGULAR: Uygulama sonrasý üç grupta da istatistiksel olarak anlamlý deðiþim saptandý (p<0.05). Rölatif temizleme alaný ara yüz fýrçasý kullanýlan gruplarda plastik ara yüz temizleyicisi ve tahta kürdan kullanýlan gruplara göre anlamlý derecede yüksek bulundu (p<0.05).
TARTIÞMA ve SONUÇ: Sonuç olarak, ara yüz fýrçalarýnýn temizleme etkinliði, plastik ara yüz temizleyici ve tahta kürdanlara göre daha yüksek tespit edildi. Bu çalýþmanýn bulgularý, farklý ara yüz temizleyici ajanlarýn temizleme etkinliði ve kullaným kolaylýðý açýsýndan farklý hasta gruplarýnda deðerlendirildiði klinik çalýþmalar için umut vericidir.

INTRODUCTION: The aim of the present study was to compare the cleaning efficacy of three different interdental cleaning devices.
METHODS: Seventy two extracted human teeth without approximal caries and restorations were separated to three groups as incisors, premolars and molars, including twenty four per each. All teeth were embedded into acrylic resin and the models were designed to be separable from the interproximal parts. To imitate the interdental plaque, the interproximal areas of the teeth were dyed with contact spray (0-Spray OkklusionssSpray, Scheftner, Germany). Three groups of approximately same sized interdental cleaning devices, rubber interdental pick (Tepe Easypick™ XS/S, M/L), interdental brush (TePe® 0.45, 0.6) and wooden sticks (TePe® Dental Stick Slim/Medium) were selected. To standardize the force applied, Universal Test Machine (Instron®) was used. After the application of interdental devices, the teeth were separated from the interproximal surfaces to analyse the cleaned areas. The teeth were digitally photographed and by using AutoCAD™ software, the dye removal was calculated.
RESULTS: All groups showed statistically significant differences in terms of relative cleaning area after interdental cleaning device application (p<0.05). However, relative cleaning area was found to be significantly higher in interdental brush groups compared to rubber interdental pick and wooden stick groups, respectively (p<0.05).
DISCUSSION AND CONCLUSION: It was concluded that interdental brushes’ relative cleaning efficacy was better than that of rubber interdental picks and wooden sticks. Results of the present study are promising for the future clinical studies evaluating the plaque removal efficacy of different interdental cleaning devices as well as the ease of use in different periodontally diseased and healthy populations.

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Bu çalýþmanýn amacý farklý sinterleme sürelerinin zirkonyanýn optik özellikleri üzerine etkilerinin araþtýrýlmasýdýr.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Kýsmi olarak sinterlenmiþ translüsent Y-TZP bloklardan (10x10x1mm) hazýrlanan 60 adet örnek ayný sýcaklýkta farklý sinterleme sürelerinin uygulandýðý 3 farklý gruba (1. grup 1510 0C’de 180 dk, 2. grup 1510 0C’de 120 dk, 3. grup 1510 0C’de 30 dk) ayrýldý (n: 20). Sinterleme iþlemi sonrasýnda profilometre kullanýlarak yüzey pürüzlülük deðerleri ölçüldü. Sonrasýnda örneklerin translüsensi deðerleri ve kontrast oranlarý spektrofotometre, Easyshade, cihazý kullanarak tespit edildi.
BULGULAR: Zirkonya örneklere uygulanan farklý sinterleme sürelerinin yüzey pürüzlülük deðerleri üzerinde herhangi bir istatistiksel farklýlýk oluþturmadýðý tespit edilmiþtir. Kontrast oranlarý ve translusensi deðerlerindeki deðiþiklikler gruplar arasýnda istatistiksel olarak anlamlý olarak bulunmazken, bu iki parametre arasýnda negatif bir iliþkinin varlýðý tespit edilmiþtir.
TARTIÞMA ve SONUÇ: Sinterleme süresinin kýsaltýlmasý yapýlan restorasyonlarda optik özellikler bakýmýndan klinik olarak tespit edilebilecek herhangi bir olumsuzluða neden olmamaktadýr.

INTRODUCTION: The purpose of this study is to investigate the effect of different dwelling time of sintering on optical properties of zirconia.
METHODS: Sixty specimens (10x10x1mm), prepared from the translucent partial sintered Y-TZP disc, were divided into three groups (n=20) according to the sintering dwelling time (1. group 1510 0C for 180 min, 2. group for 120 min and 3. group for 30 min). Surface roughness were measured by using profilometer after sintering procedure and then translucency parameters and contrast ratios were measured by spectrophotometer, Easyshade.
RESULTS: It has been found that the different sintering times applied to the zirconia samples do not make any statistically significant difference on the surface roughness. While no statistically significant difference was detected in contrast ratio and translucency, negative correlation was found between these two parameters.
DISCUSSION AND CONCLUSION: The shortening of the sintering time does not cause any clinically perceptible deterioration in optical properties in the restorations made.

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Bu çalýþmanýn amacý hassasiyet gidericilerin self-adesiv resin simanýn yüzey sertliðine ve makaslama baðlanma dayanýklýlýðýna etkisini deðerlendirmektir.
YÖNTEM ve GEREÇLER: 120 adet insan molar diþin oküzal yüzeyine paralel bir kesim iþlemi yapýldý, yüzeyinin pürüzlülüðü giderildi ve rastgele 6 gruba [Control (CO); Teethmate (TM); Bifluorid (BF); Gluma (GL); Smartprotect (SP); Bisblock (BB)] ayrýldý. Silindir kalýp (3mm×3mm) içine self-adesiv resin siman uygulandý (n=10). Makaslama baðlanma dayanýklýlýðý Universal test cihazý yardýmýyla (0,5mm/dk) ölçüldü. Makaslama baðlanma dayanýklýlýðý verilerinin istatistiksel analizi tek yönlü ANOVA ve Tukey’s testi kullanýlarak yapýldý (α=0,05). Diþ yüzeyi taramalý elektron mikroskobu (SEM) yardýmýyla deðerlendirildi. Yüzey sertliðini ölçmek için self-adhesiv resin siman silindir kalýp içine (3mm×100µm) uygulandý (n=10). Yüzey sertlik ölçümü resin simanýn dentin yüzeyine temas eden yüzeyinden 4'er kez ölçümü yapýlarak deðerlendirildi. Yüzeye 200 gr kuvvet 15 sn boyunca uygulandý ve yüzeyde oluþan diagonal çentik þeklinin mikroskop altýnda vertikal ve horizontal köþegen uzunluklarý ölçüldü. Elde edilen tüm ölçümler Vickers sertlik formül kullanýlarak yüzey sertlik deðerine çevrildi. Yüzey sertliði verileri tek yönlü ANOVA ve Tukey’s testi yöntemiyle istatistiksel olarak deðerlendirildi (α=0,05).
BULGULAR: En yüksek makaslama baðlanma dayanýklýlýðý SP (4,05±1,34 MPa) gurubunda görüldü, bunu BB (2,71±1,39 MPa), CO (2,12±0,76 MPa), GL (1,96±1,23 MPa), TM (1,80±0,66 MPa) ve BF (1,30±0,57 MPa) grubu takip etti. BF grubu en düþük yüzey sertliði deðeri (11,34±2,24 HV) gösterdi, bunu SP (14,27±3,65 HV), GL (15,58±1,77 HV), BB (16,06±5,73 HV), CO (18,04±3,05 HV), and TM (19,22±2,10 HV) grubu takip etti. En düþük yüzey sertliði ve makaslama baðlanma dayanýklýlýðý BF hassasiyet giderici uygulamasýnda görüldü. Fakat BF hassasiyet gidericinin makaslama baðlanma dayanýklýlýðý üzerine etkisi istatistiksel olarak anlamlý bulunmadý (p>,05).
TARTIÞMA ve SONUÇ: SP ve BB hassasiyet gidericiler self-adesiv resin simanlarýn makaslama baðlanma dayanýklýlýðýna olumlu etkisi bulunmuþtur. Yüzey sertliði açýsýndan deðerlendirildiðinde BF ve SP hassasiyet gidericiler resin simanýn yüzey sertliðinde istatistiksel olarak azalmaya neden olduðu görülmüþtür (p<,05).

INTRODUCTION: The aim of study is to evaluate the effects of desensitizing agents on the shear bond strengths (SBS) and Vickers surface hardness (HV) of self-adhesive resin cement.
METHODS: One-hundred twenty human molars were sectioned parallel to the occlusal plane, polished and randomly divided into 6 groups: Control (CO); Teethmate (TM); Bifluorid (BF); Gluma (GL); Smartprotect (SP); Bisblock (BB). Self-adhesive cement was applied into cylinder mold (3mm×3mm) (N=10). SBS was measured using a Universal testing machine at a 0.5mm/min. Statistical analysis was performed using one-way ANOVA and Tukey’s test (α=0.05). The tooth surface was examined by scanning electron microscopy (SEM). To evaluate HV, self-adhesive cement was applied into cylinder mold (3mm×100µm) (n=10). HV values at the dentin side of cement were evaluated at four times. A load of 200 g was applied for 15 s, and vertical and horizontal indentation diagonals were measured under microscope. All measurements were converted to the Vickers surface hardness (HV) value by using Vickers hardness formula. Data were analyzed by one-way ANOVA and Tukey’s tests (α=0.05).
RESULTS: SP group showed the greatest MPa (4.05±1.34 MPa) followed by BB (2.71±1.39 MPa), CO (2.12±0.76 MPa), GL (1.96±1.23 MPa), TM (1.80±0.66 MPa) and BF (1.30±0.57 MPa). BF group showed the lowest HV (11.34±2.24 HV) followed by SP (14.27±3.65 HV), GL (15.58±1.77 HV), BB (16.06±5.73 HV), CO (18.04±3.05 HV), and TM (19.22±2.10 HV). BF desensitizer showed lowest the MPa and HV value. BF desensitizer shows the lowest SBS desensitizer, but this effect is not statically important (p>.05).
DISCUSSION AND CONCLUSION: SP and BB desensitizers have a positive effect on the SBS of self-adhesive cement. For Vickers surface hardness, BF and SP desensitizers showed statically decrease in surface hardness of resin cement (p<.05).

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Bu çalýþmanýn amacý, porselen protez diþelere uygulanan farklý yüzey iþlemlerinden sonra iki farklý protez kaide (poliamid ve ýsý ile polimerize akrilik) ve tamir materyali (otopolimerize akrilik) ile arasýndaki gerilme kuvvetini deðerlendirmektir.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Bu çalýþmada 63 adet ayný þekil ve renk mandibular sað birinci molar porselen protez diþleri kullanýldý. Birinci molar porselen protez diþler 3 materyal grubuna ayrýldý; Grup 1: Isý polimerizasyonu (HP), Grup 2: Otopolimerize akrilik (AP) ve Grup 3: Poliamid (PA) (n=21). Daha sonra, tüm poselen diþler yüzey iþleme yöntemine göre 3 alt gruba ayrýldý; Kontrol, Kumlama, Er: YAG lazer. Gerilme kuvveti (MPa) universal test makinesi kullanýlarak (0.5 mm/dak) tespit edildi. Gerilme deðerlerinin ortalama ve standart sapmasý hesaplandý ve tüm veriler two-way ANOVA ve post-hoc Tukey HSD ile analiz edildi. Güven aralýðý α=0.05 olarak belirlendi. Yüzey iþlemlerinin etkileri taramalý elektron mikroskobu (SEM) ile incelendi.
BULGULAR: Poliamid kaide materyali diðer materyallere göre önemli derecede yüksek gerilme deðeri saðladý (p<0,05). En yüksek gerilme deðeri, lazer iþlemi uygulanan porselen yüzeyler ile poliamid kaide materyali (9,89 MPa) arasýnda bulundu. En düþük gerilme deðeri, otopolimerize akrilik tamir materyalinin kontrol grubu (6,38 MPa) olarak belirlendi. Uygulanan yüzey iþlemleri istatiksel anlamlý bir fark göstermedi (p>0,05).
TARTIÞMA ve SONUÇ: En fazla gerilme kuvveti poliamid kaide materyalinde bulunmuþtur. Farklý yüzey uygulamalarýnýn porselen diþlerin gerilme deðerlerini etkilemediði görülmüþtür.

INTRODUCTION: The purpose of study is to assess the tensile strength between porcelain teeth and two different denture base (polyamide and heat-polymerized acrylic), a repair material (auto-polymerizing acrylic) after different types of surface treatment.
METHODS: Total of 63 same form and color mandibular right first molar porcelain denture teeth were used. The first molar porcelain denture teeth were separated into 3 material groups; Group 1: Heat-polymerized (HP), Group 2: Autopolymerizing (AP), and Group 3: Polyamide (PA) (n=21). Then, all material groups were divided into 3 subgroups (n=7) representing different surface treatment method; Control, Airborne abrasion, Er: YAG laser. A universal testing machine was used for determining the tensile bond strength (MPa) of the porcelain denture teeth to surface treated denture base and repair materials. The crosshead speed was set of 0.5 mm/min. Two-way ANOVA and post-hoc Tukey’s HSD was used for statically analyses (α=0.05). The effects of the surface treatment were observed by scanning electron microscopy (SEM).
RESULTS: The polyamide (PA) has significantly higher (p< 0.05) tensile bond strength than the Heat-polymerized (HP) and Auto-polymerizing acrylic (AP). Polyamide (PA) with laser surface treatment (9.89 MPa) showed highest tensile bond strength. The lowest tensile bond strength was determined control group (6.38 MPa) of auto-polymerizing (AP). Surface treatments showed no significant difference.
DISCUSSION AND CONCLUSION: Superior tensile strength was found polyamide denture base and different surface treatments not affect the tensile strength of porcelain teeth.

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Bu çalýþmanýn amacý gingivitis ve periodontitis teþhisi konulmuþ hastalarda cerrahi olmayan periodontal tedaviyi takiben tat duyusu deðiþiklikleri ve klinik parametreler arasýndaki iliþkiyi ortaya koymaktýr.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Yaþ ortalamalarý 37,5 olan 17 kadýn, 23 erkek toplam 30 gingivitis; yaþ ortalamalarý 39,6 olan 13 kadýn, 17 erkek toplam 30 generalize kronik periodontitis hastasý deðerlendirilmiþtir. Hastalarýn yaþlarý, cinsiyetleri, sistemik durumlarý, oral hijyen alýþkanlýklarý ve bunlarýn sýklýðý ve tat duyusu þikayetlerini içeren bir form doldurulmuþtur. Tat duyusu 9 ayrý solüsyonla ölçülmüþtür. Hastalarýn periodontal durumunu klinik olarak deðerlendirmek için her diþin 6 yüzeyinden plak indeks (PÝ) ve gingival indeks (GÝ) deðerleri, klinik ataçman kaybý (KAK), cep derinliði(CD), sondalamada kanama indeksi(SKÝ) deðerleri kaydedilmiþtir.
BULGULAR: Her iki gruptaki hastalardan elde edilen PI, GI, CD ve SKÝ skorlarý ortalamalarýnda baþlangýç deðerlere kýyasla istatistiksel olarak anlamlý düzeyde azalma görülmüþtür. KAK skorlarý karþýlaþtýrýldýðýnda ise periodontitis grubunda istatistiksel olarak anlamlý bir azalma varken, gingivitis grubunda anlamlý bir deðiþiklik olmamýþtýr. Gingivitis grubunda tuzlu tat ile ilgili deðerlerde istatistiksel olarak anlamlý bir deðiþiklik olmazken diðer bütün tatlarda (tatlý, ekþi, acý) bu deðiþim pozitif yönde istatistiksel olarak anlamlýdýr. Periodontitis grubunda ise bütün tatlardaki deðiþim pozitif yönde ve istatistiksel olarak anlamlýdýr.
TARTIÞMA ve SONUÇ: Bu çalýþmanýn sonuçlarý periodontal hastalýða sahip bireylerde görülen tat duyusu bozukluðunun periodontal tedavi ile azaltýlabileceðini göstermiþtir.

INTRODUCTION: The purpose of this study is to evaluate the relation between clinical parameters and alterations in taste perception after non-surgical periodontal treatment in patients diagnosed with gingivitis and periodontitis.
METHODS: A total of 30 patients, 17 female and 23 male, with a mean age of 35.7 with gingivitis and 30 patients 13 female and 17 male, with a mean age of 39.6, with Periodontitis were evaluated. Patients filled in the forms which content information about age, cender, oral hygiene habit and its frequency, systemic diseases and complaints of taste disorder. Taste perception was measured with 9 different solutions. Due to clinical periodontal evaluation of teeth the Plaque index (PI) and Gingival index (GI) values obtained from 6 surface of teeth, clinical atachment loss (CAL), probing depth (PD), and Bleeding on probing (BOP) values were established.
RESULTS: There become a statistically significant decrease in average scores of PI, GI, PD, and BOP that were obtained from both groups of patients, in comparison with the initial scores. There was not a statistically significant decrease in gingivitis, but in periodontitis group as CAL scores were compared. In gingivitis group, there was not a significant difference in salty taste, but in other tastes (bitter, sour, sweet). This difference is positive. In periodontitis group, difference of all tastes is positive and statistically significant.

DISCUSSION AND CONCLUSION: Results of this study show that taste disorders associated with periodontal disease can be reduced by periodontal therapy.

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Bu çalýþmanýn amacý hastalarýn aktif ortodontik tedavisinin ardýndan pasif izlendiði pekiþtirme döneminde memnuniyetlerini ve aðýz hijenlerini deðerlendirmek ve sabit lingual pekiþtirme aygýtý ile ilgili bilgilerini ve þikayetlerini ölçmektir.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Aktif ortodontik tedavi bir sene geçmiþ olan 42 bireyin (26 kýz, 16 erkek), alt ve üst sabit pekiþtirme aygýtýnýn uygulandýðý bölgenin yanýsýra total oral plak indeksleri (PÝ) ve papiller kanama indeksleri (PKÝ) ölçülmüþtür. Ayrýca pekiþtirme dönemine ait 22-soruluk bir anketi cevaplamalarý istenmiþtir. Niceliksel verilerin grupiçi karþýlaþtýrmasýnda Friedman testi ve niteliksel verilerin karþýlaþtýrýlmasýnda Ki-Kare testi kullanýlmýþtýr.
BULGULAR: Hastalarýn çoðu aktif ortodontik tedavi bitiminde ve pekiþtirme döneminde diþ dizilimlerinden ve gülümseme estetiklerinden çok memnun olduklarýný ifade etmiþlerdir (p<0,05). Diþ diziliminde geri dönüþ olduðunu düþünen hastalarýn anlamlý çoðunluðu bu durumdan kendilerinin (%23,8) sorumlu olduðunu ifade etmiþlerdir (p<0,05). Pekiþtirme aygýtýna alýþmalarýnýn kolay olduðunu (%92,9, p<0,05), aðrýya sebep olmadýðýný (%76,2, p<0,05), konuþmalarýný etkilemediðini (%97,6 p<0,05), aðýz kokusuna neden olmadýðý (%88,1 p<0,05) ve diþ temizliðini etkilemediðini ancak daha özenli fýrçalama gerektiðini ifade etmiþlerdir (%83,3, p<0,05). Total aðýz PÝ’i, üst lingual PÝ’inden (p<0,05); üst lingual PÝ de alt lingual PÝ’inden anlamlý derecede daha düþük tespit edilmiþtir. (p<0,05). Alt lingual bölge PKÝ’i, total ve üst lingual PKÝ’den anlamlý derece yüksektir (p<0,05).
TARTIÞMA ve SONUÇ: Hastalarýn büyük kýsmý pekiþtirme aygýtýna alýþmanýn kolay olduðunu belirtmekte ve pekiþtirme dönemine ait bilgilerin sözlü verilmesini yeterli bulmaktadýr. Buna karþýn hastalarýn ¼’ü bu bilgilerin yazýlý olarak verilmesini daha faydalý olacaðýný düþünmektedir. Plak birikimi pekiþtirme aygýtýnýna (hem üst hem alt çenede) baðlý olarak artmaktadýr. Kanama indeksi ise alt çene pekiþtirme aygýt bölgesinde anlamlý artýþ göstermektedir. Pekiþtirme dönemine ait bilgilerin hem sözlü hem de yazýlý broþür olarak ve pekiþtirme aygýtý bulunan bölgeler için ayrýntýlý aðýz hijen eðitiminin verilmesi hasta memnuniyetini ve tedavi sonuçlarýný artýrabilir.

INTRODUCTION: The purpose of the study was to evaluate the satisfaction of the patients in passive orthodontic retention period after the active orthodontic treatment, measure their knowledge and complaints about fixed lingual retainers and assess the patients’oral hygiene.
METHODS: The plaque index (PI) and papillary bleeding index (PBI) of the total oral as well as the fixed retainer application regions (Upper and lower lingual) of 42 patients whose active orthodontic treatment was finished 1 year ago were measured. Additionally, they were asked to answer a 22-item questionnaire regarding the retention period. Intragroup comparison of quatitative and qualitative data was performed using Friedman and Chi-Squared Test, respectively.
RESULTS: Most of the patients were satisfied with the alignment and smile aesthetics after the active orthodontic treatment as well as retention period (p<0.05). Most of the patients who suffered from relaps stated that themselves (23.8%) were primary responsible for this results. Fixed retainer were easy accepted (92.9%, p<0.05), not painful (76.2%, p<0.05), had no effect on phonation (97.6%,p<0.05), not resulting in odor (88.1%, p<0.05) and had no effect on oral hygiene, but required more careful brushing (83.3% p<0.05). The average total oral PI score was statistically lesser than upper lingual score; whereas the upper lingual score was lesser than lower lingual region (p<0.05). The average lower lingual PBI was higher than the upper lingual and total oral scores (p<0.05).
DISCUSSION AND CONCLUSION: Most of the patients easily accepted fixed lingual retainers and stated that verbal information transfer is sufficient. However, ¼ of the patients considered written informative materials as more useful. Plaque accumulation increased in relation with the fixed retainer (upper and lower jaw). The bleeding index was meaningful higher in the lower fýxed retainer region. Verbal and written information about the retention period and detailed oral hygiene education for retainer regions may enhance patient satisfaction and treatment outcomes.

Süt diþlerindeki mine ve dentin kalýnlýðýnýn daimi diþlere göre daha az olmasý, pulpa odasýnýn daimi diþlere göre göreceli olarak daha geniþ olmasý ve süt diþlerinde pulpa boynuzlarýnýn yüzeye daha yakýn olmasý sebebi ile pulpal tedavi gereksinimi daimi diþlere göre daha fazla görülmektedir. Çocuk diþ hekimliðinde pulpotomi tedavisi sýklýkla kullanýlan bir yöntemdir ve tedavinin baþarýsýnda kullanýlan materyal önemli faktörlerden biridir. Pýhtý formasyonu iyileþmeyi olumsuz etkilediði gibi bakteriler için uygun bir ortam oluþturup bölgede enflamasyon ve enfeksiyonu tetikleyebilmekte, ayrýca pulpa dokusu ile üzerine konulan medikamentin temasýný engellediði için tedavi baþarýsýný düþürmektedir. Bu yüzden pulpotomi tedavisinde kalan pulpa dokusunda pýhtýyý ortadan kaldýran etkili bir hemostazýn tedavinin baþarýsýný artýrýcý bir rol oynadýðý düþünülmektedir. Bu nedenlerden dolayý hemostatik ajanlar pulpotomi tedavilerinde kullanýlmaya baþlanmýþtýr. Bu makalede, çocuk diþ hekimliði pratiðinde pulpotomi tedavilerinde kullanýlan farklý hemostatik ajanlarýn derlenmesi amaçlanmýþtýr.

The need for pulpal treatment in the primary teeth is greater than the permanent teeth, because in primary teeth enamel and dentin is thinner, the pulp chamber is relatively wider and pulp horns are closer to the surface than permanent teeth. Pulpotomy is a frequently used method in pediatric dentistry and for the success of the treatment material is an important factor. Clot formation affects healing as well as it can create a favorable environment for the bacteria to induce inflammation and infection and also decreases the success of the treatment by preventing the pulp tissue- medicament contact. Therefore, it is believed that an effective haemostasis, increases treatment success. For these reasons hemostatic agents have begun to be used in pulpotomy treatments. The purpose of this paper is to review various hemostatic agents used in pulpotomy treatment in pediatric dentistry practice.

Çalýþma boyunun doðru belirlenmesi, baþarýlý endodontik tedavinin en önemli basamaklarýndan biridir. Çalýþma boyu, koronalde belirlenen bir referans noktasýndan apikalde kanal tedavisi iþlemlerinin sonlandýrýlacaðý sýnýra kadar devam eden mesafe olarak tanýmlanýr. Genel olarak, minör apikal foramen, bu tedavi iþlemlerinin bitirileceði son nokta olarak kabul görmektedir. Kök kanal uzunluðunun belirlenmesinde; parmak hassasiyeti, radyografik incelemeler, dijital görüntüleme yöntemleri, kaðýt koni yöntemi, elektronik yöntem ve bu yöntemlerin farklý kombinasyonlarý kullanýlabilmektedir. Bu derlemenin amacý, çalýþma boyu belirleme yöntemlerinin çalýþma prensipleri, avantajlarý, dezavantajlarý ve teknik geliþimlerinin gözden geçirilmesidir.

Accurate determination of the working length is one of the crucial steps for a successful endodontic treatment. Working length is defined as the distance from a determined coronal reference point to the level at which root canal treatment procedures should terminate. Minor apical foramen is generally accepted as the termination point of these treatment procedures. Tactile sense, radiographic examinations, digital imaging systems, paper point technique, electronic method and different combinations of these methods are used for the determination of root canal length. The aim of this review is to present an overview on working principles, advantages, disadvantages and technical developments of the working length determination methods.

Antiagregan ilaçlar, trombositlerin agregasyonlarýný inhibe eden ilaçlardýr. Tromboembolik olay riskinde azalma ile birlikte, cerrahi prosedürler ile baðlantýlý kanama riskinde artýþa neden olurlar. Antiagregan kullanan hastalarda oral cerrahi sýrasýnda ve sonrasýnda kanama, lokal hemostatik yöntemlerle kontrol altýna alýnabilir düzeydedir. Antiagregan tedavinin kesilmesi, tromboembolik olay riskini artýrýr. Bu nedenle araþtýrmacýlar, oral cerrahi öncesi antiagregan ilaçlarýn kesilmesini gereksiz bulmaktadýr. Non-steroid antienflamatuvar ilaçlar (NSAÝÝ’ler); analjezik, antipiretik ve antienflamatuar etkili ilaçlardýr. Ameliyat sonrasý analjezi için kullanýlabilirler. Ancak trombositlerin agregasyonunu inhibe etmeleri nedeniyle hemostazý yavaþlatýrlar ve kanama süresini uzatýrlar. NSAÝÝ kullanan saðlýklý bireylerde kanama zamaný genellikle normal kanama zamaný aralýðýnýn üst sýnýrýný geçmez. Antiagregan ilaçlar ve NSAÝÝ’lerin her ikisi de kanama zamanýný uzatýr. Yapýlan literatür taramasý sonucunda, antiagregan ilaçlar ile NSAÝÝ’lerin kanamaya etkileri arasýnda farklýlýk bulunmamýþtýr. Araþtýrmalar; perioperatif NSAÝÝ veya antiagregan kullanýmýnýn þiddetli kanama komplikasyonu riskini artýrmadýðýný, oluþan kanamalarýn lokal hemostatik yöntemlerle iyi yönetilebilir nitelikte olduðunu göstermektedir.

Antiplatelet drugs inhibit the aggregation of platelets. With a reduced risk of thromboembolic events, they increase the risk of bleeding associated with surgical procedures. In patients who use antiplatelets, bleeding during and after oral surgery can be controlled by local hemostatic methods. Interruption of antiplatelet therapy increases the risk of thromboembolic events. For this reason, researchers find it unnecessary to interrupt antiplatelet drugs before oral surgery. Non-steroidal anti-inflammatory drugs (NSAIDs) have analgesic, antipyretic and antiinflammatory effects. They can be used for post-operative analgesia. However, they inhibit the aggregation of platelets so slow the hemostasis and prolong the duration of bleeding. In healthy individuals using NSAIDs, bleeding time generally does not exceed the upper limit of normal bleeding time interval. Both antiplatelet drugs and NSAIDs prolong bleeding time. As a result of the literature review, there was no difference between the effects of antiplatelet drugs and NSAIDs on bleeding. Surveys show that; perioperative NSAIDs or antiplatelet use does not increase the risk of severe bleeding complications and that bleeding is well manageable with local hemostatic methods.

Odontoma, benign neoplazmadan daha çok geliþimsel malformasyon (hamartom) olarak kabul edilen agresif olmayan ektomezenkimal bir tümör çeþididir. Dentigeröz kistler, sürmemiþ bir diþ kronuna eþlik eden iyi huylu odontojen kaynaklý kistlerdir. Dentigeröz kistlerin nadiren de odontoma ile iliþkili olduðu bilinmektedir. Dentigeröz kistler uzun süre fark edilmezlerse, asemptomatik yapýlarýnýn etkisiyle büyük boyutlara ulaþabilirler. 53 yaþýndaki bir erkek hasta sað mandibular bölgede þiþlik ile kliniðimize baþvurdu. Klinik ve radyografik incelemelerde, sol ikinci premolar diþten mandibulanýn sað angulus bölgesine uzanan geniþ bir radyolusent alan saptandý. Daha önce kistin tedavisi amacýyla iki farklý noktadan marsupyalizasyon iþleminin denendiði ancak iþlemin radyolusent sahada herhangi bir küçülme ya da iyileþmeye sebep olmadýðýna karar verilmesinin ardýndan hasta tarafýmýza yönlendirildiði öðrenildi. Odontoma ile kistin enükleasyonu lokal anestezi ile derin sedasyon yardýmýyla yapýldý. Ayrýca bölgedeki periodontal sorunlar ve mobilite gösteren diþler hastanýn ilgili diþlere önerilen tedavi seçeneklerini reddetmesi üzerine çekildi. 2 yýllýk takipte, kist bölgesindeki tam bir iyileþme gözlendi, nüks belirtisine rastlanmadý. Histopatolojik taný, bölgede sürmemiþ baþka bir diþin de var olmamasýna dayanarak odontoma ile iliþkili dentigeröz kist olarak konuldu. Bu vakada nadir görülen, kompound odontoma ile iliþkili dev boyutta dentigeröz kist olgusu rapor edilmektedir.

Odontoma is a non-aggressive ectomesenchymal tumor of unknown origin that are more considered developmental malformations (hamartomas) than benign neoplasms. Dentigerous cyst is an epithelium-lined sac enclosing the crown of an unerupted tooth. Occasionally, the dentigerous cyst is associated with odontoma. Dentigerous cysts that have not been noticed for a long time can reach huge sizes due to effect of their asymptomatic structure. A 53-year-old male referred to our department with swelling on his right mandibular region. Clinical and radiographic examination revealed an extensive radiolucency extending from left second premolar to right angle of mandibula. Previously marsupialization of the cyst was tried from two different location. However, as a result of the failure of the process the patient was referred to our department. Enucleation of the cyst with odontoma was done under local anesthesia with sedation. Also associated teeth were extracted which have periodontal problems and mobility. At the 2 years of follow up, there was a complete healing in cyst region and no recurrence. Histopathological examination revealed a dentigerous cyst associated with an odontoma that is because there was no any other unerupted tooth. The association of a huge dentigerous cyst with a compound odontoma makes this case rare and interesting.

Odontojenik fistüller, pulpa nekrozuna baðlý olarak geliþen patolojik oluþumlardýr. Fistülün intraoral veya ekstraoral bölgeye açýlmasý diþin bulunduðu bölgeye, enflamasyon tarafýndan kortikal kemikte oluþan perforasyonun lokalizasyonuna baðlýdýr. Özellikle ekstraoral fistüller deri lezyonlarý, tüberküloz, osteomiyelit gibi birçok farklý oluþumla karýþtýrýlmakta ve bunun sonucunda hastalara etkisiz tedaviler uygulanabilmektedir. Bu olgu sunumu, alt çene kesici diþlerden kaynak aldýðý tespit edilen ve çene ucu bölgesinden drene olan 2 adet ekstraoral fistül vakasýnýn kök kanal tedavisi uygulamasýnýn ardýndan 1 senelik takiplerini içermektedir.

Odontogenic fistulas are pathological occurrences due to pulp necrosis. Intraoral or extraoral opening of the fistula depends on the localization of the perforation in the cortical bone by inflammation. In particular, extraoral fistulas are confused with many different types of skin lesions, such as tuberculosis and osteomyelitis, resulting in ineffective treatment of the disease. This case report includes 1 year follow-up after root canal treatment with 2 extraoral fistula cases, which were found to have been obtained from lower jaw incisor teeth and were drained from the jaw area.