Amaç: Bu çalýþmanýn amacý, Protaper Gold (PTG; Dentsply Maillefer, Ballaigues, Switzerland), WaveOne Gold (WOG; Dentsply Maillefer), One Shape New Generation (OSNG; MicroMega, Besancon, France), Twisted File Adaptive (TFA; SybronEndo, Orange, CA, USA), and K3XF (SybronEndo) nikel-titanyum enstrümantasyon sistemleri ile preparasyon boyunca apikalden taþan debris miktarýný araþtýrmaktýr.
Gereç ve Yöntem: Yetmiþ beþ insan tek köklü mandibular premolar diþ rastgele olarak 5 gruba ayrýlmýþtýr (n=15). Kök kanallarý PTG, WOG, OSNG, TFA, ve K3XF eðeleri kullanýlarak üreticinin talimatlarýna göre prepare edilmiþtir. Enstrümantasyon boyunca apikalden taþan debris önceden tartýlmýþ ependorf tüplerin içinde toplanmýþtýr. Ependorf tüpler daha sonra 5 gün boyunca 70°C’de bir inkübatör içerisinde muhafaza edilmiþtir. Tüpler yeniden tartýldý ve ilk ve son aðýrlýklarý arasýndaki fark hesaplanmýþtýr. Veriler istatistiksel olarak tek yönlü ANOVA ve Tukey post-hoc testleri kullanýlarak analiz edilmiþtir.
Bulgular: TFA grubu diðer tüm gruplar ile karþýlaþtýrýldýðýnda önemli ölçüde daha fazla debris taþýrmýþtýr (P<0,05). Ýstatistiksel olarak, K3XF ve OSNG gruplarý, WOG ve FTG gruplar ile karþýlaþtýrýldýðýnda daha fazla debris taþmasý ile iliþkili bulunmuþtur (P<0,05). K3XF ve OSNG gruplar arasýnda istatistiksel olarak anlamlý bir fark saptanmamýþtýr (P>0,05). Buna ek olarak, WOG ve FTG gruplarý arasýnda apikalden taþan debris miktarýnda istatistiksel olarak anlamlý bir farklýlýk bulunmamýþtýr (P>0,05).
Sonuç: Bu çalýþmanýn koþullarý altýnda, tüm enstrümantasyon sistemleri debrisin apikal ekstrüzyonu ile sonuçlandý. WOG ve PTG enstrümantasyon sistemleri diðer gruplar ile karþýlaþtýrýldýðýnda en az miktarda debris ekstrüzyonuna neden olmuþtur. Apikalden taþan debris miktarý, kullanýlan enstrümanýn metalürjisine, kinematiðine ve tasarýmýna göre deðiþebilir.

Aim: The aim of present study was to investigate the amount of debris extruded apically during preparation with ProTaper Gold (PTG; Dentsply Maillefer, Ballaigues, Switzerland), WaveOne Gold (WOG; Dentsply Maillefer), One Shape New Generation (OSNG; MicroMega, Besancon, France), Twisted File Adaptive (TFA; SybronEndo, Orange, CA, USA), and K3XF (SybronEndo) nickel-titanium instrumentation systems.
Materials and Method: Seventy-five extracted human single- rooted mandibular premolar teeth were randomly assigned to 5 groups (n = 15). The root canals were prepared according to the manufacturers’ instructions using the PTG, WOG, OSNG, TFA, and K3XF instruments. Debris apically extruded during instrumentation was collected in pre-weighed eppendorf tubes. The eppendorf tubes were then stored in an incubator at 70°C for 5 days. The tubes were weighed again, and the difference between the initial and final weights was calculated. The data were statistically analyzed using oneway ANOVA and Tukey’s post-hoc tests.
Results: The TFA group extruded significantly more debris compared with all other groups (P<0.05). Statistically, K3XF and OSNG groups were associated with more debris extrusion compared with the WOG and PTG groups (P<0.05). There was no statistically significant difference between the K3XF and OSNG groups (P>0.05). Additionally, there was no statistical difference between the WOG and PTG groups in the amount of extruded debris (P>0.05).
Conclusions: Under the conditions of this study, all instrumentation systems resulted in apical extrusion of debris. The WOG and PTG instrumentation systems caused the least amount of extruded debris compared with the other groups. The amount of apically extruded debris may vary according to metallurgy, kinematics and design of the instrument used.

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Çalýþmanýn amacý ortodontik yüz maskesi kullaným süresi ve düzenini takip etmek amacýyla yüz maskesinin alýn kýsmýna takýlan yeni bir izleme sisteminin sunulmasý ve deðerlendirilmesidir.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Yeni izleme sistemi ana gövde, yuva kapaðý ve sensör olmak üzere 3 ana parçadan oluþmaktadýr. Ana gövde iki adet yan sabitleyici, bir adet orta sabitleyici, sensör takma yuvasý ve sekiz vida deliðinden oluþmaktadýr. Ana gövdedeki tüm parçalarýn yerleþtirilmesini takiben sensör programlanmýþ ve yuvaya yerleþtirilmiþtir daha sonra kapak sabitlenmiþtir. Sistem laboratuvar koþullarýnda test edilmiþtir.
BULGULAR: Çalýþma sonunda elde edilen verinin detaylý analizi göstermiþtir ki izleme sistemi takma ve sökme süreçlerini doðru bir þekilde takip etmektedir. Yeni tipteki ortodontik yüz maskesi kullaným sürelerini ve düzeninini izleyebilmektedir.
TARTIÞMA ve SONUÇ: Yüz maskesi tedavisi sagital yöndeki üst çene yetersizliðinin düzeltilmesinde elzemdir. Toplam kullaným süresi ve düzenli kullaným ortodontik ve ortopedik tedavinin baþarýsýný etkileyen temel faktörlerdir. Objektif ve bilimsel olarak bu sürecin izlenmesi bu meþakkatli, uzun ve pahalý tedavide klinisyenlere büyük katký saðlayacaktýr. Bu çalýþmanýn sonucu göstermiþtir ki yeni izleme sistemi yüz maskesi kullanýmý için uygundur.

INTRODUCTION: The aim of this study is to present and evaluate a new monitoring system attached to forehead part of face mask for tracking orthodontic face mask usage time and regularity.
METHODS: The new monitoring system consists of three main parts as main body, slot cover and sensor. The main body includes two lateral fixer, a median fixer, sensor insertion slot and eight screw holes. After completing the assembly procedure for the main part, the sensor is programmed and inserted to its slot and then the cover is screwed. The system was tested under laboratory condition.
RESULTS: Detailed analysis of the post study data showed that the system measured the attachment and detachment period correctly. The new type orthodontic face mask can monitor the wearing time and regularity.
DISCUSSION AND CONCLUSION: Face mask therapy is a crucial for correction of sagittal maxillary deficiency. Total wearing time and regularity are main factors to reach to a success level of this orthodontic and orthopedic treatment. Objective and scientific monitoring system proposed here may help the clinicians for difficult, long and expensive treatment. Conclusion of present study show that the system proposed is suitable for the further face mask usage.

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Bu çalýþmanýn amacý, Türk toplumundaki farklý dental implant üstü protetik restorasyon sýklýðý ve tiplerinin incelenmesidir.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Yeditepe Üniversitesi Diþhekimliði Fakültesi Protetik Diþ Tedavisi Anabilim Dalý’nda, dijital kayýt sistemi incelenerek retrospektif bir deðerlendirme yapýldý. Hastalarýn yaþý, cinsiyeti, diþsiz ve implant uygulanmýþ bölgeleri, yerine konan eksik diþ sayýsý ve restorasyon tipi kaydedildi. Elde edilen verilerin istatistiksel analizinde tanýmlayýcý yöntemler ve Ki-Kare testi kullanýldý. Anlamlýlýk p< 0,05 düzeyinde deðerlendirildi.
BULGULAR: Çalýþmaya toplamda 368 hastaya ait ve 116 hastanýn (%31,5) üst çenesine, 179 hastanýn (%48,6) alt çenesine ve 73 hastanýn (%19,8) hem alt hem üst çenesine yerleþtirilen toplam 1143 adet implant dahil edilmiþtir. Ýmplantlar 58 hastada anterior bölgeye (%15,8), 245 hastada posterior bölgeye (%66,6) ve 65 hastada hem anterior hem de posterior bölgeye (%17,7) yerleþtirilmiþtir. 209 hastanýn (%56,8) tek üyeli sabit protez (S-FPDs), 83 hastanýn (%22,6) çok üyeli sabit protez (M-FPDs), 44 hastanýn (%12) hem S-FPDs hem de M-FPDs ile tedavi edildiði gözlenmiþtir. 32 hastada (%8,7) overdenture protez varlýðý tespit edilmiþtir.
TARTIÞMA ve SONUÇ: Dental implantlarla tedavi edilen hastalarýn büyük çoðunluðunda protetik restorasyon tipi olarak tek üyeli sabit protez tercih edilmiþtir. Ýmplant kullanýlarak en sýk tedavi edilen alanlar alt çene ve posterior bölgelerdir.

INTRODUCTION: The aim of this study was to evalute the prevalence of different prosthetic restoration types of dental implants in a Turkish subpopulation.
METHODS: A retrospective evaluation was conducted by examining the digital patient record system of the faculty. Age, gender, edentulism, implant sites, replaced tooth numbers and restoration types were recorded. Descriptive statistical methods and Chi-square test were used to analyze data. An alpha level of 0.05 was used for all statistical analyses.
RESULTS: There were 368 patients with 1143 implants which were placed to maxilla in 116 patients (31.5%), mandible in 179 patients (48.6%), and maxilla and mandible in 73 patients (19.8%). They were in anterior region in 58 patients (15.8%), posterior region in 245 patients (66.6%), and anterior and posterior region in 65 patients (17.7%). Two hundred and nine patients (56.8%) had single-unit fixed partial dentures (S-FPDs), 83 patients (22.6%) had multi-unit fixed partial dentures (M-FPDs), 44 patients (12%) had both S-FPDs and M-FPDs, and 32 patients (8.7%) had overdentures.
DISCUSSION AND CONCLUSION: The great majority of patients treated with dental implants had S-FPDs. Only 8% of patients had overdentures. The most implant treated sites were mandible and posterior regions.

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Araþtýrmamýzda, tekkon (ProTaper Gutta-Perka)(PTGP) olarak uygulanan açýlý gutta-perka tekniðinin apikal sýzdýrmazlýðýnýn, lateral kondensasyon ve Thermafil teknikleriyle 4 farklý kanal patý kullanýlarak boya penetrasyon ve þeffaflaþtýrma yöntemiyle karþýlaþtýrmalý olarak deðerlendirilmesi amaçlanmýþtýr.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Araþtýrmada çekilmiþ 200 adet tek kanallý alt premolar diþ kullanýldý. Tüm diþlerin kök kanal preparasyonlarý ProTaper Ni-Ti enstrümanlarla yapýldý. 20 adet diþ negatif ve pozitif kontrol grubu olarak ayrýldý. Geri kalan 180 adet diþ 60’ar adetlik 3 ana gruba ve bunlarda kendi aralarýnda 15’er adetlik 4 alt gruba ayýrýldý. Bu 3 ana gruba lateral kondensasyon, Thermafil ve tekkon (PTGP) kanal dolgu teknikleri 4 farklý kök kanal patý (Roekoseal, AH Plus, Diaket ve Ketac-Endo) ile uygulandý. Kanal dolgularý tamamlanan bütün gruplara boya sýzýntýsý ve þeffaflaþtýrma yöntemi uygulanarak lineer ölçüm metoduyla sýzýntý miktarlarý belirlendi. Ýstatiksel analizler için ANOVA testi ile birlikte Bonferroni ve Tukey ileri düzey testleri kullanýldý (p ≤ 0.05).
BULGULAR: En fazla boya sýzýntý deðerini 2.902 ± 2.041 mm ile tekkon (PTGP) tekniði gösterirken, lateral kondensasyon 2.173 ± 1.447 mm ve en az sýzýntýyý 1.832 ± 1.009 mm ile Thermafil tekniði göstermiþtir. Lateral kondensasyon ve Thermafil teknikleri arasýndaki fark istatiksel olarak anlamlý bulunmazken, tekkon (PTGP) tekniði bu iki tekniðe göre anlamlý derecede farklý bulunmuþtur (p>0.05). Kanal dolgu patlarý içinde ise en az apikal sýzýntý deðeri Diaket ve Roekoseal kullanýlan gruplarda, en fazla sýzýntý ise Ketac-Endo kullanýlan gruplarda gözlenmiþtir. Tekkon (PTGP) kanal dolgu yöntemin sýzdýrmazlýðý, Diaket ve Roekoseal ile kullanýldýðý gruplarda diðer kanal dolgu yöntemlerinden farksýz iken, AH-Plus ve Ketac-Endo ile kullanýldýðýnda anlamlý olarak daha fazla apikal sýzýntý göstermiþtir.
TARTIÞMA ve SONUÇ: Genel anlamda tekkon(PTGP) tekniðinin, lateral kondensasyon ve Thermafil tekniðine oranla sýzdýrmazlýðýnýn yetersiz olduðu fakat birlikte kullanýldýðý kanal patlarýna göre farklýlýk göstererek bu iki tekniðe yakýn sýzdýrmazlýk saðlayabileceði sonucuna varýlmýþtýr.

INTRODUCTION: The aim of this study is to evaluate apical sealing of single-cone tapered gutta-percha technique with lateral condensation and thermafil techniques by using 4 different canal sealers dye penetration and clearing methods comperatively.
METHODS: 200 single canal extracted mandibular premolars were used in this study. Root canal preparation of teeth were performed with ProTaper ni-ti- instruments. 20 premolars were separated as negative and positive control groups. 180 teeth were divided into 3 main groups which are consisted of 60 teeth and these groups were divided into 4 sub groups which are consisted of 15. Lateral condensation, thermafil and single cone techniques were applied with 4 different root canal sealer. After filling all the root canals, dye leakage and clearing methods were applied to all groups and by using lineer measurement method the amount of leakage were identified. ANOVA test were used for statistical analysis.
RESULTS: The maximum dye leakage was in the single cone technique 2.902=2.041 mm, in lateral condensation 2.173=1.477mm and the minimum value was 1.832=1.009mm in Thermafil technique. The difference between lateral condensation and thermafil techniques was not statistically different but single cone technique was found significantly different. The minimum apical leakage value of all root canal sealers was found in groups which diaket and roekoseal were used, the maximum leakage was in ketac-endo group. The unleakage of single cone root canal filling technique was not different than other techniques when diaket and reakoseal were used but the apical leakage was significantly higher when AH plus and keta-endo were used.
DISCUSSION AND CONCLUSION: As a result single cone root canal filling technique is insufficient when compared to lateral condensation and Thermafil techniques about apical leakage; but can show a difference based on the canal sealers It was used with and can provide similar unleakage like those two techniques.

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Bu çalýþmanýn amacý, farklý kýsmi diþsizlik tiplerinin belirlenmesi ve bu diþsizliklerin protetik tedavi seçeneklerinin incelenmesidir.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Yeditepe Üniversitesi Diþhekimliði Fakültesi Protetik Diþ Tedavisi Anabilim Dalý’nda, dijital kayýt sistemi incelenerek retrospektif bir deðerlendirme yapýldý.
Hastalar kayýt sisteminden randomize olarak seçildi ve çalýþmaya þu kriterlere göre dahil edildi; en az bir çenesinde kýsmi diþsizliðe sahip olmak, panoramik radyografi çektirmiþ olmak, protetik tedavisi tamamlanmýþ ya da tedavi yaptýrmadan ayrýlmýþ olmak. Hastalarýn yaþý, cinsiyeti, kýsmi diþsizlik (Kennedy) sýnýflamasý ve tedavi seçenekleri kaydedildi. Elde edilen verilerin istatistiksel analizinde tanýmlayýcý yöntemler ve Ki-Kare testi kullanýldý. Anlamlýlýk p< 0,05 düzeyinde deðerlendirildi.

BULGULAR: Çalýþmaya yaþ ortalamasý 50,88 ± 14,09 olan 345 hasta (147 erkek, 198 kadýn) dahil edildi. Kennedy III diþsizliðin, üst çenede (%71,1) ve alt çenede (%55,9) en sýk görülen diþsizlik tipi olduðu belirlendi. Kýsmi diþsizliðin üst çenede (%57,9) ve alt çenede (%41,7) sýklýkla sabit protezlerle tedavi edildiði gözlendi. Hastalarýn yalnýzca %13-14'üne implant tedavisi uygulandý.
TARTIÞMA ve SONUÇ: Dental implantlar, kýsmi diþsizlikte en az tercih edilen tedavi seçeneðiydi. Sabit protezler Kennedy III ve IV için en yaygýn tedavi yöntemi iken, hareketli bölümlü protezler Kennedy I ve II için en yaygýn tedavi seçeneðiydi.

INTRODUCTION: The purpose of this study was to determine the prevalence of various types of partial edentulism, and type of prosthetic restorations most commonly chosen to treat the patients.
METHODS: A retrospective evaluation was conducted in Department of Prosthodontics, Dental School of Yeditepe, Turkey, by examining the digital record system of the faculty. The patients were selected randomized and the inclusion criteria were; patients who had partial edentulism at least on their one jaw, who had panoramic radiographs, whose treatment had been finished, and who had no treatment. Age, gender, Kennedy classification and treatment options were recorded. Descriptive statistical methods and Chi-square test were used to analyze data. An alpha level of 0.05 was used for all statistical analyses.
RESULTS: There were 345 patients (147 males, 198 females) with the mean age of 50.88±14.09 years. Kennedy III was the most common in the maxilla (71.1%) and in the mandible (55.9%). Partial edentulism was most frequently managed by fixed partial dentures in the maxilla (57.9%) and in the mandible (41.7%). Implant treatment was applied to 13-14% of the patients.
DISCUSSION AND CONCLUSION: Dental implants were the least common treatment option for partial edentulism. Fixed partial dentures were the most common treatment for Kennedy III and IV, whereas removable partial dentures were the most common for Kennedy I and II.

Hastalarýn daha beyaz ve parlak doðal gülüþlere sahip olma isteði kaçýnýlmaz bir gerçektir. Daha beyaz diþlere sahip olmanýn hastalar ve tüketiciler için önemi geçen yýllar içinde beyazlatma ajanlarý ve prosedürlerinin sayýsýnda muazzam bir artýþa neden olmuþtur. Bu ajanlar diþ macunlarý, jeller, bantlar gibi ev tipi ürünler olabildiði gibi profesyonel olarak uygulanan yüksek konsantrasyonlu ofis tipi beyazlatma ajanlarý da olabilir. Beyazlatma tedavisinin seçimi diþ renklenmesinin tipine, lokasyonuna ve yoðunluðuna göre deðiþir. Diþ hekimini görevi; beyazlatma tedavisi arayýþýnda olan hastalarý bilgilendirmek, oral ve sistemik saðlýk sýnýrlarý içinde en yüksek beyazlatmayý saðlayabilmektir.
Diþ renklenmeleri genel olarak iç kaynaklý ve dýþ kaynaklý sýnýflamasýna ayrýlabilir. Renklenmenini nedenini bilmek diþ hekimini beyazlatma tekniðini planlamasýna ve sonuçlarý tahmin etmesine yardým eder.
Böylece bu derlemenin amacý, tedavi edilebilir diþ renklenme nedenlerini deðerlendirmek ve güncel tedavi seçenekleri için uygulanan metodlarýn kýsa bir tasvirini saðlamaktýr. Beyazlatma tedavisinin oral dokulara ve restorasyonlara etkisi ve beyazlatma ajanlarý ve prosedürlerindeki güncel geliþmeler de ayrýca incelenmiþtir.

The one inescapable fact is that, patients are very eager to have natural whiter and brighter smiles. The importance of having whiter teeth for patients and consumers has seen an enormous increase in the number of bleaching products and procedures over recent years. These include home-based products such as toothpastes, gels, and strips as well as in-office based systems where highly concentrated bleaching agents are applied under professional supervision. Whitening treatment choice depends on the type, location and intensity of the tooth discoloration. It is the dentist’s responsibility to supervise the patients who seek to undergo a whitening treatment and to provide the maximum whitening within the boundaries of oral and systemic health.
Tooth discolouration can be broadly classified as extrinsic or intrinsic. Knowing what caused the discolouration helps the dentist to plan the whitening technique and to provide prediction of the outcome.
Therefore, the aim of this review is to evaluate the treatable discoloration reasons and provide a brief description of the current methodologies for recent bleaching treatment options. Effects of bleaching treatment on oral tissues, restorations and the current developments in bleaching agents and procedures were also evaluated.

Diþ ve çevre dokularý incelendiðinde, kök kanallarýnýn ve periodonsiyumun birbiriyle yakýn iliþki içinde olduðu belirlenmiþtir. Pulpa dokusu ve periodontal ligament arasýnda anatomik yapýlar ve fizyolojik olmayan yollar aracýlýðýyla enfeksiyon geçiþleri olabilmektedir. Bunun sonucunda oluþan endo-perio lezyonlarýnýn teþhisi ve prognozu klinisyenleri oldukça zorlamaktadýr. Bu lezyonlarýn etiyolojisinin anlaþýlmasý, tedavi seçeneklerinin zamanlamasý ve sýralamasý açýsýndan büyük önem taþýmaktadýr. Birçok vakada endodontik veya periodontal tedavi tek baþýna yeterli olurken, ikincil olarak endodontik veya periodontal lezyonlar eklendiðinde veya gerçek kombine lezyonlarýn varlýðýnda daha karmaþýk tedavi seçeneklerine ihtiyaç duyulmaktadýr. Endo-perio lezyonlarýnýn tedavi protokolleri konusunda literatürde yeterli bilgi bulunmamakla birlikte, bu derlemenin amacý güncel ve ileri tedavi planlamalarýna dikkat çekmektir.

The root canal and periodontium are in a close relation with each other and cross infection between dental pulp tissue and periodontal ligament may occur by the anatomical structures and non-physiological pathways. Endo-perio lesions are challenging for the clinicians in terms of diagnosis and prognosis. It is important to understand the etiology of the lesions to determine the timing and ordering the treatment procedures. In some cases, endodontic or periodontal treatment is sufficient alone while secondary involvement of endodontic or periodontal lesions or true combined lesions are required more complicated treatment options. There is a lack of knowledge about the treatment protocols concerning endo-perio lesions therefore this review aims to highlight the current and advanced treatment strategies.

Maksillo-fasiyal bölge, trafik kazalarý, kiþiler arasý uygulanan þiddet, spor ve düþmeler neticesinde yaralanmaya karþý en hassas bölgelerden birisidir. Ýmplant destekli restorasyonlarýn yüksek baþarý oranýndan dolayý klinisyenlerin birçoðu kayýp diþlerin yerine dental implantlarý tercih etmektedirler. Estetik bölgeye yerleþtirilen dental implantlarýn baþarýsý, sert ve yumuþak dokularýn uygun hacimde olmalarýna baðlýdýr. Alveolar kemik yetersizliklerinde kullanýlan otojen kemik greftleri hala altýn standart olarak kabul edilmektedir. Uzun yýllardýr, hekimler alveolar kemiðin rekonstrüksiyonu ve arttýrýlmasý için iliak kemik, tuber, ramus ve simfiz bölgeleri kullanýlmaktadýr. Graft almak için mandibular ramus bölgesinin kullanýlmasýnýn amaçlarý, minimal mobidite olmasý, kolay eriþilmesi, minimal rezorbsiyonla daha yoðun kalitede bir kemiðin elde edilmesi ve yatarak hasta takibi gerektirmemesidir. 17 yaþýnda erkek hasta, 2 sene önce futbol maçý sýrasýnda oluþan travmaya baðlý olarak 11 nolu diþin kök hizasýnda tekrarlayan bir fistül þikâyetiyle müracaat etti. Bu vaka raporunda, üst çene ön bölgede travmaya baðlý geliþen aþýrý alveoler kemik kaybý olan hastanýn, otojen ramus kemik grefti ve bað dokusu grefti kullanýlarak multidisipliner yaklaþýmla estetik tedavisini sunulmaktadýr.

The maxillofacial area is one of the most injury susceptible regions through road accidents, interpersonal violence, sports and falls. Due to high survival rates for implant supported restorations, many clinicians prefer dental implants for replacing missing teeth. The final success of dental implants placed in the esthetic zone depends on the available volume of hard and soft tissues. Autogenous bone grafts for the alveolar bone deficiencies still be the gold standard. For many years, practitioners have been using symphysis, ramus, tuberosity or the iliac crest for the alveolar ridge reconstruction and enhancement. The advantageous of using mandibular ramus area, as donor site is that provides denser bone quality with minimal resorption, easy access, minimal morbidity and no need for hospitalization. Herein, the 17-year-old patient was presented with recurrent fistula over tooth number 11, which were traumatized during soccer game two years ago. This case reports describes multidisciplinary esthetic rehabilitation of trauma patient with excessive alveolar bone loss in the anterior maxilla utilizing autogenous ramus bone graft and connective tissue graft.

Periodonsiyum ve pulpa apikal foramen, lateral kanallar, aksesuar kanallar ve dentinal tübüller yoluyla etkileþim gösterirler. Kombine endodontik-periodontal lezyonlarýn prognozu özellikle periodontal lezyonlar geniþ ataþman kaybýyla birlikte kronik durumdaysa, genellikle zayýftýr. Kombine lezyonlarýn baþarýlý tedavisi ancak endodontik ve periodontal tedavilerin birlikte uygulanmasý ile mümkündür. Bu olgu sunumu, mesialde kök apeksine kadar uzanan derin periodontal ceple iliþkili þiddetli periodontal yýkýmý olan, nekrotik pulpalý sol mandibular ikinci molar diþin teþhis ve tedavisini sunmakta; enfeksiyonun periodontal ve endodontik tedaviyi kapsayan multidisipliner yaklaþýmla baþarýlý bir þekilde iyileþebileceðini göstermektedir.

Periodontium and pulp interacts through the apical foramen, lateral canals, accessory canals and dentinal tubules. The prognosis of combined endodontic periodontal lesions is often poor, especially when periodontal lesions are chronic with extensive loss of attachment. Successful treatment of combined lesions is only possible with the simultaneous application of endodontic and periodontal therapies. This case report describes the diagnosis and management of left mandibular second molar with a necrotic pulp and severe periodontal destruction associated with a deep mesial periodontal pocket extending to the root apex and presented successful elimination of infection by a multidisciplinary approach included periodontal and endodontic treatment.

Parestezi, sinir dokusunda oluþan yaralanmalar sonucunda oluþmakta ve genellikle yanma, uyuþukluk, kýsmi his kaybý gibi belirtiler göstermektedir. Cerrahi ve endodontik tedaviler esnasýnda özellikle alt çenede diþ köklerinin, mental foramen ve inferior alveoler sinir (IAS) ile yakýn iliþkisi sebebiyle parestezi görülebilmektedir. Bu olgu sunumunda 38 yaþýndaki erkek hasta sol alt çene ve sol alt dudakta orta hatta kadar his kaybý þikayeti ile baþvurdu. Muayene sonrasýnda parestezinin mental sinir ile yakýn iliþkide olan alt 2. premolar diþten kaynaklandýðý tespit edilerek kök kanal tedavisi yapýldý. Tedavi bitiminden sonra 1. ay ve 6. ay takiplerinde ilgili bölgedeki his kaybýnýn azaldýðý saptandý.

Paraesthesia is caused by nerve tissue injuries and characterized by a sensation of burning, numbness and partial loss of sensitivity. The close relationship between teeth in mandibula and mental nerve and inferior alveoler nerve is the main reason of paraesthesia. In this case presentation, 38 year-old male patient applied with lower lip and chin paraesthesia because of endodontic infection of the second premolar tooth. After the conventional endodontic treatment, the reduction of paraesthesia was observed at 1 and 6 months follow up.