Temporomandibular Eklem (TME) hareketleri günlük hayatta çok önemli bir yere sahiptir. Temporomandibular Eklem rahatsızlıkları internal disk düzensizliklerinden osteoartrite kadar değişik seviyelerde olabilir. Sinovyal bir eklem olan TME’nin uzun dönem sağlığı, artiküler yüzeylerdeki stresi kontrol eden mekanizmaların etkinliğine bağlıdır. Yaşlanma sonucu bütün organizmada morfolojik ve fonksiyonel değişiklikler görülürken TME ağrılı yada ağrısız disk deplasmanı ve açık yada kapalı kilitlenmenin görülme sıklığı artar. Temporomandibular eklem hastalıkları sıklıkla karşılaşılan ve toplumun yaklaşık % 28’inde temporomandibular rahatsızlıkları mevcuttur. Bunların % 14’ünde mandibula hareketlerinde kısıtlanma ve ancak % 1’inde ciddi semptomlar mevcuttur. Travma en sık görülen sebeptir. Temporomandibular rahatsızlıkları ile ilgili pek çok sınıflandırma yapılmıştır. Bell (1982) tarafından geliştirilen ve Okeson (1998) tarafından modifiye edilen sınıflandırma ile Wilkes’in (1989) oluşturduğu sınıflandırma sistemi günümüzde yaygın olarak kullanılmaktadır. Temporomandibular rahatsızlıklarının teşhis edilmesinde iyi bir klinik muayene şarttır. Muayene şu aşamalarda yapılabilir: Anamnez, fiziksel muayene; TME muayenesi; kasların muayenesi, ağız içinin, dişlerin ve kulak burun boğaz muayenesi, laboratuvar testleri, radyolojik muayene. Radyolojik muayenede ise TME’nin görüntülenmesinde radyografi teknikleri, ktomografi, bilgisayarlı tomografi, komputerize tomografi, manyetik rezonans görüntüleme (MRG), ultrasonografi, artrografi ve artroskopi teknikleri kullanılmaktadır.
Anahtar Kelimeler: Temporomandibular Eklem, Artroskopi, Manyetik rezonans görüntüleme, UltrasonografiTemporomandibular Joint (TMJ) movements have a very important role in daily life. Temporomandibular disorders (TMD) can range from internal disc disorders to osteoarthritis. The long-term health of TMJ, a synovial joint, depends on the effectiveness of the mechanisms to control stress on articular surfaces. While the morphological and functional changes are observed in the whole organism as a result of aging, TMJ painless disc displacement and the incidence of occlusion in open field increase. Diseases of the temporomandibular joints and peripheral structures are frequently encountered. Studies have shown that the population has temporomandibular disease resulting in the temporomandibular joint and chewing muscles about 28% of the descent. 14% of them have limitation of mandibular movements and only 1% have serious symptoms. Trauma is probably the most common cause. Many classifications of temporomandibular disorders have been made. The classification system developed by Bell (1982) and modified by Okeson (1998) and the classification system created by Wilkes (1989) are widely used today. A well-informed clinical examination is essential when diagnosing temporomandibular disorders. The examination can be done at the following stages: history, physical examination; TMJ examination; Examination of muscles, examination of mouth and teeth, examination of ear, nose and throat, laboratory tests, radiological examination. Radiography techniques, tomography, computed tomography, cone beam computed tomography, magnetic resonance imaging (MRI), ultrasonography, arthrography and arthroscopy techniques are used for imaging of TMJ in radiological examinations.
Keywords: Temporomandibular Joint, Arthroscopy, Magnetic resonance imaging, Ultrasonography.