GÝRÝÞ ve AMAÇ: Bu kesitsel çalýþmanýn amacý ebeveynlerin pediatrik uyku apnesi ile ilgili bilgilerini ve ortodontistin bu hastalýðýn teþhis ve tedavisindeki yeri ile ilgili fikirlerini deðerlendirmektir.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Pediatrik uyku apnesi hakkýndaki farkýndalýk ve görüþleri ölçmek üzere tasarlanmýþ bir anket, çocuklarýnýn ortodontik tedavisi için bir üniversite ortodonti kliniðine baþvuran uygun örneklem grubu ebeveynlere uygulandý. Elde edilen veriler ortalama ve sýklýklarý içeren tanýmlayýcý istatistikler ile analiz edildi. Demografik deðiþkenler ile sorgulanan bilgi maddeleri arasýndaki korelasyonlar Pearson ki-kare testi kullanýlarak incelendi.
BULGULAR: Anket toplam 260 ebeveyn tarafýndan cevaplandý. (Ortalama yaþ: 40,7±6,6 yýl, 169 kadýn, 91 erkek). Ebeveynlerin çoðu, diþ hekimleri ve ortodontistlerin týbbi hastalýk riskleri yönünden çocuklarýnda deðerlendirme yapmasýnýn çok önemli olduðu görüþündeydi (sýrasýyla %76,5 ve %76,2). Ebeveynler ayný zamanda ortodontistin çocuklarýný uyku apnesi riski yönünden deðerlendirmesini isteyeceklerini (%92,7) ve eðer ortodontist yönlendirirse uyku apnesi açýsýndan deðerlendirilmek üzere çocuklarýný doktora götüreceklerini (%97,5) belirttiler. Çoðu ebeveyn pediatrik uyku apnesi hakkýnda temel düzeyde bir bilgiye sahip olmasýna raðmen, bu hastalýðýn etyolojisi, semptomlarý, teþhisi, sonuçlarý ve tedavileri hakkýnda bilgileri yoktu. Artmýþ eðitim seviyesi, pediatrik uyku apnesi hakkýndaki bilgi düzeyi ile anlamlý düzeyde iliþkiliydi (p<0,05).
TARTIÞMA ve SONUÇ: Sonuçlar ortodonti kliniðine baþvuran ebeveynlerin çocuklarýnýn uyku apnesi yönünden incelenmesine olumlu baktýðýný göstermiþtir. Ancak bilgi düzeylerinin düþüklüðü, ebeveynler arasýnda pediatrik uyku apnesi farkýndalýðýný arttýrmak için eðitsel yöntemlerin geliþtirilmesi gerekliliðini ortaya koymuþtur.

INTRODUCTION: The purpose of this cross-sectional study was to assess parents' knowledge on pediatric sleep apnea and their attitudes regarding the role of the orthodontist in the diagnosis and management of sleep apnea.
METHODS: A questionnaire designed to evaluate awareness and views about pediatric sleep apnea was given to a convenience sample of parents visiting a university clinic for the orthodontic treatment of their children. Data were analyzed using descriptive statistics including means and frequencies. Pearson's chi-square statistics were used in order to determine the correlation between knowledge items questioned and demographic variables.
RESULTS: The survey was completed by 260 parents (mean age: 40.7±6.6 years, 169 female, 91 male). The majority of parents thought it was very important for dentists and orthodontists to identify increased risk for medical conditions (76.5% and 76.2%, respectively). The parents were also willing to have an orthodontist screen their child (92.7%) and they would accept a referral to a sleep specialist if suggested by the orthodontist (97.5%). Even though most of the parents had some basic knowledge about the disease, the majority did not know about the etiology, signs and symptoms, diagnosis, health consequences and treatment of pediatric sleep apnea. A higher educational level and knowledge about the disease showed a statistically significant relationship (p<0.05).
DISCUSSION AND CONCLUSION: The results showed that the parents are well-disposed towards chairside screening for sleep apnea in an orthodontic clinic. Low knowledge level showed the need of developing educational interventions aimed at optimizing pediatric sleep apnea knowledge among parents.

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Bu in-vitro çalýþmanýn amacý, dört farklý irrigasyon tekniði kullanýlarak gerçekleþtirilen süt diþi kök kanal tedavisi sýrasýnda apikalden taþan debris miktarýný karþýlaþtýrmaktýr.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Seksen insan süt ikinci molar diþlerinin kök kanallarý, ProTaper Next rotary sistem kullanýlarak prepare edildi ve rastgele 4 deney grubuna (n = 20) ayrýldý: grup I -EndoVac, grup II-manuel dinamik ajitasyon (MDA), grup III- Self- Adjusting File (SAF), ve grup IV- geleneksel þýrýnga irrigasyonu (GÞÝ). Ýrrigasyon solüsyonu olarak bidistille su kullanýldý ve apikalden taþana debris önceden tartýlmýþ Eppendof tüpleri içinde toplandý ve kurutuldu. Ýþlem öncesi ölçülen Ependorf tüplerinin aðýrlýðý, iþlem sonrasý deðerinden çýkarýlarak apikalden taþan debris miktarý hesaplandý. Veriler, ANOVA ve Bonferroni post hoc t-testi kullanýlarak istatistiksel olarak analiz edildi (p=0.05).
BULGULAR: EndoVac ve SAF, istatiksel olarak anlamlý biçimde MDA ve GÞÝ’na göre daha az debris taþýmýna neden olurken (p<0.05), EndoVac ve SAF arasýnda istatiksel olarak anlamlý bir fark görülmedi (p> 0.05).
TARTIÞMA ve SONUÇ: Çalýþmanýn sýnýrlamalarý çerçevesinde, kullanýlan tüm irrigayon sistenleri apikalden debris taþýmýna neden oldu. EndoVac ve SAF, MDA ve GÞÝ’na göre daha az debris taþýmýna neden oldu.

INTRODUCTION: The aim of this in vitro study was to compare the amount of apically extruded debris of primary molar root canals during pulpectomy using four irrigation techniques.
METHODS: Root canals of eighty primary second molar teeth were instrumented using ProTaper Next rotary system and randomly divided into 4 experimental groups (n=20): group I –EndoVac, group II- manual dynamic agitation (MDA), group III- Self Adjusting File (SAF), and group IV- conventional needle irrigation (CNI). Bidistilled water was used as irrigant and the apically extruded debris was collected and dried in preweighed Eppendof tubes. Data were analyzed statistically using the ANOVA and the Bonferroni post hoc t-test (p=0.05).
RESULTS: EndoVac and SAF extruded significantly less debris than did MDA and CNI (p<0.05), while no statistically significant difference was found between EndoVac and SAF (p>0.05).
DISCUSSION AND CONCLUSION: Within the limitations, all irrigation systems extruded debris. EndoVac and SAF extruded less debris compared with MDA and CNI.

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Çalýþmanýn amacý daimi diþlerde kanal tedavisi sýklýðýnýn ve kanal tedavisi gerektiren daimi diþlerin daðýlýmýnýn saptanmasýdýr.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Çalýþmaya ilk muayene kliniðimize baþvuran 775 hastadan (yaþ aralýðý: 16-80) 19800 diþ dahil edilmiþtir. Tüm hastalar kanal tedavisi geçirmiþ ve gerekliliði olan diþlerin saptanmasý için, radyolojik ve klinik olarak muayene edilmiþtir. Her hasta için yaþ, cinsiyet, eðitim, yaþanýlan yer, gelir düzeyi, diþ fýrçalama sýklýðý ve diþ hekimi ziyareti parametreleri kaydedilmiþtir. Veriler ki-kare testi ile p<0.05 önemlilik düzeyinde analiz edilmiþtir.
BULGULAR: 19800 diþte kanal tedavisi gereksinimi %3, kanal tedavisi görmüþ diþlerin oraný %4'tür. Kanal tedavisi görmüþ olma durumu, farklý yaþ gruplarýndaki bireylerde anlamlý fark göstermektedir (p<0.05). Cinsiyet, diþ fýrçalama ve diþ hekimi ziyaret sýklýðý ile endodontik tedavi gerekliliði arasýnda anlamlý iliþki bulunmaktadýr (p<0.05).
TARTIÞMA ve SONUÇ: Çalýþmamýz Türk toplumunda kanal tedavisi konusunda epidemiyolojik bir bilgi saðlamaktadýr. Bu veriler vatandaþlarýn genel saðlýk durumunun iyileþtirilmesinde önemli bir adým teþkil edecek olan kamu diþ saðlýðý sorunlarýnýn belirlenmesine yardýmcý olacaktýr.

INTRODUCTION: To determine the distribution and frequency of endodontic treatment and endodontic treatment requirement in permanent teeth.
METHODS: Of the 19800 teeth from 775 individuals (age range 16-80 years) were included in the study. All patients were examined clinically and radiologically to determine the teeth requiring endodontic treatment and endodontically treated teeth. For each case, information was collected in a questionnaire including age, gender, education, residence place, income level, frequency of tooth brushing and dental visit. Obtained data were statistically analyzed by using chi-square test with a significance level at p<0,05.
RESULTS: Out of 19800 teeth, the frequency of teeth requiring endodontic treatment and endodontically treated teeth was 3% and 4%, respectively. Presence of endodontic treatment showed statistical difference between age subgroups (p<0.05). Gender, frequency of tooth brushing and dental visit had effect on the endodontic treatment requirement (p<0.05).
DISCUSSION AND CONCLUSION: This study provides an epidemiological data about endodontic treatment in a Turkish population. Such datas will help to identify public dental health problems which will constitute an essential step in improving the general health status of the citizens of this country.

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Bu çalýþmanýn amacý gömülü 3. molar diþlerin cerrahi çekimi sonrasý yüzde oluþan ödemi ölçmek amacýyla en sýk kullanýlan yöntem olan katlanabilir cetvelle hekim tarafýndan yüzde yapýlan iki sabit nokta arasý mesafe ölçümleri ile hastanýn ayna karsýsýnda VAS ödem skalasý yardýmýyla kendisinin yaptýðý sübjektif skorlama arasýndaki korelasyonu deðerlendirmektir.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Kliniðimize gömülü alt yirmi yaþ diþlerinin çekilmesi talebiyle baþvuran hastalar arasýndan çalýþmaya dahil edilme kriterlerine uygun olan 60 hasta dahil edildi. Yüzde oluþacak ödemin takibi amacýyla Tragus-Pogonion arasý, Tragus-Labial Commissure arasý, Angulus Mandibula-Lateral Canthus arasý mesafeler preoperatif, postoperatif 2.gün ve 7.gün ölçülüp kaydedildi. Bu ölçümlere ek olarak hastalar verilen form üzerindeki açýklamalý VAS ödem skalasý yardýmýyla postoperatif þiþlik ve fonksiyon kaybý deðerlendiridi.
BULGULAR: 2.gün VAS ödem skoru ile preoperatif ölçüme göre 2.gün tragus-pogonion arasý mesafesinde görülen artýþ miktarý arasýnda pozitif yönlü, % 28.2 düzeyinde ve istatistiksel olarak anlamlý bir iliþki bulunmaktadýr (p: 0.029; p<0.05). 7.gün VAS ödem skoru ile 7.gün Tragus-Labial Commissure arasý mesafesinde görülen artýþ miktarý arasýnda pozitif yönlü, % 28.7 düzeyinde ve istatistiksel olarak anlamlý bir iliþki bulunmaktadýr (p: 0.026; p<0.05). 2.gün VAS ödem skoru ile preoperatif ölçüme göre 2.gün aðýz açýklýðýnda görülen düþüþ miktarý arasýnda pozitif yönlü, % 30.8 düzeyinde ve istatistiksel olarak anlamlý bir iliþki bulunmaktadýr (p: 0.017; p<0.05). Diðer ölçümler ile ilgili günlerin VAS Ödem skalasý skorlarý arasýnda istatistiksel olarak anlamlý bir iliþki bulunmamaktadýr.
TARTIÞMA ve SONUÇ: Literatürde tarif edilen diðer ödem deðerlendirme tekniklerine ek olarak kullanýldýðý taktirde; VAS ödem skalasýnýn postoperatif dönemde ödem ve trismus miktarýný deðerlendirmek amacýyla herhangi bir ek maliyet yaratmadan elde edilen verilere katký saðlayacaðýný düþünmekteyiz.

INTRODUCTION: The aim of this study is to evaluate the correlation between two point distance measurements achieved by surgeon on patients face with foldable ruler, which is the most commonly used method, and the subjective scoring done by the patient with the help of the VAS edema scale.
METHODS: Sixty patients were included in the study, who were admitted to our clinic with the request of extraction of wisdom teeth. In order to evaluate postoperative edema, the distances between Tragus-Pogonion, Tragus-Labial Commissure, Angulus Mandibula-Lateral Canthus were measured preoperatively, postoperative 2nd day and 7th day. In addition to these measurements, patients assessed postoperative swelling and loss of function themselves with the help of the VAS edema scale.
RESULTS: There was a statistically significant correlation (28.2%) between the 2nd day VAS edema score and the edema level seen in 2nd day in Tragus-Pogonion measurements (p: 0.029; p<0.05). There was a statistically significant correlation (28.7%) between the 7nd day VAS edema score and the edema seen in 7nd day in Tragus-Labial Commissure measurements (p: 0.026; p<0.05). There was a statistically significant correlation (%30.8) between the 2nd day VAS edema score and the trismus level seen in 2nd day (p: 0.017; p<0.05). No statistically significant relationship was observed between the VAS edema scale scores and surgeon’s measurement scores at the other assessment times.
DISCUSSION AND CONCLUSION: As a conclusion, if used as an addition to other edema assessment techniques described in the literature, VAS edema scales will contribute to the data obtained, without any additional cost, in order to evaluate the amount of edema and trismus seen in postoperative period.

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Bu çalýþmanýn amacý, en az bir çenede diþsiz olan hastalarýn radyoopak radyografik bulgularýnýn sýklýðýný ve lokalizasyonunu belirlemektir.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Çalýþmaya 2007 ile 2017 arasýnda çekilen panaromik radyografiler dahil edildi. Kalan kök parçalarý, gömük diþler ve lokalize sklerotik kemik oluþumuna baðlý radyoopasiteler ve bunlarýn lokalizasyonu gibi panoramik bulgular için radyografiler dört araþtýrmacý tarafýndan incelendi. Sonuçlar demografik ve sistemik anamnez verileri ile birlikte deðerlendirildi.
BULGULAR: Pozitif radyoopak bulgular 107 hastada (43 erkek (40.18%), 64 kadýn (59.82%)) karþýlaþýldý. Bu sonuçlara göre 71 adet diþ kökü, 30 gömük diþ ve 6 radyopasite gözlenmiþtir. Cinsiyet ve Yaþ ile anlamlý sonuç bulunmadý (p>0.05).
TARTIÞMA ve SONUÇ: Diþsiz çenelerin rutin olarak panoramik muayenesi, planlama yapýlmasýndan ve protezlerin tamamlanmasýndan önce tedavi gerektiren gömük diþleri, kalan kökleri ve radyoopasiteleri teþhis etmek için faydalýdýr.

INTRODUCTION: The aim of this study was to determine the frequency and localization of the significant radiopaque radiographic findings of patients who edentulous at least one jaw.
METHODS: Panoramic radiographs between 2007 and 2017 were scanned. The radiographs were examined by four investigators; retained root fragments, impacted teeth and radioopacities associated with localized sclerotic bone formation and their localization. Demographic and systemic conditions were also recorded.
RESULTS: Panoramic radiographs from 1391 patients were included in the survey (605 men, 786 women). Positive radioopaque radiographic findings were faced in 107 patients (43 men (40.18%), 64 women (59.82%)). 71 retained root fragment, 30 impacted teeth and 6 radioopacities were founded. There was no significant relation with age and sex (p>0.05).
DISCUSSION AND CONCLUSION: Routine panoramic examination of the edentulous jaws is valuable to diagnose impacted teeth, retained roots and radioopacities that may require treatment before planning and construction of complete dentures.

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Bu çalýþmanýn amacý; farklý asidik içeceklerin kliniklerimizde sýkça kullanýlan restoratif materyallerin yüzey sertlikleri üzerine etkilerini incelemektir.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Bu çalýþmada asidik içecekler olarak kola, viþne suyu, elma suyu, enerji içeceði ve portakal suyu; restoratif materyal olarak ise iki adet kompozit rezin (Filtek Silorane, Filtek Z-550), bir adet akýþkan kompozit (Filtek Ultimate Flowable), bir adet kompomer (Dyract Extra) ve bir adet rezin modifiye cam iyonomer (Fuji II LC) kullanýldý. Baþlangýç yüzey sertlik deðerleri Barcol yüzey sertlik ölçüm metodu ile ölçüldükten sonra her bir örnek 1 ay boyunca toplam 10 döngü olmak üzere; 5 sn asidik içecek, 5 sn yapay tükürükte bekletildi. Kontrol grubu, örnekler döngüye tabi tutulmaksýzýn yapay tükürük içerisinde saklandý. 1 ayýn sonunda restoratif materyallerin yüzey sertlikleri tekrar ölçüldü. Ýstatistiksel deðerlendirme “Tekrarlanan Ölçümlü Varyans Analizi” ve “Tukey çoklu karþýlaþtýrma testi” ile yapýldý.
BULGULAR: Restoratif materyaller asidik içecekten etkilenmiþtir. Deneyde kullanýlan sývýlardan yapay tükürük dýþýndaki sývýlar, kullanýlan materyallerin yüzey sertlik deðerleri üzerinde istatistiksel olarak benzer etki göstermiþtir (p<0,05).
TARTIÞMA ve SONUÇ: Sonuç olarak, bu çalýþmada kullanýlan içecekler, incelenen restoratif materyallerin yüzey sertliklerini farklý þekillerde etkilemiþlerdir.

INTRODUCTION: The aim of this study was to examine the effects of different acidic beverages on the surface hardness of restorative materials which are frequently used in clinical practices.
METHODS: In this study, cola, sour cherry juice, apple juice, energy drink and orange juice were used as acidic beverages while two composite resins (Filtek Silorane, Filtek Z-550), one flowable composite (Filtek Ultimate Flowable), one compomer (Dyract Extra) and one resin modified glass ionomer (Fuji II LC) served as restorative materials to be tested. After measuring the initial surface hardness of the samples with Barcol surface hardness tester, each sample was put into acidic beverage for five seconds after which they were placed in artificial saliva for five seconds. This cycle was repeated ten times daily for one month. The control group was stored in the artificial saliva without any exposure to this cycle. At the end of the one-month-period, surface hardness of the restorative materials were measured again. Statistical analysis used: “Repeated Measures Analysis of Variance” and “Tukey’s Multiple Range Test” were used for statistical analysis.
RESULTS: The restorative materials were affected by the acidic beverages. The liquids used in the study, except the artificial saliva, had statistically similar effects on the surface hardness values of the materials used (p<0.05).
DISCUSSION AND CONCLUSION: In conclusion, the beverages used in this study affected the surface hardness of the restorative materials investigated differently.

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Bu çalýþmanýn amacý, ýþýk kaynaðý ile seramik materyalleri arasýndaki farklý ýþýnlama mesafelerinin kullanýlan rezin simanýn yüzey sertliðine etkisinin incelenmesidir.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Dual-cure rezin siman (NX3, Kerr), lityum disilikat press seramik (IPS e.max Press (EP)) veya 3 farklý CAD/CAM materyali (Lava Ultimate (LU), e.max CAD (EC), Vita Suprinity (VS)) ile dentin yüzeyi arasýnda, LED ýþýk cihazý kullanýlarak 10 sn boyunca 0, 3 ve 6 mm mesafelerden polimerize edildi (n=10). Örneklerin Vickers sertlik deðerleri, polimerizasyondan hemen sonra ve karanlýk ortamda, 37°C’de 24 saat distile suda bekletildikten sonra yapýldý. Her örneðin alt ve üst yüzeylerinden üç noktadan ölçüm yapýldý. Verilerin analizi ANOVA ile yapýldý. Çoklu karþýlaþtýrmalar için Bonferroni testi kullanýldý (p<0,05).
BULGULAR: LU örneklerin altýndaki rezin simanýn sertlik deðerleri, diðer materyallere oranla istatistiksel olarak anlamlý derecede yüksek bulundu (p<0,05). Tüm gruplarda alt yüzeyin sertlik deðerleri üst yüzeye göre anlamlý düzeyde düþük bulundu (p<0,05). Iþýk kaynaðý - seramik arasý mesafenin 0 mm olduðu gruplarýn sertlik deðerleri, 3 ve 6 mm olan gruplara göre anlamlý düzeyde yüksek bulundu (p<0,05). 24 saat sonraki ölçümlerde elde edilen sertlik deðerleri, polimerzasondan hemen sonra yapýlan ölçümlerdeki deðerlere göre anlamlý olarak yüksek bulundu (p<0,05).
TARTIÞMA ve SONUÇ: Yeterli polimerizasyon elde edebilmek için kullanýlan seramik materyalinin ve ýþýk kaynaðý ile mesafesinin önemli faktörler olduðu sonucuna varýldý.

INTRODUCTION: The aim of this study was to evaluate the effect of different curing distances and ceramic materials on the microhardness of dual-cured resin cement.
METHODS: The dual-cured resin cement (NX3, Kerr) was polymerized between between lithium disilicate based pressed ceramic (IPS e.max Press (EP)), or three different CAD/CAM materials (Lava Ultimate (LU), e.max CAD (EC), Vita Suprinity (VS)) and a dentine surface with a LED light source from 0, 3 or 6 mm distances for 10 seconds (n=10). The Vickers microhardness (VH) values were recorded immediately after polymerization and after storage at dark in distilled water (24 h/37°C). Three indentations were made both on the top and the bottom surface of each specimen. ANOVA was used to analyse the data. Bonferroni test was used to perform multiple comparisons (p<0.05).
RESULTS: The resin cements under the LU specimens have significantly higher VH values compared to the other materials (p<0.05). The bottom surfaces have significantly lower hardness values for all ceramic materials (p<0.05). The VH value of 0 mm curing tip-ceramic distance was significantly higher than the groups of 3 and 6 mm distances (p<0.05). Microhardness values were significantly higher after 24 hours than immediate measurement (p<0.05).
DISCUSSION AND CONCLUSION: Ceramic material and the curing tip-ceramic distance are important factors to be considered for obtaining adequate polymerization.

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Yaþ tespiti adli bilimlerde artan bir öneme sahiptir. Büyüme ve geliþimin deðerlendirilmesi için kilo, boy, kronolojik yaþ, iskelet yaþý, menarþ yaþý ve diþ yaþý kullanýlabilir. Çeþitli yöntemler kullanýlarak diþ yaþý tespiti yapýlabilir. Bu çalýþmanýn amacý Karadeniz Bölgesindeki bir grup çocukta diþ yaþý tespitinde Nolla yönteminin geçerliliðinin deðerlendirilmesidir.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Bu çalýþmada 4-16 yaþ arasýndaki 260 çocuða ait panoramik radyograf retrospektif olarak deðerlendirilmiþtir. Dental geliþim Nolla tarafýndan önerilen skalaya göre deðerlendirilmiþtir. Kronolojik yaþ ve diþ yaþý arasýndaki uyum istatistiksel olarak t testi ile analiz edilmiþtir.
BULGULAR: Hem kýz hem de erkek çocuklarda, kronolojik yaþ ve diþ yaþý arasýndaki fark karþýlaþtýrýldýðýnda, istatistiksel olarak anlamlý bir farklýlýk tespit edilmiþtir (p<0,05). Farklýlýk kýz çocuklarýnda 13, erkek çocuklarýnda ise 7, 9, 13, 14 ve 15 yaþlarýnda tespit edilmiþtir.
TARTIÞMA ve SONUÇ: Nolla yöntemi ile diþ yaþý tespiti Karadeniz Bölgesinde bir grup çocukta, kýzlarda 13 ve erkeklerde 7, 9, 13, 14 ve 15 yaþlar hariç geçerlidir.

INTRODUCTION: Age determination has become increasingly important in forensic science. Weight, height, chronological age, skeletal age, menarche age and dental age can be used for evaluation of growth and development. Dental age can be determined by various methods. The aim of this study was to evaluate the validity of the Nolla method for dental age estimation in a group of children in Black SeaRegion.
METHODS: Panoramic radiograph of 260 children between 4-16 years of age were evaluated retrospectively in this study. Dental maturity was evaluated according to the stages proposed by Nolla. The correlation between the chronological anddental age was analyzed by statistically t-test.
RESULTS: When comparing chronological age with dental age determined by Nolla method, significant difference was found between age groups in both girls and boys (p<0.05). This differences were detected 13 age for girls and 7, 9, 13, 14, and 15 ages for boys.
DISCUSSION AND CONCLUSION: Nolla method for dental age estimation is suitable for a group of children in the Black Sea Region except 7, 9, 13, 14 and 15 ages for boys and 13 age for girls.

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Bu kesitsel retrospektif çalýþmada, 2012 ila 2014 yýllarý arasýnda Marmara Üniversitesi Diþ Hekimliði Fakültesi Periodontoloji Anabilim Dalý öðrenci kliniðinde baþlangýç periodontal tedavileri yapýlan hastalarýn periodontal ve sistemik durumlarý ile kiþisel alýþkanlýklarýnýn deðerlendirilmesi amaçlandý.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Çalýþmaya dahil edilen 4050 bireyin hasta kartlarýndaki demografik, sistemik ve dental anamnez bilgilerinden yararlanýldý; anamnez, kiþisel alýþkanlýklar (sigara kullanýmý, diþ fýrçalama), hastalarýn radyografik ve klinik muayeneleri sonucunda teþhis edilen periodontal hastalýk durumlarý belirlendi. Cinsiyetlerine (kadýn, erkek) ve periodontal hastalýk durumlarýna (gingivitis, kronik periodontitis, agresif periodontitis) göre oluþturulan gruplar, sigara kullanýmý, diþ fýrçalama alýþkanlýðý, plak indeks, gingival indeks, sondalama derinliði gibi periodontal klinik parametreler, diabetes mellitus, hipertansiyon, kalp ve damar hastalýðý açýsýndan karþýlaþtýrýldý. Verilerin istatistiksel analizleri SPSS 15.0 paket programý kullanýlarak yapýldý.
BULGULAR: Yaþ ortalamasý 40.84±14.05 populasyonun %56.5’i kadýn ve %44.5’i erkeklerden oluþuyordu. Diþ fýrçalama sýklýðý kadýn hastalarda daha fazla iken (p<0.05), erkek hastalarda sigara kullanýmý ve tüm periodontal klinik parametrelerin daha yüksek olduðu (p<0.05) ancak periodontal hastalýk, diabetes mellitus, hipertansiyon, kalp ve damar hastalýklarý bakýmýndan cinsiyetler arasýnda fark görülmediði (p>0.05) tespit edildi. Periodontal hastalýk gruplarýnda cinsiyet, yaþ, sigara kullanýmý, periodontal klinik parametreler, diabetes mellitus, hipertansiyon, kalp ve damar hastalýklarý açýsýndan istatistiksel olarak anlamlý fark tespit edildi (p<0.001).
TARTIÞMA ve SONUÇ: Toplam 4050 bireye ait klinik ve demografik verilerin analizi ile gerçekleþtirilen bu çalýþmada, sistemik hastalýk ve durumlar ile kiþisel alýþkanlýklarýn periodontal saðlýða olan etkisi ve özellikle diabetes mellitus, hipertansiyon, kalp ve damar hastalýklarý ile periodontitisin iliþkisi ortaya konulmuþtur.

INTRODUCTION: In this retrospective cross-sectional epidemiologic study, it is aimed to assess systemic and periodontal health condition and individual habits of patients treated by undergraduate students in the clinic of Periodontology Department of the Faculty of Dentistry, Marmara University between years 2012-2014.
METHODS: Systemic and dental records were collected from 4050 subjects along with their individual habits and diagnosis of periodontal disease. The patients were divided into groups according to gender (female, male) and periodontal disease condition (gingivitis, chronic periodontitis, aggressive periodontitis), and intergroup comprasions were carried out for smoking and tooth-brushing habits, periodontal clinical parameters (plaque index, gingival index and probing depth) and systemic diseases including diabetes mellitus, hypertension and cardiovascular disease. Statistical analyses were performed using SPSS 15.0 program.
RESULTS: Mean age of the study population (56.5% female, 44.5% male) was 40.84±14.05 years. While tooth-brushing habit was better in females (p<0.05), smoking and periodontal clinical parameters were higher in males (p<0.05). No significant differences were observed between females and males regarding periodontal disease, diabetes mellitus, hypertension, cardiovascular disease. There were statistically significant differences in gender, age, smoking, periodontal clinical parameters, diabetes mellitus, hypertension and cardiovascular disease among different periodontal disease groups (p<0.001).
DISCUSSION AND CONCLUSION: Analysis of records of 4050 individuals revealed that systemic diseases and conditions may effect periodontal health, and interactions between periodontitis and systemic diseases, particularly diabetes mellitus, hypertension, cardiovascular disease are evident.

Nekrotizan fasiit (NF) nadir olarak görülen ve derin dermis tabakasý, cilt altý dokular ve fasiyal planlarý tutan ciddi bir enfeksiyondur. NF aðýrlýklý olarak ekstremitelerde, perineal bölgede ve karýn duvarýnda oluþum gösterir. Boyun bölgesinde görülen ve çok hýzlý bir þekilde yayýlan enfeksiyona Servikal NF (SNF) adý verilir. SNF kýlcal damarlarýn trombozisine, yüzeyel sinirlerin tahribatýna ve cilt nekrozuna neden olur. SNF nin en sýk görülme nedeni alt büyük azý diþlerinin periapikal enfeksiyonudur. SNF görülen hastalarýn büyük bir çoðunluðunda altta yatan sistemik hastalýk diabetes mellitustur (DM). Fizik muayene bulgularý, laboratuar testleri, radyografik deðerlendirmeye dayalý erken teþhis ve uygun cerrahi müdahale morbidite ve mortaliteyi azaltmada önem taþýr. SNF nin baþlangýç tedavisi acil hastane yatýþý, hemodinamiðin ve solunumun deðerlendirilmesi, yüksek doz geniþ spektrumlu intravenöz antibiyotik tedavisi, nekrotik dokularýn cerrahi debridmaný ve beslenme desteðini içermelidir. Bu olgu raporunda; kontrolsüz DM si olan hastada alt kanin diþin periapikal enfeksiyonundan kaynaklanan SNF olgusu bildirilmiþ ve bu letal durumun klinik özelliklerine vurgu yapýlmýþtýr.

The infection of the cervical region is called Cervical NF (CNF) which can spread rapidly along the fascial planes to other regions of the neck. It may lead to the thrombosis, destruction of the superficial nerves and skin necrosis. Odontogenic infections of mandibular molars are the most common causes for CNF. More than half of the patients with CNF have diabetes mellitus (DM) as an underlying systemic disease. Early diagnosis based on physical examination, laboratory tests and radiographic evaluation, as well as appropriate surgical management are critical in reducing morbidity and mortality. Initial treatment of CNF should include immediate hospitalization, hemodynamic and respiratory evaluation, effective high dose broad spectrum intravenous antibiotic therapy, surgical debridement of necrotic tissue and nutritional support. The aim of this report is to present a rare case of CNF originating from an infected mandibular canine in a patient with uncontrolled DM with special emphasis to the clinical characteristics of this lethal condition.

Osteoma kutis, deride nadir olarak görülen bir yumuþak doku ossifikasyonudur. Radyografik olarak; iyi sýnýrlý, donut benzeri radyoopasiteler þeklinde izlenir. Çoðunlukla uzun süreli akne, skar veya kronik inflamatuvar dermatoz sonucunda ortaya çýkar. Kadýnlarda sýklýkla yüz bölgesinde çok sayýda görülen lezyonlar ‘multipl miliyer osteoma kutis’ olarak adlandýrýlýr. Bu vaka raporununda, bir kadýn hastanýn yanak bölgesinde bilateral olarak izlenen ‘multipl miliyer osteoma kutis’ vakasýnýn klinik ve radyografik bulgularý deðerlendirilmiþtir. Altmýþ iki yaþýndaki kadýn hasta kliniðimize dental þikâyetleri nedeniyle baþvurdu. Ekstraoral muayenede, yüz bölgesinde, 1-2 mm boyutlarýnda, yaygýn kahverengi-sarý renkte maküler lezyonlar ve sol yanakta yüzeyden kabarýk, yaklaþýk 4-5 mm boyutunda, açýk kahverengi bir nevus görüldü. Periapikal radyografik görüntüsünde sol yanak yumuþak doku bölgesinde, çok sayýda, milimetrik boyutta, iyi sýnýrlý radyoopasiteler görüldü. Bilateral yanak bölgesinden, ýþýnlama süresi yarýya indirilerek periapikal radyografi görüntüleri elde edildi ve çok sayýda küçük radyoopasiteler izlendi. Klinik ve radyografik bulgulara dayanarak ‘multipl miliyer osteoma kutis’ tanýsý konuldu. Estetik þikâyeti olmamasý nedeniyle hastaya herhangi bir tedavi uygulanmadý, bilgi verildi ve takibe alýndý. Multiple miliyer osteoma kutis çeþitli hastalýklarla iliþkili olabilir. Diþ hekimleri, nadir görülen bu hastalýktan haberdar olmalý ve gerekli durumlarda, medikal konsültasyon yaparak tedavi için hastalarýný yönlendirmelidir.

Osteoma cutis is a rare soft tissue ossification of the skin. Radiographically, it is seen as well-defined, donut-like radiopasites. It often occurs as a result of long-term acne, scarring or chronic inflammatory dermatosis. The lesions commonly occur in the face of women and called as 'multiple miliary osteoma cutis'. In this case report, clinical and radiographic findings of bilateral 'multiple miliary osteoma cutis' in the cheek a female patient were evaluated. A 62-year-old woman admitted to our clinic due to dental complaints. Extraoral examination revealed diffuse brown-yellow colored, 1-2mm sized macular lesions on the face, and a 4-5 mm sized pale brown nevus on the left cheek. The periapical radiographic image showed multiple millimetric sized, well-defined radiopacities on the left cheek soft tissue region. The periapical radiographs were obtained from bilateral cheek area and multiple small radiopacities were observed. The patient was diagnosed as multiple miliary osteoma cutis based on clinical and radiographic findings. Because the patient had no esthetic complaint, no treatment was applied, she was informed and followed up. Multiple miliary osteoma cutis may be related with several diseases. Dentists should be aware of this rare disease and should refer their patients for medical consultation and treatment, where necessary.

Temporomandibular Eklem (TME), mandibular kemik ve kafa tasý arasýnda ikiz eklem oluþturmasýndan dolayý çok özel bir yapýya sahiptir. Temporomandibular bozukluklar (TMB) internal disk düzensizliklerinden osteoartrite kadar deðiþik gosterebilir. Mekanik sebepler TMB’nin nedenleri arasýnda önemli bir yer tutmaktadýr. TMB geliþiminde pek çok faktör etkilidir. En çok gözlenen etyolojik faktörlerden birisi oklüzyon bozukluðudur. Maksilla veya mandibuladaki posterior diþ kayýplarý da unilateral veya bilateral temporomandibular eklemde düzensizlik ve kas disfonksiyonu ile sonuçlanýr. Travma da diðer sýk gözlenen tmd faktörüdür. TME bozukluklarý, çok farklý bilim dallarýný ilgilendirmektedir. Bu nedenle TME sorunlarýnda fizik tedavi, diþhekimliði, plastik cerrahi, psikiyatri ve bazen nöroloji bilim dallarýnýn multidisipliner yaklaþýmýnýn önemi büyüktür. TME sorunlarýnda, hasta eðitimi, terapötik egzersizler, manuel tedavi metodlarý, fizik tedavi ajanlarý, davranýþsal tedaviler, nonsteroidal antienflamatuar ilaçlar (NSAÝ), kas gevþeticiler, antidepresanlar, anti-psikotikler, anksiyolitikler, antiepileptikler, çeþitli enjeksiyon uygulamalarý ve cerrahi tedavi yöntemleri tek tek yada kombine halde uygulanabilmektedir.

Temporomandibular Joint (TMJ) has a very special structure due to the formation of twin joints between the mandibular bone and the skull. Temporomandibular disorders (TMD) can vary from internal disc disorders to osteoarthritis. Mechanical reasons play an important role among the causes of TMD. Many factors influence the development of TMD. One of the most common etiologic factors is occlusion disorder. Posterior tooth loss in maxilla or mandible also results in unilateral or bilateral temporomandibular joint irregularity and muscle dysfunction. Trauma is another frequent tmd factor. Disorders of TMJ are related to many different sciences. For this reason, the importance of multidisciplinary approach to physical therapy, dentistry, plastic surgery, psychiatry and sometimes neurology is a big issue for TMJ problems. In the TMD problems, the patient's education, therapeutic exercises, manual therapy methods, physical therapy agents, behavioral therapies, nonsteroidal antiinflammatory drugs (NSAID), muscle relaxants, antidepressants, anti-psychotics, anxiolytics, antiepileptics, various injection applications, can be applied in combination.

Dental implant stabilitesi, kemik ve yüklenmiþ implant yüzeyi arasýndaki yapýsal ve fonksiyonel baðlantýnýn saðlandýðý baþarýlý bir osseointegrasyon ile gerçekleþtirilir ve baþarýlý klinik sonuçlarýn elde edilmesi için gereklidir. Bu nedenle implant stabilitesinin ölçümü, osseointegrasyonun baþarýsýný deðerlendirmede önemli bir yöntemdir. Ýmplant stabilitesi; primer ve sekonder olmak üzere iki aþamada gerçekleþmektedir. Primer stabilite, implant ve kortikal kemik arasýndaki mekanik baðlantý sonucunda oluþmaktadýr ve implantýn yerleþtirildiði kemiðin miktarý ve kalitesi, uygulanan cerrahi teknik, implantýn boy, çap ve þekli gibi faktörlerden etkilenmektedir. Sekonder stabilite, implant yerleþimi sonrasýnda, implant çevresinde kemik ve yumuþak dokunun rejenerasyonu ve remodelingi ile geliþmektedir. Fonksiyonel yüklemenin zamaný sekonder stabilite ile ilgilidir. Bu nedenle çeþitli zamanlarda implant stabilitesinin miktarýný belirlemek ve uzun dönem prognozunu tahmin edebilmek için implant stabilitesinin ölçümü temel alýnmalýdýr. Son zamanlarda implant stabilitesini belirlemek için çeþitli diagnostik analiz yöntemleri önerilmiþtir. Bu yöntemlerden bazýlarý, gerek klinik uygulama zorluðu ve etik nedenler gerekse güvenilir diagnostik veri saðlamadaki yetersizlikleri sebebi ile terkedilmiþtir. Bu derlemede dental implantlarýn uzun dönem saðkalým ve baþarý deðerlendirmesi için gerekli olan implant stabilitesinin belirlenmesinde kullanýlan çeþitli yöntemlerden ve bu yöntemlerin klinik kullanýmlarýndan bahsedilecektir.

Implant stability is a key factor for successful osseointegration, which has been sighted as a direct structural and functional connection existing between bone and the surface of a load-carrying implant. Achievement of implant stability is preliminary for successful clinical outcome. Therefore, measuring the implant stability is an important method for evaluating the success of an implant. Implant stability is achieved at two different stages: primary and secondary. Primary stability of an implant comes from mechanical connection with cortical bone. It is affected by the quantity and quality of bone that the implant is inserted into, surgical procedure, length, diameter, and form of the implant. Secondary stability is developed from regeneration and remodeling of the bone and tissue around the implant after insertion. The time of functional loading is dependent upon the secondary stability. It is, therefore, of an utmost importance to be able to quantify implant stability at various time points and to provide a long term prognosis based on the measured implant stability. Presently, various diagnostic methods have been suggested to identify implant stability. Some of these methods are not in use because of their both clinical application difficulty and conflict of ethical values and poor diagnostic data. This review focused on the various methods for evaluating of the dental implant stability and the clinical practice of these methods which is important for the long-term success and survival rates of the dental implants.

Günümüzde adipoz doku metabolik açýdan aktif ve kompleks bir organ olarak görülmektedir. Sisteinden zengin protein ailesine ait olan resistin gibi birçok bioaktif molekül salgýlamaktadýr. Kemirgenlerde beyaz yað dokusundan salgýlanýrken, insanlarda yað dokusuyla birlikte baðýþýklýk kabiliyeti olan mononükleer hücreler tarafýndan da eksprese edilmektedir. Resistin ismi “resist insulin”den türetilmiþ ve insülin direncinin uyarýlmasý anlamýna gelmektedir. Resistin ilk olarak 2001 yýlýnda antidiyabetik ilaçlarýn gen ekspresyonuna olan etkisi araþtýrýlýrken keþfedilmiþtir. Ýnsülin, glukoz, birçok sitokin ve antidiyabetik bir ilaç olan tiazolidinedionlarýn resistin gen ekspresyonunun düzenleyecisi olduðu ortaya konmuþtur. Araþtýrmalar, artmýþ resistin düzeylerinin; insülin direnci, obezite ve tip 2 diabetes mellitus (T2DM) geliþimi ile iliþkili olduðunu düþündürmüþtür. Kronik periodontitis (KP) varlýðýnda, periodontal dokularda yýkýma sebep olan proenflamatuvar sitokinler resistinin salgýlanmasýndan ve pozitif feedback mekanizmasýndan sorumludur. Resistinin, KP ve T2DM arasýndaki iliþkiyi açýklayabilecek bir molekül olabileceðinin düþünülmesinin yaný sýra kýsýtlý sayýda yapýlan çalýþmalarla KP ve T2DM gibi kronik enflamatuvar hastalýklarla resistin seviyesi arasýnda doðrudan bir neden sonuç iliþkisi kurabilmek henüz mümkün deðildir. Bu derlemede, resistinin yapýsýna yönelik çalýþmalarla beraber KP’de resistin seviyesinin incelendiði araþtýrmalar detaylý olarak ele alýnacaktýr.

Today adipose tissue is seen as a metabolically active and complex organ. It secretes a variety of bioactive substances such as resistin which is belonging to a cycteine-rich protein family. It is expressed in white adipose tissues in rodents and synthesized predominantly by immun cells such as mononuclear both within and outside adipose tissue in humans. Resistin derived its name from inducing insulin resistance (resist-in). Resistin was first discovered in 2001 when investigating the effect of antidiabetic drugs on resistin gene expression. Insulin, glucose, many cytokines and anti-diabetic thiazolidinediones are regulators of resistin gene expression. Studies suggest that increased resistin levels can be associated with the development of insulin resistance, obesity and type 2 diabetes mellitus (T2DM). In the presence of chronic periodontitis (CP), proinflammatory cytokines that cause destruction in periodontal tissues are responsible for the secretion of resistin and positive feedback mechanisms. Resistin would be one of the molecular links connecting CP and T2DM. But it is not yet possible to establish a direct causeand- effect relationship between resistin levels and chronic inflammatory diseases such as CP and T2DM. In this review, studies on resistin level in CP will be discussed in detail.